Glæsilegt andsvar við steinsteypubáknunum.

Fyrir 40 árum var stefnan varðandi byggingar í miðborg Reykjavíkur skýr:  Ryðja skyldi burtu "fúaspýtukofum" á borð við Bernhöftstorfuna og reisa í staðinn glæsilegar steinsteypuhallir, nýtt Stjórnarráðshús í stað Bernhöftstorfunnar og verslunar- og skrifstofuhallir eða íbúðablokkir, hvar sem því yrði við komið. 

Við vesturenda Austurstrætis reis tákn steinsteypuáráttunnar, Morgunblaðshúsið, og elsta kvikmyndahúsi Norðurlanda, Fjalakötturinn, var rifinn. 

Fróðlegt gæti verið að nota tölvutækni til að sýna, hvernig útsýnið væri til vesturs eftir Austurstræti, ef Morgunblaðshöllin væri þar ekki, heldur blasti allt Grjótaþorpið við  í endurreistu formi með Fjalaköttinn sem eitt merkasta húsið. 

Sömuleiðis blasti þá betur við en fyrr í heilu lagi miðhluti Innréttinganna og húsin á bak við hann í samhengi.

Raunar finnst mér það ekki fjarstæð framtíðarsýn að þegar Morgunblaðshúsið sé orðið nógu gamalt og lúið verði það jafnað við jörðu og húsin, sem þar stóðu áður endurreist, verði þetta fyrsta hjarta Reykjavíkur loksins farið að líkjast því sem það hefði alltaf átt að vera. 

Svona steinsteypubákn hafa víða erlendis verið brotin niður og eldri húsagerðir reistar í staðinn, ekk i aðeins vegna sögulegra sjónarmiða, heldur hefur reynslan sýnt að það borgar sig peningalega að búa til aðlaðandi og manneskjulegt umhverfi. 

Húsin, sem voru endurreist á horni Austurstrætis og Lækjargötu eru glæsilegt andsvar við steinsteypubáknatrúnni, sem enn má sjá í fullum blóma í formi niðurníddra húsa, sem menn hafa keypt að þvi er virðist til þess að láta þau eyðilegggjst svo að hægt verði að reisa í staðinn steinsteypubákn. 

Ekki var svo lítill slagurinn sem stóð um húsin tvæ vestast við Laugaveginn og kyrjaður söngurinn um "ónýtar fúaspýtur" og "öfgafulla varðveislustefnu".

Sem betur tókst Ólafi F. Magnússyni og fleiri góðu fólki að bjarga þessum húsum og ekki má gleyma stórgóðu framlagi Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar þegar hann kynnti samsvarandi málefni frá stórum og smáum borgum í Evrópu og sýndi fram á tvöfalt gildi varðveislustefnunnar, hið menningarsögulega gildi og hið efnahagslega og þjóðfélagslega gildi. 

Ný götumynd blasir við

Nýtt nafn: Betri flokkurinn ?

Einu sinni varð mér það á að segja við sótugan slökkviliðsvarðstjóra í beinni útsendingu, eftir að hann kom beint úr stórum bruna að segja í lok ágengs viðtals við hann í hughreystingarskyni: "Það gengur betur næst." 

Þótt meining mín væri velviljuð tóku flestir þetta sem argasta dónaskap minn í garð varðstjórans og ég áttaði mig á því að það væri skiljanlegt. 

En það varð ekki aftur snúið og þá var næsta skref að læra af þessu og gera gott úr öllu. 

Niðurstaðan varð sú að ég gerði orðin "það gengur betur næst" að kjörorði í lífi mínu. 

Í þessum fjórum orðum flest nefnilega tvennt:

Annars vegar viðurkenning á því að ekki hafi tekist til sem skyldi.

Hins vegar vilji til að læra af því og gera betur framvegis.

Nú má sjá að Besti flokkurinn telji mikilvægt að hann sýni æðruleysi og auðmýkt í sínum störfum þótt heitið "Besti flokkurinn" beri ekki vitni um mikla auðmýkt. 

Meiri auðmýkt hefði falist í því í upphafi að kalla flokkinn örlítið minna yfirlætislegu nafni svo sem "Betri flokkinn".

Það getur falist í því svipað "æðruleysi og auðmýkt" og í setningunni "það gengur betur næst".

 

„Batnandi flokkum er best að lifa“

Mögru árin og feitu árin.

Sagan af feitu árunum og mögru árunum í Biblíunni er bara ein af óteljandi slíkum sögum um sveiflurnar sem hafa verið frá örófi alda í veðurfari á jörðinni. 

Þess vegna er ekki nú, frekar en endranær, hægt að draga neinar almennar ályktanir af því að nú stendur yfir lengsta kuldakast að vori á Norðausturlandi, sem um getur á öldinni. 

Ekki er frekar hægt að gera það heldur en að hægt hefði verið að draga almennar ályktanir af lengsta og mesta hlýindakafla að vorlagi á Norðausturlandi sem þar kom í fyrra. 

Þrátt fyrir það hve ólík þessi tvö vor voru, er hægt að sjá samsvörun í ákveðnum atriðum á Norðausturhálendinu í ár og í fyrra.

Þannig voru óvenju mikil snjóalög austast á hálendinu bæði vorin, einkum á Snæfellssvæðinu.

Einnig mikill snjór í Öskju.

Á hinn bóginn hefur öll síðustu ár, líka í fyrra og í vor, mjög snjólétt á svæðinu upp með Jökulsá á Fjöllum  allt upp undir Kverkfjöll.

Á milli þessara tveggja svæða eru Brúaröræfi suðvestur af Kárahnjúkum þar sem bæði vorin féll nokkuð mikill snjór seint að vori, sem fyrir bragðið er fljótur að bráðna og hverfa.

Snjóinn dró að mestu í skafla í lægðum en hins vegar var bæði vorin sérlega snjólétt á hinum flata Sauðárflugvelli sem varð fær og opinn í byrjun júní bæði vorin. 

Að því leyti til var ótrúleg lítinn mun að sjá á þessum tveimur vorum. 

Útlit fyrir áframhaldandi kuldatíð á Norðausturlandi

Sunnlendingar heppnir með veður.

Það virðist ekki ætla að koma raunverulegt sumar á norðanverðu landinu í þessum mánuði og enn eitt kuldakastið í vændum í næstu viku.

Á  móti kemur að á sunnanverðu landinu verður bjartviðri að mestu svo langt sem séð verður fram í tímann og þetta kemur sér afar vel varðandi ferðamannaþjónustuna á þessu svæði, sem vegur þyngst í ferðamannaþjónustunni á landsvísu.

Ferðamannaþjónustan í Norður-Evrópu er afar háð veðri, ekki hvað síst hér á landi. Það skiptir því miklu máli ef vel tekst til þegar stærstu skemmtiferðaskip heims koma hingað í fyrsta sinn.

Stærsta skemmtiferðaskipið

Hinn raunverulegi úrslitaleikur Íslands.

Hinn raunverulegi úrslitaleikur íslenska liðsins á U-21 mótinu var á móti Hvít-Rússum því að þar töpuðum við fyrir slakasta liði riðilsins.  Við áttum enga möguleika á að vinna Sviss og fyrirfram hefði danska liðið átt að reynast okkur erfiðara en lið Hvít-Rússa.

Það hefur því miður oft gerst að á stórmótum hafa íslensk lið tapað fyrir hinum slakari liðum og þar með komið sér í þá stöðu að þurfa að fara erfiðustu mögulegu leið að markinu.

En strákarnir, sem nú eru að byrja að mynda framtíðar aðallandslið Ísland hafa fengið dýrmætari reynslu á þessu móti og undankeppni þess en nokkurt annað karlalandslið í sögu íslenskrar knattspyrnu.

Það gefur góðar vonir um framtíðina.

Kærar þakkir, Ísland

Miðar hægt en miðar þó.

Fyrir rúmum 40 árum var háð hörð barátta fyrir verndun Laxár og Mývatns sem endaði með því að sett var á friðun með ákveðnum lögum og hætt við einhver stórkarlalegustu virkjanaáform, sem um getur hér á landi og þótt víðar væri leitað.

Þeir voru harðir í horn að taka sem stóðu fyrir sprengingu Miðkvíslarstíflu og öðru andófi.

Nú eru þeir flestir gengnir og svo fór að því sem þeir höfðu áorkað var aflétt.

Þegar menn sjá nú að Hverfell og Dimmuborgir hafi verið friðaðar spyrja áreiðanlega margir: Voru þessi fyrirbæri virkilega ekki friðuð?

Og svarið vekur undrun: Nei, þannig er það ekki.

Því ber að fagna því að þetta skref hefur verið stigið þótt það sé í raun afar smátt miðað við öll þau stórkostlegu náttúruundur sem þetta svæði býr yfir, en það er mun stærra en það sem friðun Laxár- og Mývatns náði í fyrstu yfir.

Fyrir um 15 árum kom það fyrst til tals hér á landi að sækjast eftir því að merkilegustu náttúruundur landsins kæmust á skrá UNESCO og var látið berast að Þingvellir og Mývatn yrðu nefnd fyrst.

Það tók mörg ár að fá Þingvelli inn á skrána, en hugmyndin um Mývatn var strax hlegin út af borðinu vegna Kísiliðjunnar og Kröfluvirkjunar.

Þegar ég bar þetta mál undir þáverandi sveitarstjóra yppti hann öxlum og taldi viðurkenningu UNESCO einskis virði.

Þegar ég benti honum á hvaða gildi slíkt hefði fyrir ferðaþjónustu eins og sjá mætti að ferðamannabæklingum erlendum bað hann mig blessaðan að vera ekki með svona bull.

Þannig er greinilega löng leið framundan á þeirri leið sem vörðurnar tvær, Dimmuborgir og Hverfjall, hafa nú varðað.

Dimmuborgir og Hverfell friðlýst