Erwin Rommel fórnaði að lokum lífinu.

Erwin Rommel naut öll stríðsárin meiri virðingar beggja vegna víglínunnar en nokkur annar þýskur hershöfðingi.

Hann hafði unnið til heiðurs vegna afreka í Fyrri heimsstyrjöldinni og sýndi mikla herstjórnarsnilli sem stjórnandi skriðdrekasveita í stríðinu í Frakklandi 1940 og síðar enn frekari snilli í eyðimerkurhernaðinum í Norður-Afríku 1941 til 1943.

Fékk viðurnefnið eyðimerkurrefurinn vegna þess.

Liðsmenn Rommels voru aldrei sakaðir um slæma framkomu og hann þótti óvenju manneskjulegur herstjórnandi, sem hafði að engu fyrirmæli Hitlers varðandi meðferð stríðsfanga og aðgerðir gegn Gyðingum og "óæðri kynþáttum".   

Eftir ósigurinn í í Norður-Afríku og missi Sikileyjar, innrás Bandarmanna inn á meginlandið í Suður-Ítalíu auk samfelldra ófara á austurvígstöðnum var Rommel endanlega ljóst að stríðið var tapað, þótt Hitler og nótar hans héldu öðru fram.

Þegar haustið 1943 var búin til áætlunn Valkyrja um að drepa Hitler og steypa jafnframt stjórn hans. 

Nauðsynlegt var talið að drepa Hitler fyrst til að leysa þýska hermenn undan eið sínum um hollustu við hann.  

Þá hafði Rommel verið falið að skipuleggja varnir gegn innrás Bandamanna í Frakkland og vildi að þýsku herirnir yrðu sem næst ströndunum til að taka á móti innrás strax í flæðarmálinu, en Von Rundstedt, yfirmaður Rommels hafnaði því og hafði í staðinn megin liðsafnaðinn innar í landinu til þess að hann hefði meiri sveigjanleika til að beina kröftum sínum að komandi innrásarstað, sem gat orðið á allri strandlengju Frakklands við Ermasund.

Þegar mistókst að hamla gegn innrás Bandamanna og þeir brunuðu í júlí 1944 austur eftir Frakklandi mátti öllum vera ljóst að stríðið var tapað.  

Það leið næstum ár frá gerð áætlunarinnar um valdaránið þar til gert var misheppnað tilræði við Hitler 20. júlí 1944 og enda þótt ég geti ekki flett því upp nákvæmlega, minnir mig að Rommel hafi vitað um það áður en innrásin í Normandy var gerð og verið snemma í slagtogi með samsærismönnunum í raun.    

Þegar Þjóðverjar voru komnir á skipulagslítinn flótta undan her Vesturveldanna í Frakklandi var ekki minnsta von fyrir Þjóðverja að komast hjá algerum ósigri með tilheyrandi mannfórnum milljóna manna og skelfilegri eyðileggingu ef barist yrði allt til enda.

Rommel barðist aldrei á austurvígstöðvunum þar sem nasistar fóru hamförum í grimmd en leit greinlega á herþjónustu sína í Frakklandi og Norður-Afríku sem þjónustu við föðurlandið á líkan hátt og flestir hershöfðingjar Bandamanna gerðu varðandi þjónustu sína við land sitt og þjóð.

Honum var ljóst að hinn vitfirrti Hitler var að leiða þýsku þjóðina í glötun og hann var reiðubúinn til að hætta lífi sínu með því að styðja samsærismenn, á laun að sjálfsögðu, því að áætlunin varð að fara leynilega.

Þegar samsærið misheppnaðist og Hitler komst að hlut Rommels í samsærinu, var foringjanum vandi á höndum.

Rommel var þjóðhetja og frægasti hershöfðingi Þjóðverja og Hitler ákvað að ryðja honum úr vegi án þess að gera svik hans opinber.

Rommel særðist illa þegar flugvél réðist á bíl hans og þar með gafst tækifæri til að búa til átyllu vegna væntanlegs dauðdaga hans. Honum var gefinn kostur á að taka eigið líf gegn því að fjölskyldu hans yrði þyrmt og það gekk eftir. Ekki er ég viss um að Stalín hefði gert það sama í hans sporum. 

Sagt var opinberlega að Rommel hefði dáið af sárum sínum og hann fékk viðhafnarútför.

Allt framangreint sýnir sérstöðu Rommels en ennþá eru margir, sem vilja ekki sýna neina miskunn varðandi líf hans. Rommel hafi verið í þjónustu Hitlers meðan það hentaði honum og ekki snúið við honum bakinu fyrr en hann sá að það gekk ekki upp.

Þetta finnst mér full harður dómur. Rommel gat auðveldlega forðast að gera neitt uppskátt um viðhorf sín gagnvart Hitler 1943-44 og þraukað út stríðið, fullviss um það að Bandamenn myndu ekki draga hann fyrir stríðsglæpadómstól, enda ætti hann það síst skilið af öllum hershöfðingjum Þjóðverja.

Hann kaus heldur að taka þá miklu áhættu sem leiddi til þess að hann varð að gjalda fyrir það með lífi sínu.

Geta má þess að Von Stauffenberg, sem var í forystu fyrir framkvæmd uppreisnarinnar og réttilega hefur fengið mikinn sóma af fórn sinni, þjónaði Hitler án undanbragða fyrstu ár stríðsins.  

Nú, 70 árum síðar, er full langt gengið ef allir þeir, sem bera ættarnafnið Rommel, eiga að gjalda fyrir það.

Lausnin hlýtur að felast í því að kalla flugvöllinn, sem er kveikja þessa bloggpistils, Manfred Rommel flugvöll.   

   

Má flugvöllur heita Rommel?

Svo margt hefur breyst síðan á dögum fyrri verkfalla í flugi.

Staðan, sem kemur upp ef til verkfalls félags flugvallarstarfsmanna kemur, yrði allt önnur og miklu alvarlegri en komið hefur upp í nokkru öðru verkfalli.

Verkfall hjá einstökum flugstéttum í vinnu hjá einstökum flugfélögum eins og flugmönnum og flugþjónum Icelandair hefur að vísu svipuð áhrif og verkföll hjá þessum aðilum í gegnum tíðina en þó mklu meiri áhrif en fyrr vegna stórvaxandi flutninga.

En allt flug til og frá landinu stöðvast ekki þótt verkfall verði hjá starfsmönnum eins flugfélags.  

Það, að lokast muni fyrir allt flug bæði innanlands og til og frá landinu, er svo miklu alvarlegra en nokkru sinni áður hefur gerst. Rennum aðeins yfir það sem er breytt frá því sem áður var.

1. Nú flýgur fjöldi flugfélaga til og frá Íslandi en ekki bara eitt. En lokun flugvallanna skrúfar fyrir allt flugið hjá öllum flugfélögunum.

2. Ferðaþjónustan hefur hraðvaxið síðustu ár og er orðinn sá atvinnuvegur sem skapar mest útflutningsverðmæti. Stöðvun í henni einmitt þegar aðalvertíðin er að hefjast veldur meiri röskun en dæmi eru til um áður.   

3. Úlutningur á ferskum fiski á öruggan og skjótan hátt er orðinn að grundvallaratriði fyrir sjávarútveginn og kjör fólks í landinu. Þetta er miklu stærra atriði en fólk gerir sér grein fyrir. Sem sagt: Lokun flugvallanna þýðir stórtjón fyrir tvær mest skapandi atvinnugreinar landsins.

4. Ísland er eyja 1300 kílómetra frá næstu löndum og það er ekki hægt að færa flutningana í fluginu yfir á járnbrautir, bíla eða skip.

Engin þjóð í Evrópu eða Ameríku býr við slíkar aðstæður.  

Engin leið er fyrir utanaðkomandi að dæma um hvor deiluaðila myndi bera meiri ábyrgð á verkfalli, ef af verður. Eða að sjá, hvernig sú ábyrgð skiptist hugsanlega á milli aðila.

Það eina, sem blasir við er hvaða áhrif verkfall myndi hafa.  

   

Yfirvofandi verkfall rætt á Alþingi

Því betra aðgengi, því meiri sala.

Það er þekkt fyrirbrigði úr markaðsfræðum að því aðgengilegri sem vara sé, því meiri sé salan.

Í hinu griðarlega auglýsinga- og kynningaráreiti nútíma þjóðfélags er slegist um að vera með það sem verið er að kynna, hvort sem það er vara eða eitthvða annað.

Nú er vitað að sumar vörur eru óhollari en aðrar og skapa meiri freistingar hjá sumum en annað og að þess vegna sé kannski ástæða til að rekar fram öðru, sem hollara er og hagkvæmara.

Sælgætisbarir og aðrar óhollar vörur, sem höfða til barna, eru því á lista yfir það, sem síður eigi að setja í forgang á sölustöðum, og um það gildir líka að það er þar að auki talið lágkúrulegt að nýta sér óþroska barna til að halda slíku að þeim.

Rökræður um framboð og aðgengi að vörum hafa lengi verið í gangi varðandi áfengi því að sumir halda því fram að það skipti engu varðandi áfengisvandann þótt áfengi sé á boðstólum sem allra víðast og á sem allra flestum tímum.

En niðurstaða rannsókna á vegum alþjóða heilbrigðisstofnunarinnar sýna að markaðslögmálið um aðgengi skiptir líka máli hvað snertir áfengi.

Í þeim fræðum, sem fjalla um fíkniefni af öllu tagi, er viðurkennt, að umhverfi fíkilsins skipti oft sköpum, einkum fyrst eftir að hann fer í meðferð.

Hann verður að forðast umhverfi þar sem neysla er í gangi eða áreiti sem leiðir hugann að fíkniefninu. Viðurkennt er líka að félagslegi þátturinn varðandi reykingar skiptir afar miklu máli.

Bubbi Morthens sagði mér að fyrst eftir að hann hætti að reykja hefði það verið kvöl fyrir sig að sjá bíómyndir, einkum þessar gömlu, þar sem persónurnar reyktu.

Til eru dæmi um að aukið aðgengi hafi ekki virkað. Upp úr 1950 voru framleiddir ódýrustu bílar Ameríku Kaiser Henry J., - síðar einnig undur heitinu Allstate, og var hægt að kaupa Allstate í stórverslunum Sears.

Samt seldust þeir ekki, mest af því að einfaldleiki þeirra og smæð virkaði öfugt á fólk. Það reyndist til dæmis ekki söluvænt að hafa ekkert skottlok, engar armhvílur og ekkert hanskahólf.

Hins vegar var álíka stór Rambler með öllum sömu svona hlutum og stærri bílar og hann seldist vel.    

Byrjaðir að taka niður nammibarina