Höldum ró okkar og skoðum málið.

Hugsanlega hefur lokasetningu leiðtogafundarins í Brussel verið bætt inn fyrir tilverknað Breta eða Hollendinga en við vitum það ekki. Kannski er þessari viðbótarsetningu ætlað að minna á að Evrópusambandið ætli ekki að gefa út óútfylltan víxil um takmarkalausa hjálp heldur til að minna á að við Íslendingar eru í margs konar sambandi við alþjóðasamfélagið og verðum að hafa hliðsjón af því. 

Kannski eimir enn eftir af viðbrögðunum, sem ég varð vitni að erlendis við upphrópun íslensks ráðamanns  í sjónvarpi í byrjun þessa darraðardans, sem skilja mátti þannig að við ætluðum aldrei að borga neitt.    

Of mikið hefur verið um upphrópanir og æsingarkenndar aðgerðir í þessu máli. Nú er að skoða hverjar skuldbindingarnar eru sem um ræðir og hvernig þær tengist lausn málsins. 

Engum er hagur í því að rasað sé um ráð fram heldur verður að draga djúpt inn andann og íhuga sanngjarnar aðgerðir til þess að við vinnum okkur út úr vandanum með aðstoð nágranna okkar.

Aðgerðir alþjóðasamfélagins mega hins vegar ekki vera í anda handrukkunarinnar sem Bretar beita okkur þessa dagana. 

Vísa í bloggpistil minn um það efni.  

Ísland standi við alþjóðlegar skuldbindingar

Athugasemdir

[Ívar Pálsson, 16.10.2008 kl. 23:15]

Jú, Ómar, það er hægt að skoða málið en ekki að samþykkja allar þessar álögur upp á þúsundir milljarða eins og stjórnin gerir í dag. Setjum bara í parkbremsu, þar sem rallíið er búið. Það er allt upp í loft hvort eð er. Loks varð maður sammála Davíð að við borgum ekki þessar erlendu skuldir (fyrir einkabanka sem skulda amk. 10 þúsund milljarða).

[Ómar Ragnarsson, 17.10.2008 kl. 11:08]

Fyrstu setningu Davíðs, sem spiluð var aftur og aftur í erlendum sjónvarpsstöðvum, var ekki hægt að skilja öðruvísi en þannig að við ætluðum ekki að borga neitt. Síðar var nefnd talan 5% eða sem minnst yfir það.

Þetta eyðilagði velvilja og skilning útlendinga á nokkrum sekúndum og hefur gert og gerir öll samskipti við þá miklu erfiðari en þurft hefði að vera.

Mistökin voru þessi:

1. Seðlabankastjóri átti ekki að fara í svona viðtal á þessari stundu og það hefði ekki gerst í öðrum löndum. Það var hlutverk forsætisráðherra.

2. Hann átti ekkert að vera að blaðra um það hvernig þeir, sem eiga að ráða málum þjóðarinnar og eru til þess kosnir, ættu að haga verkum sínum.

3. Ef hann á annað borð þurfti endilega að tala um það hvernig þessar skuldir yrðu afgreiddar hefði hann átt að nálgast það frá hinum endanum, að engum væri til góðs að hneppa Íslendinga í svipað skuldafangelsi og fátækt og gert var við Þjóðverja 1919.