Mikill munur á hátíðarræðum.

Fyrir þremur árum flutti Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, þáverandi forsætisráðherra, hina fyrstu af sínum þremur þjóðhátíðarræðum.

Ræðan skóp tilefni til bloggpistlaskrifa og skrifa bókar hjá mér vegna þeirrar fullyrðingar SDG að í okkar landi hefði aldrei verið nein stéttaskipting né sami mismunur á kjörum fólks og í öðrum löndum.

Ég hef aldrei, fyrr né síðar, fengið jafn sterk viðbrögð á bloggskrif hjá mér, því að glansgylling forsætisráðherrans fór yfir öll mörk.

Ég rakti hve stutt væri síðan að afi minn var í raun þræll húsbónda síns, fór gangandi og óð yfir óbrúuð vatnsföll allt austan úr Skaftafellssýslu vestur í Garð á Suðurnesjum, hætti þar lífi sínu í vosbúð og kulda á vertíð, og gekk síðan til baka austur til að færa húsbónda sínum afraksturinn og þiggja í staðinn húsnæði og fæði.

Ég rakti það hvernig amma mín var í raun seld sjö ára gömul frá Hólmi í Landbroti austur yfir Skeiðarársand sem vinnuhjú og faðir hennar leiddi belju til baka í skiptum fyrir dóttur sína.

Í bloggskrifunum og í bókinn Manga með svartan vanga - sagan öll, rakti ég sögu Margrétar Sigurðardóttur, húskonu, niðursetnings og förukonu á bænum, þar sem ég var í sveit, sem þráði frelsi en var í raun í ánauð lengst af ævi sinni.

"Það er ekki lengra síðan" var meginþráðurinn hjá mér, og í bloggpistlinum var minnt á ölmusubiðraðir fátæks fólks fyrir hver jól, sem er skammarblettur á þjóðinni.  

Nú ber svo við að núverandi forsætisráðherra heldur hina ágætustu þjóðhátíðarræðu af allt öðrum toga, sem er á allt öðrum og þekkilegri nótum en ræður forvera hans voru.

Ég játa, að mér fannst Sigurður Ingi Jóhannsson ekki standa sig vel þann stutta tíma sem umhverfisráðherra, en mér finnst hann á hinn bóginn hafa vaxið mikið í embætti forsætisráðherra og bera með sér allt annan og betri þokka sem stjórnmálamaður en forveri hans.

Ræða hans í dag var hófstillt, yfirveguð og orð hans mælt af ólíkt meiri skilningi og raunsæi en tíðkast hefur í þjóðhátíðarræðunum undanfarin ár.  

Væri gott ef Framsóknarmenn skoðuðu vel sinn gang varðandi þann, sem leiða á flokkinn í næstu kosningum.

Hátíðarhöld í miðbænum

Sem betur fer ekki sjálfskiptur.

Ég hef 15 ára reynslu af því að eiga fornbíla, og reynsla mín er sú, að því einfaldari, sem þeir eru, því betra.

Allt rafmagnsdrasl, afsakið orðbragðið, og vökvakerfi, eru allt of oft ávísun á vandræði.

Henry Ford sagði, að það sem ekki væri í bílnum, bilaði aldrei, og á þeim forsendum hafði hann ekki vatnsdælu, bensíndælu eða startara í fyrsta Ford T bílnum, gírarnir voru tveir og fjaðrirnar aðeins tvær, ein þverfjöður að framan og ein að aftan.

Ford tregðaðist við að setja vatnsdælu og bensíndælu í bíla sína, tafði í mörg ár að taka vökvahemla í notkun og frestaði í 14 ár við að taka upp sjálfstæða gormafjöðrun að framan og hætta við að þverfjöðrina að aftan.

Það er kostur við að bílar séu beinskiptir, að það er hægt að ýta þeim í gang, ef ekki er hægt að ræsa þá með startara, og sem betur fer, er gamli forsetabíllinn, árgerð 1942, ekki sjálfskiptur, þótt fyrstu bandarísku sjálfskiptingarnar kæmu fram í Oldsmobile tveimur árum fyrr.

Ýttu forsetabílnum af stað

Mesta draumalið ævinnar.

Landslið Ungverjalands á árunum 1950-56 er mesta draumalið, sem ég hef upplifað, og sá ég það þó aldrei spila nema í örstuttum úrklippum úr erlendum fréttamyndum, sem stundum voru sýndar sem aukaefni á bíósýningumm.

Aldrei hefur jafn frægt landslið og lið Englendinga verið auðmýkt eins svakalega eins og þegar Ungverjar burstuðu Tjallana á Wembley, 6:3 í "knattspyrnuleik aldarinnar" eftir að enska landsliðið hafði ekki tapað leik þar í 90 ár. Hefðu rétt úrslit þó átt að verða 7:3, því að eitt mark Ungverja var ranglega dæmt af þeim vegna meintrar rangstöðu.

Í þeirri sókn sóttu Ungverjar svo hratt mað hröðum hnitmiðuðum sendingum og þríhyrningaspili, sem var aðall þeirra og bylting, "total football", að línuverðir og dómari rugluðust. Nöfnin Puscas, Koscsis og Hidegkuti hljómuðu eins og yndisleg tónlist í eyrunum þegar sagt var frá þeim í gamla útvarpstækinu í sveitinni í Langadalnum.

Ungverjar auðmýktu Englendinga aftur 1954 með 7:1 sigri og ekkert landslið í heimi hefur átt eins langan taplausan feril í landsleikjum, heil sex ár.

Ungverjar kjðldrógu Vestur-Þjóðverja á HM 1954 í fyrsta leik sínum, 8:3 en töpuðu óvænt fyrir þeim í úrslitaleik 3:2. Í uppreisninni í Ungverjalandi 1956 tvístraðist liðið, og Puscas fór til Real Madrid á Spáni og varð þar að goðsðgn.

Tvð gullaldarlið voru uppi á sama tíma á þessum árum, þegar unglingurinn er hrifnæmastur, því að spilið, sem Ríkarður Jónsson kom með til Akraness frá meginlandinu rétt fyrir 1950, umbylti íslenskri knattspyrnu á þann hátt, að lið Skagamanna var mesta innlenda draumalið, sem ég hef upplifað.

Þegar Skagamenn spiluðu við aðra en Framara, hélt maður alltaf með gullaldarliði þeirra, sem á tímabili skipaði meirihluta landsliðsins með föstum landsliðsmönnum á borð við Ríkarð Jónsson, Þórð Þórðarson, Donna, Þórð Jónsson, miðjumennina Guðjón Finnbogason og Svein Teitsson og Helga Daníelsson markvörð.  

Það þurfti ekki að spyrja mig tvisvar að því, sem hef þó verið skráður Framari frá því fyrir fæðingu, að gera textann "Skagamenn skoruðu mörkin."  

 

Stórveldið sem breytti knattspyrnunni

Nýtt erindi fyrir börnin í "Gekk ég yfir sjó og land"?

Nú eru börn byrjuð í vöggum að vefa viðskiptafléttur í aflandsfélögum, og það minnir mig á það, að strax og Panamaskjölin voru birt datt mér það í hug, hvað það hefðí verið skemmtilegt það hefði gerst í byrjun desember.

Því að þá hefði ég tekið lagið "Gekk ég yfir sjó og land" á litlu jólunum á Sólheimum, og bætt við nýju lokaerindi:

 

"Ég á heima´á aflandi,

aflandi,

aflandi, -

ég á heima´á aflandi,

aflandinu góða."

 

Og síðan notað þennan söng til að detta fram af sviðinu og axlarbrjóta mig í fallinu í stað þess að gera það eins og ég gerði í raun undir erindi um Gluggagægi:

 

"...glápir hann alla glugga á, -

gott ef hann ekki brýtur þá.."

 

En sennilega var hinn raunverulegi gerningur flottari, að stíga óvart fram af myrkvuðu sviðinu þegar ég ætlaði að sýna hvernig Gluggagægir brýtur glugga, en vegna gluggaleysisins að falla niður á´salargóflið og brjóta öxlina í staðinn við gríðarlegar undirtektir og hlátur.

Dagsgamalt barn lánaði aflandsfélagi

Tvær sögur í Guðmundarmálinu og þrjár í Geirfinnsmálinu?

Eins og greint er frá í næsta bloggpistli á undan þessum, voru tvær megin sögur, en gerólíkar, af meintu morði á Geirfinni Einarssyni, fluttar af alvöruþunga í fjölmiðlum með nokkurra´mánaðaa millibili. Framsetning síðari sögunnar afgreiddi þá fyrri í raun sem hreinan uppspuna.

Sagan, sem birt var sem sönn, af morði á Guðmundi Einarssyni, þurfti að vísu nokkurrar "snyrtingar" við í meðförum rannsóknarmanna, svo sem eins og að breyta Toyota í Bjöllu ef ég man rétt.

En nú flýgur það fyrir, að splunkunýir framburðir hafi fætt af sér nýja sögu að stórum hluta í Guðmundarmálinu.

Það skyldi þó aldrei vera að von kunni að vera á þriðju sögunni af morðinu á Geirfinni?

Lögreglan gerði húsleit

Látinn ljúga tómri steypu fyrir framan þjóðina.

Sjónvarpsmaður, sem þarf að stilla sér upp í fréttasetti til að segja aðalfrétt dagsins, er í þeirri stöðu að hann greini frá mikilvægum sannleika af öllum þeim trúverðugleika, sem hann á til.

Þetta þurfti að gera tvívegis í Geirfinnsmálinu, fyrst að horfast í augu við þjóðina og segja frá hrikalegri atburðarrás í Dráttarbrautinni í Keflavík þar sem glæpamenn réðust á Geirfinn Einarsson og drápu hann.

En síðar, nokkrum mánuðum seinna, að setjast aftur í sama fréttasettið með sama svip trausts og trúverðugleika og flytja svo gerólíka lýsingu á málinu, að allt það, sem sagt hafði verið nokkrum mánuðum fyrr var augljóslega haugalygi.

Aðeins þessi tvö átriði í Geirfinnsmálinu eru nóg til að sýna fáránleika málsins, enda skorti allan tímann lík, morðvopn og önnur hlutgerð sönnunargögn.

Eftir situr skömmin hafa látið hafa sig alveg grandalausan að þvílíku fífli að aldrei gleymist þeim, sem fyrir slíku verður.

Samanburður við sakamál vegna Hrunsins eru hins vegar út í hött. Í Guðmundar- og Geirfinnsmálinu skorti öll hlutgerð sönnunargögn, lík, morðvopn o.s.frv., en í bankahruninu höfðu menn lík bankanna og þau tæki, sem notuð voru í höndunum.

Sýndarveruleikinn, sem sveif yfir vötnunum, var slíkur, að Sigurður Einarsson sagði að afskipti Seðlabankans og stjórnvalda hefðu falið í sér "bankarán aldarinnar."

„Að koma sök á saklausa menn“

Stórkostleg stund.

Það er einstaklega ánægjulegt að vera viðstaddur fyrirlestur Jane Goddall í smekkfullu Háskólabíói, ekki aðeins troðfullum sal, heldur fullu anddyri líka.

Þessi samkoma hefur allt sem hægt er að óska sér, stórkostlega og nánast hátíðlega stemnningu, helgaða mikilvægasta verkefni og áskorun mannkynsins á þessari öld óhjákvæmilegra umskipta og byltingar.

Ekki minnkaði hrifningin við að hlusta á tvær afbragðs íslenskar konur, Vigdísi Finnbogadóttur og Guðrúnu Pétursdóttur.

Þetta er sannkallaður gleðidagur sólskins, bæði utan og innan dyra.  

Goodall svarar fyrir Vísindavefinn

Mjög sérstakt mál.

Það hlýtur að teljast mjög sérstakt mál að menn séu handteknir og yfirheyrðir vegna "morðmáls" fyrir 42 árum.

Ég set gæsalappir utan um orðið "morðmál", því að það eina tæknilega, sem er í hendi, er hvarf Guðmundar Einarssonar 29. janúar 1974.

Í því máli, eins og máli Geirfinns Einarssonar, skorti bæði lík, morðvopn eða önnur hlutgerð sönnunargögn, gagnstætt því sem var varðandi það þegar Gunnar Tryggvason leigubílstjóri var skotinn sex árum fyrr og fyrir lá lík, stolið morðvopn í höndum grunaðs manns og hugsanleg ástæða.

En hinn grunaði var sýknaður vegna þess að hann neitaði staðfastlega sök.

Mál Guðmundar Einarssonar verður enn sérkennilega vegna þess að hvarf Geirfinns Einarssonar tæpum tíu mánuðum seinna var spyrt saman við það og meintir morðingjar beggja dæmdir til hörðustu mögulegu refsinga.

Ekki er að sjá af fréttum að sams konar rannsókn með tilheyrandi handtökum og yfirheyrslum eigi sér stað varðandi Geirfinnsmálið, en það er ekki óhugsandi að stutt verði í að eitthvað nýtt komi fram varðandi það mál.

Handteknir vegna Guðmundar

Hrokagikkur, ef rétt er eftir honum haft.

Ef þau ummæli, sem höfð eru eftir "ofurhetjunni" Ronaldo eftir leik Portúgala og Íslendinga, eru rétt eftir honum höfð, sýna þau algera andstöðu við kjörorð EM, "respect" eða "virðing", - sýna fyrirlitningu og oflátungshátt.  

Rétt er að minnst þeirrar fyrirlitningar sem margir sýndu enska knattspyrnuliðinu Leicester áður en Öskubuskuævintýri þess hófst.

Fæstir höfðu mikið álit á Grikkjum áður en þeir urðu Evrópumeistarar og veðmálin fyrir bardaga Mike Tyson og Buster Douglas 1990 voru 41:1.

Dramb er falli næst.

 

Smáþjóð sem mun aldrei vinna neitt

Hvílíkur endir!

Handritshöfundur í fremstu röð hefði varla getað skrifað magnaðri lokakafla en þann, sem gafst í leik okkar við Portúgala, þegar sjálfur Ronaldo fékk á silfurfati tvær aukaspyrnur á allra síðustu sekúndum viðbótartímans, sem var að vísu runninn út á klukkunni rétt eins og leiktíminn sjálfur.

Þetta var lyginni líkast, hvernig minnsta örþjóð sem spilað hefur á stórmóti í knattspyrnu, kom í veg fyrir að stórveldisþjóð í knattspyrnu gæti nýtt sér það að vera "betra liðið."

En eins og allt annað í knattspyrnu veit Lars Lagerback allt um það hvernig á að bera sig að til þess að nýta sér þá einföldu staðreynd, að það eru mörkin sem telja og dagurinn í dag var ekki bara venjulegur tímamótadagur að fá að hlaupa með landslið inn á í fyrsta leik á stórmóti, heldur að ná svona úrslitum gegn einu af bestu landsliðum heims.

Stórkostleg byrjun á EM