Nýr markhópur rafbílakaupenda. Smart framleiðir bara rafbíla.

Fyrir fimm árum hét síðuhöfundur því á fyrstu ráðstefnunni hér á landi um rafbíla, að vert væri að stuðla að því að hægt væri að flytja inn fyrirbæri, sem kalla mætti "rafbíl litla mannsins." 

Ástæðan væri sú, hve margir töldu sig ekki hafa efni á því að eignast rafbíl. 

Á íslenska markaðnum hefur þetta blasað þannig við, að ódýrustu rafbílarnir, sem selst hafa í einhverjum mæli, hafa fengist á um fjórar milljónir króna, sem er tvöfalt hærra verð en hefur verið á ódýrustu bensínknúnu bílunum. 

Fyrir fimm árum hafði talsvert selst erlendis af frönskum tveggja manna örbíl af gerðinni Renault Twisy, ( á íslensku Renault títla ). 

Hann kemst fyrir þversum í stæði, svo að hægt er að leggja þremur slíkum bílum í eitt venjulegt bílastæði. 

Vinsældir bílsins minnkuðu þó fljótlega vegna þess, að þótt hann sé sá ódýrasti á markaðnum, er verðið samt yfir eina og hálfa milljón þegar settar hafa verið á hann hurðir og hiti í hann, og að óþörfu er loftmótstaðan 0,68 cx, sem er meira en tvöfalt hærri stuðull en á venjulegum fólksbíl. 

Af þessum sökum er drægnin ekki nema um 50 km á aðeins 7 kWst rafhlöðunni, og enda þótt bílum í bæjarsnætti sé almennt aðeins ekið rúma 30 kílómetra daglega að jafnaði, er þetta full knappt. 

Það varð því ekki úr því að flytja svona bíla inn. 

Í árslok 2017 flutti fyrirtækið Álfaborg inn tvo tveggja manna rafbíla af gerðinni Tazzari Zero, en þeir eru framleiddir í Imola í Mótordalnum sjálfum á Ítaliú, en þar er einnig framleiðandi á byggingavöru, sem Álfaborg skiptir við. 

Eigendur Álfaborgar hafa verið áhugasamir um rafbíla og voru bílarnir tveir boðnir til sölu á 2 milljónir króna. 

Síðuhafi sló til og hefur ekið öðrum þessara bíla um 9100 kílómetra á tveimur árum á svæðinu milli Borgarness og Selfoss og líkað vel við þennan þægilega ferðamáta, sem er oft afar hentugur í þrengslum borgarinnar, vegna þess hvað bíllinn er stuttur, aðeins 2,88 m langur. 

Smæð bílsins gefur honum viðbót varðandi kolefnissporið, sem plássfrekir bílar skapa í nýtingu gatnakerfisins, en það kostar spor að taka mikið rými, og smæðin er því framlag svona lítilla bíla til að minnka það. 

Samt er hann nógu breiður til að ágætlega fari um tvo inni í honum, og 150 lítra farangursrými er í hinum endasleppa afturenda; hann getur náð 100 km/klst hámarkshraða og 100 kílómetra drægni á aðeins 12,8 kWst rafhlöðu, því að hann er aðeins 760 kíló að þyngd, sem er innan við helmingur af meðalstórum rafbíl. 

Þegar hann kom fram 2010 þurfti að fara alla leið upp í Porsche til að eignast bíl með vélina að aftan og afturdrif, ja, fyrir utan Smart, auðvitað. 

Og af því að sætin tvö eru alveg aftur við afturhjólin ásamt mótor og rafhlöðum eru þyngdarhlutföllin 70:30, drifhjólunum í vil. Spyrna í lagi, einkum upp brekkur!

Fyrir þetta lágt kaupverð, tvær millur, fæst þó ekki allt. Vegna kostnaðar við sérpöntun á búnaði fyrir að nota hraðhleðslustöðvar á honum, er sá möguleiki ekki fyrir hendi. Mesta mögulega hleðslumagn er 2,7 kílóvött með þriggja fasa rafmagni, og það myndi því taka hátt í sólarhring að fara á honum milli Reykjavíkur og Akureyrar. 

Hann er að vísu viðurkenndur til aksturs í vegakerfi Evrópu en er þó ekki með loftpúðavörn eins og Renault títlan er þó.  

Hér á landi hafa að vísu verið fluttir inn litlir rafbílar af gerðinni Volkswagen e-up, en rafhlöðurnar í þeim hafa aðeins verið um 20 kWst og drægnin því lítið meiri en á Tazzari rafbílnum. 

Rafbílar af gerðinni Smart hafa hingað til ekki verið fluttir inn, en þeir eru með 17,6 kWst rafhlöður. 

Svo ótrúlegt, sem það kann að virðast, er slíkur bíll 19 sentimetrum styttri en sá litli ítalski. 

Hann kemst því allt eins þversum í stæði eins og Tazzari ( sjá mynd af eldri gerð Smart-bílsins).  

En nú hillir undir framfaraskref hvað varðar það að komast nær hugtakinu "rafbíll litla mannsins". 

Því að það er risaskref að verðið fari alla leið úr fjórum milljónum niður í þrjár milljónir króna, þótt það sé milljón hærra en verðið á ódýrasta bensínbílnum. 

Er þá rétt að hafa í huga, að sparnaðurinn í orkukostnaði og viðhaldskostnaði er það mikill að hann jafngildir um 15 þúsund krónum á mánuði í meðalakstri. 

Það þýðir að greiðslubyrðin vegna afborgana af láni á nýjum rafbíl sem kostar 3 milljónir verður líklega svipuð og af nýjum bensínbíl, sem kostar 2 milljónir. 

Nú er að opnast alveg nýr verðflokkur og markhópur kaupenda rafbíla, sem kalla mætti þriggja milljóna flokkinn, Má þar nefna tvennt: 

Áður hefur verið sagt frá því hér á síðunni að væntanleg er endurbætt gerð Volkswagen e-up (sá guli á mynd ) með allt að 36 kWst rafhlöðu, sem er byltingarkennt skref í flokki ódýrustu rafbílanna, því að drægnin tekur risastökk upp í vel yfir 200 kílómetra. 

En einnig er nú verið að skoða mögleika á að flytja inn rafbílana Smart Fortwo og Smart Forfour, sem myndu falla inn í þennan verðflokkl. 

Á þessu ári, 2020, verða nefnilega þau tímamót hjá Smart-bílaverksmiðjunni, að hætt verður að framleiða bensínknúna Smart bíla og aðeins verða framleiddir og seldir rafbílar. 

Bílaumboðið Askja hefur flutt inn einn bíl af gerðinni Smart Fourtwo til reynslu og sá síðuhafi hann fyrir tilviljun standa fyrir utan umboðið á rafbílarölti fyrir nokkrum dögum. 

Mercedes Benz hefur verið aðal eigandi Smart verkmiðjanna frá upphafi og hyggst nýta þær á rafbílasviðinu. 

Smart Fourtwo hefur eins og er þá algeru sérstöðu meðal rafbíla að vera hinn fullkomni draumabíll ef ætlunin er að nota fjöldaframleiddan fólksbíl með full þægindi og öryggi stærri bíla í borgarþrengslunum, en vera samt svo stuttur, að komast jafnvel fyrir þversum í stæði. 

Þvermál beygjuhrings er gott dæmi um lipurð þessa stórskemmtilega borgarbíls, aðeins 7 metrar, þremur metrum minni en á flestum smábílum. Tilfinningin er svipuð og að verið sé að snúa bílnum í kringum afturhjólin á honum sjálfum, snúa á tíeyringi.

Meðalfjöldi um borð í bílum í innanbæjarumferð er rúmlega 1,1 maður. 

Á ferð á rafreiðhjóli frá Reykjavík til Akureyrar 2015 gafst færi á að skoða á um 20 km/klst hraða með afli hjólsins eingöngu, hve margir væru um borð í öllum bílunum sem mætt var. 

Yfir 80 prósent voru bara með einn um borð. 

Þetta sýnir hve mikið erindi fyrirferðarlítil farartæki eiga í borgarumferðinni.  

Síðuhafa gafst færi á að fara í stuttan reynsluakstur á bílnum, en hafði áður kynnt sér reynsluakstur bílasérfræðinga erlendis á Smart, líkt og reynsluakstur á Volkswegan e-up. 

Magnað er að setjast inn í þennan bíl og sitja í honum. Sætið er það hátt, að það er sest  beint inn í bílinn eins og á jepplingum, en ekki niður eins og á hefðbundnum fólksbílum. 

Þegar sest hefur verið niður er það líkast því að vera um borð í einhverjum af jepplingunum af millistærð, sem svo mikið selst af. 

Og það er víðáttu rými til allra átta, en af því að maður horfir bara fram á við en ekki aftur, sést alls ekki sá munur, sem fylgir því, að framsætin eru aftast í bílnum, rétt framan við afturhjólin.  

Hinn nýi Smart er í grunninn 20 semtimetrum breiðari en sá gamli var, og innanbreiddin er eftir því. 

Bíllinn er aðeins 1085 kíló að þyngd og vegna þess hve vel rafhreyfill skilar afli sínu og dreifir 160 Newonmetra togi jafnt yfir allt snúningasviðið, er aflið, 81 hestafl, feykinóg og upptakið afar skemmtilegt í þeim eina gír, sem rafbílar þurfa. 

Hröðunin 0-100 km/klst tekur aðeins 11,5 sekúndur og aflið og hraðasviðið yfirdrifið í bröttustu brekkunum austur fyrir fjall. 

Hámarkshraðinn getur verið 130 km/klst sem er langt yfir hraðamörkunu hér á landi. 

Eins og aðrir rafbílar er þessi bíll afar hljóðlátur og þægilegur á alla lund. 

Farangursrýmið er 260 lítrar en allt upp í 350 lítrar, ef allt rýmið er nýtt. 

Skemmtilegt er að hurðin í skutdyrum bílsins er tvískipt, og hægt að leggja niðri hlutann niður og gera úr honum borð eða sæti eftir atvikum. 

Þrátt fyrir að vera aðeins 2,69 m langur, stenst Smart Fortwo öðrum bílum alveg snúning hvað varðar árekstraöryggi, og er það mikill kostur, þegar um er að ræða svo örstuttan bíl. 

Hann er búinn skrikvörn í stöðugleikakerfi með tilliti til þess að hjólahafið er aðeins 1,87 metrar, en mikil sporbreidd gerir hann ágætlega stöðugan. 

Fjöðrunin er dálítið grunn og stinn eins og á sportbíl, enda tekur bíllinn mjög vel hraðar beygjur. 

Hægt er að fá hann í blæjubílsútfærslu, Smart cabrio, sem er um hálfri millu dýrari, en hlýtur það að vera haldur betur stuð í góðu veðri að aka slíku skemmtitæki. 

Slíkt er nefnilega lífsstíll! 

Af eyðslumælum bílsins mátti ráða, að hægt væri við sæmileg skilyrði að ná 124 km drægni á rafhlöðunum, samkvæmt WLTP mælingunni og fljótleg skoðun á möguleikum fyrir hraðhleðslu benti til, að það myndi taka allt að þremur stundum lengri tíma að aka honum frá Reykjavík til Akureyrar heldur en á rafbíl, sem kæmist af með eina hraðhleðslu á leiðinni. Sem sagt: 9 klst í stað 6. 

En bíllinn er fyrst og fremst hannaður fyrir borgarakstur og styttri ferðir út á land, - innan við 120 kílómetra radíus, þar sem ein hraðhleðsla innan við klukkustund nægir til aksturs fram og til baka. 

Eins og áður sagði, er meðal akstur bíla í innanbæjarnotkun rúmlega 30 kílómetrar, þannig að innanbæjarnot ættu að geta gengið áhyggju- og vandaræðalaust.   

Ef menn sækjast ekkert sérstaklega eftir einstökum lipurðar eiginleikum Smart Fortwo í umferðinni, er fyrir um 100 þúsund kall aukalega hægt að kaupa 80 sentimetrum lengri bíl, Smart Forfour, með rými fyrir fjóra of fernar dyr auk skuthlera. 

Sá bíll er á stærð við Volkswagen e-up, en með mun krappari beygjuhring. 

Þessi lengri bíll er boðinn með bensínvél undir heitinu Renault Twingo, en hönnun Smart og Twingo var samvinnuverkefni Benz og Renault.   

 

 

 

Fjórtán fengu styrk fyrir hleðslustöðvar

Sumir bardagar verða bara svona.

Leikur Íslendinga og Norðmanna á EM í gær var einhver skrýtnasti bardagi, sem munað er eftir í handboltasögunni.  "Eins og að fullorðnir menn séu að keppa við drengi" datt úr úr Loga Geirssyni þegar hann reyndi að lýsa þessum ósköpum. 

Það heyrðist gagnrýni á það að Guðmundur skyldi ekki hafa gripið til róttækra breyinga strax og steypiregn markanna helltist yfir íslnska liðið og markafjöldinn var telinn í sekúndum, sést, að hraðinn, sem mörkin  komu á, var eitthvað, sem ekki gerist yfirleitt á stórmóti, jafnvel tvö mörk á sömu mínútunni. 

Orðalag Loga Geirssonar hefur svosem átt við fyrr í íþróttasögunni. Þegar Flóyd Patterson, alveg ágætur heimsmeistari, barðist við Sonny Liston 1962, afgreiddi Liston hann þannoig á aðeins rúmum tveimur mínútum, að sagt var: "það er eins og að fullorðinn maður sé að tuska strák." 

Seinni bardagi þeirra fór nákvæmlega eins, næstum upp á sekúndu. 

Joe Frazier, sem Muhammad Ali átti alltaf í vandræðun með, varð eins og barn í höndunum á George Foreman í bardaga á Jamaica 1973 og var laminn sex sinnum í gólfið á fjórum mínútum. 

Ken Norton var jafnvel enn erfiðari fyrir Ali í þrenur bardögun þeirra, en hlaut hræðilega útreið hjá Foreman strax í upphafi bardagans. 

Fræg var óvænt barsmíðin sem risinn Jess Willard varð að þola 1919 í fyrstu lotu bardaga hans við Jack Dempsey, en sá bardagi gerði Dempsey að fyrstu alþjóðlegu ofurstjörnunni í íþráttum. 

Oft stafa svona ósköp af því að annar aðilinn hefur eitthvert sérstakt tak á hinum. 

"Has got his number" eins og sagt er. 

Ekki var það þannig í gær. Meirihluta leiksins var ekki hægt að sjá hvort liðið væri á leið til meistaratignar.  Það voru bara þessar fyrstu 10 mínútúr sem voru svona skrýtnar með sínu steypiflóði af norskum mörkum. 

Þá náðu Guðmundur og gerbreytt lið hans vopnum sínum og "drengirnir" stöðvuðu flugeldasýningu þeirra "fullorðnu." 

Þetta var ekki handbolti á köflum

Upphaf kynslóðaskiptanna núna?

Hér á síðunni hefur því ítrekað verið haldið fram að í uppsiglingu geti verið nýtt gullaldarlið okkar í handboltanum. 

Kaflaskipti urðu í tapleiknum gegn Noregi í dag, eftir afleita byrjun hjá liði, þar sem hinir eldri áttu að verða burðarás, en voru síðan leystir af hólmi með nýju kynslóðinni sem burðarási og tókst að vinna upp sjö marka forskot hins hugsanlega Evrópumeistaraliði Norðmanna og koma því niður í þrjú mörk. 

Táknrænt var að maður leiksins var í tapliðinu, Viktor Gísli Hallgrímsson, aðeins 19 ára, sem varði 8 skot þótt hann spilaði ekki nema hálfan leikinn. 

Samt er hann ekki yngsti maður liðsins sem sneri leiknum við. 

Þriggja marka tap gegn Noregi

Kerry-hringurinn getur verið skemmtileg ferðaleið.

Flestir Íslendingar, sem koma í nokkurra daga ferð til Írlands, koma til höfuðborgarinnar og dæma Írland og Íra út frá því. 

Fyrir 27 árum fór Skagfirska söngsveitin í hljómleikaferðalag til Cork á suðvestanverðu landinuu og hélt líka tónleika í Tipparery, ef rétt er munað. 

Íbúar þessa hluta landsins halda því margir fram, að á þessu svæði sé hið sanna Írland, því að Dublin sé allt of ensk og lík borgum í Bretlandi. 

Svo harðir eru íbúar suðvesturhluta landsins á því að viðhalda fornri írskri menningu, að þrátt fyrir veru landsins í ESB, fyrri yfirráð Breta og þess, að Bretarnir tróðu sínu tungumáli upp á Íra, voru margir þjóðvegir enn aðeins merktir með keltneskum nöfnum þegar þarna var ferðast um á sínum tíma. 

Það rignir mikið á Eyjunni grænu og oftast í suðvestlægum áttum í kjölfar þrálátra lægða sem ganga yfir Atlantshafið og oftast fyrir norðan Írland. 

Þá er ágætt að hafa auga á því, að í þessum votu vindáttum er að finna nokkurt skjól á Írlandi, þar sem fjallendi setur oft rof í skýin svo að það verður bjart og þurrt í skjólinu norðaustan og austan megin. 

Annars vegar er um að ræða fjalllendi suður af Dublin, Wiklow, og hins vegar mun stærra fjalllendi á suðvesturhorni landsins. 

Heitir það svæði Kerry og er borgin Killarney aðal ferðamannamiðstöð svæðisins. 

Rétt eins og margir vilja aka hringinn hér á landi, er svonefndur Kerry-hringur umhverfis fjallendið, sem liggur í hálfhring utan um Killarney, vinsæl ferðamannaleið. 

Þegar farinn var þessi hringur 1993 var hlýr hnjúkaþeyr í Killarney og sólskin hlémegin við fjöllin á sama tíma sem það var hryssingskaldur "útsynningur" með hvössum skúrum strandarmegin við þau. 

Þarna er víða afar fallegt landslag og ólíkt því sem er um mestallt flatlendi Írlands. 

Í annarri ferð til Írlands á þessum árum, benti írski fararstjórinn á tvennt sem kynni að angra ferðafólk.  

Annars vegar það hvernig mikil einstaklingshyggja einkenndi margt, svo sem það sem sjá mætti úr rútunni, langa raðhúsalengju, þar sem engar dyr voru með sama lit. Fór þá hláturkliður um Íslendingana í rútunni, enda hafa rannsóknir leitt í ljós, að íslenskar konur eru að meirihluta með erfðafræðilegan uppruna frá Írlandi og Bretlandseyjum Kelta.

Og erlendir ferðamenn hér á landi hafa margir undrast, hve húsaþökin í íslensku þéttbýli, geta verið marglit oft á tíðum. Fararstjóranum var sagt þetta, og hann spurður um hitt einkennið hjá Írum.  

Jú, sagði hannn; "Hitt einkenni Íra ættu erlendir ferðamenn erfitt með að sætta sig við, og yrðu strax í upphafi ferðar að venja sig við; annars gæti þessi ósiður Íra skemmt ánægjuna af ferðinni: 

Írar væru nefnilega einstaklega óstundvísir. Ef sagt væri til dæmis að að eitthvað ætti að gerast klukkan níu, væri viðbúið að það drægist í kortér." 

Þessi ummæli fararstjórans vöktu enn meiri hlátur en tal hans um einstaklingshyggju Íra, og var honum lofað því, að hvað Íslendinga varðaði, myndi þetta engin áhrif hafa, - nema þá að fá finnast að þeir væru komnir heim til Íslands.  

23 þúsund sóttu um starf á eyðieyju

Hugvit og bókvit verður í askana látið.

"Bókvitið verður ekki í askana látið". Þetta orðtak hafði gildi í hugum margra langt fram á okkar tíma. Það merkir, að ef einhver vitneskja getur ekki fætt af sér öflun fæðu, er hún einskis virði. 

Búið er að marg afsanna þetta orðtak og það rækilega. Ef einhver hefði sagt fyrir 200 árum, að hægt yrði að hlusta og horfa á hljómsveit yfir þveran hnöttinn, hefði sá, sem hélt þessu fram verið talinn fullkomlega galinn. 

Ef einhver hefði sagt fyrir 150 árum, að einhvert mesta framfaraspor á Íalandi yrði fólgið í einum litlum hlut, gímmmístígvéli, hefði hugsanlega svipað verið sagt um það. 

Ein mótbáran gegn þróun vísinda og tækni er sú, að mest af því, sem kalla má grúsk, reynist ekki neins virði, 

En þá gildir annað gamalt orðtak: Þeir fiska, sme róa. "Ef skipið aðeins fer í ferð / en fúnar ekki´í naustum" orti Hannes Hafstein. 

Þeir, sem töldu annað koma til greina ein stóriðja eingöngu til atvinnusköpunar og þjóðartekna voru úthrópaðir fyrir aðeins rúmum tíu árum. 

Ef einhver þeirra hefði spáð því í brunarústum Hrunsins 2009, að íslenskt eldgos myndi stöðva allar flugsamgöngur dögum saman á stórum hluta norðurhvels jarðar og valda þvílíkri röskun á samgöngum um allan heim að nafn Íslands og Eyjafjallajökuls yrði í fyrsta sinn á allra vörum um víða veröld í krafti umfjöllunar fjölmiðla heims, og hrinda með því af stað sprengingu í ferðaþjónustu,  sem myndi skapa mestu og lengstu samfelldu uppsveiflu í hagsögu Íslands; sá sem þessu hefði spáð, hefði verið úthrópaður sem mesti afglapinnn af öllum þeim, sem héldu fram ruglinu um "eitthvað annað." 

Gildi nýsköpunar á okkar tímum sýnir, að bókvit og hugvit verður í askana látið. 

Tileinka árið 2020 nýsköpun

Enn eru lappirnar dregnar hér á landi varðandi þjóðgarða.

Íslendingar hafa í raun verið nokkra áratugi á eftir öðrum þjóðum varðandi þjóðgarða og náttúruvernd. 

Og enn lengra á eftir Bandaríkjamönnum, þar sem átök í þessum málum var á svipuðu stigi fyrir hálfri öld og hún varð hér á landi um síðustu aldamót.

Bandaríkjamenn bönnuðu allar vatnsaflsvirkjanir jarðvarmavirkjanir og boranir í Yellowstone fyrir löngu, löngu síðan. 

Og leyfa þar að auki engar virkjanaboranir umhverfis þjóðgarðinn á svæði, sem er álíka stórt og allt Ísland. 

"Í Yellowstone eru heilög vé" sagði einn helsti jarðvarmavirkjanafræðingur þeirra á 10 ára afmælisfundi ÍSOR fyrir nokkrum árum.  

 

Hjörleifur Guttormsson talaði fyrir daufum eyrum fyrir um þremur áratugum þegar hann vildi að Íslendingar gerðu það sama og Norðmenn varðandi það sem þá varð að rammaáætlun hjá þeim, en ekki hjá okkur fyrr en löngu seinna. 

Norðmenn lýstu því yfir 2002 að tími stórra vatnsaflsvirkjana á norska hálendinu væri liðinn, en gerðar höfðu verið áætlanir um þær um aldarfjórðungi fyrr. 

Núna byggist andspyrna gegn íslenskum hálendisþjóðgarði hins vegar meðal annars á því, að þjóðgarður verði látinn hindra að alls þrettán virkjanakostun verði hrint í framkvæmd innan þjóðgarðsins. Slíkt megi ekki gerast, það verði að keyra stóriðjukennda virjanastefnu áfram. 

Í Noregi tókst að finna lausn á öllum vandamálum, sem risu upp við stofnun Jóstedalsjökulsþjóðgarðsins, þótt þau væru af svipuðum toga og örlað hefur á hér á landi. 

Án þess að hafa kynnt sér hina norsku lausn er hins vegar blásið til mikillar andspyrnu hér og sótt fram gegn þjóðgarði af mjög svipuðu tagi. 

Með ólíkindum ef draga á mörk þjóðgarðsins þannig, að þau liggi eftir endilangri Kárahnjúkastíflu, þeirri stíflu í Evrópu, sem hafði í för með sér mestu mögulegu neikvæðu og óafturkræfu umhverfisáhrif sem nokkur framkvæmd hefur haft samkvæmt því mati sem kom fram í 1. áfanga rammaáætlunar. 

Hvergi slakað á hvað varðar hálendisþjóðgarð

Ólíklegt að Ísland færi sig um set á hnettinum.

Veðurfræðingur segir í tengdri frétt á mblis að ólíklegt sé að veðrið hér á landi breytist á næstunni.  Hefði getað bætt því við, að ólíklegt sé að sólargangur breytist hér stórlega á næstu vikum.

Nýlega hefur sú staðreynd verið áréttuð hér á síðunni að í svartasta skammdeginu á Íslandi og fram í apríl se að meðaltali lang lægsti loftþrýstingur á jörðinni skammt suðvestur af Íslandi, en hins vegar önnur af tveimur hæstu loftþrýstingssvæðum jarðar, Grænlandshæðin, tiltölulega skammt frá þessari árlegu ofurlægð. 

Á milli ofurhæðarinnar og ofurlægðarinnar er síðán mesta samfellda vindasvæði jarðar á þessum tíma árs. 

Þetta eru að vísu meðaltalstölur, en einmitt þess vegna er hér um að ræða óumbreytanlega staðreynd, og þar með er spurningin um það hvort líklegt sé að veðrið breytist á næstunni svona svipuð og ef spurt væri hvort líklegt sé að veðurfar og sólarbirta breytist hér á landi á þessum árstíma. 

Telja verður mjög ólíklegt að Ísland færi sig um set á hnettinu og að fyrirbæri, sem íbúar Bretlandseyja og fleiri evrópskra þjóða þekkja undir heitinu "Íslandslægðin" muni taka upp á að færa sig eða hverfa úr sögunni til langframa. 

Ólíklegt að veðrið breytist á næstunni

Loka vegi eftir dekkjabúnaði og / eða í aðra áttina í einu?

Í tengdri frétt á mbl.is er velt upp þeirri hugmynd að loka vegum eða vegaköflum ef þar getur verið "manndrápshálka" en einnig reifað, að vegna lengdar vegakerfisins og takmörkuð fjárráð og mannskap geti slíkt verið illmögulegt. 

Ef loka á vegi, þarf helst að hafa vakt á viðkomandi vegarkafla svo að þeir, sem loka veginum, geti fylgst með ástandi hans, svo að hægt sé að létta banninu af eða slaka á því ef aðstæður breytast. 

Einnig má valta því fyrir sér, hvort lokunin geti falist í því að bílum á aðeins allra best mynstruðu og negldu dekkjunum verði leyfð för. 

Síðan er sá möguleiki, að aðeins verði leyfð umferð í aðra áttina í senn til þess að minnka hættuna á að bílar, sem koma úr gagnstæðum áttum, rekist saman. 

En það eru auðvitað takmörk fyrir því hve miklu fé og mannskap er hægt að beita við svona stjórnun, jafnvel þótt hún felist aðeins í því að stöðva þá, sem vilja fara um veginn, skoða dekkjabúnað þeirra og upplýsa þá um ástand vegarins, því að oft átta ökumenn sig illa á því þegar ástand vegarins framundan fer versnandi.  

Hefði hugsanlega átt að loka veginum

Tólf sinnum minni sandflutningar en eru í Hálslón.

Sandflutningarnir miklu úr Landeyjahöfn eru miklir eins og greint er frá í tengdri frétt á mbl.is, alls 4,1 milljónir rúmmetra á áratug. 

Fróðlegt er að bera þá saman við sandflutningana í Hálslón úr jökulánum Jöklu og Kringilsá. 

Í mati á umhverfisáhrifum Kárahnjúkavirkjunar var gert ráð fyrir 5 milljón rúmmetra burði af auri í lónið á hverju einasta ári. 

Það er tólf sinnum meira magn hið minnsta en nemur flutningi sands úr Landeyjahöfn. Orðin "hið minnsta" eru hér notuð vegna þess að vegna hlýnunar loftslags það sem af er þessari öld og miðað við það sem hefur blasað við á hverju sumri, er aurburðurinn í lónið miklu meiri en spáð var. 

Myndirnar hér á síðunni gefa smá hugmynd um þetta ógnarmagn, sem á, miðað við hið aukna magn, eftir að fylla lónið að mestu upp á þessari öld og rýra miðlunargildi þess. 

Efri myndin er loftmynd, tekin seint í júni í því veðri, þegar lágt er í lóninu og mikill meirihluti þess á þurru, þar sem leirfok verður mest úr þurru lónstæðinu, en það gerist á bestu, hlýjustu, þurrustu og björtustu dögunum, sem koma helst í sunnan hnjúkaþey. 

Á myndinni er horft yfir norðurhluta lónsins þar sem leirfokið hylur þrjár stórar stíflur að mestu og rétt grillir í Sandfell og Syðri-Kárahnjúk.  

Þá er ekki verandi þarna niðri inni í leirfokinu. 

Neðri myndin er líka loftmynd, tekin í júní 2010 af stað, þar sem áður var um 150 metra djúpt gil með fossum Kringilsár, stuðlabergshömrum og grónum brekkum á báða bóga. 

Gilið hlaut nafnið Stuðlagátt en er þarna, aðeins þremur sumrum eftir að því var sökkt, orðið að mestu fullt af um 100 metra þykku aurseti. 

Við enda sandleiranna er Töfrafoss að byrja að sökkva í hækkandi lónið, því að þegar lónið er orðið fullt, nær það eins og augað eygir inn fyrir og í kringum staðinn þar sem fossinn er að sökkva, jafn langt og landið er sandi orpið á þessari mynd þar sem áður var þykk gróðurþekja. 

 

Sandfjallið úr Landeyjahöfn

Alveg tímabært í upphafi móts að tala um efni í gullaldarlið.

Eftir tvo tapleiki í röð á EM var eðlilegt að hægt væri að efast um þá fullyrðingu hér á síðunni að nú værum við að koma upp nýju gullaldarliði í handbolta. 

Eftir leikinn við Portúgal í dag sýnist hins vegar alveg tímabært að tala um efni í gullaldarlið, hvernig, sem framhaldið verður. 

Að koma liði niður á jörðina, sem var nýbúið að kjöldraga Svía á þeirra eigin heimavelli og á bullandi sigursiglingu sem það lið mótsins sem mest hefur komið á óvart, sýnir, að íslenski efniviðurinn í höndum Ólympíugullsþjálfara getur réttlætt góða bjartsýni.  

Sigur gegn Portúgal í Malmö