Færa girðinguna og burt með runnann.

Hvarvetna í borginni má sjá viðleitni umferðaryfirvalda til að halda í hemilinn á óstýrilátum vegfarendum, þessum íslensku vegfarendum, sem fara oftlega aðeins að eigin geðþótta, hvað sem reglum líður. 

Á Laugavegi, Hringbraut og fleiri tvískiptum götum hefur orðið að reisa víggirðingar á miðjum götum til að koma í veg fyrir gangandi fólk hætti lífi sínu með því að fara yfir götuna hvar sem er í stað þess að nenna að ganga 50-100 metrum lengri vegalengd og fara yfir á gangbraut.

Víggirðingar þessar hindra útsýni þeirra, sem beygja þurfa til vinstri eins og út af Hringbraut inn á Birkimel og út af Laugavegi upp í Bolholt.

Tvær meðfylgjandi myndir sýna útsýni bílstjóra, sem er á leið vestur Hringbraut og ætlar að beygja til vinstri inn á Birkimel.

Umferðararkitektar eða yfirvöld láta þessar girðingar fylgja miðju grasreinar til að þjóna fagurkerasjónarmiðum.

Við Birkimel hefur líka verið komið upp stórum runna vegfarendum til yndisauka.

Bæði girðingin og runninn góði trufla útsýni þeirra sem þurfa að beygja til vinstri og vélhjól getur auðveldlega falist á bak við hið blinda horn eins og sést af meðfylgjandi myndum, einkum þeirri efri. 

Þegar fagurkerasjónarmið útlitshönnuða stangast á við öryggi vegfarenda hefði ég haldið að öryggið ætti að vera sett í fyrirrúm, mannslífið að vera dýrmætara en mannvirkið, í þesstu tilfelli girðingin og runninn.

Þetta er hægt að gera á slysstaðnum við Birkimel með því að hnika girðingunni til hliðar til hægri, séð frá bílstjórum sem beygja þurfa, og láta hana vera við brún graseyjunnar en ekki inni á henni miðri.

Þótt engin graseyja liggi meðfram girðingunni í átt að næstu ljósum, sem eru þarna skammt frá, skiptir það ekki máli. Á graseyjunni eiga hvort eð er engir að vera á gangi.   

Sömuleiðis gerir græni runninn ekkert gagn nema vera augnayndi.

Bílstjóri, sem þarf að haga akstri sínum þannig að ekki skapist lífshætta, hefur enga þörf fyrir það að dást að runna þessum eða láta hann trufla útsýni sitt.

Hann hefur mesta þörf fyrir að sjá sem best umferðina sem kemur á móti honum.

Það skal tekið fram að í ofangreindum pistli enginn dómur lagður á nýlegt slys þarna sem kann að hafa orðið af allt öðrum orsökum.

Þekkt trix sem svínvirkar.

Það er þekkt trix að framkvæma fyrst og sjá síðan til hvort nokkru verði um þokað. Símastaurinn, sem settur var upp í mynni Ásbyrgis án þess að leyfi hefði fengist fyrir því, er mjög lítið og léttvægt dæmi um slíkt. Enginn vandi að fjarlægja hann án spjalla. 

Margfalt stærra dæmi er í gangi í Helguvík. Þar eru framkvæmdir á fullu við gerð kerskála þótt ekki hafi enn fengist leyfi fyrir háspennulínum sem flytja eiga orku til fyrirhugaðs álvers í gegnum mörg sveitarfélög.

Þaðan af síður liggur fyrir hvaðan orku verður á endanum hægt að fá fyrir þetta álver plús stækkun álversins í Straumsvík, en þessa orku verður að fá í mörgum sveitarfélögum og jafnvel með því að virkja Neðri-Þjórsá.

Fyrir norðan er búið að eyða milljarði í trausti þess að bygging álvers á Bakka verði ekki stöðvuð.

Alcoa hefur gefið út að álverið verði að verða minnst 340 þúsund tonn, og engan veginn er víst hvort og hvaðan orka eigi eftir að fást til þess.

En í trausti þess að búið sé að eyða þetta miklum peningum og að Orkuveitan nyrðra er tæknilega gjaldþrota verður málið keyrt áfram eins og kostur er.

Búið er að bora þrjár borholur við Leirhnjúk með því að segja að þær séu við Kröflu en ekki Leirhnjúk.

Einnig hafin tilraunaborun í Gjástykki þótt engin leyfi liggi þar fyrir til borana.

Myndirnar hér við hliðina eru teknar í Gjástykki í fyrra.

Á myndum þar fyrir neðan má sjá veg, sem ruddur var með jarðýtu á sínum tíma þvert í gegnum nýrunnið hraun í stað þess að leggja veginn utan við hið nýja hraun eða aka ofaníburði í vegarstæðið í stað þess að valda óafturkræfum spjöllum. 

 

Alcoa lofaði í upphafi að álver á Bakka þyrfti ekki að verða nema 240 þúsund tonn.

Þegar ég dró það fastlega í efa og taldi þetta aðeins sama bragðið og beitt hafði verið út af álveri á Reyðarfirði, sem fyrst átti bara að verða 120 þúsund tonn, átaldi blaðafulltrúi félagsins mig harðlega fyrir það.

Bragð Alcoa hreif bæði fyrir norðan og austan og nú getur fjölmiðlafulltrúi Alcoa annað en viðurkennt að ég hafði rétt fyrir mér allan tímann.

Við Trölladyngju hafa verið framkvæmd mikil umhverfisspjöll á sérstæðum ferðamannastað án þess að Skipulagsstofnun, hvað þá Umhverfisstofnun eða Umhverfisráðuneytið hafi fengið neitt um það að segja.

Spjöllin eru slík að það tæki því varla að láta virkjun þarna fara í mat á umhverfisáhrifum.

Múlavirkjun á Snæfellsnesi varð miklu stærri en leyft hafði verið. Sömuleiðis Fjarðarárvirkjun eystra.

Með hverju máli styrkist hefðin fyrir því að skjóta fyrst og spyrja svo, framkvæma fyrst og halda síðan áfram, vegna þess að hvort eð er verði ekki aftur snúið.

Þetta trix hefur svínvirkað og einn ræfils símastaur, sem hægt er að fjarlægja fyrir norðan, er hlægilegt smámál miðað við umfang hliðstæðra mála sem hafa verið í gangi og verða áfram í gangi.

Verða að fjarlægja símastaur

Spurt er að leikslokum...

Að fornu var sagt að spurt væri að leikslokum, - ekki vopnaviðskiptum. Þetta sannast æ og aftur á mörgum sviðum enn í dag.

Í kosningabaráttunni fyrir forsetakosningar í Bandaríkjunum 1948 fór Harry S. Truman forseti halloka fyrir Thomas Dewey.

Dewey hafði slíka yfirburði yfir Truman að til voru blöð sem kepptust um að vera fyrst til að segja frá sigri Deweys áður en talningu var lokið. Varð frægt hvernig Truman gat látið taka mynd af sér þegar úrslit lágu fyrir þar sem hann veifaði blaði, sem tilkynnti ósigur hans.

Fyrir bardaga Mike Tysons og Buster Douglas í Tokyo 1989 stóðu veðmálin 42:1 Tyson í vil. "Big Bus" Douglas stóð samt uppi sem sigurvegari.

Veturinn 2006-7 var Samfylkingin lengi vel með innan við 20% fylgi í skoðanakönnunum en VG með allt að 25%.

Þetta snerist við í kosningunum.

Borgarahreyfingin náði ekki 5% markinu í skoðanakönnunum til að koma inn mönnum fyrr en rétt fyrir síðustu kosningar, toppaði á síðustu stundu.

Eftir miðvikudaginn næstkomandi verður ekki spurt að úrslitum einstakra leikja í spönsku deildinni sem skipta ekki máli, heldur að því hvort Barcelona vinni þá einstæðu þrennu að verða Spánarmeistarar, bikarmeistarar og sigurvegari í meistarakeppni Evrópu.

Það er hins vegar slæmt fyrir Eið Smára að fá aðeins tækifæri til að leika með hálfgerðu varaliði Barcelona. Það eru ellefu menn í hverju knattspyrnuliði og liðsheildin skapar úrslitin. Engar fréttir berast af frammistöðu einstakra leikmanna, aðeins af tapinu.

Og það er alltaf slæmt að vera í tapliðinu, jafnvel þótt viðkomandi einstaklingur standi sig vel.

Ég minnist liðs Víkings á bernskuárum mínum. Það náði sjaldan flugi og er ekki skráð í bækur fyrir snilli.

Flestir dómarnir um leiki liðsins voru svona: "Lið Víkings var lélegt, - nema Bjarni og Reynir." Ef Bjarni Guðnason og Reynir Ólafsson hefðu verið í liði Skagamanna eða KR á þessum tíma eins og þeir höfðu burði til hefði þetta verið öðruvísi fyrir þá.

Reynir gekk að vísu til liðs við KR en hitti ekki á árin sem liðið varð meistari.

Annar tapleikur Barcelona í röð