Dorritt sá þetta líka. Sjálfstæð kona !

Dorrit er sjálfstæð kona. Slíkt sjálfstæði fer ekki eftir stjórnmálaflokkum. Gott dæmi um það er þegar Friðfinnur Ólafsson og kona hans buðu sig fram hvort á móti öðru á Vestfjörðum, hann fyrir Alþýðuflokkinn, hún fyrir sósíalista.

Ástir samlyndra hjóna geta líka verið ástir sundurlyndra hjóna þegar kemur að persónulegum ágreiningsmálum eins og stjórnmálum.

Þegar Dorrit kvartar yfir því að hafa stöðu arabískrar eiginkonu er hún ekki að kvarta yfir því að vera í hjónabandi með Ólafi Ragnari Grímssyni sem einstaklngi heldur að vera í hjónabandi við heila þjóð.

Bollaleggingar um yfirvofandi hjónaskilnað flinnst mér óviðeigandi vegna þess að í raun er hún að kvarta yfir því að þurfa að bera þær skyldur forsetafrúar, sem embætti forsetans leggur henni á herðar og hamlar því að fá að vera hún sjálf.

Í íslenskum lögum er ekkert sem mælir fyrir um að forsetafrúin eigi að vera sammála eiginmanni sínum, - ekki frekar en að börn hans og ættingjar þurfi að vera það.

Hins vegar er málið erfiðara þegar um er að ræða viðtal á erlendri grund þar sem orð hennar eru túlkuð sem jafngild ummælum hans og þau bæði skoðuð sem fulltrúar þjóðarinnar.

Við eigum samt að lofa Dorritt að vera sjálfstæð kona eftir því sem við getum. Hún er oft svo dásamleg andstæða við aðra í þykjustuleik embættis- og stjórnmálamanna. Og það er svo hressandi !

Veðjuðu á endurlífgun hagkerfisins

14:2 tap: Þjálfarinn á að fá frí.

Eftir að íslenska efnahagslandsliðið hefur tapað 14:2 eftir að sami þjálfarinn hefur leitt liðið í 17 ár er eðlilegt að hann sé látinn taka pokann sinn. Málið snýst ekki um það hvort þjálfarinn hafi staðið "faglega" að málum eða ekki.

Davíð Oddsson orðaði þetta vel í máli Árna Johnsens 2001: "Stjórnmál snúast um traust." Þetta snýst um traust ráðherranna, Seðlabankastjórnarinnar og stjórnar Fjármálaeftirlitsins. Björgvin Sigurðsson gerði það um síðir sem allir fyrrnefndir aðilar hefðu átt að gera á sama hátt og hann.

Þegar landsliðið lendir í einstæðum óförum sem vekja athygli um allan heim er eðlilegt að skipt sé um þjálfara og aðstoðarmenn hans.

Liðið er auðvitað stokkað upp, einstökum leikmönnum skipt út af og aðrir teknir inn. Það er eina leiðin til að endurheimta traustið sem verður að ríkja á liðinu og þjálfaranum.

Það er eins og Sjálfstæðismenn skilji þetta alls ekki.

Á sínum tíma varð Guðmundur Guðmundsson að láta af starfi þjálfara hjá einu af handboltaliðum landsins.

Hann gafst samt ekki upp við það starf sem hann hafði sérhæft sig í og gaf síðan kost á sér til þjálfurnar landsliðsins með árangri sem öllum er kunnur.

Í stað sjálfsvorkunar og ásakana um óréttmætar uppsagnir ætti Sjálfstæðisflokkurinn og helstu ráðamenn hans nú að taka sér tak, fara í fjögurra ára frí og koma aftur reynslunni ríkari eftir að hafa tekið sér rækilega tak.

Þýðir ekki að klína sök á Sjálfstæðisflokkinn

Mótmæli gegn mótmælum.

Ég átti áhugavert samtal við mann á förnum vegi nú rétt í þessu. Hann sagði: "Nú er langt gengið þegar gamall kommi eins og ég ætlar að kjósa íhaldið."

"Hvers vegna ?" spurði ég.

"Vegna þess að ég hef skömm á þessum skrílslátum mótmælenda sem grýta hús og lögreglumenn og þú mátt skammast þín fyrir að láta sjá þig á mótmælafundum og hafa staðið fyrir slíku hér um árið."

"Það geri ég ekki," svaraði ég. "Ég tel það hluta af mannréttindum mínum að fá að standa á löglegan og friðsamlegan hátt með leyfi lögregluyfirvalda á almannafæri á Austurvelli og hlýða þar á ræður eða að standa við Ráðherrabústaðinn, tala þar og syngja. Eftir að þeim fundi lauk og var slitið formlega og fólkið var á leið burtu tóku einhverjir sig til og brenndu fána og létu öllum illum látum. Mér og öðrum fundarmönnum, sem vorum farnir, var kennt um það í fjölmiðlum.

Sama gerðist á Austurvelli viku síðar og enn gerðu fjölmiðlarnir lætii örfárra einstaklinga að aðalfréttinni af fundinum.

"Ég áskil mér líka rétt til að fara á borgarafundi þar sem menn takast á í rökræðum."

"Já, en þú ert þar með kominn í hóp mótmælenda sem grýta lögreglumenn og hús. *Ef þú og þínir líkar stæðu ekki í mótmælum myndi ekkert slíkt eiga sér stað. "

"Ég get ekki fallist á þetta," svaraði ég. "Ekkert frekar en fólkið sem átti leið um Pósthússtræti eða Austurvelli á meðan á fundunum stóð. Og ég vil minna þig á að þeir sem beittu ofbeldi voru mjög lítill minnihluti og að þar kom að hópur mótmælenda setti á sig appelsínugula borða og raðaði sér fyrir framan lögregluþjónana til að verja þá."

"Þetta fólk var að mótmæla þessari tegund af mótmælum óeirðamanna og það geri ég líka."

Erfitt er að sjá það fyrir hvort einhverjir í hópi mótmælenda taka sig út úr í ofbeldis- og skemmdarfýsn. Ef ætíð ætti að hætta við mótmælaaðgerðir vegns hættu á slíku yrði lítið um mótmæli.

Í Jökulsárgöngunni 2006 var ekki hægt að fullyrða fyrirfram að eitthvað slíkt gæti ekki gers. Þá fór allt friðsamlega fram en það hefði ekki verið þægilegt að fá á sig stimpil óeirðamanns ef eitthvað hefði farið úrskeiðis.

Þegar ég var strákur fór ég einu sinni með afa mínum, sem var mesti friðsemdarmaður sem ég hef þekkt, niður í miðbæ á gamlárskvöld. Þegar við gengum eftir Austurstræti komum við að hóp stráka sem grýtti lögreglustöðina. Við töldums okkur samt ekki í hópi þessa skríls og heldur ekki yfirgnæfandi meirihluti fólksins sem kom niður á Austurvöll 30. mars 1949 til þess að láta það í ljósi á friðsamlegan hátt að það vildi ekki að ráðist yrði á eða inn í Alþingishúsið."

Ég fór eftir á að hugsa um það af hverju þessum gamla kommúnista var svona illa við mótmælafundi. Skýringin gæti legið í því að honum hugnaðist betur og saknaði jafnvel þjóðfélaga hins alráða kommúnisma þar sem allt slíkt var bannað og er raunar bannað enn í þeim ríkjum þar sem slík stjórnvöld halda um valdatauma.

Líklega hefur honum ekkert verið gefið um hinn fjölmenna mótmælafund Martins Luther King í Washington hér um árið. Auðvitað átti hann ekki að standa að slíku vegna þess að mótmælin á öðrum stöðum fóru oft út í ofbeldi og skemmdarverk.

Og gamla kommanum hefur líklega fundist það skítt að það skyldu vera fjölmennir mótmælafundir sem steyptu kommúnistastjórninni í Austur-Þýskalandi.

Fleiri og fleiri hafa tíma til að mótmæla.

Ein skýring þess hve fjölmenn mótmælin hafa verið í vetur og að þeim linnir ekki er mjög einföld. Eftir því sem atvinnulausum fjölgar hafa fleiri tíma til að standa í þessu. Og þeim mun fjölga sem svona verður ástatt um og verður heitt í hamsi.

Á meðan nógu margir eru heitir og hafa efni og ráð á því að fara niður í miðborg Reykjavíkur mun þetta halda áfram á meðan tilefni er til. Ekki þarf að kaupa hljóðfæri eða magnarakerfi til að hafa hátt. Allir eiga búsáhöld.

Eina krafan, sem hefur verið hrópuð í allan vetur og stendur út af í heilu lagi er krafan um afsögn stjórnar Seðlabankans.

Kröfunni um að ríkisstjórnin segði af sér hefur hins vegar ekki verið fullnægt nema að hluta til. Enn eru ráðherrar í ríkisstjórn sem líka voru í fyrri ríkisstjórn og best hefði verið að ríkisstjórnin hefði verið endurnýjuð frá grunni og það hefði helst verið utanþingsstjórn sem tók við.

Mótmæla aftur í fyrramálið

Já, - en hans tími mun koma !

Auðvitað lætur Davíð ekki óþekktarorminn Jóhönnu, sem var að gera hann og Jón Baldvin gráhærða á sínum tíma, komast upp með neitt mótþróalaust. Stjórnmál Davíðs eru Íslendingasögurnar, vinátta-óvinátta, tryggð og fóstbræðralag - svik.

Og við það má bæta hefndinni. Á sínum tíma rassskeltu þeir Davíð og Jón Baldvin óþekktarstelpuna sem sagði samt svo hortug: "Minn tími mun koma !"

Auðvitað las Davíð ekkert nema hótun og hefndarhug út úr þessum ummælum og bregst því við meintri hefnd Jóhönnu eins og sönnum bardagamanni sæmir með því að draga sverð úr slíðrum.

En Jóhanna tekur þessu bara rólega og segir: Hans tími mun koma, tími ósigursins.

Lýsir miklum vonbrigðum