Förum í "meðferð."

Þegar fíkillinn hefur eyðilagt líf og eigur sínar og sinna nánustu og liggur í svaðinu öðlast hann oft dýrmætasta tækifæri lífs síns. Sumir sem hafa upplifað þetta segja að ef þeir hefðu ekki farið svona langt niður í svaðið hefðu þeir aldrei getað unnið bug á vandamálum sínum. 

Lykillinn að endurreisninni felst nefnilega í því að viðurkenna vanmátt sinn og raunverulegt ástand og leita hjálpar með því að fara í meðferð á meðferðarstofnun og fá eftir það sérstakan hjálparaðila eða "sponsor" sem hefur úrslitavald um erfiðar ákvarðanir.                                       eins og til dæmis þær að forðast Þar getur til dæmis verið um að ræða hvort fíkillinn eigi að taka þá áhættu að fara á ákveðnar samkomur þar sem of mikil neysla er í gangi. 

Stærsta lykilatriðið er þó að fíkillinn vilji þetta sjálfur og vinni bug á afneitun sinni. Enginn getur gert það fyrir hann. 

Síðan í haust höfum við séð þetta allt hjá okkur sem þjóð. Afneitunin hefur verið mikil svo sem sú að við getum gert þetta ein og óstudd án þess að leita til útlendinga um hjálp. 

 

IMF er nokkurs konar Vogur og vinaþjóðir hjálparaðilar. Ein tegund afneitunarinnar var sú að hjálparaðilarnir myndu hlaupa til og láta okkur hafa afréttara án þess að Vogur kæmi nærri. 

Þegar þetta gerðist ekki voru aðrar þjóðir með tölu, að undanteknum Færeyingum, taldir til óvinaþjóða. 

Meðferðin kostar mikið átak og fórnir. En framtíðin sem getur blasað við okkur er björt. Við erum til dæmis hugsanlega eina þjóðin í heiminum sem getum knúið samgönguflota okkar til sjós og lands á innlendum og endurnýjanlegum orkugjöfum og verið óháð útlendingum um það. 

En þá verðum við að taka þær orkulindir frá sem við kunnum að þurfa til þess arna í stað þess að stefna að því að allri orkunni verði ráðstafað til stóriðju samfara eyðileggingu á mestu verðmætum landsins, einstæðri náttúru sem er í hópi mestu undra heimsins. 

Myndirnar hér að ofan eru annars vegar af fellegri styttu í bænum Aguimes á Gran Canaria sem varð á vegi okkur í dag á svæði þar sem geitarækt skipar mikinn sess.

Hin myndin er af vettvangi úr sögu sem ég er með í smíðum og gerist á Íslandi, ítalíu, Kanaríeyjum og víðar, en í dag og í gær hef ég verið í nauðsynlegum vettvangsrannsóknum sem tengjast þessari sögu. 

 

 

Aldrei of blönk til að hugsa

Athugasemdir

[Haraldur Bjarnason, 15.2.2009 kl. 17:59]

Góð samlíking Ómar. Hverju orði sannara.

[Ár & síð, 15.2.2009 kl. 18:19]

Það væri óskandi að menn færu að finna botninn sinn svo þeir geti farið að horfa upp á við - og við með þeim.
Njóttu frísins, El Valle er líka áhugaverður staður. Þar hef ég snætt kvöldverð hjá appelsínu- og möndlubónda og hlustað á tröllasögur!
Matthías

[S. Lúther Gestsson, 15.2.2009 kl. 23:47]

Afskaplega finnst mér leiðinlegt þegar menn taka svona tvennt og finnst það alveg nauðalíkt. Þetta er eiginlega bara óréttlátt samlíking.

[Ómar Ragnarsson, 16.2.2009 kl. 00:15]

Ég tek fram að samlíkingin á ekki við þær tugþúsindur Íslendinga sem hvorki vildu né gátu tekið þátt í hinu efnahagslega fíkniefnapartíi skammgróðaglýjunnar.

En í augum umheimsins erum við Íslendingar þeir gróðafíklar sem verst fóru að ráði sínu og erum búnir að láta orðin Ísland og Íslendingar fá alveg nýja merkingu hjá öðrum þjóðum. 

Við lentum verst undir, eigum lengsta leið upp en jafnframt einhverjar bestu vonir um bjarta framtíð síðar meir.