Tímanna tákn.

Ekki eru nema örfá ár síðan það hlakkaði í íslensku þjóðinni yfir því að fyrirtæki, sem voru stolt nágrannaþjóða okkar svo sem í Kaupmannahöfn væru komin í eigu Íslendinga. 

Sjá mátti skrif um það að nú væri hefnt fyrir einokunarverslunina og maðkaða mjölið.

Þess nöturlegra er að sjá að banki með nafninu Íslandsbanki sé kominn í erlendar hendur.

En kannski var þetta okkur mátulegt. Hefði kannski átt að hlakka aðeins minna í okkur þegar Magasin de Nord varð íslenskt. 

Og síðan glyttir í það hvort erlent eignarhald á íslenskum bönkum þýði í raun að vegna hinnar fáránlegu skuldsetningar íslensk sjávarútvegs sé hann þar með í raun kominn í eigu útlendinga.  

Íslandsbanki í erlendar hendur

Hvimleitt.

Það er hvimleitt að maður telji sig verða að vera með ábendingar út af málfari dag eftir dag hjá fjölmiðli sem gera þarf kröfur um að noti sæmilega vandað mál. 

Í fréttinni um Maradona í dag á ég við setningarhlutann "...öskuillur út í þá sem gagnrýnt hafa sig..." 

Þetta á að vera "...öskuillur út í þá sem gagnrýnt hafa hann..." 

Hér sjáum við málvillu smábarna.  

Nýlega varð að grisja harkalega í starfsmannahópnum á Morgunblaðinu og segja upp fjölmörgum reyndum blaðamönnum. 

Engu að síður má nú sjá þvílíkar grundvallarvillur í málfari á mbl.is að mér finnst ekki við það unandi. Hér verður að ráða bót á.

Um allar starfstéttir gildir það að gera verður lágmarkskröfur um verkkunnáttu. 

Verkkunnátta blaðamanna felst meðal annars í því að kunna að nota móðurmálið. Á það virðist skorta.

 

P. S. Varla er ég búinn að skrifa þessa ábendingu en að ég sé ruglning með viðtengingarhátt í nýrri frétt um eld í Lifrarsamlaginu í Vestmannaeyjum. Á ég ekki bara að játa mig sigraðan? 

Nei, nú sé ég að búið er að laga fréttina um Maradona !  

Maradona öskuillur

Kannanir hafa sýnt...

Eitthvað rámar mig í kannanir sem hafi sýnt að sá líkamhluti sem hafi mest gagnkvæm áhrif á kynin séu rassar þeirra, hinn breiði hjá konunum og hinn mjói hjá körlunum. 

Mikil frumskógar- og frummannalykt af þessu. Förum ekki nánar út í það eins og Kristján heiti ég Ólafsson myndi segja.  

Unnustinn hrósar afturendanum