"Að spara eyrinn og kasta krónunni."

Þessi orð voru stundun notuð hér í gamla daga meðan verðgildi krónunnar var og hét þegar verið var að lýsa því fyrirbæri, að ekkert hefst upp úr sparnaði, sem gengur svo langt að þegar þurft hefur að endurnýja fyrirbæri, til dæmis mannvirki, verður það miklu dýrara og fyrirferðarmeira þegar til langs tíma er litið en þegar hugað er betur að endingu mannvirkisins.

Gatnakerfið í Reykjavík er gott dæmi um þetta. Sótt hefur verið í það að nota lélegt efni í malbikið, hafa það of þunnt og leggja það út í of miklum kulda.

Allt eru þetta dæmi um skammsýni sem veldur ekki aðeins miklu dýrari rekstri gatnaviðhaldsins  og tíðari endurnýjun á ónýtum götum, heldur einnig tjóni á farartækjum og slysahættu, sem hægt væri að komast hjá.  

Vilja að holurnar verði lagaðar

Komst á lista yfir 100 áhrifaríkustu konur heims.

Afar sjáldgæft er að íslenskir einstaklingar séu í taldir í fremstu röð í heiminu á einhvern hátt.

Kári Stefánsson var og er kannski enn í hópi 100 áhrifamestu lækna í heiminum, Vigdís Finnbogadóttir hefur stimplað nafn sitt inn til framtíðar sem fyrsta konan, sem kjörin var þjóðhöfðingi í lýðræðislegum kosningum, og Björk Guðmundsdóttir er heimsþekkt.

Hitt er hins vegar ekki eins oft nefnt að þegar Jóhanna Sigurðardóttir varð forsætisráðherra á okkar fámenna útskeri, var hún valin í hóp 100 áhrifamestu eða valdamestu kvenna heims.

Þetta eru fjórar ríkustu konur heims

Höldum við enn að við séum ein í þessu landi?

Það er ekki langt síðan að við Íslendingar vorum að mestu ein í landinu og útlendingar það fáir að við töldum okkur geta látið okkur það í léttu rúmi liggja.

Þegar ég sýndi í sjónvarpi myndir af stuðlaberginu við Reynisfjöru vissi fólk almennt ekki um þennan stað, en nú er hann orðinn að einu helsta aðdráttarafli á ferðamannaslóðum á Suðurlandi.

Við gerum ráð fyrir því að útlendingar viti að sjórinn hér sé ekki yfir 20 stiga heitur heldur niður undir frostmarki.

Við gerum ráð fyrir því að útlendingar geti á löngu færi lesið orðin "einbreið brú" þegar þeir nálgast slíka brú og vitað líka hvað orðin "einbreið brú" þýðir.

Allt frá árinu 1978 hef ég sýnt alþjóðleg umferðarmerki sem útlendingar þekkja og er meira að segja í minnibókum okkar og gefur ljóslega til kynna að framundan sé þrenging vegar, þannig að nauðsynlegt sé að gera glögglega til kynna hvor bíllinn sem kemur að brúnni eigi að hafa forgang.

En yfirvöld hafa látið eins og hér ríki einhverjar "séríslenskar aðstæður" sem réttlæti það að þetta öryggisatriði, merkingar og stjórnun á þennan hátt, eigi ekki við og sjáist hvergi nema við innakstur í Múlagöngin.

Og í krafti þessa eru allar einbreiðu brýrnar vitlaust merktar og dauðagildrur eins og nýleg dæmi sanna.

Útlendingur, sem lenti í því síðasta, var settur í fangelsi og er enn í farbanni, rétt eins og það geti verið úrbót í málinu.

Að sönnu verða ævinlega til bæði Íslendingar og útlendingar sem sýna kæruleysi og gjalda fyrir það.

En það réttlætir ekki að við látum eins og að við séum ein í landinu og tímum ekki að verja örlitlu broti af hundraða milljarða króna tekjum af ferðamönnum til að sporna gegn óþarfa slysum.

Sex í mikilli hættu í Reynisfjöru

Vettvangur karla og kvenna.

Oft er fjör í Eyjum þegar fiskast þar.

Þar flaka og flaka

flestar stúlkurnar

en sjómenn þeir sækja

fiskinn út á haf...

 

Einhvern veginn svona minnir mig að vinsæll söngtexti frá Vestmannaeyjum hafi hljómað hér um árið, og miðað við hann og fleiri um lífið í Vestmannaeyjum hefur verkaskipting kynjanna verið í nokkuð föstum skorðum þar frá landnámi, en nýjustu rannsóknir benda til að byggð hafi hafist í Eyjum fyrir 1200 árum.

Hvergi er að sjá í sungnum heimildum að konum sé ætlað að ryðjast inn á þann karlavettvang Árna Johnsens, Páls Óskars, Hreims og Bubba að semja og flytja lög og texta, og miðað við 1200 ára gamla hefð er sennilega nokkur bjartsýni fólgin í því að aðeins taki 39 ár að breyta því og hleypa konum að.

Og ef marka má fleyg sunnlensk ummæli um það, hvar staður konunnar sé, sést að sá staður er ekki sérlega heppilegur fyrir söng og hljóðfæraslátt.   

Ég var í sveit eitt sumar á Suðurlandi á bökkum Þjórsár, þar sem menn veiddu ekki aðeins fisk, heldur líka seli. Allt í föstum skorðum. Sunnlensk hefðir virðast gamalgrónar, jafnt í Eyjum sem í landi.

 

Karlar eiga að semja og leika og syngja tónagnótt

sigla um hafið og á landi rota selina.

En konur eiga að forðast söng og fara hægt og hljótt

í frystihúsinu og bak við eldavélina.  

Þurfa konur að bíða til 2039?