Stal fangi á Hrauninu bílnum mínum?

Fyrir nokkrum árum var stolið frá mér gömlum breyttum jöklajeppa sem ég vildi selja á 800 þúsund krónur.

Honum var stolið af stæði við bílasölu og fannst tveimur dögum síðar lemstraður vestur í Örfirisey, búið að saga af honum bretti, kanta og annan breytingabúnað auk lítt slitinna 38 tommu hjólbarða á fallegum nýsprautuðum felgum.

Í samræmi við algengar venjur var allt nýtilegt hreinsað af bílnum, þurrkur, númer o. s. frv. og borað gat á bensíngeymi til að ná af honum sem mestu af bensíninu!

Árangur í könnun minni á stuldinum leiddi í ljós yfirgnæfandi líkur á því að ákveðinn maður hefði séð um stuldinn fyrir skipuleggjanda, sem þá sat inni á Hrauninu og gekk undir býsna skemmtilegu viðurnefni í samræmi við "atvinnurekstur" sinn.

Sá sem ók bílnum hafði ekki verið meira en 1,60-1,65 á hæð, því að honum láðist að færa bílstjórasætið fram þegar hann fór út úr bílnum.

Mér fannst með ólíkindum hve miklar upplýsingar um þetta svið þjófnaða virtust liggja á margra vitorði. Ákveðinn hópur var til dæmis á sveimi, sérhæfður í því að stela jeppum og vélhjólum.

Vitað var um skemmu þar sem þýfi hins umsvifamikla skipuleggjanda á Hrauninu var geymt, en það þurfti óyggjandi gögn til að fá heimild til að gera þar húsleit.

Af því að ég var eini maðurinn sem ók þessum bíl um þessar mundir og komið var svona langt með að finna þjófinn, ákvað lögreglan að leita fingrafara í bílnum.

Hefði það fundist voru möguleikar á að fá að skoða skemmuna góðu og upplýsa um fjölda annarra þjófnaða.

Mikið var í húfi að hamla gegn þjófnaðabylgju. Vestur á Granda höfðu þjófar, sem sérhæfðu sig í hjólbarðaþjófnuðum, komið að næturlagi með vaskan hóp manna að skemmu á stórum flutningabíl, brotist snarlega inn, fyllt bílinn af hjólbörðum og farið með fenginn í burtu.  

Það fannst fingrafar eftir annan en mig í jeppanum mínum stolna, en sérfræðingur taldi það ekki alveg nógu skýrt og þess vegna upplýstist þessi stuldur aldrei.

Ég notaði blogg og facebook til að reyna að upplýsa málið, og fannst dálítið skondið að nokkrum dögum seinna skolaði til mín brúklegum notuðum 38 tommu dekkjagangi fyrir spottprís.

Markaðurinn fjörugur, byggðist á því að eigendaskipti væru tíð og engin leið að rekja upprunann.

Lága verðið? Vegna offramboðs á þýfi af þessu tagi? Sárabætur úr undirheimum? Hver veit?

Fjárfesta í fjölda hótela

Steingrímur borðaði grjónagraut í sveitinni og hann var góður.

Ýmsar sögur eru af því að ráðamenn og embættismenn hafi reynt að fylgjast með kjörum skjólstæðinga sinna.

Friðrik mikli ku hafa dulbúist og farið um meðal borgaranna á kvöldin til að þefa af grasrótinnni.

Agnar Koefoed-Hansen flugmálastjóri fór oft í gönguferð um flugvallarsvæðið og heilsaði upp á sína grasrót, flugrekendur, flugliða og flugvirkja.

0g það er ekki nýtt að stjórnmálamenn borði mat sem alþýðunni stendur til boða til að vita betur um hvað mál sem snerta neyslu og framboð á mat snúast.

Ef framleiðandi pakkamatar fyrir skjólstæðinga Reykjavíkurborgar veit af því að borgarstjórinn neytir þessa matar á hverjum degi getur það virkað sem aðhald fyrir framleiðsluna á matnum.

Að vísu er ekki að sjá á holdafari borgarstjóra að hann þurfi mikinn mat, en það er önnur saga.

Þegar Steingrímur Hermannsson mátti þola mikla gagnrýni vegna harðra efnahagsaðgerða 1983 í kjölfar mestu verðbólgu, sem komið hefur á Íslandi, var meðal annars sagt að margt fólk væri svo fátækt að það hefði varla efni á að borða neitt annað en grjónagraut.

Steingrímur svaraði að bragði með fleygum orðum: "Þegar ég var strákur í sveit norður í Skagafirði, borðaði´ég oft grjónagraut og hann var góður."

 

Dagur borðaði mat eldri borgara

Vandasamt viðfangsefni.

Bretar handtóku fjölda manna þegar þeir stigu hér á land 10.maí 1940, mest Þjóðverja, og virtist í mörgum tilfellum litlu skipta þótt þetta fólk væri allra manna ólíklegast til að þjóna nasistum. Bretar hugsuðu líklega þannig að skárra væri að handtaka og fangelsa of marga en of fáa.

Sjálfur þekkti ég ljúflinginn Carl Billich, sem spilaði nokkrum sinnum undir hjá mér og á erfitt með að hugsa mér hvernig hann hefði getað gert nokkrum manni mein.

Eftir að Japanir réðust á Perluhöfn 7. desember 1941 fóru Bandaríkjamenn í herferð gegn fólki af japönsku bergi brotið og gekk það svo langt, að þeir báðust síðar afsökunar á því að hafa farið offari.

Ég er að skrifa bók um líklegustu atburðarásina ef Þjóðverjar hefðu hertekið Ísland 7. október 1940, en það gátu þeir leikandi gert og áttu magnaða innrásaráætlun tilbúna.

Þetta fellur undir hugtakið "alternate history" með þeirri kröfu, að aðeins sé ein breyta á atburðarás, í þessu tilfelli hernám Þjóðverja, en annað sé sem næst hinu sennilegasta, sem af því hefði leitt.

Eitt viðfangsefnið er að áætla hve marga Bretavini Þjóðverjar hefðu handtekið og fangelsað.

Ennþá vandasamara er að áætla í hvaða mæli njósnarar Breta hefðu getað komið upplýsingum til Bretlands, ef Þjóðverjar réðu yfir landinu.

Njósnarar Breta voru öflugir á Norðurlöndum og réðu til dæmis úrslitum um það að Bretar gátu fylgst með Bismarck og Prinz Eugen frá Eystrasalti meðfram Svíþjóð og Noregi alla leið út á Atlantshafið og gert sínar ráðstafanir til að gera árás á þýsku drekana.

Mér hefur borist vitneskja um að besti heimilisvinur foreldra minna, sem var í boði Himmlers við annan mann í námi í mótasmíði og höggmynda- og leirkerasmíði árið 1938 í námunda við sjálfar Dachau fangbúðirnar illræmdu, var þvingaður til að hafa með sér talstöð til Íslands ef hann vildi fá fararleyfi.

Aldrei kom til þess að hann notaði talstöðina og þessi ljúflingur var í mínum huga allra manna ólíklegastur til að verða til vandræða.

Varast skal að vera með getsakir um svona mál, ekki síst þegar svo langt er um liðið og hinir umræddu geta ekki lengur borið hönd fyrir höfuð sér.

Engu að síður verð ég, söguþráðarins vegna, að reyna að átta mig á því í grófum dráttum hvernig Íslendingar hefðu líklegast brugðist við hugsanlegu hernámi Þjóðverja.

Danir stutt viðnám, gáfust Danir upp fyrir algeru ofurefli og sömdu um það við Þjóðverja að ekki frekara viðnám en fá í staðinn að láta dönsk stjórnvöld halda völdum sínum í innanlandsmálum, svo framarlega sem það ógnaði ekki hernámi Þjóðverja.

Líklegast er að Þjóðverjar hefðu boðið Íslendingum svipuð kjör og Dönum,- raunar svipuð kjör og Bretar buðu Íslendingum við sitt hernám, enda voru Ísland og Danmörk með sameiginlegan konung.

Fleira er vandasamt að áætla, til dæmis það hvernig og hve fljótt njósnarar á vegum Breta hefðu komið um það upplýsingum til Bretlands um það að Adolf Hitler og Heinrich Himmler hefðu gengið á land í Reykjavíkurhöfn klukkan 7:30 hinn 13. október 1940 í leiftursnöggri heimsókn til vestasta staðar þýsks hernáms í Evrópu og hvort Hitler hefði beðið um og fengið að halda ræðu á svölum Alþingishússins eins og Churchill gerði í raun sumarið 1941.

Bretar óttuðust að Þjóðverjar myndu reyna að taka Ísland af þeim og það hefði ekki verið óeðlilegt ef þeir hefðu haft tilbúna njósnara fyrir sig ef svo færi að þeir misstu landið í hendur Þjóðverjum.

Þeir höfðu öfluga njósnara í hinum hertekna Noregi og líka í hinni hlutlausu Svíþjóð.   

 

Amma og afi handtekin

Hærra veiðigjald og auðlegðarskatt aftur?

Veiðigjaldið sem er búið að lækka, er smábrot af arðinum af sjávarauðlindinni.

Sá hluti þjóðarinnar sem ríkastur er ætti auðvelt með að taka á sig auðlegðarskattinn að nýju.

Það mætti líka hægja aðeins á lækkun skulda ríkissjóðs.

Þetta þrennt myndi að vísu ekki fara alla leið í einu vetfangi til að hækka framlög til heilbrigðismála upp í 11% af vergri þjóðarframleiðslu en samt þýða umtalsverð umskipti frá því sem nú er og hefur verið.

Hugmyndir Kára kalla á skattahækkun

Hjá hverjum eru þingmenn og ráðherrar í vinnu?

Oft mætti ætla af umræðumum skoðanakannanir, undirskriftalista og þjóðaratkvæðagreiðslur að þingmenn og ráðherrar séu í vinnu hjá sjálfum sér og engum öðrum.

Oft er vitnað í eið þingmanna um að fylgja einungis eigin sannfæringu og víst er það mikilvægt.

En það breytir ekki því að þeir sækja umboð sitt til kjósenda og eiga að vinna í samræmi við almannahagsmuni.

Nú er gangi undirskrifasöfnun um stærsta útgjaldalið fjárlaga og það svið þjóðlífsins sem snýst öðrum fremur um líf og heilsu landsmanna.

Byrjar þá ekki hræðslusöngurinn um stjórnleysi og öngþveiti og almennt um það að þjóðin sjálf megi alls ekki tjá hug sinn eða ráða neinu beint um eigin mál.

En hjá hverjum eru þingmenn og ráðherrar í vinnu?

Reiknar með ásökunum um lýðskrum

Tveir einstæðir tapleikir í röð var of mikið.

Ég er að leita í huganum að hliðstæðu þess að íslenskt landslið í handbolta hafi fengið á sig samtals hátt í 80 mörk í tveimur mikilvægum leikjum í röð á stórmóti, en finn enga hliðstæðu.

Lið Hvíta-Rússlands, sem skoraði 39 mörk á móti okkur og sló okkur í raun út, skoraði aðeins 5 mörk í fyrri hálfleik á móti Frökkum, sem töpuðu þar áður fyrir Pólverjum.

Þetta bendir til þess að Ísland hefði hvort eð er ekki átt möguleika á að komast neitt frekar áfram í keppninni.

Það var ljóst á svip og fasi íslensku leikmannanna þegar þeir hófu leikinn við Króata að afhroðið í leiknum við Hvít-Rússa hafði brotið þá niður.

Guðjón Valur reyndi að keyra á það hugarfar að þetta væri einn afmarkaður handboltaleikur og að áskorunin um að vinna sigur á ögurstundu ætti ein að nægja til að hleypa fítonskrafti í okkar menn. 

En það tókst ekki og í vörn og sókn blasti við áframhald ófaranna gegn Hvít-Rússum.

Enda blasti stórtap við strax eftir 10-15 mínútur og úrslitin voru þegar ráðin.

Það hafa verið sveiflur í leikjum á mótinu í milliriðlum síðustu daga og kannski var geta Hvít-Rússa sveiflukennd.

Kannski voru Hvít-Rússar og Króatar svo heppnir að hitta á topp dagsform í leikjunum við Íslendinga og það fyrirbæri að "hafa númerið okkar" eins og það heitir á íþróttamáli. 

Það breytir því ekki að það að fá á sig 76 mörk í tveimur samliggjandi leikjum var einum of mikið.

Því er það rétt ákvörðun hjá Aroni Kristjánssyni að nýta uppsagnarákvæði í samningi sínum og gefa ráðrúm til að stokka spilin upp á nýtt.

Aron hættir með landsliðið

Hver er sektin hér? Nokkurn tíma sektað?

Sekt fyrir það að leggja ólöglega í stæði hreyfihamlaðra hér á landi er ekki á almanna vitorði, enda hef ég aldrei séð frétt um að sektað hafi verið eða að lögregla hafi gert neitt í slíkum málum.

Í Bandaríkjunum eru sektir fyrir þetta á bilinu 40-130 þúsund krónur.

Árum saman átti ég erindi í Landsbankann í Hamraborg og þar kom ekki sá dagur sem fullfrískt fólk lagði ekki í stæði hreyfihamlaðra þar fyrir framan.

Einnig á ég oft erindi í Austurver þar sem eru tvö bílastæði fyrir hreyfihamlaða, verslanir, apótek og hundruð íbúða fyrir aldraðra í næsta nágrenni.

Nákvæmlega sama þar og sömu svörin.

Í áranna rás hefur aðeins ein ökumaður beðist afsökunar í mín eyru 

Allir hinir, margir tugir, höfðu réttlætingu á reiðum höndum. Hér eru nokkur dæmi um orðaskipti. Orð hinna brotlegu skáletruð.

 

1. Ég ætla bara að skreppa inn smástund. 

- Hvernig á hinn fatlaði að vita það þegar hann kemur að á bíl sínum hvað þú ætlar að vera lengi inni?

 

2. Ég ætlaði bara að skreppa inn og vera fljótur, en vissi ekki að það væri svona mikil biðröð inni.

-  Af hverju fórstu þá ekki út og færðir bílinn?

-  Ég vissi ekki strax að tæki svona langan tíma að afgreiða biðröðina.

-  Þú varst með miða og ef biðröðin var svona löng gastu skroppið út og fært hann.

-  Nei, það hefði getað farið að ganga betur og þá hefði ég misst af röðinni.

-  Þér hefur ekki dottið í hug að það væri rangt hjá þér í upphafi að leggja bílnum í stæðið? Hvernig gat aðvífandi hreyfihamlaður maður vitað hvenær þú kæmir út?

- Hvaða andskotans afskiptasemi er þetta? 

 

3. Það eru tvö stæði hérna fyrir fatlaða og þeir þurfa ekki bæði stæðin.

- Jú, það þarf tvö stæði. Hér eru bankaútibú, heilsugæsla, íbúðablokkir aldraðra og apótek auk fleiri verslana. Stæðin eru tvö af því að hér er óvenjulega margt hreyfihamlað fólk á ferð. 

-  Ég vissi það ekki.

- Þú máttir vita það að stæðin væru tvö af því að þeir sem ákváðu það vissu það. Og það skiptir svo sem heldur ekki máli. Þú mátt einfaldlega ekki leggja í þessi stæði.   

 

4. Ég er að útrétta fyrir konuna mína, sem á bílinn, og leyfismerkið fyrir stæðið er í glugganum á bílnum. 

- En þú ert ekki hreyfihamlaður og þetta miðast við þann, sem þarf að fara út úr bílnum.

- Nei, þetta miðast við það hver er eigandinn. Þú sérð merkið við framrúðuna.

 

5. Konan mín á bílinn og er hreyfihömluð. Hún situr inni í bílnum á meðan ég er að útrétta fyrir hana.

- En þú ert ekki hreyfihamlaður og þú ert að útrétta.

- Nei, en hún er fötluð og þetta er hennar bíll og hennar erindi sem ég er að reka.

 

6. Þér kemur þetta andskotann ekkert við.

- Jú, ég á hreyfihamlaðan son og mér kemur það við þegar brotið er á honum og öðrum hreyfihömluðum. Þetta kemur öllum við.  

 

7. Það er bara eitt skilti og er bara fyrir eitt stæði.

- Nei, hér eru tvö blámáluð stæði fyrir hreyfihamlaða.

- Ég sá það ekki fyrr en of seint. Það er bara eitt skilti.

- Sástu það of seint? Er ekki bakkgír á bílnum þínum?

- Hættu þessu andskotans nöldri. Annað stæðið er autt.

- Hér eru heilsugæsla, apótek og íbúðablokkir fyrir aldraða. Það þarf tvö stæði fyrir hreyfihamlaða af því að hér er óvenju mikil umferð fyrir þá.

- Það koma nú ekki tveir fatlaðir á meðan ég er inni.

- Hvernig veistu það?

 

8. Það er nóg pláss núna fyrir fatlaða að leggja í önnur stæði hér. Það var bara svo margfalt meiri umferð þegar ég kom hér áðan, og ég var að flýta mér.

 

Eitt dýrlegt tilfelli. Maður kemur og leggur bíl sínum á skáletraða svæðið milli tveggja bílastæða hreyfihamlaðra, svo að bíll hans stendur inn á bæði stæðin. Honum er bent á að hann sé að brjóta reglur.

 

9. Nei. Það er pláss til að leggja bílum báðum megin við mig.

- Rangt hjá þér. Sumir hinna hreyfihömluðu þurfa að geta opnað dyrnar nógu mikið til að koma hjólastólum út og hafa rými fyrir þá. Þess vegna er þetta skáletraða svæði á milli stæðanna.

-  Ég vissi það ekki.

- En þú máttir vita að skáletraða svæðið væri þarna ekki bara upp á skraut.

- Það eru ekki allir hreyfihamlaðir með hjólastóla í bílum sínum.

- Hvernig veist þú það fyrirfram hvort sá hreyfihamlaði sem kemur hér, sé ekki með hjólastól? 

 

Hverjir af þessum kumpánum, sem eru reyndar af báðum kynjum, skrapar botninn?

Mér finnst það vera þeir, sem eiga náinn hreyfihamlaðan ástvin og ættu að vita hve mikils virði það er fyrir hreyfihamlaða að ekki sé gengið á rétt þeirra, en misnota samt aðstöðu sína til að sleppa við að labba smá spöl.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ofurfyrirsæta nýtir sér stæði fatlaðra

Tvær bækur og ein ferð nóg í bili.

Þrennt er það einkum sem hefur áhrif á skoðun mína á því sem aflaga fer í Rússlandi.

1. Bókin "Rússland Pútíns" eftir Önnu Politovskaya, afar upplýsandi og áhrifamikil greining á því díki spillingar og kúgunar sem viðgengist hefur í Rússlandi eftir fall Sovétríkjanna. Fyrir bókina og störf sín sem hugrakkur blaðamaður galt hún með lífi sínu.  

2. Bókin "Sagan, sem varð að segja." Í henni er lýsing á sama fyrirbærinu og Politovskaya lýsir, en í þetta sinn er það Íslendingur, Ingimar Ingimarsson, sem lýsir umhverfinu í viðskiptalífi og undirheimum Rússlands. Bókin lýsir því vel, að til að ná markmiðum sínum í hinu spillta umhverfi, þarf að kunna á það og spila djarft. Gangi mótherjunum betur er það eingöngu vegna þess að þeir gengu lengra í beitingu óvandaðra meðala.

3. Stutt ferð sem ég fór til Rússlands 2006 og átti þess kost að vera í sambandi við rússneska menn, einn þeirra búinn að vera nokkur misseri á Íslandi, á ferð minni um Moskvu og síðar út í víðáttur rússneska vetrarins til bæjarins Demyansk nálægt Valdaihæðum fyrir norðvestan Moskvu. Allt það sem ég fékk að vita um Rússland Pútíns í þessari ferð rímaði við bækurnar tvær.

Pútín var í forystu fyrir KGB og er allra manna snjallastur í að fara út að ystu mörkum í valdasókn sinni án þess þó að ofkeyra sig.

Stalín geggjaðist á sínum tíma vegna þess að hann gat ekki stöðvað sig í hreinsunum sínum þar sem sjúkleg tortryggni hans krafðist dauða milljóna manna og þúsunda af hans nánustu vinum og samherjum.

Ef Pútín nýtir sér reynsluna frá KGB árunum og ber ábyrgð á morðum, er mikilvægt að bera ekki beina eða óbeina ábyrgð á drápi á fleirum en "brýn þörf" er á.

Stalín sagði: "Að drepa einn mann er morð. Að drepa milljón er tala."  

„Pútín samþykkti morðið “

Snjóflóð á Blönduósi? Já, fyrir rúmum tveimur áratugum.

Það voru afdrifarík mistök á síðari hluta 20. aldar að reisa íbúðabyggðir á stöðum, þar sem landi hallaði fyrir ofan byggð og gat snjóað mikið.

En þessi tvö atriði taldi norskur snjóflóðasérfræðingur, sem var kvaddur hingað til lands í framhaldi af snjóflóði á Seljalandsdal 1994, að nægðu til að snjóflóð gætu fallið.

Og varaði við snjóflóðahættu á Vestfjörðum.

Menn uggðu ekki að sér af því að engar sagnir voru úr fortíðinni um snjóflóð á nýjum byggingarsvæðum, svo sem í Súðavík og á Flateyri.

En þá gleymdist, að vegna þess að þarna voru áður auð svæði, höfðu snjóflóð þar ekki talist til tíðinda.

Ég minnist þess enn þegar fregnir bárust af snjóflóði á Blönduósi fyrir rúmum tuttugu árum, trúði ég því ekki í fyrstu.

Taldi mig þekkja það vel til staðhátta á Blönduósi, að þar væri útilokað að snjóflóð félli.

Ekkert fjall og engin hlíð.

Þegar komið var á staðinn blasti hins vegar við, að furðu stórt snjóflóð hafði fallið úr lágri brekku fyrir vestan bæinn Enni, og fallið upp að íbúðarhúsum, sem þar stóðu.

Þegar ég var þarna í sveit var engin þéttbýlisbyggð nálægt Enni, heldur öll fyrir vestan Blöndu.

Hafi fallið snjóflóð austan við ána á fyrri tíð og fyrri öldum hefur varla nokkur orðið þess var.

 

 

Huldufólk á hættusvæði

5-9 mínútna stytting en oft vanmetinn sparnaður.

Þegar Vaðlaheiðargöng verða komin í gagnið verður leiðin milli Eyjafjarðar og Fnjóskadals mun öruggari að vetrarlagi en leiðin um Víkurskarð, (svo framarlega sem ekki verður um bátsferð að ræða um göngin vegna vatnselgs. Djók.).

En stytting ferðatímans verður ekki eins mikil og styttinginn í kílómetrum gefur til kynna.

Ástæðan er sú að 70 kílómetra hámarkshraði verður í göngunum á sama tíma og 90 kílómetra hámarkshraði er mestalla hina leiðina.

Ef stansa þarf til að kaupa miða verður töfin við göngin enn meiri.

Í tímalengd verður styttingin því varla meiri en 5-9 mínútur og þá er spurning hvort menn tími að borga fyrir svo litla tímastyttingu.

Nema að því verði sleppt að taka gjald fyrir aðgang að göngunum.

Þegar ferðakostnaðurinn er borinn saman gleyma menn því oft að kostnaðurinn við aukakílómetrana er meiri en sem nemur eldsneytiskostnaði.

Af því að kostnaðurinnn við viðhald bílsins og slit á honum fellur ekki á bíleigandann fyrr en síðar og því réttast að tvöfalda eldsneytiskostnaðinn, sleppa menn honum oft.

Ef um bílaleigubíl er að ræða fellur aukalegur viðhaldskostnaður á bílaleiguna og það dregur úr hvatanum fyrir leigutakann til fara í gegnum göngin.

Á leið ferðamanna á vesturleið missa þeir af stórbrotnu útsýni yfir Eyjafjörð þegar komið er vestur yfir Víkurskarð.

Sem fararstjóri og almennt sem ferðalangur í fyrstu ferð milli Fnjóskadals og Akureyrar myndi ég hika við að sleppa því að njóta þessa útsýnis úr því að tímatöfin er ekki meiri en raun verður á.

Þar sem ég þekki til í Noregi er sami hámarkshraði í göngum og á vegum sitt hvorum megin við þau ef hann er jafnbreiður utan og innan ganganna. 

En ekki hér á landi. Ef 90 km hraði væri leyfður í göngunum myndi það verða ferð um þau í hag.

Ef ferðamönnum heldur áfram að fjölga kann það að draga úr rekstrartapi á göngunum.

Það má hins vegar ekki einblína á beint rekstrarumhverfi ganganna sjálfra heldur taka með í reikninginn sparnað í reksturskostnaði farartækjanna og tímasparnað fólksins sem notar göngin.  

Framtíðin mun leiða í ljós hvernig það dæmi kemur út.

Umferð eykst vegna umsvifa