Dálítið íslenskt.

Það er svolítið í ætt við viðtekna venju á Íslandi þegar utanríkisráðherra Bandaríkjanna þarf að svara spurningu um skoðun eiginmanns hennar. Hér hefur lengi tíðkast að spyrða fólk saman við foreldra, systkini, maka eða jafnvel börn í stað þess að fjalla um og tala við viðkomandi sem sjálfstæðan einstakling.

Mér er enn í minni hvað Steingrínur Hermannsson mátti búa við langt fram eftir aldri. Ævinlega var talað um son Hermanns, ekki um Steingrím.

Þetta gekk svo langt að það liðu næstum tuttugu ár frá því að þessi "sonur Hermanns" var í fréttunum og þangað til farið var að nefna hann með nafni.

Og það var ekki fyrr en meira en áratug eftir að Hermann lést sem farið var að tala um son hans án þess að vera ævinlega að spyrða hann við föður sinn.

Auðvitað er erfitt að komast hjá því að ákveðin hugrenningatengsl skapist en lengra á það ekki að ná. Meta skal hvern af verðleikum sínum einum en ekki annarra.

Hillary Clinton sýndi klærnar

Athugasemdir

[Lára Hanna Einarsdóttir, 10.8.2009 kl. 21:14]

Sammála.

[Þorsteinn Briem, 11.8.2009 kl. 01:14]

Flest erum við sjálfstæðir einstaklingar en ætterni getur einnig skipt máli, bæði að fornu og nýju, hérlendis sem erlendis.

Þannig skipti til dæmis máli að Georg W. Bush, forseti Bandaríkjanna, er sonur Georg H. W. Bush, sem hafði sama starfa. Tala nú ekki um konungsfjölskyldur og hvort Bandaríkjamaður er af Kennedy-ættinni. Og hér skiptir til að mynda máli hvort fólk er af Engeyjarætt.

Mikilvægt er að tíunda hér opinberlega nána ættingja alþingismanna og háttsettra embættismanna, maka þeirra, systkini, börn og foreldra. Slíkt á ekki að vera neitt leyndarmál, því það getur skipt máli, rétt eins og þau hagsmunatengsl, sem þingmenn hafa skráð á vef Alþingis nú í sumar, fyrir utan Árna Johnsen.

Og samkvæmt lögum geta menn verið vanhæfir í ýmsum málum vegna til dæmis ættartengsla. Þau geta því skipt máli, enda þótt þau þurfi ekki að gera það.

[Ómar Ragnarsson, 11.8.2009 kl. 05:30]

Sammála um það að hafa kunningja- vensla- og ættartengsl á hreinu þegar reynt er að fylgjast með helstu ástæðu spillingar hér á landi. En dæmin sem ég hef í huga hafa ekkert með slíkt að gera heldur hitt að viðkomandi persóna fær ekki að njóta verka sinna og verðleika.

[Þorsteinn Briem, 11.8.2009 kl. 14:46]

Fólk er borið saman við foreldrana og til að mynda er talað um föðurbetrunga og föðurverrunga eða verrfeðrunga.

Menn geta bæði notið og goldið ákveðinna ættartengsla. Þannig myndu sumir vilja ráða son Davíðs Oddssonar, fyrrverandi seðlabankastjóra, í vinnu vegna þess að þeir meta Davíð mikils en aðrir myndu hugsanlega ekki vilja ráða soninn í vinnu vegna föðurins.

En að sjálfsögðu fer í verra ef faðirinn er svo slæmur að enginn vill ráða soninn í vinnu. Ætli hann verði þá ekki að stofna fyrirtæki. Ég gæti best trúað því.