Fyrr má nú vera.

Í kristinni trú og gyðingatrú er einn heilagur hvíldardagur í viku mikilvægt atriði.

Fyrr á öldum, þegar fólk þurfti helst að vinna myrkranna á milli alla daga vikunnar til þess hafa í sig og á, til dæmis á dögum Krists eins og kemur fram í Nýja testamentinu, þótti mörgum þetta hart við að búa, þegar við blasti að með því að hvílast heilan dag væri fórnað dýrmætum tíma til þess að vinna fyrir lífsbjörginni. 

En nýjustu sálfræðilegar og líkamlegar rannsóknir sýna þörf fólks fyrir lágmarks slökun sem getur verið fólgin í að gera sér dagamun. 

Sá dagamunur getur verið fólginn í því að bregða út af vana eða banni eftir atvikum þegar svo ber undir. 

Kannski má líta á deiluna um hesvagnsaksturinn í Hafnarfirði í því ljósi, að stundum megi gera sér dagamun í einstökum atriðum, ekki síst þann eina tíma ársins sem er með mesta myrkrið og kuldann.   

 

Bannað að keyra hestvagn vegna grænkera