Rétt eins og vörur eða uppfinningar.

Eitthvað yrði sagt við því ef stofnað væri dreifingarfyrirtæki sem færi á þyrlum inn á svæði fyrir óselda bíla við Sundahöfn, tækju bílana traustataki, og dreifðu þeim um landið án þess að borga krónu í framleiðslukostnaðinum en græddu samt vel á því að innheimta gjöld af bílunum, sem þeir hefðu fengið ókeypis.  

Eftir sætu framleiðendurnir með sárt ennið og tapaða fjárfestingu.  

Á bak við lög tónskálda eða kvikmyndir kvikmyndagerðarmanna liggur mikill kostnaður, sem framleiðendur tónlistarinnar eða kvikmyndanna þurfa að fá borgaðan við sölu vörunnar. 

Stór hluti af því eru hugverk sem eru í raun hráefni rétt eins og málmar og fleiri efni hjá bílaframleiðandanum. 

Á 19. öld voru sett lög um einkaleyfi á uppfinningum til þess að vernda uppfinninamennina frá því að aðrir, sem ekkert hefðu lagt fram til að skapa nýja vöru, yrðu rændir arði af sínu hugviti og verkum. 

Það ættu þeir, sem mæla bót athæfi á borð við það hjá Deildu að hafa í huga. 

 

 

Ef þetta væru til dæmis bílar.

Hvað ef þetta væ bílar

Elta síðurnar óháð léninu

Því miður talar sagan hér á landi sínu máli.

Því miður tala saga íslenska stjórnarskrármálsins sína sögu um það af hverju það hefur mistekist í 70 ár hér á landi að efna loforð talsmanna alla allra flokka fyrir lýðveldisstofnun þess efnis að semja nýja íslenska stjórnarskrá frá grunni eftir 1944. 

Í fljótu bragði minnist ég sex stjórnarskrárnefnda sem þingið hefur skipað á þessum sjö áratugum og voru þingmenn í meirihluta í þeim öllum og sóttu umboð sitt ásamt öðrum nefndarmönnum beint til síns flokks, hver um sig. 

Augljóslega töldu þeir sig þurfa að standa reiknisskil fyrir sínu starfi fyrir sínum flokkum og afleiðingarnar blasa við á spjöldum sögunnar. 

Þau rök halda ekki að stjórnarskrár Íslendinga og Dana, sem báðar voru að stofni til frá 1849, hafi verið svo góðar að hvorki hafi þurft né verið hægt að semja nýjar, því Danir gerðu það 1955.

Ég hef áður lýst því hvernig Alþingi sem heild klúðraði málinu frá árinu 2011 til þessa dags, því að ekki sér fyrir endanna á því.  

Eirikur Bergmannlýsir því hvernig stjórnarskrárhópur Íra samanstóð af almennum borgurum í afgerandi meirihluta og það segir líka sína sögu að hann telur það geta vera vænlegt að nota slembiúrtak við val á slíkum afgerandi meirihluta. 

Að því leyti er alls ekki rétt að hann og Þorvaldur Gylfason komist að "gerólíkri" niðurstöðu, - og hvergi hefur vanmáttur þingmanna orðið eins ljós í eins langan tíma og hér á landi. 

Komast að gjörólíkri niðurstöðu

Á að hraða falli heilbrigðiskerfisins?

Ákveðin öfugþróun í heilbrigðiskerfinu fékk nýjan þrýsting í Hruninu. Afleiðingar sveltis þess komu ekki alveg strax fram, af því að fyrst í stað eftir að læknar hætta að koma heim úr námi erlendis eða flytja til útlanda eftir nám hér á landi, héldu hinir, sem fyrir voru, að mestu kyrru fyrir. 

En nú er að gerast hröðun hruns í stéttinni þegar öldrun læknanna, sem eru hér heima, fellir þá æ fleiri úr vinnu með hverju árinu. 

Nú þegar hafa dýrar afleiðingar byrjunar læknaverkfalls hraðað því hruni sem hafið er þegar biðlistar lengjast og það mun kosta viðbótarkostnað að vinna úr þeim töfum og tjóni, sem fer vaxandi með hverjum degi. 

Þeir Íslendingar, sem stunda lengst og mest nám, eru jafnframt þeir sem eiga auðveldast með að fara úr landi og vinna erlendis. Þar tróna læknar efst með allt aðra stöðu en flest annað langskólagengið fólk, sem er "heimalningar." 

Hvorki þjóðin, þingmenn, ráðherrar né aðrir ráðamenn virðast geta skilið þetta, og hjá aðilum vinnumarkaðarins er sífrað um "fordæmi" sem einu ráðin til að komast hjá hruni heilbrigðiskerfisins, veruleg kjarabót umfram aðrar stéttir, muni gefa í komandi kjarasamningum. 

Í stað þessarar afneitunar á eðli málsins ættu allir að snúa bökum saman við að ráðast á raunhæfan hátt gegn vandanum og viðurkenna og staðfesta, að vandinn í kjaradeilu lækna og í heilbrigðiskerfinu á sér enga hliðstæðu að eðli og alvarleika. 

Ef menn telja að umframhækkun launa lækna skapi það fordæmi að slík hækkun þurfi að fara yfir alla línuna, verður hækkunin hjá læknunum eyðilögð og falli heilbrigðiskerfins einungis hraðað. 

Því að það er fall heilbrigðiskerfisins og ekkert annað ef það stefnir í að hér á landi skapist tvöfalt heilbrigðiskerfi, annars vegar takmörkuðu þjónusta fyrir minni háttar sjúkleika, en hins vegar þjónusta fyrir hina ríku, líkt og í Bandaríkjunum, og möguleikar fyrir þá eina til að fara til sérfræðilækninga erlendis. 

Og fátt myndi fara eins illa með möguleika hagkerfis okkar og efnahagslífs og slíkt, því að það myndi valda því að fólk myndi frekar vilja búa erlendis en hér. 

Bresta í grát vegna frestunar

Löngunin til að afvegaleiða umræðuna.

Setjum sem svo að það hafi verið rétt sem nýr formaður orkumálanefndar öldungadeildar Bandaríkjaþings heldur fram að menginun frá gosinu í Holuhrauni sé jafnmikil og frá öllum bílaflota Evrópu í 1000 ár, þá er engu að síður um það að ræða að reyna að gera lítið úr loftslagsvandanum með því að benda á annað verra, sem enginn ráði við. 

En það, að mennirnir bæti  við loftmengun frá eldgosum, er í raun enn verra en ef engin mengun væri frá eldgosum, því að sé mengunin frá eldgosum slæm, gerir það ástandið enn verra ef menn bæta ofan á hana. 

En fullyrðingar Lísu Mirkowski eru þar að auki víðsfjarri sannleikanum og aldeilis ótrúlegt hver langt margir vilja ganga í að afvegaleiða umræðunu um þessi mikilsverðu mál til að réttlæta ábyrgðarlausa og hættulega hegðun manna í umhverfismálum. 

Misskildi hversu mikil/lítil mengunin er

Orðhengilsháttur.

Það nýjasta í umræðu um Reykjavíkurflugvöll til þess að gera sem minnst úr NA-SV flugbraut vallarins er að segja að hugtakið "neyðarbraut" í löggjöf sé ekki til. 

Þó er þessi flugbraut aðeins notuð þegar ekki er hægt að nota hinar tvær brautirnar og hefur hún algera sérstöðu meðal brauta vallarins hvað reglur um notkun varðar, - til dæmis eru alfarið bönnuð flugtök á henni til norðausturs.

Brautin er notuð í illviðrum á veturna þegar hvöss suðvestanátt, oft með éljum, gerir notkun hinna brautanna ómögulega. Í slíkum tilfellum eru líka oft samgönguvandræði á landi, og vegna þess að NA-SV braut er ekki á Keflavíkurflugvelli getur þessi braut Reykjavíkurflugvallar svo sannarlega verið sannkölluð neyðarbraut . 

Hliðstæða við notkun orðsins "neyðarbraut" er notkun orðanna "vetrarvegur" eða "vetrarleið" sums staðar við íslenska þjóðvegi, þar sem snjór safnast stundum fyrir á leiðina og lögð hefur verið upphækkuð "neyðarleið" fram hjá snjóakistunni.

Ég sæi það fyrir mér að Vegamaálastjóri myndi gera lítið úr svona vegarköflum og samþykkja að rífa þá niður með þeim orðum að að hugtakið "vetrarvegur" eða "vetrarleið" væri ekki til í löggjöf.  

Þetta minnir mig svolítið á það þegar inn í skýrslu um völlinn fyrir rúmum áratug slæddist sú fullyrðing að með því að stytta eina flugbrautina yrði öryggi vallarins aukið.

Veit ég ekki um önnur dæmi þess í flugsögu heimsins að stytting flugbrautar auki flugöryggi.  

Mér sýnist það ryðja sér æ meira til rúms hjá opinberum stjórnendum að þeir hafi fjarlægst veruleikann sem þeir vinna í og séu komnir inn í einhvers konar sýndarveruleika eigin skrifræðis. 

Ég hélt í barnaskap mínum að að sjálfsögðu hlyti það að vera keppikeflli í hönnun og gerð allra samgöngumannvirkja að þau gegni sem best hlutverki sínu. 

En slíku virðast margir vera tilbúnir að gleyma eða bara horfa fram hjá því, af því að það hefur gleymst hverjum þeir eru ráðnir til að þjóna. 

Neyðarbraut ekki til

Vel hægt að breyta þessu og samræma sjónarmið.

Það væri fullkomlega óþaft slys að byggja svonefndan Valsreit upp eins og samþykkt hefur verið í Umhverfis-og skipulagsráðs. Á mynd á mbl.is er horft á ská úr suðurátt frá svonefndri neyðarbraut vallarins í átt að gatnamótum Hringbrautar og Snorrabrautar, sem flogið er yfir þegar flogið er til lendingar á þessari braut.

Ef auðu grænu svæðin, sem eru á bak við byggingarnar á reitnum, væru færðar fram þangað sem byggingarnar eru og byggingarnar færðar í staðin aftar á myndinni, þar sem ætlunin er að hafa grænu svæðin nú, yrði hægt að fljúga áfram til lendingar á brautinni, því að brautarendinn liggur aðeins hærra en reiturinn og hvort eð er þarf að fljúga yfir hindranir við gatnamótin að baki.

Það á ekki að vera hindrun í sjálfu sér að fljúga yfir byggingar að flugvöllum, - það er gert um allan heim eins og víðförulir Íslendingar ættu að vita.

Auk þess eru dagarnir, sem þetta þarf að gera, fáir, en afar mikilvægir fyrir öryggi og notagildi vallarins, einkum vegna þess að mjög oft valda þau hvassviðri, sem gera brautina mikilvæga, samgönguerfiðleikum á landi.

Neyðarbrautin er notuð í mjög hvössum suðvestan vindi, sem kemur í nógu marga daga á veturna til þess að gera hinar tvær brautirnar ónothæfar og þess ber að gæta, að Reykjavíkurflugvöllur er jafnmikilvægur fyrir innanlandsflug og allir aðrir flugvellir landsins til saman af því að hann er endastöð, sama á hvern hinna flugvallanna er flogið.

Þegar vindurinn er svona hvass geta flugvélar flogið allt að 40% hægar að brautinni en ella og auk þess komið mun brattar inn.

Af þeim sökum þarf ekki annað en að hafa auðu svæðin, sem sjást á myndinni, næst brautinni og skipa byggingum aftar og utar til beggja handa.

Ef menn ætla að halda fast við þá byggingarskipan, sem nú hefur verið samþykkt að vísa til borgarráðs, í stað þess að leita málamiðlunar sem getur samræmt og sætt mismunandi sjónarmið, er erfitt að túlka slíkt öðru vísi en skaðlega stífni, því að erfitt er að óreyndu að trúa því að beinlínis sé með þessari stífni verið að eyðileggja fyrir nýtingu vallarins.

 

   

Breytt deiliskipulag Hlíðarenda samþykkt

Lagði línurnar hjá Birni Inga.

Þannig vill til að Björn Ingi Hrafnsson spurði Ólaf Ragnar Grímsson, forseta Íslands, um afstöðu hans fyrr og nú til embættisins sem hann gegnir í þætti sínum á Stöð 2 síðastliðinn sunnudag.

Forsetinn var afslappaður í þessu viðtali og kom vel fyrir.

Hann gerði lítið með þau ummæli sín þegar hann bauð sig fram síðast, að hann bæði um skilning þjóðarinnar á þvi ef tæki hugsanlega þá ákvörðun að hann hætti í embætti fyrir lok kjörtímabilsins og gaf nú sterklega í skyn að það hefði aðeins verið varnagli, þannig að ekki yrði komið aftan að þjóðinni ef hann stigi til hliðar og kosið yrði fyrr en 2016. 

Hann gaf engar yfirlýsingar nú af eða á um að hann myndi hætta fyrr en 2016 og vísaði í þá "hefð" sem myndast hefði, að fyrri forsetar hefðu einungis gefið slíkar yfirlýsingar þegar þeir töluðu hvort eð er beint til þjóðarinnar, annað hvort í nýjársávarpi eða við setningu Alþingis. 

Ekki var annað hægt að ráða af orðum forsetans en að hann héldi öllum möguleikum opnum, líka þeim að fara í framboð 2016. 

Vegna þess að forsetinn tilkynnti í nýjársávarpi sínu 2012 að hann vildi láta af embætti en fór engu að síður í framboð eftir að fylgismenn hans stofnuðu til undirskriftarsöfnunar um að hann héldi áfram, er eðlilegt að erlendur fjölmiðill eins og Washington Post álykti sem svo að hann muni vilja halda áfram ef svipað ástand verður 2016 og var 2012. 

Ólafur Ragnar neitar að hætta

Nýr og harður veruleiki íslenskra tónlistarmanna.

Sjaldan hefur orðið jafn mikil breyting á umhverfi íslenskra tónlistarmanna og síðustu misseri. Hæst ber hrun á plötumarkaðnum í fyrra og hitteðfyrra vegna höfundarréttarþjófnaða í formi niðurhals sem látnir hafa verið viðgangast á netinu. 

Það er liðið að til séu aðilar sem safna saman efni til að bjóða síðan til kaups á netinu til að græða á því og arðræna með því þá sem bjuggu þetta efni, kvikmyndir og tónlist, fyrr ærið fé. 

Eina plötusalan sem ber sig er að viti er annars vegar bundin við örfá nýstirni á borð við Ásgeir Trausta og hins vegar við safnútgáfur á borð við útgáfur á lögum SG hljómplatna, fyrst almennra platna í fyrra og síðan á jölalögum SG fyrir þessi jól.

Helsti markhópur fyrir þessi lög er fólk á efri árum, sem hefur ekki enn komist upp á bragðið með því að stela þessum lögum með niðurhali.

Til þess að þjóna listsköpun sinni hafa tónlistarmenn orðið að snúa sér að hljómleikahaldi og lifandi flutningi eins og sést á fjölbreyttu framboði af tónleikum.

Út af fyrir sig er aukið tónleikahald jákvætt, en á móti kemur að bæði það sjálft og leiga á húsnæði til tónleika er afar dýrt, mikil áhætta oft tekin og síðast en ekki síst sá ókostur, að frábærir tónleikar eru ekki teknir upp og varðveitast því ekki, vegna mikils kostnaðar.

Arðrán af listamönnum nær þó ekki til allra lista. Þannig hefur það vakið athygli mína hve allt umhverfi rithöfunda og samningar þeirra við bókaútgefendur eru miklu sterkari og hagkvæmari en hjá öðrum hópum.

 

Þess vegna heldur bókin enn velli gagnvart réttindaþjófum hvað sem gerast mun gagnvart atlögu ríkisstjórnarinnar að umhverfi bókarinnar.    

Hver græðir á tónlistinni?

Slæm þjónusta á of mörgum bensínstöðvum.

Í dag hefur verið þriggja til fjögurra stiga hiti í Reykjavík en samt hafa þau þvottaplon í Reykjavík sem ég hef komið á, einmitt þegar rík ástæða er til að þvo brennisteinssambönd af bílum, verið lokuð eins og sjá má af tengdri frétt á mbl.is. 

Súrt regn hefur slæm áhrif á bílalakk og þar að auki sat saltpækill á bílum eftir norðanrok í fyrradag. 

Ef einhver svarar því til að önnur bílaplön hafi verið opin en þau sem ég athugaði er því til að svara það er óviðunandi að bílaeigendur þurfi að leita út um allt að opnum bílaplönum án þess að hafa hugmynd um hvort sú leit verði árangurslaus. 

Súrt regn hefur slæm áhrif á bílalakk