Samanburður Björns ekki alveg raunhæfur.

Þegar Framsóknarmenn hlupu úr stjórnarsamstarfi í mars 1956 var það vegna nýfenginnar samstöðu þeirra með vinstri flokkunum um utanríkisstefnu sem Sjálfstæðisflokkurinn gat alls ekki samþykkt. Skilin urðu skýr.

Þannig er það ekki nú, hvað sem verður eftir landsfund Sjálfstæðismanna. VG og Samfylkingin eru ósammála um það hvort ganga eigi í ESB. Það getur ekki myndast samstaða í því efni milli þessarra tveggja flokka. Það eru jafnvel meiri líkur á því að samstaða myndist með Sjálfstæðisflokknum og Samfylkingunni um þetta ef sú stefna verður ofaná á landsfundi hinna fyrrnefndu.

Útspil Geirs um að þjóðaratkvæðagreiðsla um að aðildarumsókn komi til greina setur Sjálfstæðisflokkinn í því efni á sama stað í umræðunni og VG sem líka hefur gefið grænt ljós á það. Engin slík samstaða um að herinn færi úr landi eða þjóðaratkvæðagreiðlsu um það hefði komið til greina af hálfu Sjálfstæðismanna 1956.

Ég tel önnur rök hins vegar hníga að svipaðri niðurstöðu minni og Björns varðandi það að Samfylkingin leitar leiða út úr stjórnarsamstarfinu til að reyna að halda í skoðanakannanafylgið áður en það dalar. Með því að spyrða alþingiskosningar við þjóðaratkvæðagreiðslu færir Ingibjörg sig nær VG.

En alþingiskosningar eru ekki það sama og fyrirfram gefin afstaða í utanríkismálum eins og bandalag vinstri flokkanna á Alþingi var í mars 1956.

Tillaga Ingibjargar um Alþingiskosningar samhliða þjóðaratkvæði um aðildarumsókn sýnist vera útsmogin aðferð til að friða óánægjulið í Samfylkingunni og koma að vissu leyti með þessa yfirlýsingu í bakið á Geir, eftir að hafa lokkað hann til að opna fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu.

Að því leyti til virðast undirmál þessara viðburða vera hliðstæð og í aðdraganda stjórnarslita 1956 þegar sagt var að Hermann Jónasson hafi bruggað sín leyniráð með Finnboga Rúti Valdimarssyni annars vegar og Gylfa Þ. Gíslasyni hins vegar.

ESB aðeins átylla fyrir stjórnarslitum?

Líka Björk, Vigdís og Helgi.

Ég hef áður sagt frá styttunni af "Hjallis" á gangstétt á götu einni í Þrándheimi og það hve skemmtilegan svip hún setur á borgina. Skautahlauparinn Hjalmar Andersen var frægasti afreksmaðurinn á Vetrarólympíuleikunum 1952.

Hann er í skautahlauparastellingum á gangstéttinni og Albert á auðvitað að vera í hinni frægu stellingu sinni sem franskur blaðaljósmyndari fangaði hann í á blaðamannafundi.

Ég sé fyrir mér styttu af Vigdísi hvítklæddri við Tjörnina, Björk í svanakjólnum og Helga Tómsson í ballettdansarastellingu við Þjóðleikhúsið. Allt heimsfrægir Íslendingar rétt eins og Hjallis var heimsfrægur Þrándheimsbúi.  

 

Stytta af Alberti rís á næsta ári