Á við þrjá aðra sigra?

Mér var alveg hætt að lítast á blikuna með liðið mitt áður en það gerði sér lítið fyrir og vann sætan sigur nú síðdegis.

Fyrir innvígða Framara er sigur á KR líkast til á við þrjá aðra sigra, svo mikils virði er KR í heimsmynd Framara þar sem annar póllinn hefur í heila öld verið í Vesturbænum og hinn í Austurbænum.

Nú hefur aukist von um að Fram þoki sér af of gamalkunnu svæði frá árunum í kringum aldamótin og komi sér á svipað ról og liðið var á í fyrra. Er það vel.

Sanngjarn sigur Fram á KR

Það er verra að búa í Kópavogi.

Stundum er ekki einleikið hvernig fréttir byrja að hrúgast upp á einhverjum afmörkuðum stað eða sviði. Þetta á við um Kópavog þessa dagana þegar fréttirnar taka við hver af annarri.

Ég sé fram á að þurfa að bæta vísu við þær tvær sem ég hef notað um málefni bæjarstjórans. Sú fyrri var gerð í tilefni af því að það var borið út að bæjarstjórinn hefði sést á ferli á eða við súlustað Geira Goldfingers.

Þá varð til þessi vísa og skal tekið fram að síðustu hendinguna verður fyltjandinn að lesa í gegnum rör með eins djúpri röddu og honum er unnt:

Á súlustaðnum Gunnar allvel undi. /

Úr augum hans skein bjartur frygðarlogi  /

þegar að hann þreifaði´um og stundi: /

"Það er gott að búa í Kópavogi."

 

Seinni vísan varð til þegar Gunnar hafði komið í viðtal í sjónvarpi nær gráti nær yfir því hve mörgum milljörðum bærinn hefði tapað á því að fólk skilaði lóðum sínum og að nú yrði að draga saman í rekstri hins góða bæjarfélags. Sú vísa er svona og skal síðasta hendingin lesin djúpri röddu í gegnum rör:

Heimurinn er allur orðinn breyttur.  /

Allt of hátt var spenntur okkar bogi.  /

Gunnar Birgisson nú þusar þreyttur:

"Það er verra að búa í Kópavogi."

Er á leið frá Akureyri til Reykjavíkur og bíð spenntur eftir nýjustu fréttum úr Kópavogi og hugsanlegu tilefni til þriðju vísunnar um málefni þess góða bæjarfélags.

Sakar Gunnar um blekkingar

Leysa nýja krafta úr læðingi.

Ég er á Akureyri og við hjónin vorum á flugsýningu hér. Við höfum farið á allmargar flugsýningar erlendis en sáum þó atriði á þessari sem sýndu bæði hugkvæmni og opinn hug. Ég tilgreini það ekki nánar nú.

Þarna mátti líka sjá annað dæmi um hugkvæmni og dug sem sýnir að í dreifbýli á Íslandi leynast meiri möguleikar en menn átta sig á.

Þetta dæmi heitir Mýflug. Fyrir 25 árum seldi ég Leifi Hallgrímssyni litla fjögurra sæta eins hreyfils flugvél sem hann notaði í útsýnisflug sem hann bryddaði upp á í sveitinni fyrir ferðamenn.

Á sýningunnni í dag var til sýnis skrúfuþota félagsins af gerðinni Beechcraft King Air með jafnþrýstiklefa og tilheyrandi.

Þetta er ekki eina tveggja hreyfla flugvél félagsins og þar að auki á það þrjár eins hreyfils vélar og geta tvær þeirra tekið fimm farþega í einu í útsýnisferð um hið óviðjafnanleg hálendi norðan Vatnajökuls sem teygir sig alla leið til sjávar.

Þetta magnaðasta, stærsta og fjölbreyttasta eldfjallasvæði í heiminum.

Það var samdráttur í íslensku þjóðfélagi 1984 þótt hann væri ekki eins mikill og nú. Árið áður var gripið til harkalegra aðgerða sem minnkuðu kaupmátt verulega.

Á slíkum tímum kvikna oft hugmyndir sem annars fengju aldrei vængi. Hugmynd Leifs fékk vængi.

Íslendingar þurfa á slíkum mönnum og slíkum hugmyndum að halda til að leysa nýja krafta úr læðingi á þeim tíma sem þeirra er mest þörf.

Staðan skýrist í næstu viku

"Það sem er gott er óhollt..."?

Það hefur verið sagt að það, sem sé gott, sé annað hvort syndsamlegt eða óhollt.

Ég bloggaði eitt sinn um það guðdómlega góðgæti súkkulaði og það, hve mikinn þátt það á vafalaust í því að vestrænar þjóðir eiga við offituvandamál að stríða.

Ég áttaði mig ekki sjálfur á því hve mikil áhrif þessi freistandi matvara hefði á holdafarið fyrr en ég þurfti um þriggja mánaða skeið að vera í fitubindindi vegna lifrarbilunar af völdum sterkra sýklalyfja sem olli ofsakláða og tilheyrandi svefnleysi.

Nú þurfti að lesa utan á öllum umbúðum um fituinnihald alls sem neytt var og leita upplýsinga um annað. Þá kom í ljós að tæpur þriðjungur af einu mínu mesta yndi, Prins póló, var hrein fita.

Á þessum þremur mánuðum missti ég 16 kíló og auðvitað var svona svakalegt fitubindindi óhollt í sjálfu sér, því að fita í hófi er nauðsynleg fyrir líkamlegan þrótt.

Þegar bindindinu lauk var það unaðsleg stund að veita sér fyrsta daginn þann munað að éta hálft stykki af Prins Póló.

Fyrstu vikurnar eftir að lifrin varð alheil sveif maður næstum á skýi, - gat étið það sem manni sýndist í fyrsta sinn í 40 ár !

Sumt súkkulaði, einkum ljóst súkkulaði, inniheldur flest það sem veldur offitu og sjúkdómum og tengdum vandræðum sem aftur veldur tjóni á ýmsa lund og kostnaði í heilbrigðis- og tryggingakerfinu.

Fer þar stundum saman hin óhollari tegund fitu og mikill hvítasykur sem er eitt kostnaðarsamasta og lúmskasta fíkniefni nútímans.

Hjá sumum flugfélögum er meira að segja í ráði að leggja sérstakt gjald á umframkíló farþeganna. Það kostar eldsneyti og peninga að lyfta nokkrum tonnum af aukakílóum frá jörðu í hverri flugferð upp í 40 þúsund feta hæð og geta ekki flutt eins margt fólk og ella.

Skattur á vörur sem innihalda mikinn hvítasykur og fitu er því réttmætur. Maður á að borga fyrir að neyta.

Vegna hnémeiðsla get ég í bili ekki stundað eins mikla hreyfingu og jafnan áður og verð því að grípa til þeirrar reynslu sem ég fékk í fyrra til að fara ekki aftur upp í þá þyngd sem ég var kominn í þegar ég veiktist. Það þýðir breytingu á mataræði hvað snertir fitandi matvöru.

Verðhækkun á fitandi vörum virkar sem hvati fyrir mig og vonandi fyrir fleiri. Nú um stundir spara ég líklega 7 -10 þúsund krónur á mánuði vegna samdráttar í neyslu á súkkulaði.

Af því að sumt kex er ekki fitandi er aukaskattur á það þó ósanngjarn að mínu mati. Ef hrökkbrauð telst kex er aukaskattur á það fráleitur að mínum dómi.

 

P. S. Í gær birti ég mynd í bloggpistli með spurningunni: Hvorum megin við máluðu steinana er flugbrautin?

Lofaði að birta svar í dag og hér fylgir það fyrir neðan myndina frá í gær.

Á þeirri mynd sést hinn jaðar flugbrautarinnar, sem er ein af þremur brautum valllarins, 30 metra breið og 1400 metra löng, nothæf fyrir Fokker og farþegaþotur af millistærð.

Skattur á kex og gos í 24,5%

Ekki sá fyrsti sem íhugar svipaða aðgerð.

Þegar mér varð ljóst að svo væri málum komið við Kárahnjúka að ég yrði að taka afstöðu gegn því sem átti að gera þar íhugaði ég síðasta árið fyrir drekkingu Hjalladals ýmsa möguleika á því sem hægt yrði að gera við að vekja athygli á þessu máli. Einn var sá að skilja flugvélina TF-FRÚ eftir á lendingarbrautinni, sem ég notaði á botni dalsins, og taka myndir af því þegar hún sykki. Hér eru tvær myndir af flugvélinni á þessum stað. Á neðri myndinni stendur hún uppi á lendingarstaðnum hægra megin á myndinni. 

Þetta yrði táknrænn gerningur um hið ofboðslega mikla tjón sem menn ætluðu að valda á ómetanlegri náttúru Íslands og sýndi hve mikil alvara mér væri með því að fórna í þágu málstaðarins grip, sem ég var bundinn miklum tilfinningaböndum við.

Raunar var flugvélin sáralítils virði, orðin gömul, þreytt og lúin, nær verðlaus, en það var ekki aðalatriðið heldur tilfinningaratriðið, og það að kallmerkinu TF-FRÚ yrði fórnað í eitt skipti fyrir öll.

Mér varð hins vegar ljóst að þessi gerningur yrði lagður út á versta veg, - ég sakaður um að menga umhverfið og standa að eyðileggingu þess.

Allir myndu skilja það en færri átta sig á milljón sinnum stærra tjóni þegar hafið væri það verk að fylla upp með auri 25 kílómetra langan dal með mögnuðum náttúruverðmætum.

Ég hætti því við þennan gerning þegar Paul Cox skaut þeirri hugmynd að mér að sigla um lónið á báti með nafninu "Örkin", bjarga lífi og steinum af botninum og taka myndir af eyðileggingunni.

Þetta reyndist rétt ákvörðun því að ég var kærður fyrir umhverfisspjöll sem gætu varðað tveggja ára fangelsi með því að tylla þessari sömu TF-FRÚ niður lendingarstaðinn í lónstæðinu, og hafði ég þó fengið leyfi Náttúruverndarráðs til þess á meðan ekki var búið að aflétta friðun af hluta dalsins.

Í hönd fór hálfs árs málarekstur, rannsókn og yfirheyrlsum hjá rannsóknarlögreglu og fleiri aðilum sem endaði með því að ekki fannst að neitt saknæmt hefði verið aðhafst.

Með þessum pistli fylgir ljósmynd, sem ég tók í fyrradag af jaðri flugbrautar Sauðárflugvallar.

Þessi lendingarstaður er einn af meira en 20 slíkum, sem hafa verið á hálendinu, allt frá því að Agnar Koefoed-Hansen fann Sauðárflugvöll árið 1939.

Spurningin er: Hvorum megin við máluðu steinaröðina er flugbrautin sem átti að fela í sér svo mikil náttúruspjöll? Svar birtist síðan væntanlega á morgun.

Biður nágranna afsökunar

Mótmælastaða 17. júní í Dómkirkjunni.

Í trúarjátningunni segja menn: "Ég trúi á.....heilaga almenna kirkju." Sá andi sveif ekki yfir vötnunum í Dómkirkju Íslendinga í gær á sjálfan þjóðhátíðardaginn. Mikilúðlegur maður með stór, svört gleraugu og fjarskiptabúnað í eyrum tók völdin af kirkjuverðinum að prestum og biskupi forspurðum og varnaði almenning aðgangi að helgidóminum, nema hann færi upp á loft.

Niðri var kirkjan hálftóm, en þeir sem ekki komu snemma og reyndu að fara upp á loft urðu að standa þar í kös og hrökkluðust margir niður og út úr kirkjunni fyrir bragðið.

Heimildarmaður minn er kirkjurækin íslensk kona sem hefur talið það ómissandi hluta af hátíðarhaldinu 17. júní að taka auglýstu boði í fjölmiðlum um að koma og vera viðstödd hátíðarguðsþjónustuna. Hún trúði á þessa auglýsingu en komst að raun um annað.

Þessi kona hefur aldrei tekið þátt í mótmælum af neinu tagi og friðsamari og yndislegri manneskju er varla hægt að hugsa sér.

Kirkjuvörðurinn sagðist aldrei hafa upplifað annað eins. Sá sem beitti hann valdi í fordyri Guðshússins kvaðst vera sendur af til þess bærum yfirvöldum að framkvæma þessa frávísun frá hinni "almennu kirkju."

Konan, sem er heimildarmaður minn, kvaðst ekki geta unað þessu ofríki og móðgun og harðneitaði að fara upp á loft og slást þar við niðurlægða kirkjugesti, sem stóðu þar á meðan bekkirnir voru að hálfu auðir niðri í kirkjunni.

Hún kvaðst ætla að standa þar sem hún væri niðurkomin og hreyfa sig hvergi. Þetta gerði hún og þar með afrekaði snillingurinn sem að ofríkinu stóð það að gera stöðu hennar að nokkurs konar mótmælastöðu.

Ef hún hefði verið hugsanlegur hryðjuverkamaður, eins og gefið var í skyn, hefði hún svo sem getað sprengt sprengju þar sem hún var niður komin. Almenningurinn sem var uppi á loftinu hefði líka getað stundað háreysti og kastað einhverju niður á fína fólkið sem fékk að fara inn um gullna hliðið.  

Raunar afrekuðu snillingarnir sem að þessari lokun stóðu það að benda óeirðamönnum, ólátabelgjum og hryðjuverkamönnum á að Dómkirkjan í Reykjavík væri komin á lista með vænlegum stöðum til slíkra athafna.

Ég er ekkert feiminn við að nota orðið hryðjuverkamaður í þessu sambandi. Við eigum það sameiginlegt, Ólafur F. Magnússon og ég að menn hafa notað þetta orð yfir okkur.

Ég hélt ég ætti heima á Íslandi en ekki í Írak þar sem menn sprengja sig í loft upp í og við trúarathafnir. Kannski var það misskilningur hjá mér. 

 

Ef þetta hefði verið nauðsynlegt atriði í kvikmynd ?

Ef atvikið á Álftanesinu hefði verið atriði í kvikmynd og kostað tugi milljóna hefði það verið metið hvort rétt hefði verið að verja þessu fé með tilliti til þess gildis sem það hefði fyrir kvikmyndina og áhrif hennar. Þetta verða kvikmyndagerðarmenn oft að meta og vega saman kostnað við atriðið og gildi áhrifa þess.

Ef áhrifin eru nógu mikilsverð og verðmæt er hægt að réttlæta kostnaðinn. Verknaðurinn á Álftanesi var í sjálfu sér refsiverður og talsverð verðmæti voru eyðilögð, verðmæti, sem maðurinn átti ekki lengur á pappírnum, þótt kannski hafi verið um afrakstur ævistarfs hans að ræða.

Um slíkt gilda lög og við þessu liggja viðurlög.

Það blasir líka við að fari allir þeir, sem eru í sömu sporum og húseigandinn örvæntingarfulli á Álftanesi, að standa fyrir samskonar eyðileggingu, verður það tjón ekki réttlætanlegt.

Ég held samt, að þegar fram líða stundir, verði myndir og umfjöllunun um þennan einstæða atburð mögnuð heimild um þessa tíma eyðileggingarinnar og tjónsins sem við lifum, - eyðileggingar og tjóns þar sem talað er um upphæðir sem eru mörg þúsund sinnum stærri en verðmæti íbúðarhúss á Álftanesi.

Mig grunar raunar, að þegar tímar líði fram verði þessi heimild margfalt verðmætari en sem nam peningalegu tjóni af verknaðinum.

Bankinn fékk ekki lyklana

"Gegnsæi" og "allt uppi á borðinu" ?

Sú frétt á sjálfan þjóðhátíðardaginn að í nauðasamningunum um Icesave láti Íslendingar dómsvald af hendi til viðsemjenda sinna í einu og öllu varðandi ágreining um samningana er sláandi af mörgum ástæðum.

Núverandi ríkisstjórn komst til valda á þeim forsendum að gera stjórnarbót, víkja burtu laumuspili og feluleik, "fá allt upp á borðið" og hafa "gegnsæi" að leiðarljósi.

Þar af leiðandi verður að skírskota til þessara loforða stjórnarinnar og að hún standi við þessi fyrirheit en láti ekki dragast að veita upplýsingar í stað þess að mikilsverð atriði "leki" út eins og nú hefur gerst og halda áfram öðrum atriðum leyndum.

Ég hef lengi verið þeirrar skoðunar að sá kostur að Íslendingar geri sig að eins konar Norður-Kóreu á Vesturlöndum sé verri en sá að leita skástu lausnar á deilumálum og vandamálum varðandi uppgjör við hrunið í samvinnu við nágrannalöndin og alþjóðastofnanir.

Allar lýðræðisþjóðirnar sem við erum nú í samskiptum við ættu samt að skilja þessa einu setningu: Í engu lýðræðislandi er hægt að ætlast til þess að þjóðþing samþykki samninga nema öll atriði þeirra liggi fyrir.

Ef lýðræðisþjóðirnar sem við eigum í samskiptum við skilja þetta ekki vaknar spurningin um það hve mikils virði grundavallarreglur lýðræðisins séu í raun hjá þeim. 

Við höfum ekki verið nógu dugleg við að draga fram einföld og sterk atriði varðandi málstað okkar og koma honum rækilega á framfæri. Stærsta verkefnið nú og framvegis verður að gera þetta. En þá verður allt að vera "gegnsætt" og "uppi á borðinu."

Enskir dómstólar skera úr Icesave-deilum

"Rignir oftar en 17. júní."

Jónas Guðmundsson stýrimaður skrifaði skemmtilegan pistil eitt sinn um þá áráttu Íslendinga að sækjast eftir útihátíðum í því landi Evrópu þar sem sumarið er langkaldast og þar að auki vætusamt.

Þetta þótti Jónasi vitna um fádæma bjartsýni þjóðarinnar. "Það er eins og menn haldi að það rigni aldrei nema 17. júní."

Dagurinn hefur oft verið annasamur hjá mér síðustu hálfa öld. Síðan 2002 hefur það bæst við hjá mér að taka þátt í skrúðakstri Fornbílaklúbbsins í viðbót við skemmtidagskrá einhvers staðar. Meðal þess sem ég hyggst gera á Arnarhóli í dag er að frumflytja lag sem heitir "Þjóðhátíðardagur" þar sem allir geta tekið undir viðlagið á auðlærðan hátt.

Textinn er svona í augnablikinu:

ÞJÓÐHÁTÍÐARDAGUR.

Blöðrur og fánar. "Öxar við ána" /
allir syngja hátt. /
Á götunum í kvöld er dansað dátt. /
Fólkið safnast saman. Grínarar með gaman. /
Gítarspil og dans, /
rellur, kandífloss og milljón manns. /

Því nú er þjóðhátíðardagur, þjóðhátíðardagur, /
þjóðhátíðardagur, þjóðhátíðardagur, /
þjóðhátíð og allir skemmta sér. /

Því nú er þjóðhátíðardagur, þjóðhátíðardagur, /
þjóðhátíðardagur, þjóðhátíðardagur /
þjóðhátíð og stuð hjá mér og þér. /

Blómsveigur að stalli. Þá brosir styttukallinn /
og blikkar auganu /
og Fjallkonan er fín í tauinu. /
Nú mun aukast spikið því að mjög svo mikið /
er magn munaðarins: /
nammi, kökur, pylsa, kók og Prins. /

Því nú er þjóðhátíðardagur, þjóðhátíðardagur, /
þjóðhátíðardagur, þjóðhátíðardagur. /
Jonni Sig. á afmæli í dag. /
ÞJóðhátíðardagur, þjóðhátíðardagur, /
þjóðhátíðardagur, þjóðhátíðardagur /
Þess vegna við syngjum þetta lag. /

Já, er til nokkuð sérstakara og þjóðlegara á Íslandi síðustu hálfa öld en "kók og Prins"?
Gleðilega hátíð !

Rigningu eða skúrum spáð

Kanarnir klikka ekki.

Roosevelt, Eisenhover og Kennedy voru Bandaríkjaforsetar sem voru ótrúir konum sínum. Ef það hefði verið á almanna vitorði meðan á því stóð hefði allt orðið vitlaust vestra. En þetta komst ekki upp fyrr en eftir á og að sjálfsögðu hefur þetta ekki haft nein áhrif á mat fólks á þessum forsetum.

En kanarnir klikka ekki í skinhelginni eins og sést af máli öldungardeildarþingmannsins í Nevada. Sams konar mál myndu ekki valda miklu fjaðrafoki í Evrópulöndum þar sem beðmálum er ekki blandað saman við störf manna.

Ég hef áður minnst á blaðamannafund Mitterands forseta Frakklands þar sem nýliði í blaðamannastétt hélt að hann væri með þrumuspurningu þegar hann spurði forsetann: "Er það rétt að þú eigir hjákonu? " "Já," svaraði forsetinn, leit yfir salinn og sagði: "næsta spurning."

Annar blaðamaður kom með næstu spurningu og málið var dautt.

Bandarískur þingmaður viðurkennir framhjáhald