Mikil aukning í því að fólk er að koma inn með orðið aukningu.

Síðasti sólarhringur hefur verið sérstakur fyrir það að orðið "aukning" hefur verið notað meira og verr en ég man að hafi áður gerst á einum degi.

Í hádeginu heyrði ég þessa setningu: "Það hefur orðið mikil aukning í því að fólk er að koma inn með minni tekjur..."  Notuð 16 orð í stað þess að segja einfaldlega: "Fólk hefur minni tekjur."  4 orð. 

Síðan  hefur í ofanálag blandast saman við þetta á köflum stanslaus notkun sagnarinnar "að vera" bæði í nútíð og þátíð og það gerðist einmitt í setningunni, sem var sögð í hádegisfréttunum. 

Í spjalli um EM í knattspyrnu 21. árs og yngri gerðu menn langtímum saman ekki neitt heldur voru þeir sífellt eða eru að gera það. "Liðið var að ná ekki upp samspili" og "þetta lið er ekki að halda boltanum"  og "er ekki að eiga góða daga" o. s. frv.

Fyrirsögn þessa pistils væri eins og að ofan greinir ef hann væri í þessum nútíma "kúl-" stíl sem þykir svo "töff".

Í stað þess að segja einfaldlega: "Orðið aukning æ meira notað".  En það er auðvitað alltof flatt og gamaldags. 

Margir vilja nema á Bifröst

Feigðarför.

Barack Obama þarf að huga að endurkjöri sínu eftir rúmt ár og mun því ekki þora að gera neitt varðandi fjárlagahallann bandaríska sem er að óbreyttu tímasprengja, sem ekki er spurning um hvort springi heldur hvenær.

Það verður ekki fyrr en á árinu 2013 sem Obama, ef hann verður endurkjörinn, getur farið að taka á vandanum, sem hann, illu heilli, treysti sér ekki til að taka á strax 2009.

Þá hefur hann vafalaust talið það afsökun fyrir sig að efnahagskerfið hafði riðað og samdráttur haldið innreið sína í kjölfarið. 

Því miður er varla hægt að sjá að ástandið verði hótinu skárra eftir eitt og hálft ár en það er nú. 

Er þá komið að fyrri hluta þess, sem sagt hefur verið um lýðræðið, að það sé hræðilega gallað en ekkert skárra fyrirkomulag hafi þó verið fundið. 

Og einn hræðilegi gallinn á lýðræðinu er sá, að ráðamenn fallast oft hendur við það að taka bráðnauðsynlegar en óvinsælar ákvarðanir og þar með fara hlutir oft á verri veg en vera þyrfti. 

Hvetja Bandríkin til þess að forðast greiðsluþrot

"Banvæn blanda: Þreyttir flugmenn og flugumferðarstjórar".

Ofangreind setning var yfirskrift á grein, sem ég las nýlega í erlendu flugblaði. Í henni var greint frá nokkrum tilvikum þar rannsóknarmenn komust að þeirri niðurstöðu, að þreyta flugmanna og flugumferðarstjóra hefðu verið orsakaþáttur varðandi alvarleg flugslys.

Dramatískasta dæmið var það að eftir að flugumferðarstjóri hafði á dimmu síðkvöldi gefið heimild til að aka stórri farþegaþotu út á ákveðna braut og hefja þar flugtak, óku flugstjórarnir henni út á ranga braut sem meira að segja var ekki með flugbrautarlýsingu og reyndu þar flugtak sem endaði með hörmulegu slysi, vegna þess að brautin var ekki nógu löng. 

Þótti með ólíkindum að flugmennirnir gætu gert svona arfavitlaus mistök og ekki síður að flugumferðarstjóranum skyldi líka sjást yfir það hvað var að gerast. 

Rakið var að bæði flugmennirnir og ekki síður flugumferðarstjórinn voru illa upplagðir og þreyttir og rakið hvernig óreglulegar vaktir eða vaktaskipti geta dregið úr getu þessara manna. 

Hvað flugumferðastjóra áhrærði var bent á það hve skipting af dagvakt yfir á næturvakt eða öfugt getur skert hæfni meðan þessi vaktaskipti ganga yfir og hvað flugmenn áhrærði er um að ræða löng flug yfir mörg tímabelti sem riðlar mjög líkamsstarfseminni eins og allir hafa reynt, sem hafa til dæmis flogið frá Ameríku til Evrópu og þekkja það hve mikil áhrif "missir" fjölda klukkustunda hefur. 

Ég hef reynt ýmsar aðferðir til að sjá við þessu, til dæmis að breyta svefntímanum vestra áður en haldið var í flugið og að reyna að sofa á leiðinni en allt án árangurs. 

Breytingar á líkamsklukkunni virðist vera illmögulegt að yfirstíga. 

Mig minnir að á sínum tíma hafi verið settar reglur um aukna hvíld flugmanna, sem Íslendingar tóku strax upp á sama tíma og stórþjóðir í Evrópu knúðu í gegn undanþágur og síðan breytingar vegna mikils þrýsings frá stóru flugfélögunum.

Ég hef gagnrýnt linku þá sem íslenskir embættismenn hafa oft sýnt varðandi það að taka strax upp ýmsar tilskipanir erlendis frá í stað þess að nýta sér heimildir til að leita eftir undanþágum, en nú er svo að sjá að í þessu tilfelli hafi verið þörf á því að taka upp betri hætti varðandi hvíldartíma flugmanna. 

Flugmenn mótmæla reglugerð

Valdasókn framkvæmdavaldsins.

Bandaríkjamenn glíma við svipaðan vanda og flest önnur lýðræðisríki, það að framkvæmdavaldið seilist sífellt lengra í því að taka til sín vald, sem það ýmist hefur ekki eða mjög vafasamt er að það hafi.

Að því leyti sýnist mér það hið ágætasta mál að Obama Bandaríkjaforseti geti ekki bara rétt si svona ákveðið án góðs samráðs við þingið að fara út í hernaðaraðgerðir sem í raun hlíta eðli stríðs, þótt ekki sé um landhernað að ræða.

Sjálfsagt er að dómstólar fjalli um þetta mál, hvernig sem málinu lýkur. 

Enda þótt Bandaríkjamenn kjósi oddvita framkvæmdavaldsins beint, gagnstætt því sem Íslendingar gera, hafa Kanarnir í lögum sínum ákvæði sem eiga að hamla gegn því að einn hinna þriggja valdþátta verði ekki of valdamikill.

Þess heldur er það slæmt þegar framkvæmdavaldið hér á landi fer offari gagnvart löggjafarvaldinu, eins og gert var í sambandi við innrásina í Írak 2003. 

Í þeirri stjórnarskrá, sem Stjórnlagaráð vinnur nú að, er reynt að setja um þetta skýrari ákvæði en verið hafa og sömuleiðis að auka verkefni löggjafarvaldsins og efla stöðu þess gagnvart framkvæmdavaldinu. 

Obama kærður