Augljósar ástæður fundnar út með fyrirhöfn og fjárútlátum.

Enn er birt sem stórfrétt atriði sem legið hefur í augum uppi um aldir, sem sé það að rödd hvers manns hljómi öðruvísi í eyrum hans sjálfs en allra annarra og svipað eigi við um spegilmyndir og raunverulegt útlit . 

Persónulega upplifði ég þetta fyrst þegar leikritið Dordingull, sem nokkur okkar úr A-bekknum í Lindargötuskólanum, fluttu í barnatíma útvarpsins 1954, hljómaði á ljósvakanum.

Mig minnir að við höfum verið þrjú, sem fluttum þetta leikrit mitt, Ragnhildur Óskarsdóttir (Róska, Jóhanna Þráinsdóttir og ég. Þær eru nú báðar látnar.

Rödd mín hljómaði að sjálfsögðu afkáralega í eyrum mér í þetta fyrsta sinn sem ég heyrði hana utan frá, en á þeim tímum átti fólk ekki upptökutæki og fæstir heyrðu nokkurn tíma upptökur með röddum þeirra sjálfra.  

Sífellt er verið að kynna niðurstöður umfangsmikilla rannsókna, sem leiða í ljós augljósa hluti. 

Nýjasta dæmið um sjálfsupplifun okkar af röddum okkar og spegilmyndum bætist nú við fleiri lík fyrirbrigði, sem nefnd hafa verið áður á þessari bloggsíðu, svo sem þá merku niðurstöðu viðamikillar neyslukönnunar á níunda áratugnum að Íslendingar neyttu mests matar á milli klukkan tólf og eitt um hádegið og sjö og átta á kvöldin. 

Og sú niðurstaða viðamikillar rannsóknar erlends háskóla, að því fríðari sem konur væru, því sjaldnar þyrftu þær að borga fyrir veitingar, sem þær neyttu, þegar herrar byðu þeim út að borða. 

Hvers vegna hatar þú röddina þína og myndir af þér?