Aftur hláturskast á ÍNN?

Eitt frægasta hláturskast Íslandssögunnar var tekið á ÍNN á dögunum og síðan skopstældi Örn Árnason það af snilld í Spaugstofuþætti.

Hláturskastið fræga var tekið til þess að sýna hvernig, þeir sem Eva Joly var fengin til að góma, myndu hlæja og hlæja og hlæja sig alveg máttlausa, - aha! aha! ahahahaha! -  yfir því hversu gersamlega gagnslaus ráð þessarar kerlingarsniftar  - ahahahahaha! - hefðu reynst og að hvílíku aðhlátursefni  - ahahahaha!   -  við Íslendingar yrðum fyrir það að hafa verið að hlaða milljónatugum króna undir þennan gagnslausa kerlingarvitleysing,  -  ahahahaha! 

Nú skulum við að vísu hafa það fast í huga að enginn telst sekur í réttarríki eins og við viljum búa í, fyrr en sekt hans telst sönnuð fyrir dómi og að við eigum að varast svipað ástand skapist hér og á tímum Guðmundar- og Geirfinnsmálisins þegar þáverandi dómsmálaráðherra lýsti því yfir að þjóðinni væri létt við þau málalok sem þá urðu. 

En með hliðsjón af fréttinni, sem þessi bloggpistill er tengdur við, vaknar samt sú spurning um hvað næsta hláturskast á ÍNN muni snúast. 

Burtséð frá þessu fannst mér mjög ánægjulegt að sjá viðtalið við fornvin minn, Yngva Hrafn Jónsson, á ÍNN fyrir nokkrum dögum, þar sem hann fór yfir sögu sína og þessarar sjónvarpsstöðvar, sem er barnið hans og getur leikið mikilvægt hlutverk í íslenskri fjölmiðlaflóru. 

Sýndi okkur hvernig hún virkar og er rekin. 

Þarna var minn gamli, góður vinur mættur, yfirvegaður, hress, fjörugur, alúðlegur og fullur af orku og eldmóði. 

Þetta er minn Yngvi Hrafn! 

Lögregla flutti Sigurjón brott

Galopnað fyrir athugasemdir.

Fyrir nokkrum dögum kvartaði maður við mig yfir því að ekki gætu allir sett inn athugasemdir á bloggsíðuna mína.

Þetta kom mér á óvart, því að hafi ég einhvern tíma vitað af því að þetta væri takmarkað, var ég löngu búinn að gleyma því. 

Í dag gerði ég því gangskör í því að opna alveg fyrir athugasemdir, bæði hvað stendur þá sem mega senda inn og einnig varðandi tímatakmarkanir. 

Stundum hafa þeir sem hafa rökrétt hér á síðunni kvartað hvor yfir öðrum vegna vafasamra ummæla en sem betur fer hef ég aldrei þurft að fjarlægja athugasemd þótt nærri hafi stundum legið. 

Eina skiptið sem þetta var gert var það yfirstjórn blog.is sem gerði þetta og skilst mér að viðkomandi hafi þá verið úthýst í leiðinni af mbl. is.

Þá voru búnar að vera háværar kvartanir vegna grófra athugasemda frá umræddum manni, sem leyndist undir dulnefni. 

Gott er að þeir sem nýta sér það að enginn tímarammi er nú settur (var áður 14 dagar) átti sig á því að eftir meira en 14 daga eru nánast allir hættir að lesa bloggið svo langt aftur. 

Síðan vona ég að þessi tilraun mín til að galopna síðuna heppnist vel.

Hér verði sem málefnalegust og drengilegust umræða, hressandi og upplýsandi hvað varðar upplýsingar og skoðanaskipti. Það er mikilvæg trygging fyrir því að ekki þurfi að taka neinar takmarkanir upp. 

Að svo mæltu býð ég alla þá velkomna sem nú geta bæst í hóp þeirra sem gera athugasemdir hér á síðunni.

Mikilvægt atriði: Hvenær var myndin tekin?

Mikilvægasta atriðið varðandi myndina af eldhringnum í sinubrunanum í Vatnsmýri fylgir ekki með fréttinni af myndinni, en tímasetningin er forsenda þess að geta kveðið upp þann úrskurð að hann "virðist ekki hafa verið eins og hver annar sinubruni."

Hafi myndin verið tekin í upphafi brunans hefur hann verið óvenjulegur og mörgum kann að detta í hug að brennuvargur hafi kveikt hann með því að ganga með logandi kyndil í stórum hring til að kveikja í. 

Sé myndin hins vegar tekin mun síðar þarf ekkert að vera óvenjulegt við það að þessi eldhringur myndist, - nógu marga sinubruna hef ég séð úr lofti til þess að geta vitnað um það. 

Ef bruninn hefur fyrst byrjað inni á svæðinu sem er innan hringsins, breiðist eldurinn hægt út í allar áttir og síðan slokknar í sinunni á upphafsstaðnum þegar hún er brunnin þar, en hún heldur hins vegar áfram að brenna þar sem eldurinn er að læsa í óbrunna sinu.

Á hinn bóginn skal ekkert úr því dregið að mynd Sigurveigar Mjallar Tómasdóttur er aldeilis afbragð. 

 

Eldhringur í Vatnsmýrinni

Öxullinn Bárðarbunga-Grímsvötn.

Á þeim svæðum jarðar þar sem bráðin kvika úr möttli jarðar leitar upp á yfirborðið er sagt að séu svonefndir möttulstrókar.

Tveir þeir öflugustu í heiminum eru taldir vera annars vegar undir Íslandi og hins vegar undir Hawai. 

Miðja möttulstróksins undir Íslandi er undir Vatnajökli, nánar tiltekið á öxlinum Bárðarbunga-Grímsvötn. 

Þess vegna er þetta svæði eldvirkasta svæði landsins. 

Það er ekki tilviljun að Bárðarbunga er næsthæsta fjall landins og hugsanlega eru meiri líkur nú en undanfarna öld að þar gjósi heldur en í Grímsvötnum. 

Efsta myndin hér á síðunni er tekin á Bárðarbungu í vorferð Jöklarannsóknarfélagsins 2008 og er horft af bungunni yfir Vonarskarð í átt að Tungafellsjökli og Hofsjökli.

Næstu myndir fyrir neðan eru teknar í sama ferðalagi og með því að stækka myndina af gígnum, sem gaus úr 2004 má sjá stærðarhlutföllin þar sem fólkið stendur á botni hans. 

Gosið í Gjálp 1996 gaf til kynna að ekki væri einhlítt að gysi í Grímsvötnum og erfitt er að henda reiður á því hvenær gos fyrr á öldin voru þar eða jafnvel norðar þegar mönnum sýndist úr byggð að um Grímsvatnagos væri að ræða.

Það eru jafnvel meiri líkur en minni til þess að eldgos verði í ár eða á næstu tveimur árum og kannski má setja upp líkindin fyrir því hvar gýs næst svona: 1-2: Hekla / Vatnajökull. 3-4: Katla / Eyjafjallajökull. 

Neðsta myndin á síðunni er tekin við skálana á Grímsfjalli, en það eru mælar þar sem sýna skjálftana nú. 

Í ferðalaginu 2008 kom skjálfti upp á 3,5 á Richter en ekkert gerðist þá.

Menn spyrja mig oft: Hvenær heldurðu að Hekla gjósi næst. Ég svara: Gæti gert það eftir hálftíma héðan í frá. 

Fyrirvarinn gæti líka orðið mjög stuttur hvað varðar gos undir Vatnajökli. 

Fylgjast náið með Grímsfjalli

Aðalatriðið: "Hver lak?"

Dæmigerð viðbrögð þeirra, sem lenda í því að uppljóstrað er um vafasamt eða illt atferli þeirra, snúast ekki um það að iðrast, biðjast afsökunar, bæta ráð sitt eða sjá til þess að úr verði bætt, heldur er það gert að aðalatriði málsins hver hafi uppljóstrað um það.

Allt frá því er myndskeið af hinni hræðilega morðárás herþyrlu á óbreytta borgara í Írak birtist í fjölmiðlum, hefur af hálfu bandarískra yfirvalda málinu það verið stórmál málanna "hver lak?" 

Juian Assange og öll hans málefni hafa verið aðalmálið sem og maðurinn, sem "lak" myndskeiðinu. 

Tölvupóstar þingkonu í fjarlægu landi eru meðal þess sem hæst ber í þessu máli dögum saman, - ekki dráp á blaðamönnum og óbreyttum borgurum í Írak. 

Dæmin um þetta fyrirbrigði eru óteljandi, svo sem "litli Landssímamaðurinn" sem lak upplýsingum um ámælisvert athæfi innan þess fyrirtækis á sínum tíma og "Deep Throat", maðurinn sem lak upplýsingum um Watergate innbrotið. 

Eitt sinn komust umdeilanleg mál á sviði heilbrigðiseftirlits úti á landi í hámæli og umsvifalaust var það orðið aðalatriðið hver "lak" vitneskjunni um það, ekki málið sjálft. 

Ótal fleiri dæmi mætti vafalaust nefna um það að atriði, sem eru aukaatriði í viðkomandi máli, verða að aðalatriði og það oft svo mjög, að sá eða þeir, sem hefðu átt að taka ábyrgð á gerðum sínum, sleppa alveg. 

Grét þegar hún sá myndband af árás