Minnir á rússneska landsliðið hér um árið.

Landslið Rússa í knattspynu sem komst í undanúrslit á EM 2008, var eitt allra skemmtilegasta landslið síðari ára.

Aðall liðsins var leikaðferðin, fleiri, hraðari og beittari gagsóknir en sést höfðu á knattspynuvellinum frá upphafi til enda leiks.

Að lokinni hverri sókn þurftu leikmennirnir að geysast jafnhratt til baka til að verjast og bruna síðan aftur í leiftursókn.

Svo vel gekk liðinu framan af með sannfærandi sigrum á Hollendingum og Svíum, að menn voru farnir að spá því sigri á mótinu.

En þá sprakk blaðran og liðið var eins og svipur hjá sjón í undanúrslitaleik við Spánverja. 

Hin gríðarlega yfirferð og hraði fram og til baka enda á milli á vellinum í 90 mínútur í hverjum leik fór fram yfir þolmörk hjá leikmönnunum.

Þeir voru orðnir þreyttir eftir þessa yfirgengilegu keyrslu, leik eftir leik, farnir að missa snerpu og gera fleiri mistök.

En leikmennirnir nutu margir góðs af frammistöðu sinni á eftir, svo sem hinn snjalli Arshavin, dýrsti leikmaður Arsenal fram að því.

Margir hafa brennt sig á þessu á erfiðustu stórmótum heims og gleymt því að mótin hlíta í að sumu leyti lögmálum langhlaupa. 

Þýska Bundesligan í handbolta er til dæmis farin að líða fyrir þetta og missa topp leikmenn frá sér vegna of mikils álags á þá.

Meiðslin eru Klopp að kenna

"Írska aðferðin" er í frumvarpi stjórnlagaráðs.

Eftir könnun á fyrirkomulagi og framkvæmd forsetakosninga hjá erlendum þjóðum var það niðurstaða stjórnlagaráðs að það fyrirkomulag, sem Ólafur Harðarson nefnir "írsku aðferðina", hefði flesta kosti og fæsta galla

Hún laðar fram meirihluta að baki kjörins forseta án þess að það þurfi að kjósa tvisvar og þess vegna er lagt til að hún verði notuð.

Raunar sýnast einu líkurnar á að Ólafur Ragnar Grímsson telji sig tilneyddan að bjóða sig fram að gríðarlegur fjöldi frambjóðenda með lágt fylgishlutfall stefni kosningunum í óefni.

Engin glufa hjá Ólafi Ragnari

Jón Þ. og Brumel snertu körfuboltahring með tánum.

Frá gólfi upp í körfuboltahring eru 3,048 metrar. Rússinn Valery Brumel var besti hástökkvari heims á 7. áratug síðustu aldar og þóttu firn mikil þegar hann lék sér að því á æfingum að stökkva upp og snerta körfuboltahring með stóru tánni.

En annar hástökkvari gat líka gert þetta á fyrstu árum  7.áratugarins.

Það var Jón Þ. Ólafsson, sem gerði þetta með þriggja skrefa atennu í hinu pínulitla íþróttahúsi ÍR við Túngötu.

Hver sá, sem stendur fyrir neðan körfuboltahring og horfir upp í hann hlýtur að undrast að þetta skuli vera hægt.

Valery Brumel náði meistaralegum tökum á grúfustílnum svonefnda og þegar það bættist við einstæðan stökkkraft voru yfirburðir hans tryggðir.

Jón Þ. náði ekki sömu tökum á þeim erfiða stíl, var of fattur yfir ránni og felldi oft með mjöðmunum, þótt efri hluti líkamans væri 10-15 sentimetra yfir ránni. 

Hann hefði hugsanlega náð betri árangri með Fosbury stílnum svonefnda sem nær allir hafa notað síðustu fjóra áratugi, en þessi stíll byrjaði ekki að ryðja sér til rúms fyrr en eftir 1968.

Það fer um mann gamall straumur við að sjá norsku hlaupakonuna stökkva á tengdu myndskeiði á mbl.is 

Það var gaman að því um tvítugt að stökkva í þremur skrefum upp tröppurnar á Stórholti 33.

Þær voru og eru tvískiptar, fyrst þrjár tröppur, síðan kom ca 2,5 metra pallur, en þar á eftir komu sjö tröppur.  

Vegna pallsins varð hraðinn mikilvægt og skemmtilegt atriði í þessu sérkennilega þrístökki. 

 

  

Ótrúlegur stökkkraftur - myndskeið