Skuggahliðar heimsveldanna.

Margir hafa átt erfitt með að skilja hvernig sjálfstæðishetjur Indverja á borð við Gandí vildu lengi vel ekki veita Bretum lið í baráttunni við Þjóðverja í seinni heimsstyrjöldinni og að Farúk, konungur Egyptalands, þráði að ÞJóðverjar rækju Breta úr Miðausturlöndum 1942 þegar Rommel sótti inn í landið.

Hvernig mátti það vera að leiðtogar þessara þjóða héldu með mestu villimennsku, sem hugsast gat, rasisma nasistanna?

Ástæðan var einföld og skiljanleg. Hinir innfæddu í nýlendunum máttu búa við ofbeldi og kúgun nýlenduherranna sem ofan á allt töldu sig vera kristna og siðvædda!

Hitler dáðist alla tíð að breska heimsveldinu og öfundaði Breta af því, ekki hvað síst vegna þess að í nýlendum Breta réði herraþjóð, "ubermenshen" ríkjum og drottnaði yfir hinum óæðri kynþáttum.

Þetta var það módel sem Hitler vildi innleiða í þeim löndum Austur-Evrópu þar sem bjuggu hinir óæðri slavnesku þjóðir sem áttu ekkert betra skilið en að þjóna arísku ofurmennuum og lúta þeim í einu og öllu.

Þess vegna gerði Hitler Bretum tilboð sumarið 1940 sem hann hélt að þeir gætu ekki hafnað. Hann bauð Bretum að halda heimsveldinu ef þeir semdu frið og bauð Bretum það í ofanálag að ÞJóðverjar myndu verja breska heimsveldið!

"VIð munum eyða hverjum þeim óvini sem vill eyða breska heimsveldinu!" þrumaði hann.

Bretar þrjóskuðust við í samræmi við aldalanga stefnu þeirra að koma í veg fyrir að neitt stórveldi gæti orðið of öflugt á meginlandinu.

En greining Churchills á illu eðli nasismans og mótspyrna gegn alræði og einveldi blés Bretum og bandamönnum þeirra líka eldmóð í brjóst. Þrátt fyrir allt má því segja að seinni heimsstyrjöldin hafi af hálfu bandamanna verið eitt af þeim fáu stríðum sem réttlætanlegt var að heyja.

HIð nöturlega við 20. öldina er það að það voru Evrópuþjóðir sem töldu sig kristnar og siðaðar sem að mestu stóðu fyrir hræðilegustu manndrápum mannkynssögunar sem kostaðu samtals meira en 100 milljónir manna lífið.

Pyntuðu afa Obamas

Holl ádeila.

Hvað hét hann nú aftur, erlendi sérfræðingurinn sem kom hingað fyrir tæpum tveimur árum og spáði því að "íslenska efnahagsundrið" myndi aðeins endast í eitt ár í viðbót? Skiptir ekki máli. Hann notaði þá aðferð að telja byggingarkranana til að komast að þessari niðurstöðu, - kvaðst hafa gert þetta á þeim stöðum erlendis þar sem spilaborgin hefði hrunið.

Ég notaði þá aðferð á svipuðum tíma að giska á hlutfalll bandarísku ofurjeppanna í borgarumferðinni til að komast að svipaðri niðurstöðu og skrifaði meira að segja lýsingu á komandi hrunadansi í bókina "Kárahnjúkar - með og á móti." Óraði þó ekki fyrir svo undraskjótu umfangi eyðileggingarinnar.

Það hefði líka mátt á þessum árum telja hlutfall greina í Séð og heyrt sem voru með eftirfarandi fyrirsögnum: "Sjáið dýru kjólana þeirra! - Reistu sér 500 fermetra sumarhús! - Gaf henni Hummer í brúðargjöf! - Fékk Elton John til að skemmta í afmælinu! - Uppbúinn þjónn á hverja veiðistöng! - Sjáið þið lúxusbílana í afmælinu!

Svona var þetta blað eftir blað. Hvílík dýrð, hvílík dásemd! "Sjáið þið ekki veisluna, drengur" hrópaði fjármálaráðherrann úr ræðustóli á Alþingi.

Fyrir ári sögðum við um Danina sem skrifaðu beitta ádeilu um okkur að þeir væru öfundsjúkur hatursmenn Íslendinga með óhróður og lygar.

Þau orð voru notuð hér um Svía einn fyrir aldarfjórðungi sem lýsti næturlífinu eina helgi í Reykjavík. Ég hygg að sönnu nær sé að þótt fast sé kveðið að orði hjá útlendingunum  sé hollt fyrir okkur að fá slíka ádrepur.  

 

Frekja og hroki aðgangsorð íslenska helvítisins

Sjúkraliðinn á Balaströnd.

Vegna virkjanaæðisins á Íslandi hef ég farið alls níu kvikmyndagerðarferðir til Noregs síðastliðinn áratug og leið okkar hjóna hefur legið um allt þetta langa land að undanskildu Álasundi og Stavangri. Ég á orði efni í nokkra ferðaþætti ef til kæmi.

Eitt lítið atvik gerðist á undurfögrum stað sem heitir Balaströnd við Sognfjörð, lítið fiski- og ferðamannaþorp. Þar kom bátur að landi og tveir Norðmenn stigu á land. Ég hóf að taka viðtal við annan þeirra um lífið á þessum slóðum og var búinn að vera að í talsverðan tíma þegar maðurinn sagði: "Æ, Ómar, hættum nú þessum látalátum að hjakka í norskunni og tölum bara íslensku."

Þetta var þá Íslendingur sem hafði unnið hér í nokkur ár sem sjúkraliði. Þetta var á þeim tíma sem gríðarleg óánægja var heima hjá þeirri afar lágt launuðu stétt. Maðurinn kvaðst vera í fríi og norskur vinur hans hefði boðið honum að róa með sér til fiskjar í veðurblíðunni.

Ég spurði hann hvort hann væri nokkuð á leiðinni heim til Íslands. "Það er ekki á dagskrá," sagði hann. "Ég hef það svo gott hér í þessu starfi, tvöfalt betri kjör en heima á Fróni."

Nú mun svona Íslendingum kannski fjölga í Noregi og kannski ætti ég að búa til tvo eða þrjá ferðaþætti í tilefni af "innrás" Íslendinga.

Æ, nei, því miður. Það er eitt af mörgu sem ég mun ekki fá tækifæri til að gera héðan af. Heima liggur efni í fimm heimildarmyndir um nokkur af þeim svæðum einstæðra náttúruverðmæta sem á að breyta í "iðnaðarsvæði" fyrir þá sem eftir verða til að sinna verksmiðjustörfum á útskerinu úti í ballarhafi.  

Búa sig undir íslenska innrás

Fleiri vilja fá botn í málið.

Í útvarpsfréttum í hádeginu í dag var haft eftir Ögmundi Jónassyni, formanni þingflokks VG, að hann teldi rétt að þjóðin fengi að kjósa um aðild að ESB eftir að búið væri að fara í viðræður við ESB og fá út, hvaða kjör Íslendingum byðust þar.

Varla var hægt að skilja þetta öðruvísi en svo að það þyrfti að fara að höggva á þennan hnút og að það væri ekki hægt að taka endanlega ákvörðun í þjóðaratkvæði nema að fyrir lægi samkomulag um aðildina.

Þetta þykja mér nokkur tíðindi úr herbúðum VG.

Ef það er hins vegar hugsun Ögmundar að hægt sé að kanna hjá ESB hvernig samkomulag gæti orðið án aðildarumsóknar held ég ekki að það sé raunhæfur kostur. Embættismennirnir hjá bandalaginu hafa ekkert pólitískt umboð til þess að segja til um þetta í einhvers konar þreifingum.

Engin leið er að vita hver kjörin yrðu nema með alvöru viðræðum þar sem fulltrúar Íslendingar væru með vel ígrunduð samningsmarkmið í höndum.

Ég get því ekki skilið Ögmund öðruvísi en að hann sé meðmæltur aðildarumsókn en að hann geti eftir sem áður verið þeirrar skoðunar að ekki eigi að gerast aðilar, - en sætti sig að sjálfsögðu við úrslit þjóðaratkvæðagreiðslu.

Steingrímur J. Sigfússon sagði hins vegar í Íslandi í dag á Stöð tvö að hugsanleg aðild að ESB gæti ekki orðið á dagskrá fyrr en eftir kosningar.

Myndi jafngilda stjórnarslitum