Endurtekning á Kennedy/Johnson - Nixon.

Í aðdraganda forsetakosninganna í Bandaríkjunum 1960 háði John F. Kennedy harða baráttu í forkosningum við Lyndon B. Johnson og hafði betur. Kennedy þótti glæsilegur og aðlaðandi boðberi nýrra tíma og kynslóðaskipta en Nixon hafði verið varaforseti Eisenhowers, fulltrúa hins gamla tíma.

Johnson var alger refur og snillingur í að nota þingið sér og sínum málum til framdráttar.

Reynsluleysi Kennedys í utanríkismálum þótti hans helsti veikleiki en baráttan við Johnson hafði hins vegar verið hörð og gagnkvæm andúð ríkti alla tíð á milli Kennedybræðra og Johnsons.

En þrátt fyrir þetta bað Kennedy Johnson um að verða varaforsetaefni sitt og réði þar mestu að reyndari og öflugri mann í viðskiptum við þingið var ekki að fá.

Kennedy var, eins og Obama nú, ásakaður um að hafa með þessu vali dregið úr trúverðugleika þess að hann væri sannur boðberi nýrra tíma. En hann var líka tortryggður vegna reynsluleysið og dæmið með Johnson gekk upp, - naumlega þó. Nixon gat ekki lengur hamrað eins og áður áhættunni sem væri fólgin í því að velja reynslulítinn forseta.

Reynsla Johnsons í þinginu kom sér vel eftir kosningar, en þó aldrei eins vel og þegar hann varð sjálfur forseti, því að það má þessi refur eiga að hann kom mun fleiri mannréttinda- og réttindamálum í gegn á sinni forsetatíð en nokkrum forseta Bandaríkjanna hefur tekist.

Nú er bara að sjá hvort svipað gerist nú þegar æskan og glæsileikinn taka höndum saman við reynsluna og yfirvegunina.

Obama leiðir naumlega

Athugasemdir

[Ómar Ragnarsson, 25.8.2008 kl. 00:01]

Þetta er sennilega að hluta til rétt og hluta til ekki rétt með gildi Kennedys.  Eins og ég sagði náði Johnson miklu meiri árangri í réttindabaráttu blökkumanna en Kennedy náði eða hefði getað náð. Reynsluleysi Kennedys og traust hans á leyniþjónustu og her varð honum að falli í hinni mislukkuðu Svínaflóaárás.

En miðað við fyrirliggjandi gögn virðist Kennedy hafa meðhöndlað Kúbudeiluna á þann hátt að það mun verða metið mikils.

Mönnum ber ekki saman hvort það hefði breytt einhverju með Vietnamstríðið hvort Kennedy eða Johnson hefði verið við völd.

Í því efni verður að hafa hugfast hvað Kennedy sagði í innsetningarræðu sinni um það hvaða tökum Bandaríkjamenn myndu taka baráttu sinni fyrir frelsi í heiminum: "we´ll meet any hardship and bear any burden..."

Sem sagt, við ætlum að ganga í gegnum hvað sem er, takast á við hvaða erfiðleika sem er og bera hvaða byrðar sem þarf að bera í baráttu okkar fyrir frelsi í heiminum. Þessum orðum hefði hann átt erfitt með að komast fram hjá þegar að því kom að standa við þau í Vietnam. 

Ég tel Kenndy hugsanlega eitthvað ofmetinn en þó má ekki gleyma eftirfarandi: "Með glæsileik sínum, hæfileikum og ferskleika æskunnar leysti hann úr læðingi nýja krafta í bandarísku samfélagi, hratt af stað umbótum í mannréttindamálum, gaf tóninn í geimferðakapphlaupinu og leysti einhverja erfiðustu og hættulegustu deilu síðari tíma þegar ekkert mátti bera út af svo að heimurinn lenti í eyðandi kjarnorkustyrjöld.

Ég ætla síðan rétt að vona að harmleikurinn frá í Dallas endurtaki sig aldrei.