Fáránlega villandi nafn á vegi, "fjallvegurinn Reynisfjall."

Af tali við fjölda fólks síðustu tvo daga hef ég sannfærst um hve mikinn misskilning eitt rangnefni á vegi getur leitt af sér: "Reynisfjall." 

Í sumum vasahandbókum er listi yfir fjallvegi landsins og hæð þeirra yfir sjó, og þar trónir einn efst: "Reynisfjall. 119 metrar." 

Íslendingar hafa oft gert grín að hæsta "fjalli" Danmerkur, Ejer Bavnehoj, sem er 173 metrar yfir sjávarmáli eða um 40% hærra en hið svonefnda Reynisfjall.

Að ekki sé talað um Himmelbjerget, sem er 157 metrar yfir sjávarmáli, eða þriðjungi hærra en títtnefnt Reynisfjall.

Misskilingur fólks, sem hneykslast á fáfræði útlendinga nær til meirihluta okkar sjálfra, eins og sést á algengum ummælum Íslendinga um fréttir af því að útlendingar hafi lent í vandræðum á Reynisfjalli:  "Hvað eru þessir vitleysingar að æða upp á fjöll í vitlausu veðri."

Þegar maður bendir þessum Íslendingum á að vegurinn liggi alls ekki upp á fjall, heldur meðfram Reynisfjalli, sé ekki hærri yfir sjó en sumir hlutar úthverfa Reykjavíkur og sé hluti af þjóðvegi 1, hringveginum, trúa margir því ekki í fyrstu.

Þarf töluverða fyrirhöfn til að taka upp vasabók sína og sýna hæðartöluna: 119 metrar, og benda á að Vatnsendahæð sé 144 metra yfir sjó.

Mýrdælingar sjálfir eru algerlega ósáttir við þessa nafngift og skilgreiningu Vegagerðarinnar en hafa greinilega lítið fengið aðgert.

Þessu þarf að kippa í liðinn, ekki aðeins til að rétt skuli vera rétt, heldur líka til að koma í veg fyrir útbreiddan misskilning.

Þess má geta að nokkrir hlutar hringvegarins, til dæmis frá Reykjadal í Þingeyjarsýslu til Mývatnssveitar liggur mun hærra yfir sjó en vegurinn rétt norðan við Vík í Mýrdal, og að sjálft Mývatn liggur í 277 metra hæð án þess að þessi kafli sé skilgreindur sem fjallvegur.  

Þriggja bíla árekstur við Vík í Mýrdal

Klaufagangur og mistök einkenna söguna á þessari öld.

Þegar Kalda stríðínu lauk fyrir réttum 25 árum með falli Sovétríkjanna, leit hreint ekki svo illa út fyrir ríkjum heims um friðsamlega sambúð þjóða með ólíka menningarheima. 

Persónulegt traust og vinátta hafði ríkt á milli George Bush eldri og Michaels Gorbatsjofs sem gert gat sambúð Rússlands og Bandaríkjanna vinsamlegt og farsælt.  

En þetta var aðeins á yfirborðinu. Á tímum Kalda stríðsins höfðu risaveldin njörvað ríki heims með valdboði í tvær fylkingar og beitt hervaldi til þess að viðhalda þessari tvískiptingu. 

Sovétríkin beittu beinu hervaldi í Austur-Þýskalandi 17. júní 1953, Ungverjalandi 1956, Tékkóslóvakíu 1968,  Afganistan 1979 og Póllandi 1980. 

Bandaríkjamenn höfðu sent heri inn í Kóreu 1950 og Víetnam á sjöunda áratugnum, steypt löglegri lýðræðisstjórn af stóli í Chile og staðið fyrir íhlutun í Flóastríðinu 1991. 

Kínverjar lögðu Tíbet undir sig 1950 og blönduðu sér í Kóreustyrjöldina.

Bretar og Frakkar sendu herlið inn í Egyptaland 1956 en drógu það síðan til baka vegna afskipta Bandaríkjamanna, sem áttuðu sig á þeim mistökum, sem fólust í svona beinni íhlutun.  

Því að einna verstu fræjunum höfðu nýlenduveldin sáð í nýlendum sínum um allan heim, fræjum, sem biðu eftir því að spíra þegar um losnaði hjá þessum fyrrum kúguðu þjóðum.

Sú djúpa reiði, sem þar blundaði, er núna að brjótast fram undir yfirskini öfgatrúarbragða.

Sundurliðun Júgóslavíu var eitt dæmið um það hvernig þjóðernishyggja og aldagamlar ýfingar ruddu sér til rúms.

Nýlenduveldin höfðu víða dregið landamæri og stofnað ríki eftir eigin hagsmunum og geðþótta og nú eru menn að súpa seyðið af því víða, til dæmis varðandi vandamálið vegna Kúrda.

Þegar George W. Bush tók völdin í Bandaríkjunum var utanríkisstefna hans vörðuð mistökum, sem nú bitna á ýmsum þjóðum, svo sem í flóttamannastraumnum frá Miðausturlöndum til Evrópu, sem er að stærstum hluta bein afleiðing af innrásinni í Írak 2003.

Sameiginlega fóru Vesturveldin yfir strikið þegar koma átti Úkraínu með hraði inn í ESB og jafnvel NATO og nýta sér þau grófu mistök Nikita Krústjoffs að "gefa" Úkraínu Krímskagann, sem Rússar höfðu fórnað lífi 50 þúsund hermanna á miðri 19. öld til að tryggja sér eignarhald á.

Krjústjoff var vorkunn, því að hann gekk út frá því að eining Sovétríkjanna væri slík, að innbyrðis landamæri væru orðin úrelt að mestu. 

Það er svona álíka skynsamlegt að Úkraína ásamt Krímskaganum geti verið í ESB og jafnvel NATO og Rússland afgreitt sem hálfgert óvinaríki og að Kanada færi í hernaðarbandalag og efnahagsbandalag með Kínverjum sem færði Kínverjum Flórídaskagann með í kaupbæti.

Það mátti sjá forspá hjá einstaka sagnfræðingi þegar 21. öldin gekk í garð, að sú öld færði með sér trúarbragðastyrjaldir í stíl 17. aldar.

Það sýndist fjarstæðukennt á öld vaxandi tækni og upplýsingabyltingar, en sú er samt að verða raunin, meðal annars vegna gremju fyrrum kúgaðra þjóða undir valdi vestrænna nýlenduvelda og vegna hinna miklu áhrifa sem trúarbrögðin hafa, þótt menn hyllist til að líta niður á það atriði.  

Heimurinn orðinn hræddari og klofnari

Möguleikar í akstri bíla hafa alltaf verið miklir hér á landi.

Möguleikar á fjölbreytilegum akstri bíla í fjölbreytilegu umhverfi hafa alltaf verið miklir hér á landi og er leitun að öðru eins. 

Sem dæmi má nefna að merktir og viðurkenndir vegarslóðar eru minnst 2000 kílómetrar og fjölbreytnin á þeim með hreinum ólíkindum, bæði hvað snertir gerð og eðli veganna og slóðanna og ekki síður umhverfi þeirra og útsýni af þeim. 

Þetta vissi Frakki nokkur sem hafði unnið í tengslum við París-Dakar rallið og fleiri slík röll og kom því til Íslands og hélt svipað rall í ágúst 1983. 

Frakkinn rak sig á alls konar veggi varðandi vanþekkingu á slíku hér og kom ekki aftur. 

Við Jón bróðir fórum á algerlega óbreyttum Subaru á móti jeppum, flestum breyttum á stækkuðum dekkjum og höfðum betur á öllum sérleiðunum, sem lágu þvers og kruss um hálendið, nema einni, Sprengisandi, þar sem sprakk hjá okkur á miðri leið og við urðum að skipta um dekk í eina skiptið í 38 röllum okkar. 

Það tók tæplega tvær mínútur, og því munaði nokkrum sekúndum á þeirri leið á okkur og þeim sem fékk besta tímann.

Helga konan mín og Ninna dóttir okkar höfðu fyrstar kvenna klárað alþjóðlegt rall á sama Subaru-bílnum, sem við tókum af þeim við endamark og þeystum norður í Bárðardal um nóttina til að byrja í jepparallinu snemma morguninn eftir. 

Við komum síðastir til leiks í jepparallinu og fengum því rásnúmer 30 eins og sést á myndinni, sem líklega er tekin við akstur yfir eina af fjölmörgum ám á hálendinu. Hugsanlega er myndin tekin á Fjallabaksleið syðri, en stór hluti af leiðunum voru aldrei eknar á neinum bílum nema jeppum. 

Það er skemmtilegt að sjá á myndinnin af Súbbanum í jepparallinu, að auglýsingarnar á bílnum eru að hluta til fyrir heildsölufyrirtæki Ágústar Ármanns, og eru auglýst kvennærföt í jafn karlrembulegu fyrirbæri og jepparalli!  

En kannski einmitt rétti staðurinn til að auglýsa nærfötin! 

Síðustu árin hef ég átt sams konar Subaru ´81 og notað hann við fjölbreyttar aðstæður, meðal annars í gerð myndarinnar "Akstur í óbyggðum."  

Þessi bíll er sá sterkasti sem ég þekki ef miðað er við þær aðstæður sem hann var hannaður fyrir. 

McConaughey í auglýsingu sem tekin var upp á Íslandi