Ísland - ísinn og landið.

 

ÍSLAND - ÍSINN OG LANDIÐ. 

 

Ísland, landið, sem kennt er við ísinn og klakann

og okkur finnst stundum svo visnað og stirðnað og kalt,

að góðskáldin forðast að yrkja um garann og rakann 

og glætuna´í skammdegisdrunganum, svalveðrið hart.

Þá vill okkur gleymast að ísinn er auðlindin mesta,

afkvæmi vatnsins, sem skapar allt líf hér á jörð, -

að vatnið og ísinn er verðmætið dýrasta´og besta, 

sem veitt er af gnægð okkur, smæstum í þjóðanna hjörð. 

 

Í hjarnjöklum landsins býr orkulind eins og í sjóði,

sem úthlutað verður úr síðar í fallvatna straum.

Er skammdegissólin þá litar með loganna blóði

þeir lokka þig inn í magnaðan algleymisdraum.

Í samspili gufunnar, vatnsins, sólar og frera

í síbreytileika, sem skapar og eyðir á ný 

býr endalaus fjölbreytni, - ekkert þú sérð þarna vera 

sem aftur þú líta munt sköpunarverkinu í. 

 

Já, þetta´eru listaverk íssins, fegurðin falda,

í feiknsölum trölla og álfa, sem eiga þar ból.

Hin silfraði blátæri frostljómi´í freranum kalda,

og fagurskapaðir skúlptúrar, glitrandi´í sól,

skuggar og snjóbirta, ljósbrot í láréttum geislum

í logandi kristöllum tvístrast um skara og hjarn

þar sem ótal ljósturnar augunum bjóða í veislu

svo þú undrast og hrífst og ljómar og gleðst eins og barn.

 

Já, þó að við elskum mest sumarsins sætkenndu blíðu

og sitjum í vetrarins rökkri í bið eftir yl

býr ótrúleg hrífandi fegurð í frosti og þíðu

sem flétta oft saman tröllaukið sjónarspil.

Fjölbreytni´á smábletti´í frostrósunum er meiri

en fundið menn geta á sumrin í heilum dal.

Og listaverk íssins, þau eru stærri og meiri

og alltaf að breytast í vetrarins sýningarsal.

 

Þú, Ísland, landið, sem kennt er ísinn og landið 

og okkur finnst stundum svo visnað og stirðnað og kalt, - 

þegar jöklarnir skríða og byltast og braka

þú býrð yfir ómældum töfrum, sem fegra það allt.

Líf okkar þjóðar ísnum og vatninu háð er,

sem er eitt og hið sama, getið af sólgeisla fjöld.

Í þessum ljósstöfum íssins og vatnsstraumsins skráð er

ævintýr sköpunarverksins, öld fram af öld.  

 

 

Snjórinn er mikil auðlind

Athugasemdir

[Björn Jóhann Guðjohnsen (IP-tala skráð) 19.6.2015 kl. 01:13]

Svei mér þá.

Ég held að þegar fram leiða stundir þá muni verða mynnst á Jónas Hallgrímsson, Einar Ben. og alla þá og ÓMAR RAGNARSSON í þeirra hópi.