Lýðræðið er gallagripur.

"Lýðræðið er hræðilegur gallagripur en það hefur ekki fundist neitt skárra" var einu sinni sagt,
Ef á annað borð á að sjá hvað býðst í samningum við ESB liggur beinast við að sækja um aðild og bera síðan árangur samninganna undir þjóðaratkvæði.

En staðan hefur verið þannig að málið er í pattstöðu, truflar önnur mál flokkanna og samskipti þeirra og heldur þeim í gíslingu. Einhvern tíma verður að taka af skarið.

Ef eina leiðin út úr þessu ástandi er sú að taka málið út úr flokkafarveginum með því að þjóðin ákveði beint hvort ganga eigi til aðildarviðræðna til að sjá hvað kemur út úr þeim er það skárri kostur heldur en að sigla áfram í núverandi ástandi.

Berum þetta saman við það að hópur fólks sé á ferð á Kanaríeyjum og sjái varning til sölu á sölustað.
Ósætti verður í hópnum um það hvort það sé þess virði að fara inn og skoða verslunarmöguleikana, sem geta kannski falist í því að það verði prúttað eitthvað um einstaka hluti.

Þá liggur beinast við að meirihluti hópsins ráði því hvort farið skuli inn eða ekki. Þegar inn er komið kemur síðan í ljós hvort verðið verði viðunandi.

Þetta geta sem sagt verið tvær ákvarðanir, annars vegar hvort yfirleitt eigi að líta inn í búðina og síðan hvort hægt sé að sætta sig við viðskiptin sem í boði eru.

Það tefur og gerir mál óskýrari að hafa tvær þjóðaratkvæðagreiðslur um ESB-aðild. En ef þessi lausn er skárri heldur en að þetta mál sé endalaust óútkljáð finnst mér liggja beinast við að velja hana.

Við lítum stundum til Noregs sem fyrirmyndar. Og hvað gerðu Norðmenn? Þeir sóttu tvisvar um en í bæði skiptin var norska þjóðin ekki nógu ánægð með samninginn sem fékkst. Og hvað er svona voðalegt að þjóðin taki beint ákvarðanir í þessu stóra máli, jafnvel þótt hún þurfi að gera það tvisvar?

Tvöföld atkvæðagreiðsla „slæmur kostur“

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 15.4.2009 kl. 09:42]

"Ef á annað borð á að sjá hvað býðst í samningum við ESB liggur beinast við að sækja um aðild og bera síðan árangur samninganna undir þjóðaratkvæði."

Þetta er það sem ég kalla landsvikastefnu. Nú ertu orðinn málpípa harðrar Samfylkingarstefnu.

VEIZTU EKKI, að það býðst ekki í samningum að fá undanþágu frá sjávarútvegsstefnu Evrópubandalagsins? Lítilfjörlegar undanþágur fengjust aðeins í fáeinum atriðum um afar takmarkaðan tíma.

Tekurðu ekki mark á því, sem Olli Rehn og Franz Fischler hafa sagt um þetta?

Hvaða ævintýramennsku viltu stefna í með þessum "aðildarviðræðum"? Veiztu ekki, að við þær fer af stað stórhættulegt ferli, væntingar sumra skapast og fjármunum, erlendum sem íslenzkum, ausið í áróður ?

Og hefurðu ekkert heyrt af nýjustu skoðanakönnun, sem sýnir ANDSTÖÐU þjóðarinnar við "aðildarviðræður"?

Þarftu ekki frekar að berjast gegn enn einni mengunarverksmiðju hér við Faxaflóa og spillingu Neðri-Þjórsár eða brennisteinsmengandi orkuveri hér á Hellisheiði? Eða þorirðu því ekki af ótta við hinn fyrirferðarmikla samflokksmann þinn Össur Skarphéðinsson?

[Þorsteinn Úlfar Björnsson (IP-tala skráð) 15.4.2009 kl. 12:15]

„Og hvað er svona voðalegt að þjóðin taki beint ákvarðanir í þessu stóra máli, jafnvel þótt hún þurfi að gera það tvisvar?“ spyrðu.

Fæstir pólitíkusar vilja missa andlitið ef þjóðin hafnar aðild í atkvæðagreiðslu en það myndu þeir óhjákvæmilega gera ef þeir hefðu farið í aðildarviðræður. Ég hef sjaldan hitt pólitíkus (með heiðarlegum undantekningum þó) sem ekki hefur verið huglaus gunga. Og fæstir eru þeir ærlegir, því miður.

[Ómar Ragnarsson, 17.4.2009 kl. 20:16]

Norsku stjórnmálamennirnir voru ekkert feimnir við það í tvö skipti að þjóðin felldi samningana sem þeir komu heim með.

Þetta voru stjórnmálamenn sem voru meðvitaðir um það að vera þjónar þjóðarinnar en ekki öfugt.

[Jón Valur Jensson, 17.4.2009 kl. 20:56]

Þeir ætluðu nú að komast upp með að svíkja norska sjómenn með samningunum.

En Norsk Fiskarlag kom upp um þá og gerði sitt til þess, að þjóðin hafnaði fyrirliggjandi samningum þessara stjórnmálamanna við Evrópubandalagið.

Svo bólar hér ekkert á svörum við spurningum mínum, en ég veit svo sem, að þú hefur verið fjarverandi. Ég get vel beðið lengur eftir svari.

[Evreka (IP-tala skráð) 18.4.2009 kl. 10:28]

Mér finnst þessi dæmisaga af verslunarhópnum einmitt færa rök GEGN tvöfaldri atkvæðagreiðslu. Hvað ef hópurinn hefði haft fyrirfram fordóma um að varningur í búðinni væri ómögulegur og myndi þá ekki einu sinni hafa fyrir því að kanna hvað þar væri í boði? Þá yrði að slegið af fyrirfram, án þess að fá nokkru sinni úr því skorið hvaða gylliboð voru í búðinni...?

Sambærilegir fordómar ríkja hér gegn Evrópusambandinu, aðallega af vankunnáttu (m.a. fjölmiðlamanna) og svo auðvitað landlægri minnimáttarkennd.

Fyrir utan náttúrlega, að umræður um ESB eru mun flóknari og hatrammari en búðaráp og er engri þjóð greiður gerði með því að drepa þeirri umræðu á dreif án þess að fyrir liggi skýr valkostur. Eina rökrétta leiðin er að sækja um aðild, freista þess að ná sem bestum samningum, og leggja síðan samninginn í þjóðaratkvæði.

Þetta er skynsamasta og lýðræðislegasta leiðin. Aðild að Evrópusambandinu og upptaka evru er án nokkurs vafa heilladrjúgasta skref íslensku þjóðarinnar, sem allra fyrst.

[Evreka (IP-tala skráð) 18.4.2009 kl. 10:42]

Annars á samanburður við Noreg alls ekki við í þessu sambandi. Norðmenn kusu jú tvisvar, en það var um tvo ólíka aðildarsamninga, við tvö mjög ólík bandalög; þ.e. fyrst 1972 við Efnahagsbandalag Evrópu og svo aftur 1994 við Evrópusambandið, sem þá hafði tekið algerum stakkaskiptum. Hér var því um tvær mjög aðskildar atkvæðagreiðslur að ræða og á engan hátt hægt að líkja því við svokallaða "tvöfalda atkvæðagreiðslu", sem nú er rætt um.

Því Norðmenn kusu alls ekki fyrst um það hvort það ætti að sækja um. Það virðist vera séríslensk aðferð, sem er einfaldlega tilkomin vegna þess að íslenskir stjórnmálaflokkar hafa ekki burði til að leiða þetta mikilvæga mál til lykta (ekki frekar en þeir eru ófærir um að gera breytingar á stjórnarskránni, einsog nýjasta hryðjuverk sjálfstæðismanna sýnir...)

Við eigum ekki að gera máttlausum stjórnmálamönnum það til geðs, að apa svona máttlausar hugmyndir upp eftir þeim. Þá læra þeir aldrei og breytast ekki neitt, sbr. alkann sem alltaf er hjálpað. Þvert á móti eigum við að gera þá sjálfsögðu kröfu til stjórnmálamanna, að þeir hafi mjög skýra sýn og stefnu í þessu mikilvægasta hagsmunamáli þjóðarinnar.

Stjórnmálamenn, sem hafa ekki skýra sýn í Evrópu- og gjaldmiðlamálum, eiga að fá sér aðra vinnu. Þjóðin hefur ekki efni á að hafa slíka menn í vinnu.

[Jón Valur Jensson, 18.4.2009 kl. 10:47]

"Evreka" þessi, sem mælir með innlimun okkar í Evrópustórveldið, virðist ekki hafa meiri hug í máli þessu en svo, að hann/hún vill ekki leggja sitt eigið nafn við málflutninginn. Hvers vegna ekki?