Munurinn á því að rýja og flá.

Afstaða flokka til Icesafe-málsin virðist ekki felast í því að nokkur þeirra hafni algerlega að Íslendingar taki á sig sanngjarnar byrðar til að bæta innistæðueigendum tjónið heldur í því hvernig skuli standa að þessu og hve langt skuli ganga. 

Þessu má líkja við mismuninn á því að rýja ær eða flá þær. Hámarksárangur við það felst í því að taka ullina á hæfilegan hátt af þeim á þeim tíma sem þær þola það best og orðtakið "að rýja inn að skinni" hefur verið ákaflega neikvætt í hugum Íslendinga, hvað þá að ganga svo langt að það jafngildi því að flá kindina.

Með slíku atferli er gengið gegn hagsmunum beggja aðila, bæði þess aðila sem leggja á af mörkum og gagnaðilans sem er háður getu greiðandans til að standa við skuldbindingar sínar.  

Þennan skilning og eðli máls verður að útbreiða meðal nágrannaþjóða okkar á allan mögulegan hátt hvar og hvenær sem því verður við komið.

Ég hef áður bloggað um þá skoðun mína að íslenskir ráðamenn eiga ekki að skammast sín fyrir að tala eigið tungumál á erlendum vettvangi og nota túlka í viðkvæmum og erfiðum viðræðum við útlendinga sem hafa það forskot að geta talað eigið móðurmál.

Það verður að ríkja jafnræði á milli málsaðila í slíkum viðtölum og viðræðum og um það eru mýmörg dæmi að ráðamenn stórvelda hafa talað eigið móðurmál í slíkum tilfellum þótt þeir hafi kunnað ensku.  

Jóhanna: Þolinmæðin á þrotum

Athugasemdir

[Gísli Baldvinsson (IP-tala skráð) 29.9.2009 kl. 12:45]

Wie sind in Deuchland sagði Willeweller. Hér er skammast út í forsætisráðherra ...að hnerra. gb

[Soffía (IP-tala skráð) 29.9.2009 kl. 18:32]

Er til of mikils mælst að áður en drápsklyfjar eru lagðar á herðar barna okkar og barnabarna að það sé skoðað í alvöru hvort þetta séu í raun okkar skuldbindingar?

Mér finnst nóg að ýmsir fræðimenn, bæði hér heima og erlendis, lögmenn og hagfræðingar telja að okkur beri ekki að greiða þetta. Við hljótum að láta framtíðina njóta vafans. Eða.... liggur sumum svo á að koma okkur í ESB að öllu er til fórnandi?