Fleiri heilsíðuauglýsingar óskast.

Mikil er gæska Rio Tinto. Svo er að ráða af heilsíðuauglýsingu fyrirtækisins í Mogganum að golfvöllur Hafnfirðinga hafi legið undir skemmdum vegna vatnsleysis.

Er það með ólíkindum í bæjarfélagi sem státar af stærsta ferskvatnsfljóti Reykjanesskagans.

Rio Tinto hefur nú komið Hafnfirðingum til bjargar með því að gauka að þeim vatni úr Kaldá eftir að búið er að nota það í Straumsvík. Niðurstaða heilsíðuauglýsingarinnar: Því meiri stækkun álversins, því fleiri gjafir, því meiri dýrð endurnýjanlegra og hreinna orkulinda.

Enn ein sönnun þess sem nú hefur verið gert að reglu á Íslandi: Það er ekki hægt að leggja vegi, koma á GSM-sambandi, brúa ána, reisa iþróttahús, svo að nefnd séu nokkur nýleg dæmi, nema fyrst verði reist álver og virkjað fyrir þau.

Meira að segja það bæjarfélag sem ríkast er af fersku vatni á Íslandi við bæjardyrnar, getur ekki nýtt það nema fyrst verði álverið stækkað og virkjað fyrir það.

Ég er með tillögur að tveimur heilsíðuauglýsingum frá Rio Tinto til viðbótar um gæði vatns og lands sem fyrirtækið nýtir fyrir framleiðslu sína, annars vegar til aukinnar orkuöflunar hér á landi og hins vegar við nám á hráefni til álframleiðslunnar.

Fyrri auglýsingin verði um heita vatnið, sem skapar jarðvarmaorku fyrir aukna álvinnslu á suðvesturhorni landsins, meðal annars fyrir stækkað álver í Straumsvík. Þar verði rakið, að í kjörfar virkjanaframkvæmda austan Reykjavíkur sé nú þegar svo komið að 40 daga á ári standast loftgæði í Reykjavík ekki kröfur Kaliforníubúa. Einnig að viðbótarvirkjanir á jarðhita fyrir aukna álvinnslu endast ekki nema í nokkra áratugi og eru því ekki endurnýjanleg orka.

Sýnd verði virkjunarsvæði Bitruvirkjunar, við Sogin hjá Trölladyngju, Krísuvík og í Eldvörpin, bæði fyrir og eftir virkjun, og dýrðaróður kveðinn um gæði loftsins sem leggja mun frá Bitruvirkjun yfir Hveragerði íbúum til yndisauka.

Í síðari auglýsingunni verði greint frá gæðum vatna og jarðvegs á vinnslusvæðum báxítnáma Rio Tinto í öðrum heimsálfum sem og lífskjörum og hollustu fólksins sem þar býr.

Eftir að hafa séð síðari auglýsinguna fæst kannski betri vitneskja um það hvers vegna haft var á orði í breska þinginu fyrir rúmum áratug að Rio Tinto væri sóðalegasta fyrirtæki í heimi.

Kannski er það allt á misskilningi byggt og Rio Tinto hreinasta og göfugasta fyrirtæki heims þar sem hvarvetna gefur að líta, jafnt í Ástralíu sem á Íslandi, sama dýrðaróðinn til fyrirtækisins og dásamaður er á golfvelli Hafnfirðinga.

Líka H1N1 á N1.

Sama daginn og sagt var frá fyrstu tilfellum svínaflensunnar var leitt að því rökum hér á síðunni að hún hlyti að breiðast um allan heim og koma líka til Íslands. Nú er það staðreynd.

Þetta eru slæmar fréttir fyrir alla en þó er ekki víst að þær verði svo slæmar fyrir upprunalandið, Mexíkó.

Þar hefur ferðamannastraumurinn nær stöðvast og baðstrendur eru auðar. Þegar flensan hefur náð nógu mikilli útbreiðslu í öllum öðrum löndum verður ekki frekar ástæða til að forðast baðstrendur Mexíkó en hverja aðra ferðamannastaði í heiminum eða þá staði, þar sem fólk kemur saman.

Hvarvetna, þar sem fólk hittist, verður sama smithættan. Á bensínstöðvum N1 getur H1N1 lika verið á sveimi.

Svínaflensa á Íslandi

Flugvél lent á 45 metra dýpi.

Nú í vor hefur vatnsborð Hálslóns í fyrsta sinn verið lækkað niður um 45 metra eins og gert verður framvegis á hverju vori.

Þetta er stórfelldasta vatnsborðssveifla sem mér er kunnugt um, til að mynda tíu sinnum hraðari og meiri en í Powell-lóninu við Glen Canyon virkjun í BN.

Vegna gerðar myndarinnar um Örkina taldi ég nauðsynlegt að fylgjast með hinum stórbrotnu umbrotum sem þarna eiga sér stað á hverju vori frá fleiri sjónarhornum en úr lofti.

Undanfarnar vikur hefur verið óhagstætt veður til þess arna og margar spár um góðviðri farið í súginn. 

Loksins í fyrradag kom almennilegur dagur. Ég fór til Akureyrar með F.Í. og þaðan á Frúnni sem ég lenti innarlega á Hálsinum þar sem 18 km varnargarður meðfram vatnsbakkanum endar. Þarna sést Stefán Scheving fljúga yfir á Tri-Pacer flugvél sinni. 

Þessi staður er hins vegar sá vatnsbakki sem verður í júlílok.

Núverandi vatnsbakki liggur í 45 metra minni hæð og lónið er vel innan við helmingur þess sem það verður síðsumars.

Hlíðarnar allt um kring eru á þurru, þaktar ísi eins og er, en verða að jökulleirum þegar ísa leysir.

Ég hafði mælt mér mót við vélsleðamennina Óla Jón Jónsson og Tryggva Pálsson úr björgunarsveitinni á Egilsstöðum en þeir lentu í erfiðum krapa inn að lendingarstaðnum og urðu að standa í viðgerðum.

Hægt er að sjá myndirnar betur með því að smella á þær í tveimur áföngum svo að þær fylli út í skjáinn að lokum.

Loks var þeyst yfir lónið yfir á sleðunum yfir á svonefndan Hraukahjalla, sem var næststærsti hjallinn áður en dalnum var sökkt er er nú eins og nes. Þar var lent flugvélum áður en lónið var myndað.

Hér sést hvernig allra efsti hluti hjallans stendur upp úr lóninu.

Á honum liggur íshellan, meira en hálfur metri á þykkt, sem sigið hefur niður á hann og í baksýn er lónið. 

Dökka röndin í fjarska er autt landið sem er utan lónstæðisins, en ísinn liggur á þurru landinu þar fyrir neðan, sem nú er ofan vatnsborðsins

Þar var farið í myndatökur í gildi sem ég kalla Klettagjá, en í því er foss sem Geir H. Haarde gaf nafnið Þrepafoss þegar hann kom þangað fyrir virkjun.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Raunar eru þrír fossar í Klettagjánni og stórbrotinn og kurlaður íshroðinn liggur þar utan í klettaveggjum.

Þrepafoss er á næstu mynd fyrir neðan og næst þar fyrir neðan kemur mynd þar sem horft út yfir ysta hluta Klettagjár í átt til Kárahnjúks við enda lónsins. 

 Fyrir neðan myndina af Þrepafossi er staðið fyrir ofan Klettagjá og horft út eftir lóninu með Kárahnjúk við enda þess í fjarska. 

Vinstra megin gengur fram neðsti hluti Hraukanna undir brotnum ísnum en hægra megin er Hraukahjalla-nesið. 

 Það var skrýtið að standa á hjallanum og horfa upp í átt Klettagjár, minnugur þess hvernig um var að litast áður en Hjalladal var sökkt. 

Síðan var þeyst að Kringilsá, en frá því verður nánar sagt í öðrum pistli.

Kannski var það hápunktur þessarar ferðar. 

 

 

 

 

 

 

 Einkennilegt var að standa niðri við Klettagjá og horfa langt upp eftirrananum í átt að Hraukunum og sjá þarna lengst upp frá háan vatnsbakkann sem Hálslón hefur þegar sorfið í þykkan gróðurinn sem þarvar áður.

 

 

 

 

 

 

Eftir ferðina flaug ég til Akureyrar en flaug þaðan síðan klukkan fimm í morgun til að freista þess að lenda á Hraukahjallanum, ná myndum af fossunum í morgunsól og finna spólu sem ég saknaði. 

Þarna var þá þoka og ég hörfaði til Mývatns. 

Náði sambandi við Arngrím Jóhannsson sem fékk vin okkar, Hún Snædal til að fljúga á Super Cub vél Arngríms og fara með mér inn í Kringilsárrana og lenda þar. 

Hér sjást vélin og Húnn með Kárahnjúk í baksýn og einnig vélin með Snæfell í baksýn. 

Síðan lá leiðin til Akureyrar eftir vel langan og erfiðan en vel heppnaðan dag og til Reykjavíkur skilaði ég mér í kvöld með Flugfélagi Íslands. 

FRÚna verð ég að spara og skildi hana eftir á Akureyri.