Í þá gömlu, góðu daga.

Á miðjum sjötta áratugnum komu nokkrir Danir í eftirminnilegar heimsóknir til Íslands.

Friðrik konungur, faðir Margrétar Þórhildar, varð fyrstu Danakonunga til þess að koma í heimsókn til Íslands eftir að landið fékk fullveldi og heilluðu konungshjónin alla í þessari eftirminnilegu heimsókn sem var upphaf þess að fullar sættir tækjust með þjóðunum tveim.

Glæsilegur og einstæður viðburður á heimsvísu, afhending handritanna 1971, var síðan lokahnykkurinn á þessu. 

Heimsókn Bent Larsens til Íslands til einvígis við Friðrik Ólafsson var einn af helstu íþróttaviðburðum þessara ára og er öllum, sem fylgdust með einvíginu í fersku minni. 

Friðrik var þá á góðri siglingu sem fyrsti stórmeistari Íslendingina og Larsen var á svipaðri uppleið. 

Þeir tefldu í sal Sjómannaskólans í Reykjavík og var troðið út úr dyrum þegar þeir áttust við og andrúmsloftið þrungið gríðarlegri spennu, ekki síður en þegar Fisher og Spasskí tefldu í Laugardalshöll 1972.

Larsen náði síðar svo langt að lenda í því að tefla í áskorendaeinvígi við Fisher og tapaði 0:6. 

Það gerði líka Taimanoff á undan Larsen og er þessi 12-0 sigur án hliðstæðu í nútímasögu skákarinnar.

Sjálfur fyrrverendi heimsmeistari, Tigran Petrosjan, fór herfilegar hrakfarir á móti Fisher, 6 1/2 á móti

2 1/2 og þá hafði Fisher unnnið 20 skákir í röð á móti sterkustu skákmönnum heims. 

Á þessum tíma var Fisher meiri afburðamaður í skák miðað við aðra bestu skákmenn heims, en dæmi eru um. 

Segja má að Friðrik hafi verið heppinn að lenda ekki í sömu mulningsvélinni og Taimanoff, Larsen, Petrosjan og Spasskí, heldur getað haft það á afrekaskrá sinni að hafa unnið Fisher á áskorendamótinu í Portoroz ef ég man rétt. 

En nöfn Friðriks og Larsens koma oftast samtímis upp í hugann og Íslendingar minnast þessa hugljúfa Dana með þakklæti og virðingu. 

 

Bent Larsen látinn

Skákinni er lokið. Lok, lok og læs.

Ein helstu mannréttindi hverrar manneskju er að vita um uppruna sinn. Ég hef því ævinlega verið fylgjandi DNA-rannsóknum þegar vafi hefur komið upp á faðerni og ég var þess vegna fylgjandi DNA-rannsókn í faðernismáli Fishers. 

Hins vegar er með kröfu um enduruppgröft á líki Fishers í raun verið að draga það í efa að lík hans sé í kistunni í gröf hans í kirkjugarði Laugardæla. 

Ef eitthvað ætti að vera hæft í slíkum áburði yrði að benda á ástæður þess að farið hefði verið út í jafn fráleitar aðgerðir og að grafa líkið upp í leyni og setja annað lík í staðinn. 

Ekki er hægt að sjá að neinir Íslendingar eða menn, staddir hér á landi, hefðu haft hag af því að reyna svo áhættusamt verkefni, enda eru aðilar erfðamálsins erlendir.

Það er svo sem ekki nýtt að fráleitar ásakanir komist á kreik þegar Fisher er annars vegar.

Ýmsar ásakanir voru á sveimi í tengslum við einvígið fræga í Laugardalshöllinni, meðal annars þær að rafeindatækjum hefði verið komið fyrir í húsgögnum til að senda bylgjur sem trufluðu einbeitingu Spasskís. 

Orðið var við óskum Sovétmanna um að rífa viðkomandi hluti í sundur og ekkert fannst. Málinu var þá talið lokið hið sama á að gilda um þetta mál nú.  

Í deilu málsaðila í laginu "Lok, lok og læs" var mjög óskyldum aðilum eins og Tarzan og Bítlunum blandað inn í deilu tveggja drengja í Vesturbænum. Segja má að svipað gildi um þessa deilu sem rígfullorðið fólk stendur í.

Siðustu Fisher-skákinni er lokið og klukkan stöðvuð. Lok, lok og læs og allt í stáli, lokið þessu máli. 

 

Vill frekari DNA-rannsóknir vegna deilu um arf Fischers

Algert lágmark.

Björgunarþyrlur á Íslandi hafa ekki verið eins fáar síðan fyrir tæpum 40 árum og að óbreyttu yrði það ekki spurning um hvort heldur hvenær það muni kosta mannslíf, eitt eða fleiri, að hafa aðeins tvær þyrlur til taks.

Ég hef áður lýst því hér á blogginu af hverju helst þurfi að vera fjórar þyrlur tll taks eins og var hér á síðustu áratugum liðinnar aldar og vísa til þess. Menn geta fundið þær færslur með því að smella leitarorði inn hér til vinstri við pistilinn. 

Það er fagnaðarefni að ríkisstjórnin skuli nú hafa brugðist við þessu og þarf að vinda að því bráðan bug að fá þriðju þyrluna því að slys gera ekki boð á undan sér. 

Þótt þrjár þyrlur séu algert lágmark og hugsanlega ekki nóg að gert er himinhrópandi munur á því að hafa þrjár þyrlur í stað tveggja. 

Staðfesti dóm héraðsdóms