Þarf vandaða úttekt á nýtingu ræktaðs lands.

Við útttektir á því hvaða orkunýting geti leyst olíuna af hólmi hafa menn staldrað við hugmyndir um að rækta mikla akra til að framleiða fyrir lífrænt eldsneyti.

Megin niðurstaðan hefur verið sú almennt, að eins og núverandi tækni er háttað, geti enginn einn orkugjafi leyst orkuvanda heimsins.

Tæknilega er það að vísu hægt með kjarnorku, en birgðir af efnum sem til þess þarf eru takmarkaðar í heiminum.

Stóri ókosturinn við að rækta akra til framleiðslu á efnum fyrir lífrænt eldsneyti er sá, að gríðarlegt landflæmi þarf að nota til þess arna, miðað við afraksturinn, á sama tíma og mannkynið þarf á matvælum að halda.

Ég hef ævinlega dáðst að þeirri framtakssemi, myndarskap og hugmyndaauðgi sem ræður ríkjum á Þorvaldseyri og gerði um það nokkrar fréttir á sínum tíma.

Þar búa Gunnarar á Hlíðarenda okkar tíma, - "bleikir akrar og slegin tún."

Framleiðsla olíu sem eldsneytis verður ekki í það miklum mæli þarna að neinum sköpum skipti fyrir mannkynið hvað snertir fæðuframboð og því kannski óþarfi að vera að pæla í þessu á því plani.

Ég held að það væri samt ennþá betra ef þarna yrði framleidd matarolía. Ef framleiðsla hennar er hins vegar ekki samkeppnishæf en eldsneytið hins vegar samkeppnishæft lítur málið öðruvísi út.

Þörf er á vandaðri útttekt á því hvernig ræktun lands á Íslandi gagnast okkur og heiminum best.

Hafi þakkarvert framtak hinna merku búfrömuða á Þorvaldseyri kallað á slíka úttekt, er það vel.  

Þreskja repju á Þorvaldseyri og ætla að vinna olíu

Athugasemdir

[Hjalti Finnsson (IP-tala skráð) 25.8.2009 kl. 17:39]

Læt hérna fylgja athugasemd sem ég skrifaði við aðra blogfærslu hjá þér Ómar um olíuna sem takmarkaða auðlind og möguleikann á að skipta olíunni út með öðrum orkugjöfum. Færslan kemur hér óbreytt þannig að kannski á hún ekki 100% við um efni þíns pistils en engu að síður fannst mér við hæfi að birta þetta aftur. Hef reyndar kippt glærunum aftan af færslunni þar sem þær uppsetningin á þeim brenglaðist eitthvað og þær urðu illskiljanlegar.

En hér kemur sem sagt gamla athugasemdin.

Mig langar aðeins að bæta við þessa færslu að það er ekki bara spurning um að minnka eftirspurn heldur ekki síður að forgangsraða hvar við ætlum að nota olíuna. Það er vitað að olían er mjög takmörkuð auðlind og olíuauðlindir heimsins munu tæmast í fyrirsjáanlegri framtíð. Sumir segja eftir 30 ár aðrir eftir 100 ár. Fyrir mér er það ekki stóra málið hvort það gerist á næstu 30, 100 eða jafnvel 200 árum, málið er að hún mun klárast og það í fyrirsjáanlegri framtíð.

Við búum í dag yfir tækni til að hita upp húsin okkar án þess að nota olíu, nægir þar að nefna jarðvarma þar sem hann er til staðar, sólarorku, vindorku og kjarnorku.

Við búun einnig yfir tækni sem gerir okkur mögulegt að aka bílunum okkar án þess að nota olíu og er þar fyrst og fremst um að ræða rafmagn og vetni. Bæði vetnið og rafmagnið er þó fyrst fyrir alvöru góður kostur þegar ekki er notuð olía eða kol til að framleiða rafmagnið.

Tæknin til að nota vetni á skipaflotann okkar er rétt handan við hornið svo þar getum við líka í mjög náinni framtíð skipt út olíunni fyrir vetni.

Þar sem við ennþá ekki búum yfir tækni til að skipta jarðefnaeldsneyti út fyrir olíu er í flugumferðinni okkar og það er því þar sem við þurfum að forgangsraða og sammælast um að það er þar sem við ætlum að nota olíuauðlindina.

 

Margir hafa bent á að framleiðsla á svokölluðu biodiesel muni geta komið í staðinn fyrir þá oliu sem við í dag dælum úr jarðgrunninu en það er því miður ekki raunhæft mat þó að sjálfsögðu sé rétt að skoða það mál áfram og nýta þann möguleika svo langt sem hann nær. Vandamálið við biodiesel er að við getum einfaldlega ekki framleitt þann biomassa sem þarf til að framlæða bæði þau matvæli sem við þurfum á að halda og til að framleiða það eldsneyti sem við þurfum að nota.

Ég læt hérna til gamans fylgja með glærur úr kynningu á verkefni sem ég vann í samstarfi við samnemendur mína í umhverfis- og auðlindastjórnun (umhverfis-og auðlindahagfræði) við Syddansk Universitet sem kannski skýra aðeins hvaða verkefni það eru sem við stöndum frammi fyrir. Það sést meðal annars á þessum glærum að við þurfum ca. 3 jarðir til að framleiða þann biomassa sem þarf til eldsneytis og matvælaframleiðslu ef við ætlum okkur að skipta olíunni út að fullu með biodiesel. Það sést líka að spár gera ráð fyrir verulegri aukningu á eftirspurn þannig að miðað við það þurfum við enn fleiri jarðir til að framfleyta okkur.

Hjalti Finnsson

[Jón Logi (IP-tala skráð) 27.8.2009 kl. 10:17]

Það er nú svo, að það er bara brot af ræktanlegu landi okkar frónbúa í alvöru brúki sem akrar. Þarna mætti sameina landgræðslu, landbúnað, byggðarstefnu, og atvinnustefnu á erfiðum tímum. Í hvað olían fer er svo önnur saga, en puttareglan fyrir bóndann er einföld. 2.4 tonn/3 eru 800 lítrar af olíu og það sem gleymist í svarinu að ofan er að restin er hágæða kúafóður með háu próteini. Þess utan mætti nota brotabrot af fræinu til endursáningar (repja er smá í fræi og það þarf ekki nema 1/10 til 1/20 af fræmagni í kg miðað við t.d. bygg), og þá er mestallur lífmassinn eftir (stöngullinn) eftir, - hann fer í líklega aftur í jörð.

Það er etv ekki hægt að framleiða biodiesel í nægu magni til þarfa okkar í dag, hvar mestöll eyðslan er tómt bruðl. En það er engin afsökun fyrir því að gera ekki neitt. Sérstaklega í ríki sem býr við þann kost að landrými er óvenjulega mikið á einstakling og óvenju lítið nýtt til þarfa.

Ólafur á Þorvaldseyri er maður ársins á Íslandi fyrir þetta framtak.