Ekkert jafnast á við leikhúsið. "Aftur til upphafsins."

Nútíma menning og fjölmiðlun býr yfir stórkostlegum tæknilegum möguleikum ljósavakamiðla, kvikmynda stórsýninga og bóka til þess að færa áhorfendum listir, sögur og skáldskap. 

Ég hef fengið nasasjón af túlkunarmöguleikum þessara tækja og miðla, allt frá sjónvarpi til bókaskrifa, en niðurstaðan er samt sú að hin beinu milliliðalausu tengsl milli túlkanda og áhorfanda í leikhúsi eða útileiksviði taki öllu fram. 

Það eitt að horfst er í augu og jafnvel möguleiki á beinum snertingum sem og gagnkvæmum samskiptum og tjáskiptum á jafnréttisgrundvelli, sjá og finna viðbrögð og viðtökur, tekur öllu öðru fram.

Ég kynntist leiksviðinu fyrst á sjötta áratug síðustu aldar á afar mótandi hátt en síðar komu sjónvarp og bókaskrif til sögunnar.  

Bókin hefur þann kost fram yfir aðrar aðferðir til miðlunar, að hún rúmar mun meira magn en kvikmynd eða leiksýning.

En það hefur áreiðanlega verið mikils virði fyrir ritun Íslendingasagnanna að fyrst voru sögurnar mæltar af munni fram fyrir áheyrendur og meitiluðust og mótuðust áreiðanlega mjög af því.

Þess vegna ákvað ég fyrir nokkrum áratugum að fara þá leið varðandi það ef ég setti niður ýmislegt það sem ég hef upplifað og á dagana hefur drifið á ævinni, að fara það sem kalla má á enskunni "back to basics", afturhvarf til upprunans, með því að færa þett fyrst fram á leiksviði.

Var í dag uppi í Landnámssetrinu í Borgarnesi að æfa flutning áframhalds sögunnar, sem ég hóf að segja þar fyrir réttu ári, af fólki og fyrirbærum sem á dagana hafa drifið og mótað líf mitt og starf.

Í fyrra voru það árin 1940-53 sem fjallað var um em meginstef ásamt fjölskrúðugum frændgarði, sem tók mikið rými, en á frumsýningu næstkomandi föstudagskvöld verða árin 1953 til 1960 undirliggjandi tímalína.

Skólaárin, unglingsárin í borg og sveit með kynnum af stórbrotnu fólki, leiklistin og upphaf skemmtikraftsferilsins verða meginviðfangsefnið.

Þrátt fyrir að vera barn og unglingur fékk ég strax þá að kynnast ótrúlegu fjölbreyttu úrvali afk stórkostlegu fólki, allt frá aumustu vesalingum og niðursetningum til helstu ráðamanna og leikara þjóðarinnar og vonast til að geta skilað því sem best á sýningunum, sem framundan eru.    

  

 

„Versti óvinur leikarans“

Núllið getur verið skemmtilegt.

Talan núll er líklega lang skammtilegasti tölustafurinn, því að notkun þess býður upp á svo margar skrýtnar mótsagnir að ekki sé nú talað um þann eiginleika núllsins að tífalda, hundraðfalda og þúsundfalda tölur með því einu að því sé bætt aftan við þær. 

Það er ekki ónýtt að geta með því að kunna mörg tungumál þagað á sem flestum þeirra. Raunar felst alger þögn í því að geta þagað á öllum tungumálum heims, og má segja að með slíkri þögn geti tungumálakunnátta náð hæstum hæðum.

Í útvarpsfréttum áðan var talað um könnun og talningu á geðrænum vandamálum drengja á aldrinum núll til tíu ára.

Samkvæmt því hefur verið kastað tölu á þá drengi, sem eru núll ára gamlir og þjást af geðrænum sjúkdömum.

Útkoman af því hlýtur að vera núll, og raunar er erfitt að hugsa sér eins eða tveggja ára gamlan dreng sem þjáist af geðrænum sjúkdómum.

 

Í nákvæmnisvísindum hefur núllið reynst erfitt viðureignar þegar um er að ræða stærðir sem eru næstar fyrir ofan það.

Þannig var kjarni efna lengi talinn minnsta mögulega stærð efnis eða allt þar til í ljós kom að hægt væri að kljúfa hann, og reyndist þessi litla stærð þá heldur betur búa yfir möguleikum til mesta risastökks sögunnar í gerð sprengna og framleiðslu orku. 

Hugtökin allt og ekkert reynast vera erfið viðfangs því að svo virðist sem ævinlega sé hægt að finna eitthvað stærra en allt og minna en það minnsta en áður var talið mögulegt.  

Alheimurinn er til dæmis hugtak sem vefst fyrir þeim sem hugsa sem svo að handan alheimsins hljóti að vera eitthvað.  

 

Kýs að þegja á öllum tungumálum