Bernskufantasía sonar karls og kerlingar í koti.

Ein af fyrstu minningum mínum felst í því að mér þótt skrýtið að einn dag á hverju ári blöktu fánar við hún á Íslandi án þess að það værí stórhátíð og þegar ég spurði af hverju var svarið: "Það er verið að flagga fyrir kónginum."

Síðan færðist þessi siður yfir á forsetann og finnst mér út í hött að viðhalda þessum sið sem upphaflega var af hollustu við einvaldskonung, þótt Kristján 9, afi Margrétar, væri svosem ekki einvaldskonungur.

Hvað um það, - í þann tíð voru vinsælustu tímarit á Íslandi "Hjemmet" og "Familie Journalen" og þar var mikið fjallað um danska kóngafólkið.

Kom fljótlega í ljós að sonardóttir konungs væri jafnaldra mín og líklegur erfingi krúnunnar.

Amma mín Sigurlaug las oft fyrir ævintýri, og voru sum þeirra um son karls og kerlingar í koti, sem datt í lukkupotinn og giftist prinsessunni og eignaðist með því kóngsríkið.

Í barnafantasíum mínum urði til ný ævintýri um son karls og kerlingar í íslenska kotinu sem gengi að eiga ríkiserfingjann, sem hét því ágæta nafni Margrét Þórhildur.

Síðan varð Ísland lýðveldi og þessi einhver elsta barnafantasía mín gufaði auðvitað upp.

Og þó ekki alveg, því í hvert skipti síðan, sem flaggað er fyrir íslenska þjóðhöfðingjanum kemur hún upp í hugann sem skemmtileg og skrýtin æskuminning.

Og meira en hálfri öld síðar kom í ljós að það hafði þó verið ágætt að hafa verið þegn Danakonungs fyrstu æviárin, því að Ragnar, elsti sonur minn, fékk afslátt af skólagjöldum í dönskum háskóla vegna þess.

„Margrét er geðþekk“

Athugasemdir

[Offari, 18.9.2009 kl. 14:02]

Núorðið eru menn fangelsaðir fyrir að flagga bónusfána.

[Ben.Ax. (Benedikt Jóhannes Axelsson), 18.9.2009 kl. 23:20]

Til hamingju með það.