Óhollustan fái meiri ívilnanir?

Áfengi og hvítasykur eru undirrót stærstu heilsuvandamála heimsins.

Því meiri neysla, því meiri fórnir á lífi og heilsu og vegna fjárútláta í heilbrigðis- og velferðarþjónustunnbi.

Nú þegar hefur hvítasykurinn fengið góðan liðstyrk í formi afnáms sykurskattsins svonefnda og ætlunin að áfengið fylgi í kjölfarið.

Enginn sérstakur sérguð eða varnarpersóna á borð við Bakkus er merktur við sykurinn og því sjálfgefið að Bakkusi sé sýnd ekki minni virðing en sykrinum.

Enda er hann þar að auki "harður húsbóndi" eins og oft er sagt.   

Áfengi í neðra þrep virðisaukaskatts

Persónubundin viðkvæmni?

Ég held að dæmin sem ég þekki um tónlistarmenn, sem hafa misst heyrn ungir, séu of mörg til að það geti verið tilviljun. En það virðist alveg tilviljun á hverjum þeirra mikill hávaði, sem þeir hafa orðið fyrir, hefur bitnað. 

Sjálfur fór ég alveg arfa vitlaust að ráði mínu gagnvart heyrn minni langt fram eftir aldri. 

Í tvö ár vann ég með skólanum á loftborum án heyrnarhlífa, og enda þótt unnið væri á hálftíma vöktum var hávaðinn yfirgengilegur. 

Mikill og hraðvaxandi hávaði var á dansleikjum og samkomum á þessum árum og var tími Sumargleðinnar til dæmis með langvarandi hávaða langt fram eftir nóttu sem félagar í henni neyddust til að lifa með. 

Strax á þrítugsaldri komu til skjalanna langar flugferðir án heyrnarhlífa.

Og bílarnir, sem notaðir voru tuga klukkustunda langferðum um allt land reyndist við seinni tíma mælingar vera með heilsuspillandi hávaða inni í farþegarýminu upp á meira en 90 desibel á malarvegunum.

Þrátt fyrir allt þetta hef ég verið svo heppinn að halda heyrninni betur en ég á skilið. 

Hún er að vísu aðeins farin að dofna en samt minna en í meðallagi ef marka má reglubundnar mælingar hjá Fluglæknunum mínum og ummæli þeirra. 

Konan mín efast um þessar mælingar, en læknarnir segja, að enn hafi ekki verið fundin upp mælitæki, sem nemi sálræna heyrn. 

Þegar bílar sumra ungmenna aka um göturnar þannig að þungur bassa- og trumbuslátturinn inni í þeim lokuðum berst svo um alla götuna, að manni finnst eins og þeir bólgni út í taktinum eins og hjarta, sem slær, velti ég því fyrir mér hvers konar meðferð þetta sé á heyrn ungmennanna og hvort slíkan ógnarhávaða þurfi til að heyra tónlist inni í jafn litlu og lokuðu rými og einn fólksbíll er. 

Líklegast getur hávaði verið fíkn, eins og til dæmis á svokölluðum skemmtistöðum, þar sem fólk stendur í stöppu á dansgólfi og getur ekki talað saman fyrir yfirgengilegum hávaða langvarandi síbyljutakts, þar sem sama lagið virðist ganga tímunum saman í einskonar e-pillu hugarástandi samkomugesta og skemmtilegustu stundirnar eru í biðröðunum fyrir utan þar sem er þó möguleiki á að tala við fólk. 

Mikil hætta á heyrnarskemmdum