ÞEGAR "SÍLDIN LAGÐIST FRÁ."

Þegar ég gerði Heimsóknar-þátt á Raufarhöfn ca 1973 töluðu heimamenn um það þegar "síldin lagðist frá" þegar rætt var um endalok síldarævintýrisins þar. Það var greinilega óhugsandi í huga þessara viðmælenda minna að Norðmenn og Íslendingar hefðu í sameiningu nær eytt síldarstofninum.

Ekki mörgum árum síðar elti loðnuveiðiflotinn göngu sem var á leið vestur með Suðurströndinni og Hafró bannaði áframhald veiða. Loðnuskipstjórar mótmæltu harðlega og töldu að gífurlegt magn væri enn af loðnunni. Síðar kom í ljós að litlu munaði að stofninum hefði verið stútað.

Þegar ég fór um landið á níunda áratugnum sögðu bændur einum rómi við mig þar sem ég skoðaði jarðvegseyðingu að svona hefði þetta alltaf verið og að ég vissi ekki hvað ég væri að tala um. Í lokin hitti ég bændur við Kaldárrétt sem sögðu þetta sama. Þá loksins gat ég svarað því til að þetta vissi ég jafn vel og þeir vegna þess að þarna var ég í sumardvöl þrjú sumur fyrir 40 árum. Þetta hefði ekk verið svona þá.

Fyrir nokkrum árum var ég á fundi úti á landi þar sem einn fundarmanna stóð upp, benti á mig, illur á svip og sagði: "Helvitíð þitt! Ef þú hefðir verið á ferð í afréttinum mínum fyrir tíu árum og ég hefði verið með byssu og rekist á þig, hefði ég alveg verið í standi til að skjóta þig á færi, svo mjög varst þú búinn að níða og sverta mig og aðra bændur þessa lands með lyginni um ofbeitina og jarðvegseyðinguna."

Hann þagnaði nokkur augnablik og ég hugsaði með mér: Svona særði ég þessa góðu menn með því einu að segja það sem ég vissi sannast og verð að búa við árásir þeirra til æviloka.

Þá hélt bóndinn áfram og sagði: "Síðan þetta gerðist eru liðin allmörg ár og ég hef hatað þig fyrir það að hafa átt þátt í því að afrétturinn var friðaður. Í fyrra kom ég þangað loksins aftur eftir margra ára hlé og sá þetta svæði a ný. Ef ég hefði verið með spegil meðferðis hefði ég litið í hann og sagt við sjálfan mig: Hvernig gat ég verið svona blindur?"

Þorskstofninum útrýmt

ÁLFTADALSDYNGJA SKELFUR.

Undanfarnar vikur hefur skjálftavirknin, sem færst hefur í aukana fyrir austan Kreppu, verið með þungamiðju í svonefndri Álftadalsdyngju, og þannig færst sig austur fyrir bæði Jökulsá á Fjöllum og Kreppu. Færslan hefur verið nánar tilekið í norðausturátt og það er því tímaskekkja að tala um Upptyppinga lengur þótt skjálftarnir hafi í byrjun haldið sig rétt fyrir sunnan þá. Rætt hefur verið um líkur á dyngjugosi og kannski stefnir í það að Álftadalsdyngja fái andlitslyftingu.

Renni hraun úr nýjum gosstað í Álftadalsdyngju skiptir talsverðu máli í hvaða átt það fer. Renni það í norður mun það loka núverandi vegarslóða frá Möðrudal upp í Kverkfjöll en renna út á sandauðnir norðan dyngjunnar. Meira rask myndi verða af hraunrennsli til vesturs því að þá færi hraunið í Kreppu og jafnvel líka Jökulsá á Fjöllum og gæti stíflað þær báðar.

Verst væri ef hraunið rynni þvert yfir hið mjóa skarð milli Upptyppinga og Álftadalsdyngju því að þá myndi vatn geta kaffært hinn undurfagra Fagradal.

Annars er erfitt að spá í svona efnum. Í Kröflueldum hljóp skjálftavirknin bæði suður og norður og engin leið var að vita hvar hraun kom upp, ef það kom upp á annað borð.

Núna, klukkan 8:32 hefur verið hlé á skjálftum síðan laust eftir miðnætti í nótt.

Helmingslíkur á gosi

FREKAR ÞANN VERSTA EN...

Snæfríður Íslandssól sagðist frekar kjósa þann versta en þann næstbesta. Hugarfar Eiðs Smára hefur verið svipað. Frekar vill hann berjast fyrir því að komast af varamannabekknum í samkeppni við þá bestu en að vera öruggur um að fá að spila hjá einhverju liði í hópi hanna næstbestu. Eiður Smári hefur sýnt mikið þolgæði og hugarstyrk í því erfiða hlutskipti sem hann hefur valið sér.

Það eru ekki allir sem rísa undir því að setja sér það mark að vera frekar meðal þeirra bestu, þótt það sé enginn dans á rósum, heldur en að sigla lygnari sjó í liði einhvers staðar neðar í deild. Það er meira en að segja það að gera það sem Eiður Smári er að gera og við getum verið stolt af honum.

Eiður: Hef styrkt stöðu mína