Vorferð á Vatnajökul - 3.dagur.

Hér kemur þriðji pistillinn um vorferð Jöklarannsóknarfélags Íslands.

Bið velvirðingar á því hve hann hefur dregist en það er í mörg horn að líta hjá mér. 

Þétt dagskrá mælinga og starfa lá fyrir á þriðja degi vorferðarinnar.

 

 

 

 

Efst sjáum við bíl Landsvirkjunar, sem notaður var í ferðinni undir stjórn Hannesar Haraldssonar og síðan nokkur af tækjunum sem eru í bílnum.

Dagsferðirnar krefjast talsverðs undirbúnings og þarf að koma ýmsum búnaði í gang.

 

Fyrsta dagsferðin var frá Grímsfjalli niður í Grímsvötn undir stjórn Magnúsar Tuma Guðmundssonar, jarðfræðings.

Þarna uppi í meira en 1700 metra hæð verður að nota hvern dag vel, sem gefur.

Dæmi eru um í fyrri leiðöngrum að fólk hefur verið veðurteppt í skálanum í allt að fjóra daga.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Á Grímsvatnasléttunni fara fram mælingar með nýjustu tækni til að varpa ljósi á það sem þarna er að gerast.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þegar ekið var vestur Grímsvatnalægðina sást vel til Grímsfjalls. Enn og aftur vakti undrun hvernig Bryndís Brandsdóttir og samferðamaður hennar útlendur lifðu það af að falla í frjálsu 200 metra falli í bíl fram af fjallinu fyrir ca. áratug og lifa það af.

 

 

 

 

 

 

 Á næstu mynd sést grilla í gíginn frá gosinu 1998 vinstra megin á myndinni en framundan er eystri hluti gígsins frá í gosinu 2004. 1998 gígurinn fyllist hratt af ísi og ísinn sækir líka að yngri gígnum.  Magnús Tumi fór þarna niður við þriðja mann og á myndunum ættu stærðarhlutföllin að sjást vel ef þið sjáið slóðina þeirra á víðu myndunum og berið þær saman við nærmyndir sem teknar voru af þeim niðri í gígnum. Hægt er að láta myndirnar fylla út í skjáinn með því að smella á þær í tveimur áföngum. 

 

 

 

 

 Á myndinni af eystri hlutanum standa þau neðst í hlíðinni á miðri mynd. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Á myndinni af vestari hluta gígsins sést slóðin eftir þau niðri á botninum nálægt hömrunum í vesturhlíð hangs og þar fyrir neðan er nærmynd af þeim.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ísinn breytir landslaginu hratt og það sáum við ennþá betur þegar ekið var norður í Skaftárkatla og Gjálp, en líka var farið til mælinga í Skaftárkötlum.

Skaftárkatlarnir fyllast ótrúlega upp eftir hlaup úr þeim og á myndunum sjáum við efsta hluta ísveggjarins í baksýn þar sem mælingamenn eru við störf.

Það er skrýtin tilfinning að vera þarna og sjá engin merki um heitt vatnið, sem lyftir íshellunni stöðugt upp þar til hún fellur niður og hlaup brýst fram í miklu hlaupi í Skaftá í ca 50 kílómetra fjarlægð.

 

 

 

 

                                                     Í Gjálpargosinu myndaðist 450 metra hátt eldfjall í gjánni, sem varð til þegar gaus 1996 og flóðið mikla fór niður á Skeiðarársand.

Nú, tólf árum síðar, hefur ísinn ekki aðeins kaffært þetta fjall, sem var tvisvar sinnum hærra en Keilir frá rótum upp á topp, heldur liggur tindur Gjálpar nú á 150 metra dýpi!

Það eru þessir ógnarkraftar íss og elds sem hafa skapað Grímsvötnum sess sem eitt af sex merkilegustu eldfjöllum heims, þeirra er fólk getur séð og skoðað.

 

Neðstu myndirnar eru af fólki á göngu í þessu hrikalega og síbreytilega landslagi átaka íss og elds.