Heggur sá er hlífa skyldi?

Allir þeir útlendingar sem ég hef hitt á langri ævi hafa verið hrifnir af íslensku nafnahefðinni, sem byggist ekki aðeins á því að fornafnið er aðalnafnið, heldur líka því að ættarnöfn eru frekar fátíð, fólk kennt við föður og leyfilegt að kenna sig við hvort tveggja, föður eða móður, bæði eða annað að ósk.

Til lítils hefur verið barist af dugnaði og eldmóði fyrir því að íslenskt knattspyrnulandslið komist í fyrsta sinn á stórmót, ef guggna á á því að viðhalda þessari hefð á búningum landsliðsmanna.

Rétt eins og frægir erlendir leikmenn hafa fengið að skrá nöfn eins og Pele á búninga sína, á KSÍ að krefjast þess að eiginnöfn íslensku leikmannanna verði á treyjum þeirra á EM.

Íslendingar hafa vakið athygli á ýmsum sviðum varðandi forystu í mannréttindum og skora verður á KSÍ að standa nú í lappirnar og nýta þetta fína tækifæri til að kynna mannanafnahefð okkar á áberandi hátt.

Lyppist stjórn KSÍ niður í þessu máli og samsinni erlendu valdi, gildir hið fornkveðna um hana að heggur sá er hlífa skyldi.   

Vilja eiginnöfn á landsliðstreyjur

Stefna Pútíns: Hingað og ekki lengra.

Á fundi leiðtoga Bandamanna í Seinni heimsstyrjöldinni skiptu Stalín, Roosevelt og Churchill Evrópu upp í áhrifasvæði.

Sú skipting leiddi af sér tilvist járntjaldsins og óbreytt áhrifasvæði í næstum hálfa öld, hvernig sem allt veltist.

Stalín lyfti ekki litla fingri til að styðja kommúnista í Gríkklandi 1946 og Vesturveldin aðhöfðust ekki þegar Rússar réðust inn í Ungverjaland 1956 og Tékkóslóvakíu 1968 og bældu niður uppreisnir í Austur-Þýskalandi 17. júní 1953 og í Póllandi í lok áttunda áratugarins.

Gilti engu um það ógnarstjórn Stalíns eða kúgunaralræði eftirmanna hans.   

Pútín telur að Vesturveldin undir forystu George Bush eldri og Helmuth Kohl, hafi gengið á bak orða sinna varðandi skiptingu Austur-Evrópu eftir fall Sovétríkjanna og hvað sem menn segja um utanríkisstefnu Pútíns er ljóst, að varðandi skiptinguna í áhrifasvæði við vestur- og suðurlandamæri Rússlands, er stefna hans nú :  Nú er nóg komið, - hingað og ekki lengra.

Í Kalda stríðinu voru Egyptaland, Sýrland og Líbía á áhrifasvæði Sovétríkjanna en Ísrael, Sádi-Arabía og Jórdanía lengst af á áhrifasvæði Bandaríkjanna.

Eftir innrás Bandaríkjamanna í Írak 2003 telja Kanar það land greinilega vera á sínu áhrifasvæði, og eftir sátt Sadats við Begin einnig Egyptaland.

Með stuðningi við svonefnt "Arabískt vor" eygðu Bandaríkjamenn möguleika á að vinna Líbíu og Sýrland á sitt band.

Pútín stóð frammi fyrir því að síðasta trygga vígi Rússa í Miðausturlöndum, Sýrland, félli.

Þetta gerðist á svipuðum tíma og Úkraína virtist á fullri ferð inn í ESB, og augljóst er á gerðum Pútíns á Krímskaga og síðar í Sýrlandi, að stefna hans er:  Nú er nóg komið, - hingað og ekki lengra.

Menn geta haft misjafnlegar skoðanir á Pútín og Assad, stjórnarháttum þeirra og gerðum, en miðað við það hvernig áhrifasvæðum var skipt mest allan síðari hluta 20. aldar, er skiljanlegt að þeim finnist svipað eigi að gilda nú, og að Bandaríkjamenn eigi ekkert með það að raska frekar en orðið er áhrifasvæðum í Miðausturlöndum.  

Harðar ásakanir gengu á víxl

Fyrr má nú vera forréttindatæki.

Það líður ekki sá dagur að allir verða vitni að endalausri farsímanotkun í umferðinni og aldrei hefði mig órað fyrir því þegar ég gerðist einn fyrsti notandi þessa tækis hér á landi, að þetta yrði að þvílíku forréttindatæki, sem það er orðið.

Sögurnar eru óteljandi. Frænka mín ein axlarbrotnaði illa við það að bílstjóri, sem var að senda skilaboð, ók á fullri ferð aftann á bíl hennar þar sem hún stöövaði hann við rautt ljós á gatnamótum.

Hún er enn, ári síðar, hvergi nærri búinn að jafna sig, og gerir það kannski aldrei, varð að fara í sérstaka aðgerð og láta rífa allt upp rúmum mánuði eftir brotið.

Síðast í fyrradag, í þéttri föstudagsumferð,  ók ég á eftir nokkrum bílum hér og þar, þar sem bílstjórarnir virtust vera með lítilli meðvitund um akstur sinn, fóru seint og illa af stað á ljósum, gáfu ekki stefnuljós og voru til trafala á annan hátt.

Þegar betur var aðgætt voru þessi bílstjórar allir á kafi í símanotkun.

Það er kominn tími til þjóðarátaks í bættri símanotkunn, við þurfum að líta í eigin barm og setja okkur almennar siðareglur, sem eru einfaldlega nauðsynlegar og skynsamlegar.

1. Það viðfangsefni, beint viðtal við manneskju, akstur eða annað, sem verið er að fást við þegar síminn hringir eða gefur merki um skilaboð, verður að hafa forgang. Það er frekja og dónaskapur þegar hringjandi og svarandi ryðjast inn í beint samtal eða krefjandi verkefni.

2. Það er yfirleitt hægt að sjá á símanum eftir á úr hvaða númeri er hringt og gera ráðstafanir til að svara því þegar um hægist, til dæmis með því einfaldlega að stöðva bílinn, eða ljúka erindinu við þann sem verið er að tala við beint eða afgreiða. Þeir sem hringja úr leyninúmerum verða sjálfir að taka afleiðingunum af því ef það verður til þess að ekki er hægt að sjá eftir á, hver hringdi.

Farsímanotkun í akstri er líklega orðin jafn alvarleg ógn við umferðaröryggi og ölvun. Farsímanotkunin er lúmskari vegna þess að ölvun má oftast sannreyna eftir á, en erfiðara er um vik varðandi farsímanotkunina.

Nú rétt í þann mund sem verið er að skrifa þennan pistil er sagt í fréttum frá því að rokkhljómsveit og umboðsmaður hennar, alls fimm menn, hafi farist við það að bíl þeirra var ekið í gegnum vegatálma við skipaskurð og hrapaði meira en 20 metra fall ofan í skurðinn.

Ekkert er enn vitað um ástæður slyssins, en miðað við svo margt annað, sem er á seyði í umferðinni ætti ekki að útiloka farsímanotkun þegar slysið verður rannsakað.

 

„Lagði símann frá sér einu sinni“