Því miður eykst átakanleg afneitunin sífellt.

Það var átakanlegt að fylgjast með því sem sýnt var frá skógareldunum í Kaliforníu í 60 mínútum í sjónvarpinu, hinu eyðaandi afli þessa kraftmesta elds þar um slóðir og þeim harmleik, sem hann skóp.

Enn átakanlegra var að hlusta á lýsingar gamalreyndra slökkviliðsmanna og lögreglustjóra á því hvernig sívaxandi hitar og þurrkar valda æ svæsnari eldum og bera þessar lýsingar hinna reyndu manna saman við hrokafullar fullyrðingar Donalds Trump um að eingöngu sé aumingjaskap íbúanna að kenna og að aðrar skýringar séu uppspuni. 

Kóróna síðan framkomu sína með því að hafa ekki einu sinni fyrir því að muna, hvað bærinn hét, sem brann. 

Og í athugasemd hér að neðan er því haldið fram að þessi bruni hafi verið lítilræði, varla stærri en höfuðborgarsvæðið okkar. 

Fyrir um það bil áratug fóru ýmsir landar mínir að sýna mér "gögn," sem sýndu, að allar tölur um hlýnun jarðar væru hreinar og klárar lygar. 

Það sem fletti ofan af lygunum væri byggt á "réttum gögnum", meðal annars frá NASA, sem sýndu að loftslag færi "hratt kólnandi" og ísinn í Norður-Íshafinu færi hraðvaxandi. 

Í fyrstu hélt ég að þessi afneitunarhegðun hlyti að vera afar afmarkað fyrirbæri og myndi fljótlega falla um sjálfa sig þegar hið sanna kæmi óyggjandi í ljós.

Eins og til dæmis, sem við Íslendingar sjáum best, lengst af nær auður sjór á milli Grænlands og íslands. 

En það var nú öðru nær. Þessi söngur um kólnunina hefur orðið að síbylju og færst í aukana og orðið æ fjarstæðukenndari og svakalegri.

Og nú getur maður ekki verið annað en hugsi yfir því að þessu skuli haldið áfram og bætt í. 

Grundvöllinn að því hve skætt þetta er orðið má rekja til þeirra ummæla Donalds Trumps fyrir rúmu ári, að í gangi væri alheimsssamsæri vísindamanna um að ljúga upp tölum og staðreyndum og að brýnt væri að reka þetta vísindasamfélag frá störfum eins og það legði sig og ráða "alvöru" vísindamenn í staðinn, sem birtu réttar tölur og mælingar. 

Allra nýjustu dæmin svonefndar "réttar tölur og mælingar" á Grænlandsjökli segja þessir kuldatrúarmenn að sýni, að hann fari ört hækkandi og stækkandi en ekki minnkandi. 

Einnig, að brýnt kunni að vera að auka útblástur koltvísýrings út í andrúmsloftið af því að CO2 hafi ekki verið minna í andrúmslofti jarðar í 600 milljónir ára. 

Rökrétt framhald af þessu var síðan fréttin um það fyrir nokkrum dögum, að á vegum bandarískra stjórnvalda hefðu verið sendir "alvöru" vísindamenn á ráðstefnuna í Póllandi til þess að sýna fram á að bráðnauðsynlegt væri að auka kolavinnslu og aðra vinnslu jarðefnaeldsneytis. 

 

„Munum missa Grænland“

Minnir á afdrif byggðar á Hornströndum.

Ástandið í Árneshreppi minnir um margt á örlög byggðar á Hornströndum á árunum eftir Seinni heimsstyrjöldina fyrir um 75 árum. 

Á stríðsárunum hafði ógrybni fjár komið inn í efnahagslíf þjóðarinnar í gegnum fiskútflutning til Bretlands og uppgrip í vinnu fyrir hernámslið Breta og Bandaríkjamann. 

Fólkið í hreppunum norðan Djúps hafði því miklar væntingar til þess að hægt yrði að byggja upp blómlega byggð í hinum fögru en harðbýlu byggðum nyrst á Vestfjörðum. 

Það var byrjað að myndast smá þéttbýli á tveimur stöðum, á Látrum við Aðalvík og á Hesteyri við Hesteyrarfjörð. 

En skipakostur Hornstrendinga var úr sér genginn og algerlega úreltur. Vonir heimamanna um að fá aðstoð við skipakaup, rafvæðingu, smíði frystihúsa og lagningu vega hrundu, þegar gjaldeyrisforðinn varð uppurinn í árslok 1947 án þess að neit hefði farið norður fyrir Ísafjarðardjúp. 

Við tóku skömmtunarár vegna mikils efnahagssamdráttar í Evrópu og enda þótt Bandaríkjamenn reistu ratsjárstöð á Straumnesfjalli, legðu veg þangað upp og litla flugbraut vestast í Aðalvík, voru það ekki framkvæmdir sem gögnuðust neitt. 

Það hafði forgang á landsvísu að byggja upp togararflotann og bæta ömurlega lélegt vegakerfi annars staðar á landinu, og líta má til þess að í stríðslok endaði þjóðvegurinn að sunnan við norðanverðan Gilsfjörð og einu vegirnir á Vestfjörðum voru milli Patreksfjarðar og Rauðasands og yfir Gemlufallsheiði milli Önundarfjarðar og Dýrafjarðar. 

Allt annað var eftir og hafði forgang fram yfir Hornstrandir, sem voru alveg einstaklega illa fallnar til vegagerðar. 

Enginn forgangur fyrir Árneshrepp