Áfram kjöraðstæður til að menga sjó við landið?

Fyrir nokkrum árum upplýsti íslenskur skipstjóri, sem siglt hefur í áratugi um heimsins höf, í viðtali við blað, sem gefið var út í Straumsvík, að hvergi í heiminum fyndust jafn góðar aðstæður til að skola kjölvatni og hvers kyns óþverra í sjóinn og á Íslandi.

Víðast annars staðar, jafnvel í Afríku og Asíu, lægju þung viðurlög við slíku, jafnvel fangelsisvist og missir skipstjórnarréttinda.

Skipstjórinn hafði siglt oft með súrál til Íslands um þveran hnöttinn og vissi hvað hann væri að segja. Á Íslandi væri honum alveg óhætt, það væri alltaf gott að "koma heim".

Ég birti myndir af viðtalinu oftar en einu sinni og bar málið meira að segja munnlega upp í umhverfis- og auðlindaráðuneytinu.

En því miður virðist mikið til því sem Árni Finnsson formaður Náttúruverndarsamtaka Íslands sagði á málfundi, að vegna mikils umfangs verkefna náttúruverndarfólks á landi, næði baráttan ekki nema niður í fjöru, því miður.

Og enn lítinn árangur að sjá, þrátt fyrir viðleitni Landhelgisgæslunnar.

Sýknaður af því að olíumenga sjó

"Bílvelta varð." Æ, er þetta að byrja aftur?

Ég var farinn að vona að það væri að vera búið að víkja í burtu orðalaginu "bílvelta varð" en nú er það að lifna aftur við.

"Bílvelta varð" er fjögur atkvæði, tvöfalt lengra en ef sagt er "bíll valt."

Fyrirbærið er angi af svonefndri nafnorðasýki sem hrjáir nútímafólk og býður heim orðalengingum og tyrfnum stíl.

Hvað næst?  "Útafakstur varð"... í staðinn fyrir "bíll lenti útaf..."?

"Íslendingasigur varð..." í staðinn fyrir "Íslendingar sigruðu..."?

"Bílafestur urðu..." í staðinn fyrir "bílar festust..."?

"Formannskosning varð..." í staðinn fyrir "formaður var kosinn..."?

Bílvelta í Kömbunum

Unun að horfa á leikinn. Hvílík markvarsla!

Það var hrein unun að horfa á viðureign Dana og Spánverja í gærkvöldi, stórleik markvarðanna Sterbik og Landin og hið hraða og leikandi spils Dana í síðari hálfleiknum.

Leikstjórn, óeigingirni og hvatning Mikkel Hansen, sem reynt var allan leikinn að taka úr umferð, var einstök, og á tímabili í síðari hálfleik röðuðu Danir inn glæsimörkum án þess að Spánverjar skoruðu eitt einasta mark.  

Ljóst er að íslenska liðið hefði aldrei átt möguleika á að komast neitt á móti svona liðum á EM, og þar veldur markvarslan miklu.

Á meðan við máttum horfa upp á allt niður í 17% varin skot í einum leik okkar, voru báðir markverðirnir í gærkvöldi með næstum 50%!

Það er ein skýringin á því að í stað markatalna eins og 27:23 máttum við þola að fá á okkur 37 og 39 mörk í tveimur síðustu leikjum okkar.

Ekkert lið, sem fær ítrekað á sig svo mörg mörk, getur unnið leiki og komist langt á stórmótum.

„Seinni hálfleikurinn einn sá besti“

Hvað kostar að hafa næstum fimm þúsund manns á biðlista?

Deilt er um hvort þjóðfélag okkar hafi efni á að verja meira en 8,7% af vergri þjóðarframleiðslu í heilbrigðiskerfið og gera heldur átak um að komast upp í 11% eins og í Svíþjóð.

Tregðan við að hækka prósentuna er svo mikil, að meira að segja kostaði heilmikla rekistefnu síðastliðið haust að komast upp í prósentutöluna 8,7 prósent.

Upplýst hefur verið að þúsundir, allt að fimm þúsund Íslendingar bíði á biðlistum eftir úrlausn sinna mála varðandi nauðsynlegar aðgerðir og rannsóknir.

Ég hitti vin minn í sjúkraþjálfun í spítalanum í Fossvogi í fyrri viku, sem var að fá gervilið í hnéð og endurhæfa sig.

Þetta leiddi tal okkar að slíkum aðgerðum.

Sjálfur er ég með svo léleg hné, að þegar þriðja aðgerðin á hnjánumm mínum var gerð fyrir tíu árum, sagði læknirinn mér að af myndum mætti sjá, að hnén væru komin á það stig vegna slits, að ég væri orðinn tækur til að settir væru gerviliðir í þau, og það gæti gerst fyrirvaralaust.  

Ég gæti reynt að hökta áfram á þessumm lélegu liðum, jafnvel "sárhnjáður", en það myndi fara eftir langlífi mínu hvort það myndi borga sig eða ekki og erfitt að spá um það hve lengi gengi að hökta án gerviliðs. Kannski lítið sem ekkert úr þessu.  

Ég leiddi samtalið inn á léttu nóturnar og það var ca svona, orð læknisins feitetruð:

"Hægt er að lofa tíu ára endingu gerviliðs, en vafi er á að hægt sé að endurnýja hann að þeim tíma liðnum."

"Einmitt. Segjum að ég geti hökt eitthvað áfram, en hnén á mér gefist upp eftir 3 ár og ég fái gerviliði þá, sem endist í ellefu ár. Þá yrði ég að nálgast áttrætt, sem er meðalaldur karlmanna, og ending liðanna passar alveg við lífshlaupið."

"Já, rétt hjá þér, en það er ekki nóg að vera með þetta plan a, heldur líka plan b og plan c, svona í grófum dráttum."

"Hvað er plan b?"

"Að þú drepist svo fljótlega eftir aðgerðina, að það sé verið að henda peningunumm í sjóinn með henni."  

"En hvernig er plan c?"

"Ég veit að amma þín varð 93ja ára og ömmusystur þínar 93ja og 103ja ára. Ef langlífi er í ættinni og þú nýtur þess, langar þig til að vera í hjólastól síðustu 13 árin?"

Þetta nægði til þess að ég ákvað að fá ráðleggingar um það hvernig ég gæti treint notkun hinna uppslitnu hnjáa og seinkað því að fá gerviliði.

Ég sagði vini mínum að hnén hefðu rétt lafað til þessa dags, en engu væri að treysta, því að hvenær sem væri gætu liðirnir gefið sig endanlega, eins og hafði gerst fyrirvaralaust á sínum tíma.

Hann sagði að nú væru aðstæður þannig að plan d og plan e væru komin til sögunnar, af því nú væri tveggja ára bið eftir því að fá gervilið.

Plan d væri að vera á hækjum eða í hjólastól í tvö ár á biðlista ef hnén gæfu sig jafn skyndilega og 2005.

En hvað er þá plan e?

Jú, að fara strax í myndatöku sem sýndi hin uppslitnu hné eins og 2005, panta aðgerð og krossleggja fingur í von um að hnén rétt dygðu tveggja ára biðtímann í tæpu en þolanlegu ástandi eins og fram að þessu og vonast til að gerviliðirnir entust það lengi, tíu ár, að ég færi í fyrsta lagi í hjólastól 88 ára, ef ég næði þeim aldri. 

En er þá til plan f?  Já, ef hægt er að eyða biðlistanum svo að fólk þurfi ekki að vera að spila með biðlistann eins og í plani e.

Þetta dæmi er lítilvægt en lýsandi miðað við þær afleiðingar sem biðlistarnir hafa haft og geta haft varðandi ótímabær dauðsföll, örorku eða óþarfar þjáningar, sem og þann kostnaðarauka og vinnu/tekjutap sem núverandi ástand veldur og getur oft orðið miklu meira en nemur kostnaðinum við fyrirbyggjandi aðgerðir.

Áður hafa hér á síðunni verið tekin tvö dæmi um afleiðingar af töfum á rannsóknum varðandi krabbamein í nýrum og af töfum á aðgerðum vegna gátta- eða hjartaflökts, sem hafa gerst fyrir framan nefið á mér.

Annað þeirra tengjast mér sjálfum en ég hef hingað til verið heppinn og dettur ekki hug að vera að væla neitt yfir því. Er hins vegar hugsi vegna annarra, sem ekki voru eða eru heppnir í þessari rússnesku rúllettu.

Það er allt morandi í þessu, því miður, allt í kringum okkur. Er það sæmandi fyrir okkur?

 

 

Segir gagnrýni byggja á hvatvísi