Enginn hefði tekið eftir neinu nema af því að hann fór.

Illugi Gunnarsson fékk orð í eyra hjá mörgum fyrir að þiggja boð íþróttahreyfingarinnar um að koma á Ólympíuleikana í Sotsji.

En nú skulum verið bera saman tvo kosti:

1. Illugi afþakkar boðið og fer ekki til Sotsjí. Enginn tekur eftir því.

2. Illugi fer til Sotsjí, flaggar tákni hinsegin fólks og lætur með því skoðun sína í ljós og er sýnilegur á leikunum eftir því sem unnt er. Erfitt er að sjá annað en að hann hafi tekið rétta ákvörðun. Gott hjá honum.

Með regnbogatrefil í Sotsjí

Hvað um salernisaðstöðuna á Íslandi ?

Talsvert veður er nú gert út af salernisaðstöðunni í Sotsjí sem þykir frumstæð og ófullnægjandi.

Hún verður nú samt að teljast hátíð miðað við það sem gerist á tugum og jafnvel hundruðum ferðamannasvæða á Íslandi.

Það eru þó salerni í Sotsjí en á víða á ferðamannasvæðum hér á landi eru þau bara alls ekki og ferðamenn í neyð verða að skilja eftir sig bæði saur og pappír á víðavangi.

Hamast er við að græða sem mest á því að fjölga ferðamönnum en ekki tímt að gera það sem þarf til þess að það sé sómasamlega gert og í skammgróðafíkninni er jafnvel verið að bíta í skottið á sér því að líklegt er að margur ferðamaðurinn beri Íslandi ekki vel söguna eftir að hafa kynnst ástandinu sem víð aer hér.

Þar, sem salerni eru, vantar iðulega salernispappír af því að ekki tímt að setja mannskap í það þrífa og endurnýja á náðhúsunum.

Á sama tíma og ferðamannafjöldinn hraðvex er það nöturleg staðreynd að landvörðum er fækkað stórlega, lagt niður starf í umhverfisráðuneytinu varðandi friðanir og fólkinu, sem sem starfaði við það sagt upp störfum.

Ef sumir af gestum okkar, sem kynnast þessu ástandi, væri boðið að nota viðeigandi íslenskt orð til að lýsa reynslu sinni á þessum ferðamanna svæðum myndu þeir eflaust velja orðið: "Skítapleis".

Hef aldrei keypt sjálfur á mig föt sem betur fer.

David Beckham er skynsamur maður, játar að hafa lítið vit á fatnaði og lætur Vicotoríu ráða sem mestu í þeim efnum.

Það eru einfaldlega til fyrirbæri, sem mann skortir bæði smekk og vit til að höndla, og þá er best að játa það í stað þess að þrjóskast við að gera það sem maður getur ekki, - nógu margt er það nú samt sem mistekst hjá manni.

Foreldrar mínir voru bæði áhugasöm um fatnað og höfðu yndi af því að klæða sig sem best alla tíð. 

Fljótlega kom í ljós að því fór víðs fjarri að ég hefði erft þessa hæfileika þeirra og smekk og til þess að bjarga málum tók móðir mín það að sér að koma í veg fyrir vandræði sem hlytust af lélegum klæðaburði mínum og "fór með mig" í búðir til að leysa vandann.

Þegar ég gifti mig tók eiginkonan við þessu hefur séð um það fram til þessa dags. Hún þarf að vísu ekki "að fara með mig í búðir" því að hún veit upp á sentimetra allar stærðir sem skipta máli.  

Ég hef því aldrei á ævinni keypt mér föt.

Í hitteðfyrra fór ég  að vísu í búð og keypti föt handa Gáttaþef en hann telst ekki með.

Og kaup á íþróttafatnaði eða útivistarfötum teljast ekki með, en þau kaup hafa nánast horfið hvort eð er síðustu árin og hin gömlu  látin nægja.

Finnst hann stundum púkalegur

Áhugaverð bók dugnaðarmanns og athyglisverð lögmannaþjónusta.

Síðdegin á fimmtudagum og föstudögum geta verið skemmtileg þegar menn nota tækifærið til fagna ýmsum hlutum eða kynna þá. Fimmtudagssíðdegið var ánægjulegt í útgáfu- og afmælisteiti Eiríks Bergmanns Einarssonar og bók hans um Hrunið, þar sem hann horfir á aðdraganda þess af heldur víðari sjónarhóli en venja er, er afar áhugaverð, til dæmis um viðhorf mismunandi þjóða til sjálfra sín og það, hvaða þátt slíkt getur átt í því sem þær lenda í.

Þarna var hægt að spjalla við ýmsa hressandi menn og Egill Ólafsson orðaði það við mig eftir kynninguna að kannski værum við Íslendingar ennþá ekki komnir lengra en á landnámsöld í ýmis konar hugsanagangi.

Í gær buðu Eyjólfur Ármannsson og Gísli Tryggvason fólki að samfagna með sér vegna stofnunar lögmannsstofunnar VestNord lögmenn og þar var saman komið fólk úr skemmtilega mörgum áttum. 

Nafn lögmannsstofunnar vísar til þess að eitt af verkefnum þeirra félaga verði að hasla sér völl í vesturhluta yfirráðasvæðis Norðulanda þar sem danskir og norskir lögmenn hafa verið áberandi en kannski ágætt að fá inn íslenska lögfræðinga sem eru hagvanir á dönsku og norsku málsvæði og geta breikkað úrval í vaxandi lögmannaþjónustu og umsvifum á þessu svæði.  

Eiríkur Bergmann og Gísli Tryggvason voru báðir með mér í stjórnlagaráði og var mikill fengur að kynnast þeim þar í alveg einstaklega gefandi starfi, svo að það var ánægjan ein að hitta þá í vinafagnaði í gær og fyrradag.

Útgáfuboð sem endaði með stórafmæli

Nauðsynlegt að hægt sé að sjá númerin eftir á.

Ef ævinlega væri hægt að sjá eftir á úr hvaða númeri hefur verið hringt í farsíma er afsökunin fyrir því að svara undir stýri engin. Hægt er að stöðva bílinn við fyrsta tækifæri og skoða, hvaðan var hringt eða í versta falli og algerum undantekningartilfellum að ýta á svartakkann og afgreiða málið með því að kalla upp að maður sé í akstri og hringi til baka við fyrsta tækifæri.

Rannsóknir hafa sýnt að meira að segja símtöl í gegnum handfrjálsan búnað draga úr athygli og auka slysahættu, þannig að staðlað svar í einni setningu, sem búið er að læra áður utanað, er þó skömminni skárra.

Stærsti gallinn í hegðun okkar varðandi símanotkun er sá, hve margir hringja úr leyninúmerum eða í gegnum skiptiborð fyrirtækja þar sem ómögulegt er að finna út eftir á hver hringdi.

Ég held því að nauðsynleg sé herferð í þeim efnum að fólk hringi þannig að símanúmer hringjandans  sjáist eftir á.  

90% telja símanotkun við akstur hættulega

Dansað á línunni í andófi.

Rússneski brettakappinn Alexey Sobolev virðist dansa á línunni á myndskreyttu bretti sínu á Ólympiuleikunum í Sotsjí ef marka má ummæli hans eftir að mynd á bretti hans hefur vakið umtal.

Hann forðast að segja neitt um málið, greinilega til þess að rússnesk yfirvöld eða ábyrgðarmenn rússnesku keppendanna og stjórnarmenn leikanna eigi erfiðara með að negla hann fyrir tiltækið.

Þetta leiðir hugann að fyrsta sambærilega tiltækinu á Ólympíuleikum, sem gerðist í Mexíkó 1968, þegar tveir fljótustu mennirnir í 200 metra hlaupinu, Tommy Smith og John Carlos, lyftu krepptum hnefnum með svörtum hoskum á verðlaunapallinum, en þetta var merki réttindabaráttu blökkumanna.

Þeir voru reknir úr bandaríska liðinu og refsað fyrir tiltækið. og Avery Brundage, formaður alþjóðlegu Ólympíunefndarinnar, fordæmdi gjörð þeirra.

Atvikið lifir hins vegar sem einn af markverðum atburðum 20. aldarinnar og ekki síður sem áhrifaríkur atburður í mannréttindabaráttu almennt, enda voru mannréttindamál víða í hörmulegu ástandi í heiminum, ekki bara í Suðurríkjum Bandaríkjanna, heldur líka í Suður-Afríku og einræðisríkjum heimsins og einnig voru þeir Smith og Carlos að mótmæla því að Muhammad Ali skildi vera sviptur heimsmeistaratitli sínum í hnefaleikum og keppnisrétti í íþrótt sinni.

Eftir 1968 hafa viðlíka atburðir ekki gerst á Ólympíuleikum, enda hafa stjórnendur íþróttamála sett keppendum sinna landa reglur í því efni.

1968, eins og nú, gera mótsagnir það að verkum, að svona atburðir eru og verða umdeilanlegir.

Þannig var ekki amast við því að heilsað væri með nasistakveðju á Ólympíuleikunum í Berlín 1936 og var það réttlætt með því að þar væri um þjóðarkveðju að ræða hliðstæða við þjóðsöngvana.

Og auglýsingaiðnaðurinn tröllríður íþróttamótum í formi beinna og óbeinna auglýsinga á búningum og búnaði.

Það takast á tvenn sjónarmið: Annars vegar tjáningarfrelsi fólks og réttur til að láta skoðanir sínar í ljós og hins vegar viðleitni til þess að halda Ólympíuleikunum utan við stjórnmál og láta ekki allt fara úr böndunum í því efni.

Það hefur reynst erfitt eins og sást þegar margar vestrænar þjóðir sniðgengu leikana í Moskvu 1980 og kommúnistaríkin svöruðu með því að sniðganga leikana í Los Angeles 1984.

Og síðan er alltaf erfitt að dæma um hvort þessir leikar eða hinir eigi það skilið að verða brennimerktir. Þannig gengu leikarnir í Peking fyrir sig án nokkurra svona mála og spyrja má hvort tilefni til alls kyns mótmæla hafi ekki verið meira þá.    

Á Pussy Riot bretti í Sotsjí

Þetta gerist því miður oft í sambandi við stórmót.

Miklar framkvæmdir vegna Ólympíuleika hafa oft valdið mikilli röskun á stöðu og högum fólks, sem býr í nágrenni vettvangsins og þetta virðist vera á leið með að verða frekar að reglu en undantekningu.

 Einkum hefur þetta átt við þegar leikarnir hafa verið haldnir á nýjum stöðum eða stöðum, þar sem hefur þurft að reisa mikil íþróttamannvirki, þjónustufyrirtæki og samgöngumannvirki.

Stundum hafa skaðabætur vegna flutninga fólks og upptöku eigna verið skammarlega lágar og skapast mikill ágreiningur á milli mótshaldaranna og þeirra sem verða fyrir barðinu á öllum fyrirganginum og umsvifunum, sem fylgja þeim fyrirferðarmiklu fyrirbærum sem stærstu íþróttamót heims á borð við Ólympíuleika.   

Framkvæmdirnar röskuðu lífi þeirra

Stigahlaup er nytsamleg íþrótt.

Stighlaup er nytsamleg íþrótt fyrir margra hluta sakir og ég get mælt með henni vegna þess að ég hef afar góða reynslu af henni og hún heldur enn velli í hreyfingarprógrammi mínu eftir að margt annað hefur orðið að þoka.

Þegar þriðji hnéuppskurðurinn var framkvæmdur á mér 2006 var það ráð læknisins að ég yrði að hætta að hlaupa eins og ég hafði gert í næstum sextíu ár.

Þetta var nokkur breyting á stöðu og högum, því að ég varð snemma hrifinn af hlaupum sem drengur og síðan bættust ástríðufullar hjólreiðar og fleira við.  

Hjólreiðunum varð ég að hætta fyrir 15 árum, að því að vegna samfalls í þremur neðstu hryggjarliðum reyndu þær of mikið afltaugarnar tvær sem liggja milli hryggjarliða frá mænunni út í fæturna, þær fóru að bólgna vegna þrengsla og allt fór í hnút.

Nú mátti ég heldur ekki hlaupa vegna slæms álags á slitin og aum hné en lækninum láðist að banna mér að læðast hratt eins og skilgreina má stigahlaup.

Í stigahlaupi lendir þungi manns ekki í hverju skrefi á liðamótunum eins og í venjulegu hlaupi, heldur felst hlaupið í því að færa líkamsþungann stanslaust upp í hverju skrefi án þessara stöðugu hörðu lendinga.

1989 byrjaði ég að hlaupa stigahlaup á hverri æfingu minni upp á 14. hæð á blokkinni að Sólheimum 27 og ferðin upp tók innan við eina mínútu. Þegar ég flutti þaðan 1995 breytti ég þessari æfingu í samsvarandi æfingu í Ræktinni sem fólst í að hlaupa átta sinnum í röð horn í horn í stóra æfingasalnum á innan við 50 sekúndum.

Ég var svo hrifinn af stigahlaupinu  að mér datt í hug að bjóða þremur frægustu lyftufarþegum landsins, forsætisráðherranum, biskupnum og forsetanum í keppni í blokkinni á Austurbrún 2, sem ég þekkti vel frá því að ég átti heima þar 1961 til 62, en þá var í gangi einhver áskorunarleikur sem ég er búinn að gleyma. .

Stærri lyftan þar fer upp á 12. hæð á einni mínútu, og keppnin átti að felast í því að ég kveddi þá þegar þeir færu inn í lyftuna á 1. hæð, hlypi síðan upp stigana og tæki á móti þeim á 12. hæð þegar þeir kæmu þaðan út. Veðja mætti fyrirfram á úrslitin og ágóðinn rynni til líknarmála.

Ekkert varð þó af þessu.

Undanfarin ár hef ég stundað stigahlaup í brunastiganum í Útvarpshúsinu og miða við að hlaupa á 30 sekúndum frá kjallaranum upp á 5. hæð.

Stigahlaup hefur þessa kosti:

Aum hné eða ökklar verða ekki fyrir hnjaski vegna samfelldra lendinga í hverju skrefi.

Hlaupið reynir á flesta vöðva fótanna og allur líkaminn er í hreyfingu, til dæmis ef maður grípur í handriðin með höndunum til að flýta fyrir sér.

Hlaupið reynir á mismunandi blöndu af snerpu og úthaldi eftir því hve margar hæðir eru farnar í hvert sinn.

Með tímatöku í hvert sinn er hægt að fylgjast með stöðu úthalds iðkandans.

Hlaupið er ekki háð veðri.

Hlaupið getur verið mismunandi langt, allt frá einni hæð í senn upp í 18. hæðir í hæstu byggingum.

Allir sem eiga aðgang að stiga í blokk eða húsi, sem er meira en ein hæð, geta stundað þetta holla sport.

Samkvæmt nýjum rannsóknum nægir hlaup sem tekur 20 sekúndur til að ná tilgangi sínum, og þess vegna er nægilegt að hlaupa frá kjallara upp í fjórðu hæð en hlaupa minnst tvisvar á hverri æfingu en líka hægt að hafa ferðirnar fleiri að vild.

Ef markmið iðkandans er fitubrennsla verður stigahlaupið að vera hluti af samfelldri orkueyðslu í meira en 20 mínútur, því að það er ekki fyrr en eftir það langan tíma sem fitan fer að brenna.

Þess vegna verður að skipuleggja fyrirfram blandaða æfingu, þetta 30-50 mínútna langa, með liðkandi æfingum, hröðum göngum, léttum lyftingum og fleiru sem stælir líkamann á sem fjölbreyttastan hátt.

Það þarf ekki flókin tæki í dýrri líkamsrækt.

Myndin hér að ofan er af tveimur steypuklumpum með steypujárnstöngum sem eru fín lóð í léttar lyftingar.  

Ein æfingin hjá mér er "skuggabox" og að taka létta hnefaleikaæfingu með því að dansa í kringum og berja stóbakið á gömlum stól, sem ég stilli upp á sófasæti ein og myndin sýnir og er orðinn ígildi boxpúða.

Ekki er þetta tæki dýrt. Stólnum átti að henda fyrir 14 árum, bak hans er hæfilega mjúkt og af því að hann getur snúist á fætinum verður stundum að dansa  með honum til að fylgja hreyfingu hans og vera í skotstöðu. Það gefur fjölbreytta hreyfingu og útlausn orku.  

Gallinn við stigahlaup fyrir fólk með auma liði felst í orðtakinu "what goes up must come down," þ. e. að þurfa að fara niður hæðirnar eftir hvert hlaup.

En þessi galli er ekki fyrir hendi ef lyfta er í húsinu.

Ég sé fyrir mér að einhvern tíma í framtíðinni verði haldin árleg keppni í stigahlaupi í Reykjavík í hæstu byggingu sem hægt væri að nota í því skyni. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

..........................................................................................................................................   

 

 

 

 

 

 

 

Hlupu upp 86 hæðir

Með báða fæturna á jörðinni, já.

Það er mjög persónubundið hve vel menn "þola" það að fá þá dóma fyrirfram að þeir verði þeir bestu í heimi. Sumir ofmetnast eða missa hugarjafnvægið, sem nauðsynlegt er til að standast áskorunina, því að erfiðleikar og óvæntar uppákomur á þyrnum stráðri leiðinni geta bugað marga.

Cus´da Mato sagði um Tyson 16 ára að hann ættir eftir að verða heimsmeistari og enda þótt Tyson yrði heimsmeistari fóru einkalífið og flest úr skorðum hjá honum og hann varð einhvers konar alþjóðlegur Grettir okkar tíma.

Í stað þess að standa undir spádómum um minnst tíu ára óslitinn sigurferil þekkir heimurinn vel hvernig sá ferill varð.

Muhammad Ali sagði hverjum sem vera skyldi fyrirfram, ennþá táningur, að hann ætlaði að verða "the greatest". Menn eins og Ali koma bara fram á aldarfresti og Ali stóð undir stóru orðunum en þurfti að gjalda það dýru verði með missi heilsunnar.

Grundvallaratriðið varðandi Gunnar Nelson er hann haldi áfram þeirri hugarró og einbeitingu, sem hafa verið lykillinn að velgengninni hingað til.

Verður hann heimsmeistari? Ef hann nýtur "meistarheppni" og verður áfram með báða fæturnar á jörðinni: Já.

Gunnar Nelson verði heimsmeistari

Þjóðverjar 1938 - Rússar 1950 - Kínverjar 2014, erfiðar spurningar.

Alfred Wegener var þýskur brautryðjandi í jarðeðlisvísindum, ferðaðist um Ísland og setti upp mælipunkta til að sanna landrekskenningu sína sem er grundvallarkenning í jarðfræði.

Þetta var á fjórða áratugnum og Íslendingar voru tortryggnir, óttuðust að um væri að ræða mælingar í hernaðarskyni.  Íslendingar rifu því niður mælipunkta vegna þessarar tortryggni.

Aldrei sannaðist annað en að Wegener hefði gert þetta eingöngu í vísindaskyni.

Emmy Todtmann var þýskur jarðfræðingur sem kom alls fjórum sinnum til Íslands til þess að rannsaka Brúarjökul og sköpunarverk hans, hvort tveggja einstætt í veröldinni, og var við þessar rannsóknir á Brúaröræfum. 

Hún kom einu sinni þangað fyrir stríð, sumarið 1938 og bæði hún og Agnar Koefoed-Hansen komu á svæðið, hann fljúgandi á þýskri flugvél á flugi um landið til að leita að flugvallarstæðum og lenti við Sauðá, nokkra kílómetra fyrir norðan jökulinn. 

Hann skrifaði Hallóri bónda á Brú bréf þar sem hann bað um samþykki fyrir því að leggja þarna flugvöll á stórum flötum rennisléttum mel sem er náttúrugert flugvallarstæði. 

Haustið 1940 fundu smalamenn frá Jökuldal hlaðnar vörður sem mörkuðu brautarenda tveggja flugbrauta og rifu þær niður af ótta við að þær væru gerðar í hernaðarskyni fyrir lofther Þjóðverja, Luftwaffe.  

Kölluðu staðkunnugir Jökuldælingar staðinn "Flugvöll" eftir það og var sagt að um gömlu Brúardalaleiðina, "að hún lægi um Flugvöll".  

Ég hef fundið undirstöðurnar fyrir þessar vörður (sjá myndir) við lagningu Sauðárflugvallar (BISA), sem er næst stærsti viðukenndi og löggilti flugvöllur landsins, næst á eftir Keflavíkurflugvelli, og er horft yfir flugvöllinn í átt til Brúarjökuls og Kverkfjalla á meðfylgjandi mynd.

C-17 Globemaster stórþotur Bandaríska hersins og Lockheed Hercules geta auðveldlega lent á tveimur brautum vallarins, að ekki sé talað um Fokker F50 og Dash 8 vélar Flugfélags Íslands, enda völlurinn lagður nú sem öryggisvöllur í innanlandsflugi.

Ég hef notað tvö vörðustæðin til að marka brautarenda einnar af fimm brautum vallarins, sem ég nefni Agnarsbraut.

Snemma árs 1939 fóru Þjóðverjar fram á samning við Íslendinga um aðstöðu fyrir komandi Ameríkuflug sitt.

Íslenska ríkisstjórnin hafnaði beiðninni og þótti merkilegt á þeim tíma sem flestir skulfu á beinunum gagnvart kröfum Hitlers.

En Íslendingar voru ekki í aðstöðu til þess að samþykkja beiðnina, ekki aðeins vegna hlutleysis landsins, heldur líka vegna sjóveldis Breta og þess, að landið var í raun gjaldþrota og Hambrosbanki í London, í eign breskra gyðinga, átti í raun Ísland.

Nóg um það, um 1950 sló Tíminn upp stórfrétt um grunsamlega menn sem sést hefðu á ferð við að mæla brýr á leiðinni fyrir Hvalfjörð norður í Borgarfjörð.

Var leitt að því líkum að þetta væru útsendarar Rússa að undirbúa hugsanlega herflutninga sína ef þeir tækju Ísland.

Síðar kom í ljós að þetta voru Íslendingar sem voru að undirbúa flutning á sumarbústað upp í Borgarfjörð.

Nú vilja Kínverjar fá að stunda mælingar á norðurljósunum og enn vaknar grunur um vafasaman tilgang.

Vitað er að Luftvaffe átti kort af Íslandi fyrir stríð yfir hugsanleg flugvallarstæði á Íslandi.

Vitað er um kafbátanjósnir Rússa undan Reykjanesi og njósnatæki á vegum Rússa fundust í Kleifarvatni.

Ofangreind dæmi gefa til kynna hve erfitt getur verið að átta sig á eðli þessara mála, hvenær grunur er á rökum reistur og hvenær ekki.

Sjálfsagt er að hafa allan varann á, en erfitt getur orðið að staðfesta grun.

Varar við rannsóknum Kínverja