LEIKSKÓLAR FYRIR BORG OG FLUGHERI.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir hóf frama sinn í stjórnmálum með raunsæjari afstöðu til EES en stallsystur hennar í Kvennalistanum. Svipaða takta sýndi hún á fundi um utanríkismál nú síðdegis hvað varðar hin nýju viðfangsefni hennar. Þar kom fram að erlendar herþotur frá ýmsum þjóðum muni æfa sig hér á landi í samtals 12 vikur af 52 á næsta ári. Og þá vaknar spurningin: Hvað gagnast okkur þetta flug í þær 40 vikur á ári þegar engar herþotur eru hér?

Sveinn Aðalsteinsson varpaði því fram að með því að stunda eftirlitsflug á hægfleygari og langfleygari vélum væri fyrir svipaðan kostnað hægt að stunda eftirlitsflugið allt árið. Augljóst væri að leitað væri eftir svona flugi hér vegna þess að hér er mun dreifbýlla en í öðrum Evrópulöndum og því hægt að leika sér meira hér í svona stríðsleik. 

Af svari Ingibjargar mátti ráða að þetta æfingaflug væri heimilað að beiðni þessara vinaþjóða til þess að stunda við þær vinsamlega samvinnu í varnarmálum.  

Af því má draga þá ályktun að beint hernaðarlegt gildi fyrir varnir Íslands hafi þetta flug ekki heldur verði landið leikvöllur fyrir herþotur og æfingarnar myndu því jafnvel gagnast á endanum annars staðar en hér.

Kannski á það eftir að koma að notum ef ef einhvers staðar kemur til hættu- eða hernaðarástands þar sem NATÓ telur sig þurfa að láta til sín taka.  

Þegar Ingibjörg Sólrún var borgarstjóri hampaði hún aukinni áherslu á leikskólana.

Þegar þoturnar fara að þruma í lágflugi yfir hálendinu næsta sumar skulum við því líta til þess með svipuðu hugarfari og þegar horft er á leiki blessaðra barnanna við leikskólana í borginni.

Áður var Ingibjörg borgarstjóri en nú er hún utanríkisráðherra og leikskólarnir hennar hafa því breyst úr mörgum leikskólum fyrir börn í einn stóran leikskóla fyrir NATÓ-herflugmenn. Þetta er sko real-pólitíkus. 

 

Athugasemdir

[Hans Haraldsson (IP-tala skráð) 27.11.2007 kl. 23:02]

Auðvitað hafa allar hæfingar NATO hér hernaðarlegt gildi fyrir Ísland. Það er tvíþætt:

1) Flugmenn kynnast aðstæðum á Íslandi, prófa nýja búnað hérna o.s.frv. Þetta gerir bandalagsríkin betur í stakk búin til þess að stunda lofthernað hérna verði þess þörf.

2) Æfingarnar árétta varnarskuldbindingu Bandaríkjanna og NATO gagnvert Íslandi. Einasta tryggingin sem við höfum fyrir því að þessi lönd komi okkur til varnar ef eitthvað kemur upp á er sú að trúverðugleiki þeirra veltur á því að þau standi við skuldbindingar sínar. Því meira virkt samstarf sem er grundvelli varnarsamstarfs okkar við þessi lönd, því meiri trúverðugleika eiga þau undir því að standa við skuldbindingar sínar.

Þetta seinna atriði er sérlega mikilvægt þar sem NATO er að stækka og vægi 5. greinarinnar er að minnka í samstarfinu (það er útlit fyrir að Georgía fái aðild að NATO fyrr eða síðar - heldur þú að Bandaríkjamenn myndu nokkurn tímann hætta á stríð við Rússland til þess að verja Georgíu?). Reglubundnar æfingar þar sem beinlínis er verið að æfa það að verja Ísland eru mjög mikilvægar þar sem þær árétta það að NATO sé skuldbundið til þess að verja landið. 

[Örn Johnson ´43 (IP-tala skráð) 28.11.2007 kl. 00:20]

Sæll Ómar minn,

Ég verð að segja að ég skil þig sjaldnar og sjaldnar. Þessi Hans sem skrifar hér fyrir ofan fer með gott mál, sem er þannig að Nato myndi ekki æfa hér nema til þess að vera betur undir það búið að verja landið en ella. Ég fagna því. Leikskólar Ingibjargar Sólrúnar, ég fatta bara ekki hvert þú ert að fara. Sagt er að Össur sé slæmur á nóttinni en er e-ð að hjá þér á daginn ? Bara vináttuábending.

[Ómar Ragnarsson, 28.11.2007 kl. 01:38]

Bandaríkjamenn töldu stanslausa viðveru fjögurra herþotna hér allt árið ekki þjóna lengur tilgangi og töldu því síður þörf á að senda nokkrar þotur hingað endrum og eins til æfinga.

Enn síður þjónar stopul viðvera þotna héðan og þaðan frá Evrópu í alls 12 vikur af 52 á ári.

Ég er sammála því að viðvera erlendra manna hér tryggir betur að viðkomandi bandalagsþjóðir komi okkur til hjálpar ef á okkur verður ráðist.

Allir vissu að Bandaríkjamenn gátu ekki varist stundinni lengur í Vestur-Berlín á sínum tíma en viðvera þeirra þar gerði það að verkum að Sovétmenn gátu ekki ráðist á Vestur-Berlín öðruvísi en að drepa bandaríska hermenn.

Bandaríkjamenn áttu erfitt með að gera loftárásir á Haipong í Vietnamstríðinu vegna þess að þá áttu þeir á hættu að drepa farmenn á sovéskum skipum. 

Gagnrýnin sem kom fram á fundinum í dag beindist ekki gegn því að við værum í öflugu varnarsamstarfi við bandalagsþjóðir okkar heldur að því að fjármununum væri betur varið á á annan hátt.

Til dæmis myndi það tryggja betur að bandalagsþjóðirnar kæmu okkur til hjálpar ef nógu margir erlendir borgarar ynnu í þeim stöðvum loftvarnarkerfisins sem ráðist yrði á. Þeir þyrftu ekki endilega að vera hermenn fremur en sovésku farmennirnig í höfninni í Haiphong. 

Hægt væri að stunda samfellt eftirlitsflug hér allt árið fyrir sama pening á sparneytnari, hægfleygari og langfleygari flugvélum og flugmenn þeirra gætu kynnst í leiðinni landfræðilegum og veðurfræðilegum aðstæðum hér.

Vaxandi umferð stórra olíuskipa við landið og slysahætta af völdum þeirra getur ógnað öryggi okkar og afkomu varðandi fiskimiðin meira en hugsanleg árás lofthers einhvers ríkis. Hvað á að gera til að efla varnir gegn slíku?

Hvað um æfingar erlendra þyrlubjörgunarsveita og viðveru þeirra til viðbúnaðar gegn hugsanlegum hryðjuverkum eða slysum á stórum farþegaskipum sem fer fjölgandi ár frá ári við Íslandsstrendur?  

Hve mörgum farþegum geta fjórar herþotur bjargað og hve mörg þúsund tonna leka af olíu geta þær stöðvað, eytt eða lokað inni í girðingum?  

Hvað um eftirlit með kjarnorkukafbátum sem upplýst er að sé ekkert hér?

Þegar Jón Gunnarsson vék að álitamálum varðandi forgangsröðunina svaraði utanríkisráðherra á þann veg að það væri þá bara eins gott að taka til meðferðar spurninguna um að ganga úr NATÓ og Jón neyddist með frammíkalli til að láta það heyrast að hann væri einlægur fylgismaður þess að við værum í NATÓ. 

Ég hef það eftir heimildum að bandarísku þoturnar sem voru hér í lokin fyrir þrábeiðni Íslendinga hafi ekki einu sinni verið almennilega vopnaðar.

Auðvitað er gott að sýna bandalagsþjóðunum lipurð og veita þeim umbeðna fyrirgreiðslu til að efla liðsandann en spurningin er samt hvort varnarviðbúnaðinu sé forgangsraðað rétt.  

[Hans Haraldsson (IP-tala skráð) 28.11.2007 kl. 02:18]

Ég get fallist á að þessi orrustuþotuþráhyggja er illskiljanleg. Orrustuþotur eru ekki fljúgandi varðskip og það er ekki nauðsynlegt að hafa þær hér. Það eina sem þær eiga sammerkt með varðskipum er að geta stöðvað óvelkomna umferð. Það er hægt að gera frá öðrum löndum. Ein æfing á ári væri líklega nóg upp á loftvarnir okkar að gera. 

Íslensk stjórnvöld hefðu líka átt að sjá í hvað stefndi þegar samið var við Bandaríkjamenn og þau hefðu átt að setja sér það markmið að fá einhvern annan liðsafla til landsins frekar en að halda í þessi dýru og ónauðsynlegu tæki. Það eina sem kom mér á óvart við einhliða brottför Bandaríkjamanna var hversu seint hún kom.

Ég er hinsvegar hræddur um að möguleikinn á að fá hingað erlenda hermenn sé ekki til staðar eins og er. Við byggðum okkar málatilbúnað á því að við teldum orrustuþotur nauðsynlegar og sitjum uppi með orrustuþotur.

Það sem ég vildi koma á framfæri með athugasemdinni var aðeins það að þetta "eftirlitsflug" hefur hernaðarlegt gildi fyrir Ísland.

Annars er lélegur viðbúnaður við mengunarslysum og sjóslysum frekar afleiðing af áralangri vanrækslu stjórnvalda í öryggismálum - borgaralegum sem hernaðarlegum. Þetta er ekki ástand sem skapaðist við brottför hersins og mér þykir það ekki skynsamlegt að reyna að nota viðleitni NATO til þess að fylla upp í gatið eftir Bandaríkjamenn til þess að bæta fyrir eigin vanrækslu.

Reyndar lagast þetta eitthvað á næsta ári þegar nýja varðskipið kemur.

Kafbátarnir eru ekki frekar vandamál en birnirnir. Bæði þessi tæki eru búin eldflaugum með drægi upp á þúsundir kílómetra og væru þau að æfa árásir á Ísland eða á ferðinni til þess að ógna okkur þá færu þau aldrei suður fyrir landið. Hvað varðar hættu á mengunarslysi, tja, hvað er hægt að gera? Meira að segja Bandaríkjamenn geta ekki komið í veg fyrir þessi ferðalög og Rússar myndu ekki hleypa okkur nálægt kafbát í nauðum eða bjarnarflaki þannig að það breytir litlu hvað við vitum um staðsetninguna.