Þótt fyrr hefði verið.

Ég hef áður lýst því hér í blogginu hvernig Ólafshöllin í Þrándheimi, margfalt ódýrara tónlistarhús en okkar hús, nýtist fullkomlega fyrir hvers kyns tónlistarflutning, jafnt óperur sem annað.

Þess vegna getur það ekki verið eðlilegt sem stefnt hefur verið að, að tónlistarhúsið í Reykjavík sé hannað þannig að það nýtist ekki á þennan hátt.

Ef menn finna leið hér í Reykjavík til að nálgast frændur okkar Norðmenn í þessu efni, þá var tími til kominn og þótt fyrr hefði verið.

Í athugun að óperan nýti tónlistarhúsið meira

Gamalkunnugt fyrirbæri.

Hver þingmaður á Íslandi hefur 1,57% atkvæða á bak við sig. Þó ekki ef framboð fær minna en 5% fylgis. Þá getur fylgi, sem annars gæfi 2-3 þingmenn, orðið ónýtt. Þetta, ásamt fleiri hamlandi atriðum, veldur því að óhemju erfitt er að koma að einhverri endurnýjun í íslenskum stjórnmálum nema í gegnum stærstu flokkana.

L-listinn hefur haft fylgi í skoðaakönnunum sem hefur verið nálægt sem svarar einu þingsæti. En þetta er svo langt frá því sem þarf, að aðstandendur listans hafa tekið þá óhjákvæmilegu ákvörðun að hætta við.

Borgarahreyfingin hefur haft sem svarar tveggja þingmanna fylgi en líka verið fjarri því að komast yfir þröskuldinn.

Íslandshreyfingin mældist með allt að 4% fylgi eða yfir fylginu í kosningunum 2007 en tók þá rökréttu ákvörðun um daginn, þegar það virtist stefna í fjögur lítil framboð, að draga sig til baka. Flest Íslandshreyfingarfólkið gekk í Samfylkinguna um leið og hreyfingin varð að og tókst að hafa umtalsverð áhrif á þá stefnu, sem samþykkt var á landsfundinum.

2007 var því hafnað að Íslandshreyfingin fengi að taka þátt í almennum kosningaumræðum í ljósvakamiðlum nema það byði fram í öllum kjördæmum og það var ærið verk að setja saman og raða fólki á framboðslista með 132 frambjóðendum og safna um tvö þúsund meðmælendum á þeim tveimur vikum sem liðu frá stofnun flokksins til fyrstu umræðna, sem hann fékk að taka þátt í.

Annað gamalkunnugt fyrirbæri dúkkar nú upp, sem sé það að stóru flokkarnir fái stefnumál nýrra framboða lánuð.

Þrír af fjórflokkunum tóku aðalmál Þjóðvarnarflokksins að láni 1956 og drógu þar með úr honum tennurnar, en á móti má segja að hann hafi náð óbeinum árangri.

Veturinn 2006-2007 tók Samfylkingin upp "Fagra Ísland" sem síðan kom þó fyrir lítið að öðru leyti en því að taka fylgi frá þeim tveimur flokkum sem kenndu sig við græna stefnu.

Eftir þær kosningar kom í ljós að meirihluti Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks gerði stóriðjustefnuna að úrslitaatriði í gegnum Sjálfstæðisflokkinn og síðar í gegnum Framsóknarflokkinn í núverandi stjórn.

Hættir við þingframboð

Gamla sagan: Hver lak ?

Hve oft hefur það ekki gerst að þegar blaðamenn eða menn eins og "litli Landssímamaðurinn" hafa komist á snoðir um óþægilega hluti eða upplýst stórmál, að þá hafi málið strax farið að snúast um það "hver lak?" vitneskjunni og hvernig varð uppvís um málið í stað þess að málið sjálft sé aðalatriðið?

Undanfarnar vikur hefur þjóðin orðið vitni að því hvernig misfarið hefur verið með stjarnfræðilega háar upphæðir fjár án þess að nokkuð saknæmt virðist hafa átt sér stað.

Á sama tíma eru hassræktendur nappaðir hver af öðrum og skinkuþjófur fær refsidóm.

20 milljóna króna sekt sem blaðamönnum er nú hótað eru mikllir peningar fyrir venjulegt fólk en mennirnir, sem blaðamennirnir fjalla um hafa verið að leika sér með þúsund sinnum stærri upphæðir eins og ekkert sé.

Á sama tíma og Eva Joly bendir á hver æpandi skortur sá á fólki til að rannsaka hinar efnahagslegu hamfarir virðist Fjármálaeftirlitið telja sig ekkert þarfara hafa að gera en hundelta blaðamenn sem hafa tekið að sér þjóðþrifaverk.

Viðskiptaráðherra vill blaðamenn úr snörunni

Sýndarveruleiki Sjálfstæðisþingmanna.

Í allan vetur hefur kraumað óánægja um alla kima þjóðfélagsins vegna þess ástands sem samfelld stjórnarseta Sjálfstæðisflokksins í átján ár samfleytt átti mestan þátt í að skapa. Krafan um uppgjör á öllum sviðum hefur brotist fram í búsáhaldabyltingunni sem hefur bæði beinst að því að skipta um lið inni á leikvellinum, í flokkunum og stjórnkerfinu, og breyta leikreglunum.

Hið síðastnefnda hefur verið samofið öðru eftir að þingmönnum hefur mistekist í 65 ár að gefa þjóðinni stjórnarskrá sem stæðist kröfur nútímans.

Ráðamenn Sjálfstæðisflokksins virðast hins vegar hafa búið sér til eigin heim, byggðan á sama sýndarveruleikanum og "gróðærið" mikla var byggðt á.

Þeir afgreiddu á "glæsilegum" landsfundi þá niðurstöðu að ekkert væri athugavert við stefnuna, reglurnar eða lögin.

Þeir bjuggust við því að með landsfundinum kæmi fylgisaukning eins og eftir landsfundinn fyrir tveimur árum, en í staðinn dalar fylgið, sem er einstakt. Nú er það 24,5% en var yfir 40% á sama tímapunkti fyrir tveimur árum.

En skilaboðin frá kjósendum sem í þessu felast virðast ekki ná í gegn. Þvert á móti telja Sjálfstæðisþingmennirnir greinilega að engu þurfi að breyta varðandi stjórnarfarið nema einni skitiinni lagagrein. Öllum öðrum hugmyndum um lýðræðisumbætur skuli kastað. Ef það verði ekki gert, megi aðgerðir til bjargar heimilum og fyrirtækjum bara bíða áfram.

Þeir mega ekki til þess hugsa að valdið sé fært nær fólkinu heldur skuli málþóf og þvingaðir notaðar á þinginu til að koma í veg fyrir þingviljann, sem speglar viðhorf minnst 76% þjóðarinnar ef marka má fylgi annarra flokka en Sjálfstæðisflokksins.

Sjálfstæðisflokkurinn lifir enn í þeim heimi sem lengi hefur verið íslenskur veruleiki þar sem þessi mikla "fjöldahreyfing", sjálfur Flokkurinn með stórum staf, er ómissandi í lykilaðstöðu sem allir verði að lúta áfram líkt og verið hefur.

Hve langur tími þarf að líða þar til þjóðinni tekst að koma þessum firrta Flokki í skilning um þann veruleika sem hann getur ekki horfst í augu við?

26 sjálfstæðismenn á mælendaskrá