"Hentu okkur af við Hallærisplanið."

Rúm sem kemur manni á fætur í bókstaflegri merkingu minnir mig á atvik á unglingsárum mínum, þegar ég fékk oft lánaðan vörubílinn hans pabba til þess að fara á samkomur í Menntaskólanum eða bara til að fara á rúntinn. 

Stundum var svonefnt "boddý" á bílpallinum, einfalt botnlaust tréskýli fyrir verkamenn með tveimur bekkjum langsum, sem notað var til að fara með þá í eða úr kaffi eða mat.

Boddýið var ekki á bílnum í eitt sinn þegar við höfðum setið á Laugavegi 11, og ég bauð nokkrum skólafélögum mínum að skutla þeim niður á rúntinn.

Þeir þáðu það, enda mikið sport að fara rúntinn standandi eins og í heiðursstöðu á pallinum og heilsa liðinu sem gekk eftir gangstéttunum.

Stóðu þeir þá fremst á pallinum og héldu sér í handrið, sem var þversum við fremri brún hans. 

"Hvar viljið þið fara úr?" spurði ég strákana. 

"Hentu okkur af við Hallærisplanið" svarað einn þeirra. 

Það var einhver kvöldgalsi í mér, því að eftir að ég var búinn að aka niður Bankastræti, beygja suður Lækjargötu, taka þar beygju og aka til baka og vestur Austurstræti, renndi ég bílnum inn á Hallærisplanið, stöðvaði hann þar og byrjaði að sturta pallinum, bókstaflega sturtaði þeim aftur af honum. 

Þetta voru frískir strákar og fljótir í viðbrögðum og stukku allir aftur af pallinum áður en hann hafði lyfst að ráði, - nema einn sem hélt áfram dauðahaldi í handriðið á pallinum, sem hélt áfram að lyftast hátt í loft upp. 

Þar hékk hann skelfingu lostinn hátt yfir bílnum og planinu, en kliður fór um fólkið, sem var þarna, - enginn hafði áður séð neitt þessu líkt, - alveg fáránleg sjón. 

Mér brá og lækkaði pallinn aftur niður, og var dauðfeginn að stráksa tókst að halda sér föstum allan tímann. 

Hann fór síðan niður af pallinum að framverðu, upp við bílstjórahúsið og varð fátt um kveðjur. 

 

Rúm sem kemur þér á fætur

Vantar enn stíga á köflum.

Á síðustu árum hefur orðið bylting í gerð hjólastíga í borginni, bæði hvað snertir lengd þeirra og gerð. 

Þó má gera betur, einkum hvað varðar þá kafla á hjólaleiðum, þar sem enn vantar stíga og hjólreiðamenn og göngufólk lendir inni á götunum. Þessir kaflar verða þó æ færri með árunum. 

Margir hjólreiðamenn eru greinilega í fanta formi og hjóla afar hratt án þess að gefa frá sér hljóðmerki þegar þeir bruna fram hjá öðru hjólreiðafólki eða gangandi fólki. 

Þetta skapar að sjálfsögðu slysahættu, því að það er eðli reiðhjóla og vélhjóla, að möguleikarnir til að beygja eða hemla snöggt eru miklu minni en á bíl eða hjá gangandi fólki. 

Fyrir tuttugu árum var yfirborð hjólreiðastíga hrein hörmung, svo illa við haldið og ósléttir, og enn í dag mætti víða gera betur í því að hafa þá sléttari. 

Kalla á fleiri hjólreiðastíga

Snertir rætur vanda Vesturlanda.

Ef engir innflytjendur frá suðlægum nágrannalöndum hefðu komið til Bandraríkjanna og Kanada og til hinna betur stæðu Evrópulanda, hefðu þjóðfélögin hrunið vegna skorts á fólki til að vinna láglaunastörf, sem jafnframt hefur komið í fyrir fólksfækkun og enn meiri öldrun þessara þjóðfélaga en þegar er orðin. 

Dæmi um þetta eru Mexíkóar í Bandaríkjunum, Tyrkir í Þýskalandi og Pólverjar á Íslandi. 

Önnur rót vandans er sú, að þrátt fyrir allan fagurgalann um að Vesturlönd vilji aukið viðskiptafrelsi eru í gangi stórfelldar niðurgreiðslur og styrkir til landbúnaðar, sem annars væri ekki samkeppnisfær við landbúnað í suðlægari löndum, þar sem loftslag er hlýrra. 

Með þessu er komið í veg fyrir að þessar fátæku þjóðir komist til bjargálna og ýtt undir flótta fólks þaðan til Evrópu og Norður-Ameríku.

Að nota þau orð, sem heyrast sögð um þetta fólk sýnir blöndu af firringu, fordómum og hræsni.   

Calais og Hitler í sömu setningu

Þetta tvennt er fjarri því að leysa ráðgátuna.

Það yrði að vísu visst skref í rannsókn á hvarfi M370 ef hlutirnir sem fundist hafa á Reunion reynast vera úr henni, en ráðgátan er samt jafn mikil og fyrr: Hvað olli því að vélin flaug svona langt úr leið og hvar er flakið? 

Í flugsögunni er til dæmi um að "draugaflugvél" hafi flogið með meðvitundarlaust fólk langa vegalengd þar til hún varð eldsneytislaus og hrapaði á landi, en þar með var hægt að rannsaka flakið nákvæmlega og finna orsökina út. 

En meðan M370 er bara einhvers staðar á hafsbotni í víðáttum Indlandshafs, er ráðgátan um orsök hvarfsins svipuð eins og ráðgátan varðandi AF447 á botni Suður-Atlantshafs var á sínum tíma. 

Verður ráðgátan leyst í Frakklandi?