Orrustan mikla.

"Við berumst öll í átt af sama landi" er upphaf á íslenskum texta við lag Rogers Whittakers, "The last farewell". Sama er hvort við erum hraust og gengur vel eða berjumst við sjúkdóma og erfiðleika, "orrustan mikla" liggur fyrir okkur öllum.

Íslenski textinn við lag Whittakers felur í sér hughreystingu og uppörvun til þess, sem stendur frammmi fyrir stórri orrustu, kannski þeirri stærstu í lífinu, og verður að vera viðbúinn hinu versta en vona það besta. 

Hryggjarstykkið í textanum er í þriðja erindinu, "...til jöklanna og himinsins frjáls fer ég. /  Þar fegurð ofar hverri kröfu er vís..." og er þar vísað til frægrar setningar Nóbelskáldsins um að þar sem jökulinn og himinninn mætast ríki fegurðin ein ofar hverri kröfu. 

1. erindið lýsir förinni upp í brimgarðinn á "ógnarströnd óttans", sem er líking fyrir dauðann, sem okkur er áskapað að óttast og forðast til þess að viðhalda lífinu á jörðinni. En jafnframt er lýst vissunni eða voninni um landið handan brimgarðsins þar sem friðurinn ríkir. 

2. erindið snýst um ástvinina og það sem er næst hverjum manni. 

3. erindið snýst um fósturjörðina með moldunina sem upphafsorð en síðan andartakinu, sem margir þeir er hafa komist alveg að mörkum lífs og dauða,  lýsa sem "eldingu", hinni undrafögru ofurbirtu og sælu þess augnabliks. 

Í 4. erindinu er farið á vit "alheimsanda" hinna hinstu raka tilverunnar í hinu fullkomna sköpunarverki. 

En hér er textinn og lagið er efsta lagið á tónlistarspilaranum hér vinstra megin á síðunni. 

 

ÞAR RÍKIR FEGURÐIN.   (Lag: The last farewell) 

 

Við berumst öll í átt að sama landi  / 

í ólgusjóum lífs í gleði og þraut.  /   

Þótt fley okkar á boðum steyti´og strandi   /

í stormi fárs á örlagnanna braut   /

ég veit að handan ógnarstrandar óttans  / 

til orrustunnar miklu er ég býst   / 

þar ríkir fegurðin  /

í fullkomnun og sælu, -  /

fegurðin sem engin orð fá lýst. 

 

Ég þáði ást og atlot foreldranna   / 

og ástin stóra kom og gaf mér allt.   / 

Ef núna skal ég nýjar lendur kanna   /

og nístir brotið fley mitt brimið kalt   / 

ég lít í anda ástvinina kæru   / 

sem aldrei bregðast, hvernig sem allt snýst.  / 

Þá ríkir fegurðin  / 

já, fegurð hreinnar ástar,  -  / 

kærleikans sem engin orð fá lýst. 

 

Af moldu landsins kæra kominn er ég.  / 

Ég hverf til moldar og af henni rís.  / 

Til jökulsins og himinsins frjáls fer ég. /

Þar fegurð ofar hverri kröfu´er vís.   /

Er jarðlífs hinsta andvarp af mér líður  / 

og eldingin mig lýstur er það víst:  / 

Þá ríkir fegurðin,  -  / 

já, fegurð alvalds ástar, - 

fegurðin sem engin orð fá lýst. 

 

Ég lyftist upp til andans háu fjalla   /

og óma sinfóníu Drottins nýt   / 

við ljúfan englasöng er lúðrar gjalla  /

ég lýt þeim örlögum er taka hlýt.   / 

Ég fer þangað sem friðurinn mér veitist.  / 

Til ferðalagsins mikla nú ég býst.   / 

Þar ríkir fegurðin, -  / 

já fegurð alheimsandans,  / 

fegurð Guðs, sem engin orð fá lýst. 

 

Vilhhjálmur Guðjónsson sá um útsetningu og hljóðfæraleik við hina íslensku gerð lagsins. 

Halla Vilhjálmsdóttir söng bakraddir. 

Góðar stundir.

Geðraskanir helsta skýring örorku

"Öskugangan"? Átök elds og íss.

Ný leið yfir Fimmvörðuháls og ný leið inn í Þórsmörk blasa við á verkefnalista fyrir ferðafólk næsta sumar.

Nú er hægt að breikka markhópinn, sem vill ganga yfir hálsinn,  með því að bjóða upp á "survival" öskugöngu yfir hann, þar sem fólk fær að takast á við og upplifa einstæða göngu, sem hvergi annars staðar í heiminum er völ á. 

Fór í nótt inn að Gígjökli til að kynna mér átök elds og íss. Var að koma úr þeirri för en ætla að leggja mig (svaf aðeins í eina klukkustund í nótt) og blogga síðan um það með ljósmyndum.

Lét að vísu kvikmyndunina hafa forgang. 

Klukkan 19:00:  Jæja, þurfti að klára verkefni dagsins áður en ég kæmist í þetta.

Ég áttaði mig ekki á því að tilefni væri til að fara í þessa ferð fyrr en eftir miðnætti, þegar lýst var á mbl. möguleikanaum á því að hraunið kæmi glóandi fram og á hinn bóginn var spáð að myndi þykkna upp og fara að rigna um hádegi. 

Fór af stað að heiman upp úr klukkan tvö og kom til baka upp úr sjö. 

Í ljósaskiptunum var eins og að aka inn í annan heim að fara upp með Markarfljóti, sem gufan sauð á alla leið, enda fljótið 17 stiga heitt við brúna. 

Á myndum er fyrst horft upp til jökulsins, síðan þvert yfir og loks niður með ánni, sem er ekki lengur "jökulsá" heldur heit. 

Fljótið hækkar farveg sinn stöðugt og er búið að ónýta nokkra kafla leiðarinnar inn að Gígjökli. 

Vitað er að mikið þarf til að gera leiðina yfir aura Jökulsár færa í sumar og líka yfir árnar fyrir innan sem hafa hlaupið. 

Þegar ég var þarna var gufan mikil og síðan kom hrun uppi í jöklinum og flóð með boðaföllum, sem Skaftfellingar kalla "drýli" ruddist fram. 

Sjónvarpsfólk fór síðan austur um hádegið og þá var skyggnið mun betra heldur en þegar hinn ógnvekjandi gufuheimur brá dramatiskri birtu á þennan vettvang átaka íss og elds, sem í sameiningu er að hlaða upp brattri og hárri aurkeilu þar sem áður var djúpt lón. 

Og að koma þangað í ljósaskiptunum í morgun var eins og að ganga í áttina að dyrum vítis. 

 

Ætla að marka nýja leið yfir Fimmvörðuhálsinn