Virðist passa við mína fjölskyldu.

Ég hef svosem ekki heimildir um alla afkomendur mína hvað varðar stærðfræðihæfileika, en veit þó að líklega eru það ein dóttir mín og dótturdóttir sem standa einna fremst á þessu sviði og að þessir hæfileikar hafi að öðru leyti dreifst nokkuð jafnt á kynin. 

Það rímar ágætlega við niðurstöður rannsókna vísindamanna Wisconsin háskóla í 86 löndum. 

Ég efast um að þetta hefði verið svona hér á landi fyrir hálfri öld og það er fagnaðarefni að kynin standi jafnt að vígi með tilliti til hinna ólíku námsgreina ef jöfnuður ríkir í aðstöðu þeirra til náms og notkunar hæfileika sinna fyrir sig og þjóðfélagið. 

 

Stærðfræðihæfileikar ekki kynbundnir

Barn í sælgætisbúð eða fíll í glervörubúð.

Ekki veit ég hvort ég muni koma til Kúbu héðan af en hitt veit ég af afspurn og myndum, að fyrir mann eins og mig yrði þetta svipað og að barn kæmist í sælgætisbúð, eða jafnvel enn svakalegra, - af því að fornbíladellan er yfirgengileg yrðu áhöld um hvort frekar þyrfti að nota líkinguna um fíl í glervörubúð.

Raunar er hægt að sjá marga gamla bíla frá öðrum löndum en Bandaríkjunum í Asíu- og Afríkulöndum, og til dæmis var óborganlegt að aka um götur Addis Ababa í Eþíópíu og sjá hina margvíslegu evrópsku fornbíla í fullu fjöri þar.

Ofan á allt annað merkilegt, sem hægt er að upplifa þessum löndum bætist við aukaleg ánægja við að sjá alla gömlu bílana.

Kúbustjórn opnar bílamarkaðinn

Hið "svokallaða hrun".

Viðleitni til að fegra óþægilegar staðreyndir eða líta fram hjá þeim er mannlegur eiginleiki. Fróðlegt er að sjá ummæli formanns skilanefndar Kaupþings um það hve sáralitlu munaði að allt efnahagslíf stöðvaðist hér á landi 2008, sjálft þjóðlífið lenti í hjartastoppi.

Í ljósi þeirra er líka fróðlegt að sjá og heyra suma gera lítið úr Hruninu og tala í staðinn um "hið svokallaða hrun". 

Líka er fróðlegt að sjá þá sömu tala fjálglega um það hvílík snilld hefði verið sýnd í október 2008 með því "að láta bankana falla", rétt eins og menn hefðu átt eitthvert val um það gagnvart bönkum sem voru fallnir löngu fyrr. 

Myndband Kaupþings frá bankabóluárunum, sem sýnt var í Kastljósi, ætti að sýna í sjónvarpi á besta tíma með reglulegu millibili, svo lýsandi var það fyrir geggjunina sem hér var hafin upp til hæstu hæða. a

Í þessu myndbandi er beinlínis fullyrt að íslensku fjármálafyrirtækin hafi fundið upp algerlega ný lögmál í viðskiptum og fjármálalífi, lögmál sem vikju hinum gömlu til hliðar og gerðu allt, bókstaflega ALLT mögulegt, enda væri með hinni nýju snilld hægt að "snúa á kerfið" !!!

Því var blákalt haldið fram að hægt væri að tvöfalda allar tölur bankans árlega út í eitt. 

Það þýddi fjórföldun á tveimur árum, áttföldun á þremur árum, 16 földun á 4 árum, 32 földun á 5 árum og 64 földun á 6 árum. Ekkert mál! "Hin nýja Kaupþingshugsun!!". 

Fimm árum eftir að Íslendingar höfðu eytt síldinni var talað um það á Raufarhöfn að síldin "hefði lagst frá." 

Sama hugsun var þá á bak við "hið svokallaða síldarhrun" og "hið svokallaða hrun" nú.

Sumir geta aldrei lært af skiljanlegum ástæðum: Þeir vilja ekki læra af því að það er óþægilegt. 

Munaði bara mínútum

Mál í ólestri.

Erlendis eru símhlerunarmál litin alvarlegum augum, bæði af almenningi og einnig af stjórnvöldum, en hér á landi ríkir undarlegt fálæti um þau mál.

Fyrir nokkrum árum var upplýst um víðtækar og alvarlegar símhleranir hér á landi á tímum Kalda stríðsins og bar þetta á góma í nokkrum fjölmiðlum í smá tíma en lognaðist síðan útaf, rétt eins og þetta væri mál sem hefði litla þýðingu og væri lítt áhugavert. 

Ég hef áður sagt frá því í pistlum mínum að ég hafi rökstuddan grun um í ljósi þeirra upplýsinga, sem mér tókst að fá sumarið 2005, að þá hefðu sími minn og sími nokkurra annarra verið hleraðir inni í eins konar símatorgi. 

Meðal þeirra, sem voru í þessu símatorgi hlerana voru aðilar, sem voru í þeim aðstæðum, að ætla mátti að símar hverra sem væri, væru hleraðir í okkar þjóðfélagi. 

Eitt af því, sem ég komst að, var að mismunandi reglur giltu hjá símafélögunum þá. Hjá einu þeirra þurfti samþykki þriggja tiltekinna yfirmanna til að heimila hlerun og voru slíkar heimildir sárasjaldan veittar. 

Ástæðan hjá þessu símafyrirtæki fyrir því að þrjá menn þyrfti til samþykkis liggur í augum uppi: Með því að hafa þrjá "vitorðsmenn"  minnkar hættan á því að geðþótti eins manns ráði þessu og að hann þurfi ekki að hafa áhyggjur af því að upp komist, ef hann veitir samþykki til hlerana að vild sinni eða misnoti þá aðstöðu sína.

Ég hafði á þessum tíma síma hjá tveimur símafyrirtækjum og aldrei komu fram neinar vísbendingar um hlerun hjá því fyrirtæki þar sem þrjá menn þurfti til að veita leyfi til hlerana um að sá sími minn gæti verið hleraður. 

Ég komst hins vegar að því að hjá hinu fyrirtækinu, því fyrirtæki sem var með þann síma minn sem varð fyrir truflunum, var það aðeins einn maður hjá því fyrirtæki sem tók ákvarðanir um hleranir. 

Að mínum dómi er það alveg galið fyrirkomulag að aðeins einn maður sjái um þetta, því að það getur opnað möguleika á nánast hvaða hlerun sem vera skal án þess að viðkomandi þurfi að hafa áhyggjur af því að upp komist eða athugasemdir gætu verið gerðar. 

Það skal tekið fram að vísbendingarnar um hlerun þeirra síma, sem virtust vera í nokkurs konar símatorgi hlerana með mínum síma, bentu til þess að þessar hleranir væru alveg fyrir utan hið venjulega kerfi þar getur þurft úrskurð dómara. 

Út úr þessu les ég það að ég og hverjir sem eru verði að gera ráð fyrir þeim möguleika að þetta geti hvenær sem er gerst aftur, ef það er þá ekki í gangi stanslaust. 

Nýjasta símahlerunarmálið bendir til þess að þessi mál séu enn í ólestri hjá okkur að mörgu leyti.

Búast má við því að sama fálætið gagnvart þessu fái að viðgangast sem endranær. Þetta virðist vera bátur sem enginn í okkar fámenna kunningjasamfélagi þorir að rugga. 

Það er að mínum dómi mjög miður að svo skuli vera, gagnstætt því sem er hjá flestum lýðræðis- og mannréttindaþjóðum. 

Sá rökstuddi möguleiki frá 2005 að símar séu hleraðir hjá hverjum sem er, veldur því að hver þjóðfélagsþegn verður að gera ráð fyrir því að sími hans sé hleraður, hvenær sem er og hvar sem er. 

Ljóst er að að jafnaði er slík hlerun óbein, því að ekki er mannskapur fyrir hendi til að hlusta að staðaldri. 

En hitt gæti verið möguleiki, að öll símtöl séu tekin upp jafnóðum, og þess vegna möguleiki fyrir "Stóra bróður" að að setja síðar menn í það hlusta síðar á hvaða símtöl sem vera skal eða taka upp beina og stanslausa hlustun að vild. 

Fyrir mig sem þegn í landi sem kennir sig við frelsi og mannréttindi finnst mér slíkt ekki vera viðunandi  þótt svo virðist sem flestum virðist skítsama og ekki gera sér grein fyrir þeirri hættu, sem slíkt skapar. 

Ein af fjórum tegundum frelsis sem Roosevelt Bandaríkjaforseti setti fram í frægri ræðu fyrir réttum 70 árum var "frelsi frá ótta." 

Víðtækar símahleranir eru skýr skerðing á "frelsi frá ótta."

Og ekki bara það. Þær upplýsingar sem ég fékk 2005 voru allar þess eðlis að viðkomandi upplýsingagjafi varð að treysta því að ég héldi nafnleynd. 

Þegar óttinn er kominn á slíkt stig og er orðinn almennur hefur "Stóri bróðir" lokað hringnum sem óttinn hefur búið til fyrir hann. Er það slíkt þjóðfélag sem við viljum lifa í ? 

Upplýstu grunaða um símahleranir