Mannréttindi og kristni.

Við sem teljum okkur til kristinna manna stærum okkur oft af því að þessi trúarbrögð hafi öðrum fremur átt í því að útbreiða mannréttindi í heiminum. Ég tel að í þeirri kröfu felist að við 18 ára aldur hafi hver manneskja um það sjálfval, hvaða sáttmála hún virði gangast undir, sem á annað borð eiga að vera háðir frjálsu vali. 

Í þessu landi er trúfrelsi. Minn skilningur á því er sá að Helgi Hóseasson hafi haft til þess fullan rétt að ákveða sjálfur hvaða trúarsáttmála hann væri háður eða óháður.

Ég bendi á að Kristur lét sjálfur ekki skírast fyrr en hann var orðin sjálfráða, fullorðinn maður.

Ég teldi æskilegt að kirkjan breyti skírn og fermingu að því leyti að í þessum athöfnum felist fyrirbæn og staðsetning viðkomandi barns undir verndarvæng kirkju og kristni en einstaklingurinn geti síðar, þegar hann er orðinn sjálfráða, ákveðið að leysa sig undan öllum tengslum við kirkju og kristni ef hann kýs svo.

Barátta Helga minnir um margt á baráttu Muhammads Ali fyrir því að fá sjálfur að ráða nafni sínu, rifta skírnarsáttmálanum, gerast Múslimi og neita að gegna herþjónustu af trúarástæðum.

Hann vildi fá að ákveða sjálfur nafn sitt, kasta þrælsnafninu Cassíus Clay og taka upp nafnið Muhammad Ali. Þetta var ekkert áhlaupaverk.

Honum var bannað að stunda íþrótt sína í 3 og hálft ár,  kostaði  hann heimsmeistaratitilinn í hnefaleikum og áralanga baráttu fyrir dómstólum og í fjölmiðlum. 

Fræg voru ummæli hans um herþjónustuna: "Af hverju ætti ég, svartur maður, að fara og drepa gulan mann fyrir hvítan mann sem rændi landi af rauðum manni? "  

Í einum af frægustu bardögum sínum, þegar hann sameinaði tvo heimsmeistaratitla, kallaði hann í sífellu til andstæðings síns: "Hvað heiti ég?"  

 

Athugasemdir

[DoctorE (IP-tala skráð) 7.9.2009 kl. 20:42]

Skráning og forritun á börnum bönnuð innan 18 ára.

Það er það eina rétta í þessum málum.

[Ómar Ragnarsson, 7.9.2009 kl. 20:52]

Börn komast aldrei hjá því að þurfa að sitja uppi með ýmis verk fullorðinna. En ég tel, að þegar það sé hægt, eigi fullorðna fólkið að koma í veg fyrir að binda börn við sáttmála og gerninga sem þau geta sjálf ósköp vel séð um þegar þau eru orðin fullorðin.

[Robert (IP-tala skráð) 7.9.2009 kl. 21:36]

Tek undir þetta hjá þér að fullorðnir eigi ekki að binda börn við sáttmála eða gerninga. Hinsvegar eiga börn að fá að koma að þessum hlutum ef þau hafa áhuga, það má ekki banna þeim það, Jesú sagði, leyfið börnunum að koma til mín, því að þeirra er guðsríki.  Það er meira til í þessu en margan grunar.      

[Ómar Ragnarsson, 8.9.2009 kl. 00:01]

Sammála þessu, Róbert.

[Hólmfríður Bjarnadóttir, 8.9.2009 kl. 00:48]

Mér finnst það vera réttur Helga að ráðstöfun jarðneskra leifa hans sé með þeim hætti sem hann hefur skriflega óskað eftir.

[Svanur Sigurbjörnsson, 9.9.2009 kl. 18:47]

Sæll Ómar

Ég er sammála þér varðandi kjarna þess sem þú skrifar í þessari grein og fagna stuðningi þínum við þetta réttlætismál.  Varðandi þær forsendur sem þú talar um í þessu sambandi, þ.e. að kristnin hafi öðrum trúarbrögðum fremur átt þátt í því að breiða út mannréttindi í heiminum, þá er ég ekki sannfærður um það.  Það má vera að kristninni hafi fylgt iðkun fyrirgefningar og náungakærleika en það leiddi ekki endilega til aukinna mannréttinda í þjóðfélögum, þó að í sumum löndum skilaði hjálparstarf/mannúðarstarf kristninnar ákveðnum hluta þess sem við getum flokkað undir mannréttindi.  Kristnin barðist fyrst of fremst fyrir eigin réttindum og yfirráðum hugmynda sinna og þar er ég að tala um forystumenn kaþólikka og síðar mótmælenda.  Maður skyldi ætla að það hefði þurft að vera löng hefð fyrir því að koma með frelsishugmyndir og baráttu fyrir réttindum fólks (t.d. kvenréttindum) frá forystumönnum kristninnar til að geta sagt að hún hafi átt stóran þátt í að dreifa mannréttindum á meðal þjóða, en svo var ekki.  Það hafa verið einstaka guðfræðingar og prestar á meðal þeirra sem hafa barist fyrir mannréttindum (t.d. Martin L King Jr.), en ekki man ég eftir neinum biskupum sem voru í broddi mannréttindabaráttu.  Þvert á móti hafa forystumenn kirkjunnar verið áberandi í því að drepa niður mannréttindabaráttu, t.d. gagnvart kosningarétti kvenna, réttindum samkynhneigðra, trúfrelsi almennt (Samtímabiskupar Lúthers útrýmdu með fjöldamorðum t.d. klofningshópi kristinna manna í Evrópu sem vildu ekki skíra börn fyrr en við fullorðinsaldur, svokallaða anababtista.)  Í gær var dönsk fræðslumynd í sjónvarpinu sem heitir "En hún snýst nú samt" og fjallaði um Kópernikus, Tycho, Keppler, Bruno, Galileo og Newton, þ.e. hvernig þessir vísindamenn á tímum Endurreisnarinnar og svo eftir 30 ára stríðin (Kaþólikkar og Mótmælendur á banaspjótum) náðu að leysa gátuna um gang himintunglanna í sólkerfinu.  Saga þeirra allra fram að Newton var skelfileg því að þeir urðu að þola einangrun, fangelsun, yfirheyrslur, réttarhöld, útskúfun og sumir aftöku á bálkesti (Bruno) af hálfu kirkjunnar.  Þessir menn og fleiri slíkir komu því til leiðar að vísindunum fleygði fram, en það voru aðrir sem lögðu grunninn að nýrri siðfræði, sem byggði á mannvirðinunni, frelsi og rétti fólks til að leita að hamingjunni á eigin forsendum.  Þessir menn voru ekki forkólfar kirkjunnar eða kristninnar þó að flestir þeirra hafi verið kristnir á Endurreisnartímanum.  Það voru menn eins og Erasmus frá Rotterdam, John Locke, Patrearch og fræðimenn í sjálfstæðum fræðasetrum Norður-Ítalíu, sem hófu þá hreyfingu.  Eftir 30 ára stríðið voru það menn Upplýsingarinnar eins og Denis Diderot, Descartes, Jefferson, David Hume, Kant, Hobbes og síðar menn eins og John Stuart Mill, verkalýðsbaráttumenn, kvenréttindakonunar (the sufriges), Bertrand Russell og fleiri, sem komu á framförum í hugsunarhætti um siðferði og mannréttindi.  Mannréttindayfirlýsing SÞ 1948 kemur síðan ekki kristninni ekkert við heldur. 

Ég get haldið mun lengur áfram að vitna í hugmyndasöguna og heimspekina allt frá tímum Forn-Grikkja.  Kristnin lagði ýmislegt gott fram, en hún er stórlega ofmetin, enda hefur hugmyndasaga ekki verið kennd að viti á Íslandi í skólum.  Trúarbragðafræðsla í grunnskólum er bara einleikur á hljóðfærðið kristileg guðfræði og þar kemst heimspeki og húmanismi ekki að. 

Bestu kveðjur - Svanur

[Sigurður Rósant, 13.9.2009 kl. 20:39]

Ég bendi á að Kristur lét sjálfur ekki skírast fyrr en hann var orðin sjálfráða, fullorðinn maður.

Jú, rétt er það, Ómar. En Jesús var Gyðingur og umskorinn á 8. degi eftir fæðingu. Sú aðgerð var óafturkræf á sama hátt og skírn kristinna manna er óafturkræf. Það er hvergi gert ráð fyrir afskírn barna eða fullorðinna í kristinni kenningu né í ritum NT.

Ef við líkjum þessari athöfn við skráningu ökutækis og afskráningu, þá sjáum við hvað kenningar Gyðinga, kristinna og múslima varðandi umskurð eða skírn eru fast njörvaðar.

Yfirlýsingar trúfélaga um að þessar athafnir séu mögulega ógildar eru í raun óhugsandi. Slíkt þýðir í raun að samþykkja verður nýjar kenningar innan Gyðingdóms, kristninnar og Islam.

Er hægt að krefjast þess? Nei, það er einungis hægt að banna með lögum að börn séu skírð eða umskorin. Þau taka þessa ákvörðun sjálf þegar þau eru lögráða. Það er leið til lausnar á þessu barnaníði í mínum augum.