Að fara í fríið, - næstum alveg.

Það er löngu liðin tíð að ég hafi notað flugvélina mína til skemmtiferða. Raunar átti ég enga flugvél á árunum 1991-98 en sá að engin leið var að ná bestu myndunum, sem ég hef tekið, án þess að hafa óskoruð yfirráð yfir farartækjum og búnaði sem til þess þurfti svo að hægt væri að vera á stanslausri vakt sem byði upp á sem allra stystan viðbragðstíma.

Í sumar hafa tvö aðalverkefnin verið myndataka vegna tveggja heimildamynda.

Annars vegar er það myndin "Örkin", en tökum í hana lýkur ekki fyrr en í haust þegar öll lón Kárahnjúkavirkjunar hafa verið mynduð og skrúfað fyrir alla fossa.

Hins vegar er það mynd um svæðin Leirhnjúk og Gjástykki, sem meira liggur á að taka og klára. Í vinnuferð um Kárahnjúkasvæðið undanfarna daga stóð til að sá gamli draumur yrði að veruleika að ég gæti eytt einum degi á svæðinu með Helgu, konu minni, og Sverri Þóroddssyni og Ingibjörgu, konu hans. Ekkert þeirra hafði komið þarna í mörg ár og Helga aldrei komið þar fyrr á árum nema til að vinna með mér að kvikmyndagerð.

Ég lofaði sjálfum mér og þeim að ég skyldi leggja alla kvikmyndatöku til hliðar og ekki gera handtak sem tengja mætti þeim verkum, sem ég vinn þarna, heldur njóta með þeim ýmissa fáfarinna staða í eins dags skemmtiferð. Flugvél Sverris, TF-TAL, hefur verið ómissandi í ýmsum verkefnum þarna þegar ekki var færi á að nota FRÚ-na og löngu kominn tími á að hann sæi vettvanginn.

En þegar við komum akandi að Töfrafossi við Hálslón, sem nú er næstum sokkinn í hækkandi lónið, blasti við sjón, sem hvorki ég né aðrir hafa búist við að sjá. Kringilsá hefur borið fram óhemju magn af leir sem situr á stóru svæðum sitt hvorum megin árinnar, sem enn eru þurr vegna þess að lónið hefur ekki fyllst.

Snemma í gærmorgun var logn á mestöllu landinu en síðan fór aðeins að hreyfa vind, og það varð nóg til þess að á þessum svæðum beljaði mikill sandstormur í gær og hefur einnig gert undanfarna daga, svo að sandur hefur borist út úr lónstæðinu beggja vegna árinnar og talsvert af honum farið inn á gróna bakka lónsins í Kringilsárrana,  sem rætt er um að verði hluti af Vatnajökulsþjóðgarði.  

Þarna, vestan megin við lónið, var ekki reiknað með slíku og enginn bjóst við því að sandstormar gæti orðið þarna í norðanátt, eins og raunin hefur verið undanfarna daga. Þess vegna voru engar ráðstafanir gerðar til að bregðast við sandfoki og sandburði í Kringilsárrana.  

Ég sá mig knúinn til að laumast til að taka myndir þarna þótt leirfokið væri það mikið að ljósmyndavélin mín stöðvaðist vegna þess að örfínn sandurinn smaug inn í hana.

En síðan tók hamingjan við og leiði okkar lá að Sauðárhraukum, einstæðu fyrirbæri skammt frá flugvellinum á Sauðármel, og eftir það í Grágæsadal, sem líka er skammt undan, en þar hefur Völundur Jóhannesson útbúið fágætan unaðsreit á hreint ótrúlegum stað.

Að afloknu ferðalagi í gærkvöldi var þó hægt að segja, að farið hefði verið í fríið einn dag, - næstum alveg.   

 

Athugasemdir

[Þorsteinn Úlfar Björnsson (IP-tala skráð) 21.7.2008 kl. 23:05]

Í síðustu viku ringdi brúnu á Kirkjubæjarklaustri. Þvott á snúrum varð að þvo aftur og þurrka hann inni.

Tjaldvagn sem skilað var að lokinni notknun á Klaustri varð að hreinsa afar vel því als staðar var örfínt grábrúnt ryk. Það skyldi þó ekki hafa komið norðan að, þetta ryk? Yfir jökul í norðaustanáttinni.

P.s. Og til hamingju með fríið þótt ekki væri það langt. Þú ert þó að minsta kosti vel að því kominn.

[gudni.is, 22.7.2008 kl. 13:05]

Góður Ómar 

Flugkveðja - Guðni

[Lára Hanna Einarsdóttir, 22.7.2008 kl. 22:18]

Lesið athugasemd númer 3 hjá Einari Sveinbjörnssyni.