Margt verður á lausu.

Blokkin hennar Birnu er ein af mörgum, sem nú standa ýmist hálfkláraðar, kláraðar og mannlausar eða með örfáa íbúa. Á næstu árum og jafnvel meira en áratug sitjum við Íslendingar uppi með gríðarleg áþreifanleg verðmæti sem verða engum að gagni í bráð og frekar byrði en hitt.

Annað hvort mun mikið af þessu skemmast og/eða þurfa viðhalds og rekstrarkostnaðar við, hvort sem það eru ofurbílar eða risastórar villur og sumabústaðir.

Enginn markaður er erlendis fyrir stóru bílana sem mokað var inn í landið og gera ekki annað en að íþyngja landsmönnum með eyðslu sinni og rekstrarkostnaði, ef þeir þá ekki standa og grotna niður.

Það jákvæða sem hægt er að sjá í þessu er að stór hluti af því sem fjárfest var í í gróðærinu nýtist okkur þrátt fyrir allt, svo sem samgöngumannvirki, opinberar byggingar og tækjakostur sem annars hefðu ekki verið fjárfest í fyrr en síðar.

En neikvæða hliðin vegur sterkara, því að niðurskurður næstu ára mun bitna harkalega á þjóðinni, sem hefði ekki átt að margfalda skuldir sínar í gróðærinu, heldur greiða þær upp og verja fjármagninu með hugarfari hófsemi og ráðdeildar.   

Birna er ein í blokkinni

Fleiri eru á sterum.

Það eru ekki bara Íslendingar sem hafa verið á sterum undanfarin ár og súpa nú seyðið af lyfjanotkuninni, bæði á eigin skinni og í dómum útlendinga, sem birtist í keppnisbanni. Bamdaríkin hafa verið stærsta fjármálalega steratröll heims á ýmsa vegu um langt árabil með ofneyslu sinni, viðskiptahalla og hrikalegri skuldasöfnun erlendis.

Eitt af einkennum steranotkunar er ofbeldishneigð og sterastrákurinn Bush vildi vera eins sterkur og pabbinn og réðst inn í fjarlægt land á upplognum forsendum.

Þar fengu sterabílarnir Hummer aftur að sýna mátt sinn og megin og urðu tákn fyrir karlmennsku ótal lítilla Schwarzeneggera á Íslandi og í Bandaríkjunum.

Sjálfur hafði nefndur ríkisstjóri Kaliforníu á sínum tíma lagt grunn að veldi sínu í einni af íþróttum steranna.

Auðvitað hrifust sterastrákarnir Davíð og Halldór af þessu og neyddu þjóð sina, sem byrjað var að hella í sterunum við Kárahnjúka, til að vera með í heimsmeistarakeppninni í bardagaíþróttum.

Í hnefaleikahring þungavigtar fjármálaheimsins var hinn Íslenski Tyson staðinn að verki við að bíta í eyra hins heilaga breska Holyfields, uppblásins léttþungavigtarmanns á sterum.

Í þeirri ójöfnu viðureign Breta og Íslendinga er miskunnarlaust neytt aflsmunar og viðureign þessara þjóða minnir á bardaga Listons og Pattersons, sem líkt var við það þegar fullorðinn maður lúber dreng.

Um svonefnda fjármálajöfra ofurlaunanna gildir líklega staka Péturs Péturssonar læknis á Akureyri:

Tyson óðan telja má /
Þó tel ég líklegt vera /
að bullur þær er bíta og slá /
brúki flestar stera.

Öld testósterónsins lokið

Skilvirkur bílaþvottur.

Þegar ég var að þvo bílinn minn síðast rifjaðist það upp fyrir mér að áratugum saman þvoði ég eftir rangri aðferð.
Byrjaði efst og þokaði mér síðan niður.

Eftir á að hyggja er ég hissa á því hve lengi ég gerði þetta svona því að bæði leiðir þessi aðferð til þess að maður er lengur að þvo og þar að auki meiri hætta á að það verði "helgidagar" í þvottinum.

Loks uppgötvaði ég það fyrir ca 20 árum að langfljótlegast og best er að byrja neðst á bílnum og færa sig upp eftir.

Ástæðan er sú að þegar byrjað er ofan frá rennur vatnið niður eftir bílnum og ekki er lengur hægt að sjá vel hve langt kústurinn fór í síðustu stroku. Annað hvort fer maður of oft yfir sama svæðið eða að maður skilur rönd eftir óþvegna.

Ef byrjað er neðan frá sést alltaf farið eftir hverja stroku og þvotturinn verður markvissari og fljótari.

Og nú vaknar spurningin: Hvers vegna í ósköpunum að vera að fjalla um þetta á bloggsíðu?

Jú, það er vegna þess að þegar ég uppgötvaði þessi sannindi fyrir 20 árum gerðist það þannig að ég kom á bílaplan þar sem var mikil biðröð eftir plássi og sá þá að sumir bílaeigendurnir voru eilífðar tíma að þvo.

Allir þessir silakeppir byrjuðu efst og héldu niður eftir. Sem sagt: Ótrúlega margir, þeirra á meðal ég, höfðu ekki uppgötvað bestu aðferðina í jafn einföldu verki.