Íslands þúsund ár

24.12.2009 | 01:21

Guðmundur Guðmundarson.

Í gær var til grafar borinn Guðmundur Guðmundarson, oft kallaður Guðmundur í Lindu eða Linduumboðinu á sinni blómatíð, þegar hann stýrði Linduumboðinu í Reykjavík.

Guðmundur varð 89 ára gamall og með er genginn einn af þeim sem voru bakhjarlar revíanna og léttleikans upp úr miðri síðustu öld.

Guðmundur gerði ýmsa af revíusöngvum og gamanvísum þess tíma, en einna vinsælastur var texti hans við lagið Dómínó, sem Brynjólfur Jóhannesson söng ásamt fleiri lögum inn á plötu um miðjan sjötta áratuginn.

Guðmundur var einn af örlagavöldum mínum því að sem framkvæmdastjóri Hljóðfæraverslunar Sigríðar Helgadóttur fékk hann mig til að syngja inn á fyrstu plötuna mína lögin "Mér er skemmt" og "Botníuvísur."

Fyrstu veturna sem ég var skemmtikraftur vildi ég ekki leika jólasvein, fannst ekki við hæfi að "græða á jesúbarninu" eins og ég orðaði það.

Ég gerði þó textann "Jólasveinninn minn" fyrir hljómsveit Svavars Gests og þegar Guðmundur fékk mig ásamt Hjálmari Gíslasyni og Tómasi Grétari Ólasyni til að leika jólasveinana Gáttaþef, Gluggagægi og Giljagaur á svölunum á Vesturveri í Morgunblaðshöllinni fyrir mannfjölda sem stóð þar sem nú er Ingólfstorg, var hrundið af stað ferli sem enn sér ekki fyrir endann á hvað jólalög og jólatexta snertir.

Guðmundur var ákaflega léttur og skemmtilegur maður og það var unun að vera með honum og Svavari Gests og fleirum húmoristum í Lionsklúbbnum Ægi þar sem þeir héldu uppi fjörinu.

Hann var traustur, kær og ljúfur vinur minn alla tíð og ég verð honum ævinlega þakklátur fyrir að hafa eignast hann sem vin og velgjörðamann.

Guðmundur vildi halda gleðinni á lofti og lét jarða sig í kyrrþey.

Ég fann nýlega nokkra fyrriparta og botna frá sérstöku hagyrðingakvöldi lionsklúbbsins Ægis, sem jafnframt var konukvöld.

Þar átti Guðmundur átti góða spretti og það var ekkert dregið af sér.

Ég þykist vita að það var í anda Guðmundar að halda gleðinni á lofti og læt tvær vísur flakka hér en því miður treysti ég mér ekki til að birta þá bestu því að stemning og aðstæður ráða því hvort hún á við.

Guðmundur sendi Ragnari Magnússyni þennan fyrirpart:

Ragnar eg í anda sé /

oft á truntubaki.

og Ragnar svaraði:

Sá hefur hvorki frægð né fé /

fengið af því skaki.

Ég lagði þennan fyrirpart fyrir Guðmund:

Hvenær kemur að því að /

á þér túlinn þagni?

Og ekki stóð á svarinu:

Skrítinn ertu, skítt með það. /

Skallinn af þér flagni !