Hvert ætlaði ökumaðurinn að forða slysinu?

"Fram, fram, fylking, / forðum okkur hættum frá..." var stundum sungið hér í gamla daga. 

Við sungum að sjálfsögðu ekki: "Fram, fram, fylking, / forðum hættum okkur frá..."

Nú sér maður í frétt að ökumaður hafi ætlað að forða slysi. 

Í söngnum í gamla daga var sungið um að að við ætluðum að forða okkur frá hættum. 

En í umræddri frétt er sungið um að forða slysinu frá einhverju, sem ekki er nákvæmlega tilgreint. 

En nefndur er ljósastaur, og þar með virðist ökumaðurinn hafa ætlað að forða slysinu frá staurnum og láta það gerast annars staðar.  

Ökumaðurinn hafi sem sagt ekki ætlað að forðast slysið eða afstýra slysi, heldur forða slysinu frá sér. Sem þýðir samkvæmt orðanna hljóðan að hann ætlaði ekki að koma í veg fyrir slysið, heldur færa það til og láta það gerast annars staðar. 

Að forða slysi frá einhverju getur varla verið annað en bull, fullkomlega órökrétt. 

Þessi pistill er skrifaður til þess að hægt sé að forðast mistök á borð við umrædda setningu. 

Hann er ekki skrifaður um það að forða mistökunum, - forða mistökunum frá einhverju. 

Nema þá að segja hvert eigi að forða þeim og hver eigi þá að sjá um að þau gerist.  

 

Ætlaði að forða slysi en valt

Hver fann upp auðlegðarskattinn? Svar: Ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins 1949.

Nú ryðjast menn fram á ritvöllinn og hafa allt á hornum sér varðandi auðlegðarskatt. 

Segja að verið sé að endurvekja "uppfinningu" stjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur. 

En það er rangt. 

Auðlegðarskattur, sem þá hét reyndar stóreignaskattur, var uppfinning ríkisstjórnar, þar sem Sjálfstæðismenn voru einir í stjórn, stjórn Ólafs Thors, sem settist að völdum haustið 1949. 

Stjórnin var að vísu minnihlutastjórn en engu að síður önnur tveggja slíkra stjórna, sem setið hafa síðan Ísland fékk ríkisstjóra árið 1941. 

Stóreignaskatturinn var geirnegldur í mars 1950 þegar samsteypustjórn Sjalla og Framsóknar tók við af stjórn Ólafs Thors og siglt var inn í tímabil svonefndra "helmingaskiptastjórna", sem stóð fyrst frá 1950 - 1956, síðan frá 1974-1978 og loks frá 1995-2007. 

Það má reyndar færa rök að því að auðlegðarskatturinn sé miklu eldri, því að tíundin sem kirkjan lagði á fyrir níu öldum var af svipuðum toga.  En á okkar tímum voru það þingmenn og ráðherrar Sjálfstæðisflokksins sem "fundu hann upp."  

VG vill stórfelldar skattahækkanir

Guðmundur og Geirfinnur: "Ég er kominn heim!"?

Gunnar Tryggvason leigubílstjóri fannst látinn í bíl sínum 1968. Morðvopnið, skammbyssa, fannst hjá manni, sem var ákærður fyrir morð en var sýknaður. Málið telst óupplýst.

Fram til ársins 1974 fundust allir þeir, sem sannanlega voru myrtir á Íslandi, látnir, og eftir 1975 fundust hinir myrtu allir sömuleiðis.

Í einstaka tilfelli varð niðurstaða morðrannsóknar sú, að málin teljast óupplýst. 

Í sumum málum töldust sakborningar ósakhæfir. 

Í lista á netinu yfir morð á Íslandi vantar tvö mál, þar sem sakborningar fengu þó þyngstu refsingar sem höfðu þá verið dæmdar fyrir morð á síðari tímum hér á landi. 

Þetta eru hin svonefndu Guðmundar- og Geirfinnsmál. 

Halló, af hverju?

Það skyldi þó ekki vera vegna þess að þetta eru einu málin, þar sem vantaði lík og vantaði morðvopn eða önnur áþreifanleg sönnunargögn?

En samt þau mál, þar sem þyngstu dómarnir féllu. 

Hvenær ætla menn að viðurkenna að þetta voru og eru óupplýst mannshvörf? 

Tugir mannshvarfa síðustu áratugi hafa verið af ýmsum toga og í einu þeirra hvarf Íslendingur erlendis, var úrskurðaður látinn, en labbaði síðan sprelllifandi inn í gegnum Leifsstöð tólf árum síðar og úr því að hann var lifandi urðu eftirmál engin. 

Málið dautt, en maðurinn ekki.  

Líkt og þessi maður gerði, gætu bæði Guðmundur og Geirfinnur vel verið enn á lífi og átt það til að labba eins og ekkert sé í gegnum Leifsstöð og syngja lagið: "Eg er kominn heim!"

Það verður að renna upp sá dagur að úrskurðað verði í enduruppteknum Guðmundar- og Geirfinnsmálum: Málin teljast óupplýst. 

 

Ný ábending frá „traustum aðila“

Vann í rússneskri rúllettu og á að vera ánægður með að aðrir tapi.

Ég fór í rússneska rúllettu í fyrra og var svo heppinn að vera vinningshafi eftir að hafa beðið í sjö mánuði eftir að vera myndaður og fá úrskurð um að ákveðið fyrirbæri í nýranu væri ekki krabbamein.  

En fyrirfram var uppgefið af læknunum, að biðtíminn á biðlistanum mætti alls ekki vera lengri en þrír mánuðir, því að ef hann yrði lengri, væri tekin of mikil áhætta á því að tapa, jafnvel lífinu ef svo bæri undir. 

Á biðlistunum þá voru þúsundir fólks og ég gat ómögulega verið ánægður með þetta ástand í þjóðfélagi sem telur sig vera með þeim ríkustu í heimi.

Ég vissi að þótt ég hefði sloppið væru einhverjir þarna úti, sem hefðu tapað, dáið ótímabærum dauða á biðlista. 

Það er nefnilega staðreynd. 

Lesa má stanslaust hér á blogginu að með því að segja frá þessu séu ég og fleiri sem vilja úrbætur að níða niður land mitt og þjóð. 

Ósk Kára Stefánssonar, mín og þeirra tuga þúsunda sem skrifuðu undir áskorun um betra heilbrigðiskerfi feli í sér að við aðhyllumst fyrirbæri, sem kalla skuli "ónýta Ísland.

Sú stefna okkar að útrýma biðlistum skuli heita "ónýta Ísland" og vera svo forkastanleg að það sé tuggið upp aftur og aftur hvers konar afstyrmi við séum.  

Sagt er að við "séum á móti", og það sé höfuðsynd. 

Nú er búið að kyrja þennan söng svo lengi, að maður á að sætta sig við það að það sé talið nánast saknæmt að vera með lífinu og á móti ótímabærum og óþörfum dauða.

Nei, maður á að þegja og hætta að vera svo neikvæður að berjast gegn veikindum og dauða.  

Fá með reglulegu millibili framan í sig: "Stefna þin er ónýta Ísland," skammastu þín!

Maður á að vera því glaðari, sem maður vinni fleiri rússneskar rúlletur biðlistanna, og glaðastur ef maður tapi strax. Þá er einum röflaranum færra. 

Staðreynd að fólk deyr á biðlistum