Sumir velja sér slæma ráðgjafa.

Það er vafalaust rétt að góðir ráðgjafar geti oft reynst gulli betri. Um það geymir sagan mörg dæmi.

Eitt þessara dæma er sú hugmynd sem nokkrir ráðgjafar Harry S. Trumans lögðu til eftir að hann tók óvænt og óundirbúinn við embætti Bandaríkjaforseta 12. apríl 1945, að best væri að knésetja Japani með því að varpa fyrstu kjarnorkusprengjunni á Kyoto vegna þess að sú borg væri svo sérstaklega mikilvæg í hugum Japana, að japönsku þjóðinni myndi falla allur ketill í eld og gefast samstundis upp. 

Einnig ætti ekki að taka annað í mál en að fangelsa Japanskeisara og draga hann fyrir dóm fyrir stríðsglæpi. Það væri í samræmi við það aðalatriði fyrir uppjöf Japana að hún yrði skilyrðislaus. 

Sem betur fór hlustaði Truman betur á ráðgjafa með betri yfirsýn, þekkingu og framsýni og eyddi ekki Kyoto, en það hefði verið fáheyrt gerræði gegn borg ómetanlegra menningarminja og helgs gildis í augum Japana, auk þess sem borgin hafði enga beina hernaðarlega þýðingu. 

Eyðing Kyoto hefði haft þveröfug áhrif á Japani og raunar umheiminn, sem aldrei hefðu geta fyrirgefið slíkt ódæðisverk. 

Svipað var að segja um keisarann sem hafði einstakt trúarlegt gildi og helgi í augum þjóðarinnar sem Vesturlandabúar eiga erfitt með að skilja. Hugsanlega hefði verið hægt að komast hjá beitingu kjarnorkuvopnanna ef strax hefði fallið frá kröfunni um fangelsun keisarans og dóms yfir honum.

Raunar var það keisarinn sjálfur sem tók af skarið og bauð uppgjöf, þegar borgir landsins stóðu í ljósum logum með mannfalli meðal almennra borgara sem skipti hundruðum þúsunda á hverjum degi.

Það er gott að eiga góða ráðgjafa en verra er þegar menn beinlínis laða að sér vonda ráðgjafa eða vilja hafa þá sem harðdrægasta. Þegar horft er á gjörðir sumra ráðamenna bæði hér á landi og erlendis er engu líkara en að svo sé.

Einkum er þar um að ræða ráðríka valdamenn sem búa til það ástand meðal fylgismanna sinna og aðstoðarmanna, að sá þeirra nær mestum frama sem smjaðrar mest fyrir foringjanum sem forðast að gagnrýna hann og mælir upp í honum offors og ofurkapp.

Í hugann kemur einn af helstu stjórnmálaforingjum þjóðarinnar á fyrri hluta síðustu aldar sem oft var afar harðskeyttur og jafnvel ófyrirleitinn og hefði þurft á eiginkonu að halda sem hefði mildandi áhrif á hann þegar hann fór fram úr sér. En því var víst þveröfugt farið. 

Að lokum var þessum stjórnmálamanni ýtt til hliðar af eigin flokksmönnum.

Tveir ráðherrar veittu mér harðar ákúrur og voru með alvarlegar ásakanir í minn garð fyrir 15 árum. Ég sagði þeim báðum frá því að ítarleg rannsókn á þessum sakarefnum á vegum þáverandi útvarpsráðs hefði sýnt fram á að ásakanirnar hefðu ekki við rök að styðjast. 

Annar ráðherrann hlustaði á mig og viðurkenndi að þetta væri víst rétt hjá mér. En bætti síðan við brosandi: "Jæja, fyrst svo er, látum svo vera, - en vertu nú þægur." 

Hinn ráðherrann færðist allur í aukana í löngum reiðilestri sínum yfir bæði mér og kvikmyndatökumanninnum, sem var með mér, hnykkti á ásökununum, sagði að ég og mitt samstarfsfólk værum óalandi og óferjandi, og endaði með því að segja að annað segðu hans heimildarmenn honum og að hann tæki mark á þeim en ekki mér. 

Þegar ég gekk af fundi hans hugsaði ég með mér: "Mikið óskaplega hefur þessi maður valið sér slæma ráðgjafa. Og enn verra er ef hann vill hafa þá svona."  

Myndi alltaf ráða sér ráðgjafa í krísu

Metrugl ?

Stutt frétt á mbl.is í kvöld inniheldur sennilega metrugl, þ. e. fleiri villur miðað við lengd texta en lengi hefur sést. Setjum númer á þær. 

1. Strax í fyrirsögninni er villa, sem fór um fjölmiðla í kvöld. "Árekstur í Hveradalsbrekku." Bull. Það er engin Hveradalsbrekka til á Reykjanesskaga og heldur enginn Hveradalur. Hins vegar eru Hveradalir til og skíðaskáli er þar sem og brekka, sem kennd eru við Hveradali.

2. Sagt er að Hveradalsbrekka sé ofan við Hveragerði. Það er steypa. Í fyrsta lagi er engin Hveradalsbrekka til eins og áður sagði og í öðru lagi eru Hveradalir og brekkan við þá hinum megin, á vesturjaðri Hellisheiðar, þrettán kílómetra frá Hveragerði. 

3. Birt er mynd af brekku með textanum "af Hellisheiði". Það er bull. Brekkan er Draugahlíðarbrekka við Litlu kaffistofuna og sést yfir flatneskjuna vestan við Svínahraun en á henni eru Fóelluvötn og Sandskeið, fjarri Hellisheiði. 

4. Ég sá fyrr í kvöld einhvers staðar á prenti að áreksturinn hefði orðið í Hveradalsbrekkku í Kömbunum, sem er auðvitað enn eitt bullið, því að Kambar eru fyrir ofan Hveragerði, Hveradalsbrekka ekki til, og Hveradalabrekka er hinum megin við Hellisheiði, 10 kílómetrum frá Kömbum. 

Áður hafa birst fréttir þar sem Sandskeið var fært upp að Litlu kaffistofunni, Reykjadalur í Þingeyjarsýslu færður austur fyrir Mývatn, Fimmvörðuhálsi skutlað norður á Fjallabaksleið syðri og Eldhraun fært vestur yfir Kúðafljót að Hrífunesi.  

Harkalegur árekstur í Hveradalsbrekku

Nú reynir á.

Gott var að sjá íslenskt lið með "nýja kennitölu" inni á vellinum í dag á móti Egyptum svo notað sé orðalag fyrirliðans eftir sneypuleikinn í gær. Síðari hluti kennitölu Guðjóns Vals var 1314 í dag, það er 13 mörk úr 14 skottilraunum. 

Sagt var að lykilmenn vantaði í egypska liðið en það vantaði líka lykilmanninn Aron Pálmarsson í íslenska liðið. Á tímabili var hann með hæstu samanlagða tölu skoraðra marka og stoðsendinga allra leikmannanna á HM. Sannkallaður afburðamaður.

En aðrir leikmenn risu bókstaflega upp í hinum mikilvæga leik í dag á sama og fyrrum handboltastórveldið Rússland var rassskellt og lenti langt á eftir efstu fjórum liðunum í sínum riðli.

En nú reynir á íslenska liðið fyrir alvöru. Nú má ekki tapa einum einasta leik hér eftir og heldur ekki treysta á það að lykilmenn vanti í lið andstæðinganna.

Íslenska liðið hefur nú, sem oftar, farið nokkurn veginn erfiðustu leiðina sem fannst til að koma sér áfram og því er afar mikilvægt að ekki sé búið að sóa öllu púðrinu og úthaldinu á hinni erfiðu leið.  

Ísland í 16-liða úrslit á HM

Fordæminu um Austurbæjarbíó verði fylgt.

Nasa, áður Sigtún og Sjálfstæðishúsið, er ekki eina samkomuhúsið í Reykjavík, sem til hefur staðið að umturna eða rífa. Svipað átti sér stað varðandi Austurbæjarbíó fyrir tæpum áratug. 

Þegar það mál kom upp datt út úr mér í útvarpsviðtali, að undarleg væri sú sjálfseyðingarhvöt í menningar- og minjamálum, sem réði í þessum efnum og strax í kjölfarið fylgdi umræða, þar sem meðal annarra Ólafur F. Magnússon borgarfulltrúi, beitti sér afefli.

Svo fór að hætt var við áform verktaka um miklar framkvæmdir á lóðinni í stíl fyrirhrunsáranna, sem augsjáanlega kostuðu stórfellda ofnýtingu svæðisins, og húsið hefur fengið að vera í friði síðan og komið að notum sem leikhús og samkomuhús.

Vonandi tekst að finna svipað hlutverk fyrir gamla Sjálfstæðishúsið svo að notað sé hið upprunalega heiti hússins. 

Listinn yfir menningarhús í Reykjavík, sem hafa verið rifin, er þegar orðinn langur. Má þar nefna hús eins og Báruna, Fjalaköttinn, Gúttó, Tripolibíó, Hafnarbíó, Hálogaland, Skátaheimilið við Snorrabraut, og Stjörnubíó. Alls átta hús. 

Nú er ekki með þessu sagt að öll þessi hús hefðu átt að standa, en betra hefði verið að fyrirfram hefði verið ákveðið að varðveita til dæmis Fjalaköttinn, fyrsta bíóhús Norðurlanda, og eitt braggabíó.

Íþróttahús MR var í hættu á tímabili sem og Gamla bíó, sem er að ganga í endurnýjun lífdaga sem betur fer.  

  

Margir hafa sýnt Nasa áhuga

Urðu ekki Heródes og Pílatus vinir ?

Sagan sýnir að í utanríkispólitík þjóða gilda oft grimmari lögmál en í viðskiptum einstaklinga. Gamla orðtakið að á aftökudegi Krists hafi þeir Pílatus og Heródes orðið vinir hefur margsannast. 

Það hefur árum saman verið á kreiki orðrómur um furðulega samvinnu og næstum því vináttu á milli Gaddafis og breskra ráðamanna, og má það furðu gegna í margra augum, sem muna hryðjverkið sem sprengdi farþegaþotu upp yfir bænum Lockerby í Bretlandi. 

Nú virðast vera að koma fram gögn um að þessi samvinna hafi verið jafnvel meiri en menn grunaði.

Ástæðan er hugsanlega tengd olíuhagsmunum eins og sagan sýnir að ráðið hefur meira en flest annað í viðskiptum og samskiptum þjóða á olíuöld.

Ein af ástæðunum að Ronald Reagan felldi Jimmy Carter af forsetastóli var misheppnuð tilraun til að frelsa gísla sem rænt var í bandaríska sendiráðinu í Teheran 1979.

Ýmis gögn voru dregin fram síðar sem bentu til þess að klerkarnir í Íran hefðu viljað stuðla að valdatöku Reagans með því að draga afhendingu gíslanna þar til að eftir að hann var kosinn.

Heimurinn stóð á öndinni þegar Stalín og Hitler gerðu með sér griðasamning 23. ágúst 1939, en þó voru, ef grannt var skoðað, ákveðin "Machiavellisk"rök fyrir því, vegna þess að báðir högnuðust á því, þótt yfirlýst markmið beggja hefðu fram að því verið þau að knésetja hvorir aðra.

Á sama hátt þótti sumum, sem gátu vitnað í hinar hatrömmustu fjandskaparorð Winstons Churchills í garð Stalíns og kommúnistanna í Kreml, með ólíkindum hvernig hann gæti sama daginn og Hitler réðist á Sovétríkin, svarist í órofa fóstbræðralag með Stalín og hans hyski.

En Churchill svaraði með því að segja að svo mikið væri í húfi að kveða niður villimennsku nasista, að ef á þyrfti að halda myndi allt eins gera bandalag við kölska sjálfan á móti Hitler og ekki eiga í vandræðum með að segja nokkur vinsamleg orð um kölska í Neðri málstofunni ef á þyrfti að halda. 

Í fyrri heimsstyrjöldinni áttu vopnaframleiðendur í viðskiptum yfir víglínuna til þess að græða á stríðinu og í Seinni heimsstyrjöldinni komst GM upp með það að láta Þjóðverjum hergögn í té allt fram til ársins 1943, enda hafði Henry Ford ekki verið feiminn við svipuð viðskipti við bæði Rússa og Þjóðverja allt fram til 1941. 

Nú síðast hefur myndast bandalag á milli fyrrum fjandmanna í Miðausturlöndum gegn ISIS-samtökunum og skondið er að heyra við upptöku stjórnmálasambands við Kúbu kröfur Kana á hendur Kúbumönnum vegna mannréttindabrota þar í landi á sama tíma sem vestrænar þjóðir blaka ekki við mannréttindabrotamönnum í olíuríkjunum við Persaflóa. 

Blair lagði lag sitt við Gaddafi

Óeðlileg ráðstöfun vildarpunkta.

Það er óeðlilegt að einstakir starfsmenn hjá hinu opinbera fái persónulega til sín vildarpunktana hjá Icelandair fyrir flugmiða sem ríkið borgar fyrir ferðir þeirra á sínum vegum.

Slíkt fyrirkomulag getur virkað eins og persónulegur hvati fyrir þá sem vinna hjá opinberum fyrirtækjum til þess að fljúga sem mest með Icelandair á opinberan kostnað og uppskera jafnvel ókeypis flugfargjöld fyrir sjálfa sig síðar meir þegar þeir nýta þá í einkaerindum. 

Það má furðu gegna hve lengi þetta fyrirkomulag hefur verið í gildi án þess að nokkuð hafi verið hróflað við því. 

 

Gæti sparað hundruð milljóna

Nýtt og varanlegt afbrigði af handboltafrægð Íslands?

Silfurverðlaun Íslendinga á Ólympíuleikum vakti athygli og undrun á því hvernig örþjóð getur komist svo langt í hópíþrótt þar sem tefla þarf fram á annan tug leikmanna í hæsta gæðaflokki.

Nú blæs ekki byrlega hjá íslenska landsliðinu en þá kemur upp alveg ný staða á HM, sem sé sú að fjórir af landsliðsþjálfurunum á mótinu eru íslenskir og að þrír þeirra geti fylgt liðum sínum áfram upp í úrslitakeppnina.

Raunar voru þrír af fjórum landsliðsþjálfurum einn keppnisdaginn við stjórn sinna liða á sama tíma.

Tveir þjálfaranna hafa tekið við að frægum þjálfurum hjá tveimur af helstu handboltaþjóðunum, Þýskalandi og Danmörku, og það eitt að stýra liði stórveldis á öllum sviðum segir mikið um getu og álit Dags Sigurðssonar.  

 

Sjálfstraustið geislar af Degi

Heilahristingur er ekkert grín.

Í áhugamannahnefaleikum er gert það skilyrði að leikmaður, sem er rotaður í keppni (sem er sjaldgæft vegna höfuðhlífa) megi ekki keppa aftur næstu þrjá mánuði og þurfi á að undirgangast nákvæma læknisrannsókn. 

Kinnbeinsbrot og andlitsmeiðsli Arons Pálmasonar rúmum mánuði fyrir HM hlutust af þungu höfuðhöggi, og ef til vill hafa beinbrotið og sjáanleg meiðsli dregið athyglina frá innri afleiðingum höggsins.

Í handbolta verða menn fyrir hörðum pústrum í hverjum leik og ef til vill var Aron veikur fyrir og þess vegna orðinn dasaður áður en stóra höggið kom í Tékkaleiknum. 

Hvað sem því líður er hart við það að búa að Íslendingar séu hvergi í meiri hættu en í miðborg Reykjavíkur.   

Aron spilar ekki gegn Egyptum

Versti virkjanakostur landsins enn á dagskrá !

Skömmu áður en Alþingi samþykkti að ráðast í Kárahnjúkavirkjun lá fyrir sú bráðabirgðaniðurstaða í Rammaáætlun að tveir virkjanakostir á Íslandi hefðu mestu mögulegu óafturkræf neikvæð umhverfisáhrif, annars vegar Kárahnjúkavirkjun og hins vegar virkjun Jökulsár á Fjöllum.

Séð var til þess að þetta mat kæmist ekki í hámæli fyrr en síðar á árinu 2003 þegar Alþingi var búið að afgreiða málið.

Nú hefði maður haldið að þegar meira en hundrað virkjanakostir væru komnir á blað í allt, myndu menn láta það vera að ætla að fara út í þann ónotaða virkjanakost, sem nú er sá versti sem mögulegur er. 

Ónei. Nú er virkjun Jökulsár á Fjöllum og færsla hennar alla leið yfir í Fljótsdal sett á dagskrá eins og ekkert sé sjálfsagðara en að sökkva stórum hluta hinnar frábæru leiðar frá Möðrudal inn í Kverkfjöll og eyðileggja ásýnd og upplifun Vatnajökulsþjóðgarðs, þurrka Dettifoss upp lungann úr árinu og ljúga því að ferðamönnum á sumrin að leifarnar af honum sem fá að renna síðsumars, sé aflmesti foss Evrópu. 

Á vatnasvæði Jökulsár á Fjöllum einu og sér er magnaðasta og langfjölbreyttasta eldfjallasvæði heims, með tíu tegundum af helstu fyrirbærum eldfjallasvæða, en við samburð við tíu helstu önnur eldfjallasvæði heims kemst ekkert þeirra nema að vera rétt hálfdrættingar.

Ég vísa að öðru leyti í bloggpistil frá í fyrradag með nánari útlistun á sérstöðu Íslands, en á sama tíma og öðrum þjóðum dettur ekki í hug að svo mikið sem athuga virkjanir í þjóðgörðum sínum, eru hérlend valdaöfl á fullu við að bollaleggja hernað gegn einu af helstu náttúruundrum veraldar.  

Síðustu tveir dagar hafa verið sem martröð fyrir náttúruverndar- og umhverfisverndarfólk. 

Hafið er leifturstríð í hernaðinum gegn landinu á breiðustu víglínu, sem hægt er að skapa, bæði með takamarkalausu virkjanakappi hjá Orkustofnun og daginn eftir að ráðast til atlögu á dæmalausan hátt í boði meirihluta atvinnumálanefndar á víðernin við jaðar bæði Langjökuls og Vatnajökuls og fara fram hjá rammaáætlun og umhverfisráðherra.

Skrokkölduvirkjun þýðir einfaldlega 70 kílómetra framrás háspennulínu og upphleyptrar hraðbrautar inn að miðju hálendisins auk annarra virkjanamannvirkja svo sem stöðvarhúss, stíflu, miðlunarlóns og veituskurðar.

Í fyrra lýsti forstjóri Landsvirkjunar því yfir að það væri ekki spurning um hvort, heldur hvenær sæstrengur yrði lagður milli Íslands og Skotlands. 

Þegar strengurinn verður kominn mun hernaðurinn gegn landinu verða hertur enn frekar en nú og engu eirt í taumlausri skammtímagræðgi fyrr en gengið hefur verið milli bols og höfuðs á náttúru Íslands.

 

 

 

Fordæmir tillögu Orkustofnunar

Munaði 10 vörðum skotum í fyrri hálfleik.

Fyrri hálfleikur í leik Íslands og Tékklands í dag verður líklega í minnum hafður að endemum. 

Fyrsta þriðjung hans skoruðu Tékkar mark á hverri mínútu og hefðu með sama áframhaldi skorað 60 mörk í leiknum! 

Í hálfleik hafði tékkneski markvörðurinn varið 17 skot ef ég man rétt en hinum megin á vellinum var samsvarandi tala 10 mörkum lægri. Sá Tékkneski var þegar í fyrri hálfleik með svipaðar tölur í vörðum skotum og samanlagt í öllum leikjum liðsins fram að því! 

Ísland virðist nú vera orðinn óskaandstæðingur markvarðanna á mótinu, því að þeir eru menn leiksins í hvert sinn. 

Það þýðir ekki einungis að þetta séu góður markverðir heldur hitt að þeir fá auðveldari skot að verja en í öðrum leikjum. 

Það hefur löngum loðað við íslenska landsliðið á stórmótum að þurfa endilega að fara erfiðustu leiðina til að komast áfram. 

En sjaldan hefur sú leið orðið eins erfið og nú og í þetta sinn getur komið sér illa að hafa ekki krækt sér í bæði stigin í leiknum gegn heims- og Evrópumeisturum Frakka fyrir tveimur dögum, þar sem engu var líkara en að það væri allt annað lið inni á vellinum en nú. 

Þetta minnir á það þegar Íslendingar, alveg með óþekkt lið, unnu sjálft silfurlið Svía á HM 1964 með því að nýta sér "leynivopnið" Ingólf Óskarsson, en tapa síðan óvænt næst á eftir fyrir Ungverjum. 

Risatap gegn Tékkum