Hve mikið vískí?

Í sögunni af hinum 98 ára gömlu tvíburasystrum í París, sem segjast þakka langlífi sitt því að neyta áfengra drykkja eins og viskís og pastís, er ekki greint frá því hve mikil víndrykkja þeirra hafi verið.

Vitað er að læknar hafi ráðlagt ellibelgjum að drekka rauðvínsglas daglega sér til heilsubótar og gæti hófleg dreyping systranna á vískíi því hafa reynst þeim gagnleg.

Sé þessum fræðum síðan beint að mér, þegar og áttræðisaldurinn er duninn yfir, segi ég nú bara: Þarf ég nú að byrja að drekka með þessu?

Hef það reyndar ekki í hyggju, minnugur þess að einn af bestu stjórnmálamönnum landsins fyrir margt löngu ku hafa tekið fyrsta vínglasið í fimmtugsafmæli sínu og sá ekki til sólar fyrir áfengisfíkn eftir það heldur glutraði niður þeim frama sem hann annars hefði fengið.

Ég hygg að það sem systurnar segja um holla hreyfingu og góða lífshætti sé helsta skýringin auk þess sem það er afar erfðabundið hvernig fólk eldist. 

Hver manneskja hefur vísast innbyggða lífsklukku sem stillt er á mismunandi langa ævi eftir því hver í hlut á. 

Tóta, afasystir mín, reykti eins og strompur alla sína ævi og varð 93ja ára gömul. Er það þó ekki sönnun fyrir skaðleysi reykinga því að systir hennar, Ragnhildur, sem ekki reykti, varð 103ja ára !

Bræður þeirra létust hins vegar báðir úr krabbameini mun yngri en systur þeirra og kannski hefur arfgengi þess sjúkdóms haft fylgni við kyn þeirra. 

Galdurinn bak við langlífið

Galdurinn að hlaða rafhlöðurnar.

Eitt af boðorðunum tíu tilgreinir það sérstaklega að einn dagur í hverri viku skuli vera hvíldardagur.

Greinilegt er að Dagur Sigurðsson nýtir sér svipað í þjálfun sinni á Fuchse Berlín þegar hann sér til þess að leikmenn fái hæfilegt næði til þess að hlaða rafhlöðurnar og gera sér dagamun. 

Ólafur Jóhannesson, sem var forsætisráðherra 1971-74 fékk sér yfirleitt hádegislúr þótt hann gegndi hinu erilsama embætti. 

Konrad Adenauer kanslari Þýskalands, gerði svipað og þekkt er Siesta Spánverja.

Lífið hjá flestum er langhlaup þar sem ekki verður hjá því komist að hlaupa á hámarkshraða af og til og taka langar og erfiðar vinnutarnir þegar þörf krefur. 

Boðorðin tíu urðu til hjá þjóð sem þurfti á öllu sínu að halda til að hafa í sig og á. Engu að síður var nauðsynlegt að afmarka tíma til þess að slaka á til þess að hafa hámarks afl og úthald þegar á þurftia að halda án þess að keyra sig endanlega út. 

Það er "galdurinn við að hlaða rafhlöðurnar". 

Uppskrift Dags er frí og fótbolti

Alltaf verið að pæla í plottum.

Athyglisvert er að lesa leiðara Morgunblaðsins í dag og um hugleiðingar Atla Gíslasonar í Fréttablaðinu þegar menn leita skýringa á því af hverju Geir einn verður dreginn fyrir Landsdóm en ekki aðrir.

Á báðum stöðum er það hugleitt í alvöru að það þekkist meðal þingmanna að taka ekki afstöðu til ákæru algerlega samkvæmt sannfæringu sinni varðandi hvern og einn fjórmenninganna, heldur er ýjað að því að þingmenn hafi margir hverjir allan tímann verið að reyna að ráða í stöðuna og hafa heildarúrslitin í huga frekar en mat, algerlega óháð öðru en málavöxtunum sjálfum. 

Í Morgunblaðinu er það sagt Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni til hnjóðs að hann hafi ekki stjórn á eigin flokki.  Samkvæmt þeirri hugsun hafa Bjarni Benediktsson og Steingrímur J. Sigfússon hins vegar stjórn á eigin flokkum og að þar marséri allir í takt eins og strengjabrúður.

Út úr þessu skín sú hugsun að betra sé að hinir gömlu tímar Davíðs og Halldórs renni aftur upp þar sem "sterkir" formenn stjórni með harðri hendi. 

Síðan er hinu bætt við að ákveðnir þingmenn Samfylkingar og Framsóknar hafi komið í veg fyrir að meint plott hafi gengið upp.

Með þessu er gefið í skyn að á bak við tjöldin hafi verið stefnt að því meðan málið var til meðferðar á þingi að búa svo um hnúta að enginn yrði ákærður og að lhugsanlegt og leynilegt heiðursmannasamkomulag hafi verið brotið af þeim þingmönnum sem hlupu út undan sér. 

Á bak við það liggur að ákveðnir þingmenn, jafnvel flestir,  hafi legið yfir stöðu refskákar allan tímann.

Bent er á að allir þeir sem áður voru ráðherrar í Hrunstjórninni og nú sitja á þingi hafi einróma hafnað því að ákæra fyrrum félaga sína í ríkisstjórn.

Þessar lýsingar á atburaðrásinni, sem nú koma upp, um "sterka" og "veika" formenn og svik á leynilegu ráðabruggi, sem nú koma upp,  eru dapurlegur vitnisburður um það hve rík sú hugsun er enn, þrátt fyrir Hrunið, að mestu skipti pælingar í leynilegum ráðagerðum, "plottum" sem ýmist ganga upp eða ganga ekki upp. 

Það gefur ekki góða mynd af stjórnmálalífinu, hvorki utan þings né innan. 

Ískalt viðmót á þinginu

Óendanlega margar tvíburajarðir.

Tíminn, eilífðin og alheimurinn eru óendanleg og af því leiðir að til eru óendanlega margar reikistjörnur svipaðar jörðinni.

Það skaðar síðan ekki að finna eina og eina í rólegheitum næstu aldirnar ef mannkyninu tekst að viðhalda sér og lífinu á þessari jörð í stað þess að eyða því í kjarnorkustyrjöld.

Lífvænleg reikistjarna fundin?

Í raun ein heimsstyrjöld.

Heimsstyrjaldirnar tvær voru í raun ein heimsstyrjöld sem háð var í tvennu lagi með rúmlega 20 ára hléi.

Síðari styrjöldin var nefnilega rökrétt framhald af þeirri fyrri vegna óraunhæfra kvaða sem sigurvegararnir í fyrri styrjöldinni lögðu á Þjóðverja. 

Vesturveldin lærðu af þessu eftir seinni heimsstyrjöldina hvað stríðsskaðabætur varðaði, enda var Þýskaland margfalt verr leikið eftir hernaðinn en Bretland og Frakkland. 

Rússar áttu hins vegar meiri og stórbrotnari harma að hefna en nokkur önnur Evrópuþjóð og gerðu hvað þeir gátu til að koma í veg fyrir að Þjóðverjar iðnaðarþjóð á ný.

Heimstyrjöldinni fyrri formlega lokið

Jón Páll hefði getað orðið heimsmeistari.

Jóhannes Jósepsson  á þriðja áratug aldar og Gunnar Huseby á þeim fjórða sýndu fram á að Íslendingar gætu eignast menn í fremstu röð í bardagaíþróttum og aflraunaíþróttum.

Nú sýnir Gunnar Nelson dæmi um þetta.

Allsherjar bann á hnefaleikum síðari hluta aldarinnar hér á landi olli því að stórkostleg efni í heimsklassa menn á því sviði leituðu í aðrar íþróttagreinar.

Miklu hefði munað ef að síðasta aldarfjórðunginn hefðu verið leyfðir ólympískir hnefaleikar en atvinnuhnefaleikar bannaðir hér því að þá hefðu áhugamannahnefaleikarnir getað orðið stökkpallur fyrir efnilega afreksmenn á því sviði. 

Ég hef sérstaklega í huga einn mann, Jón Pál Sigmarsson.

Þegar maður horfði á einstæða yfirburði hans þegar hann var upp á sitt besta í keppninni um titilinn Sterkasti maður heims, sést glögglega að maður með slíka blöndu af stærð, þunga, afli, úthaldi og snerpu kemur varla fram nema á nokkurra áratuga fresti í heiminum. 

Jón Páll hafði það fram yfir Mike Tyson að vera stærri og þyngri auk þess sem hann hafði meira úthald. 

Á bestu árum sínum, 1986-89, bjó Tyson yfir fágætri blöndu af afli og hraða en Jón Páll hefði áreiðanlega ekki orðið síðri, nokkurs konar blanda af George Foreman, Tyson og Ali. 

Gunnar Nelson á heimslistann

Formaður í nokkrar mínútur.

Fegurðardrottningar falla gjarna tár þegar lýst er yfir því að þær hafi hreppt hnossið og víst er grátlegt að missa titilinn eftir aðeins eina mínútu eins og fréttin, sem þetta blogg er tengt við, greinir frá.

Höskuldur Þórhallsson var yfirlýstur réttkjörinn formaður Framsóknarflokksins í nokkrar mínútur á landsþingi flokksins á sínum tíma með tilheyrandi lófaklappi, fagnaðarhrópum og faðmlögum, svo að atvik af þessu tagi eru ekki ný af nálinni. 

Enginn felldi þó tár, hvorki vegna gleði né vonbrigða þegar í ljós kom að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson hafði verið réttkjörinn. 

Sagan greinir frá mörgum tilvikum þegar menn hafa talið sig hreppa hin stærstu hnoss en orðið af láta þau af hendi.  Einkum hafa lyfjapróf síðustu áratuga orðið skeinuhætt íþróttastjörnum og er eftirminnilegasta dæmið líklega sigur Kanadamannsins Ben Johnson í Seoul 1988 þegar hann skaut Carl Lewis ref fyrir rass en þurfti síðan að láta gullið af hendi eftir að niðurstöður lyfjaprófs lágu fyrir. 

Frægt er einnig atvikið á Ólympíuleikum fyrir öld þegar örmagna hlaupari, sem kom langfyrstur að marki, riðaði og var, að því kominn að falla þegar nærstaddir hlupu til og studdu hann yfir marklínuna.

Hann var sviptur verðlaununum en fékk síðar, ef ég man rétt,  afhent gull, þar eð ljóst þótti að það var ekki hans sök að hann fékk stuðning og að miklar líkur hefðu verið á að hann hefði getað staulast yfir línuna þótt það hefði gerst hægar en með því að fá hinn ólöglega stuðning.

Ég held að miklar líkur séu á því að þetta hefði hann getað gert, því að eitt sinn varð ég vitni að því þegar Þórarinn Ragnarsson, millivegalengdahlaupari, fór að riða á fótum og missa stjórn á sér af örmögnun þegar hann var að koma út úr síðustu beygjunni í hlaupi, en byrjaði síðan á einhvern óskiljanlega hátt að fá máttinn aftur og þaut áfram sem elding í mark. 

Hann hefur líkast til fengið þarna nokkuð sem kallast á íþróttamáli "adreanalin-spark" eða "second wind".

 

 

Fegurðardrottning í mínútu

Þarf meiri rannsóknir.

Ég og fleiri, sem höfum umgengist eldfjallaösku úr mörgum gosum, höfðum tilfinningu fyrir því að askan úr gosinu í Eyjafjallajökli hefði innihaldið meira af fíngerðum ögnum en önnur gos.

Það er að sjálfsögðu gott og blessað og bráðnauðsynlegt að rannsaka öskuna úr gosinu í Eyjafjallajökli en því miður skortir samanburðarmælingar úr öðrum eldgosum. 

Rannsóknirnar eru á byrjunarstigi og líklega þarf nokkuð mörg gos til þess að hægt verði að komast að niðurstöðum sem hægt er að byggja óyggjandi á. 

Mun víðtækari rannsóknir þarf til þess að hægt verði í eldgosum í framtíðinni að komast hjá því að gera þau mistök, sem gerð voru banni á flugi í gosinnu í Eyjafjallajökli og kostuðu gríðarlegar fjárhæðir. 

Ég hef áður lýst skoðunum mínum á því hér í bloggi mínu og með því að nota leitarorð í sérstökum reit hér við hliðina má fletta því upp. 

 

Takmörkuð hætta af öskunni

Enginn var sakfelldur en þrjú sýknuð.

Hin raunverulega niðurstaða atkvæðagreiðslunnar á Alþingi í dag var sú að þrír af fjórum, sem til greina kom að ákæra, voru í raun sýknaðir, því að úr því að þingið ákærir þá ekki, er mál þeirra lagalega séð úr sögunni.

Geir H. Haarde var ekki sakfelldur heldur ákveðið með naumum meirihluta að leggja hans mál fyrir Landsdóm.

Samkvæmt meginreglu réttarríkisins Íslands skal hver maður álitinn sýkn nema sekt hans sé sönnuð fyrir dómi og í þeirri stöðu verður Geir þar til Landsdómur hefur kveðið upp úrskurð sinn.

Ég þekki af eigin raun að vera ákærður opinberlega og vera í þeirri stöðu. 

Fyrst var ég sakaður um það fyrir ellefu árum að hafa misnotað aðstöðu mína sem starfsmaður RUV og var þess krafist að ég yrði rekinn og yfirmenn mínir einnig. 

Á vegum útvarpsráðs fór fram ítarleg rannsókn á störfum mínum og var ég hreinsaður af þessum ásökunum. 

Nokkrum dögum fyrir kosningar 2007 var ég kærður fyrir að hafa valdið umhverfisspjöllum og fór fram ítarleg og viðamikil lögreglurannsókn vegna þess.  

Niðurstaða hennar var sú að ekki væri ástæða til ákæru, eða eins og sagði í skýrslunni um málið að "ekki fannst saknæmt athæfi".

Í fréttinni var birt mynd af mér þar sem ég lenti flugvélinni TF-TAL á meintum afbrotsstað og út úr vélinni sást stíga, - , hver haldið þið nema Geir H. Haarde, þáverandi forsætisráðherra !

Þessi tilviljun kemur vitanlega upp í hugann þegar ég heyri fréttir þessa dags. 

Þungbær og erfið niðurstaða

Markatalan er mikilvægust.

Það getur verið gagnlegt að halda yfir það skrá hve oft knattspyrnulið á skot að marki andstæðinganna en það segir þó auðvitað ekki allt.

Dæmi um það mátti sjá nú á dögunum í leik minna manna, Framara, við FH.  Framarar áttu  jafnvel meira í leiknum en FH-ingar í fyrri hálfleik og fengu mörg ágæt skotfæri.

Gallinn var bara sá að öll skotin fóru beinustu leið í hendurnar á markverði FH þar sem hann stóð og hafði lítið fyrir því að verja. 

Kannski var undirliggjandi sálfræðileg skýring á þessu. Það er nefnilega dálítið erfitt að fá fullt út úr liði í leik þar sem úrslitin skipta engu máli um stöðu liðsins í deildinni.

En í boltaíþróttum skiptir skottækni gríðarlegu máli, því að það er alveg sama hve vel lið leikur ef því mistekst að skapa sér marktækifæri og nýta þau. 

Meistararnir nákvæmastir